merhaba o kadar doluyum ki
nereden nasıl başlamam gerektiği hakkında en ufak bir fikrim yok.
3 çocuk annesiyim eşimi geçen sene kaybettim. en büyük oğlum evli 2 senedir. evlendiklerinde aramızda 3 mahalle vardı babası öldükten sonra gelip benimle yaşamasını istedim fakat gelinim kabul etmedi..
madem öyle en azından kendi apartmanımızda yanımda olsunlar diye kirada olan dairemi onlara verdim alt katıma yerleştiler.
gelinimi kızım gibi severdim.. ama artık terbiyesizliklerine tahammül edemiyorum.
nereden nasıl anlatmaya başlasam bilemiyorum. alt katımıza yerleştikten sonra başladı herşey. oğlumda gelinimde çalışıyor. alt kata taşındıktan sonra bende onlara yardım olsun hemde oğlumu daha çok göreyim diye yemeklerini yapmaya başladım akşam işten gelip yemekle uğraşmasın hemde beraber yiyip içelim diye..
bir gün iyi bir gün kötü olmaya başladı gelinimin suratı bir gün de yemekte ben hergün sizin suratınızı görmek zorunda mıyım ne bu kocan öldü diye benim kocamı mı kocan yerine koydun falan dedi tüm çocuklarımın yanında..
oğlum eşine hiç bişi demedi diğer çocuklarımda aynen öyle şok olduk hepimiz..
ondan sonra bi süre yemek yapmamaya başladım bu seferde onların evine neden giriyormusum bunu dert etti arada bir girip ütüsünü yapıyorudum ev,n, süpürüp siliyordum eve temizlikçi geliyordu her hafta bende temizlikçiye para vermesinler onun yerine bana versinler diye kendim yapmaya başladım hem temizlikçi 100 lira alıyorsa bana 50 veririler diye düşündüm.
ne yaptıysam herşey battı ben işin içinden çıkmadım diğer çocuklarım iyice diş biledi yengelerine.. kızım özellikle nefret eder hale geldi. bir kez onlar evde yokken girip parfümünden sıkmış gelinimde eve gelince anlamıs çıldırmıs kardeşinin bızım evde benım yatak odamda ne işi var diye oğlum geldi niye böyle şeyler yaşıyoruz biz ben hangi birinizi alttan alacagımı sasırdım diye ağladı yavrum..
bütün bunlara sünger çektik 2 oğlum kızım ve gelinim oturduk konustuk herkes sınırlarını bilecek dedik.. yani daha çok o ne istediğini söyledi bizde evladımın yuvası bozulmasın diye tamam dedik..
şimdi asıl büyük sorun şu ki gelinim hamile.. biraz ağır bir hamilelik geçiriyor işten çıkmak zorunda kaldı..
bende sordum doğumdan sonra ne zaman işe döneceksin dedim o da 6-7 aylıkken başlarım demişti.
sonra bi kaç kez 1 yaşında başlıcam dedi bi kaç kez kreşe kadar kendim bakcam dedi.
oğlum eşinin çalışmasını istiyor açıkcası bende çalışsın istiyorum çünkü evde boş oturunca kafasında kuruypr ve bize sarıyor sürekli..
4 gün önce bir iş teklifi geldi bebek dogduktan 3 ay sonra baslaması gereken bir iş bende kızım gözün arkada kalmasın ben bakarım istersen kaçırma bu işi dedim maaşı falan da çok iyiydi çünkü bilmiyorum kararsızım bırakabileceğimi sanmıyorum dedi. bende yabancıya bırakmıyorsun sonucta ben senden iyi bakarım merak etme dedim demez olsaydım sen kimsinde benden iyi bakıyorsun hangi çocuga annnesinden daha iyi babanesi bakar siz aklınızı kaçırmıssınız para diye çıldırıyorsunuz ne istiyorsunuz benden falan diye bağırmaya başladı oğlumda yeter artık kendine gel hamilesin diye sesimiz çıkmıyor ne zannediyorsun kendini falan diye gelinime bağırdı o da sinirlendi aşağa indi..
oğluma git karının gönlünü al falan dedim ama çok kırıldım.
2 çocugum da okuyor bir ev kirası alıyoruz bir de eşimin maaşı bağlandı bugüne kadar oğlum ev alışverişimiz dısında hiç bir yardımda bulunmadı bize bende bebek olduktan sonra yemeği onlarda yaparım bebeğede 750 liraya bakarım diye oğluma söyledim hem kardeslerine yardım etmiş olur hemde bakıcı ile ugrasmaz diye düşündüm.
neyse oglum asaga indi bende merak ettim gideyim kızın gönlünün alayım hamile Allah korusun bişey olur diye kapıda öyle şeyler duydum ki giremedim bile içeri...
benim için aç gözlü bizim eve yerleşmeye çalışıyor ben hayatımda torununa parayla bakmak isteyen kimseyi görmedim birde utanmadan bakıcıya daha çok verecelsiniz diyor. benim işe gitmemi de sırf para alacağı için istiyor hangi çocuk 3 aylıkken bırakılır kendi kızı olsa emzir bırak kocan baksın sana der ama ben el kızıyım ya işin içinde para ver ya g.tnü yırtıyor işe döneyim diye daha neler neler..
ağladım günlerce..
oğlum da annem kötü niyetli değil senin için kararmıs kişi kendinden bilir işi falan diye beni savundu ama ben ne yapacagımı bilmiyorum.
nasıl davranmalıyım ne yapmalıyım bilmiyorum..
bu arada iki çocukta okuyor kirada olan evimi onlara verdim ve 300 lira kirada olan başka bi yerim var inanın zor geçiniyorum o yüzden para verirler bende diğer çocuklarımı daha iyi okuturum diye düşünüp istedim yoksa para vermiyoruz deseler yinede bakardım.
şimdi oğlum ya kendim bakarım yada bakıcı tutarız benim senin annene verecek param yok diyormus..
el kadar yavruya bakıcı nasıl baksın allah aşkına söyleyin ben nerde hata yapıyorum?
gelinime göre herseye karısıyormusum her konuda fikrim varmıs e olacak tabi kocası benim oglum.
gelinime bi kere bende size kirada olan evimi verdim falan dedim vermeseydin ben mi istedim sırf oglun yanında olsun diye verdin keyfinden mi verdin diye yine bagırdı bana.
ne yaptım da benden nefret ediyor anlamadım. bana ben kendi annemle bu kadar yemek yemedim bıktım suratınızı görmekten diyor.