o kadar kafam dolu ve bi geçiş dönemindeyim ki. beynim de sürekli hep aynı soru ben 3 çocuğuma da yetebilecek miyim. bu bebeğim doğduğunda küçük kızım 19 aylık olmuş olucak daha babadan başka bi kelime söylemiyo, 3. dişi yeni patladı, yani çoook fazla gelişimi için zaman var ve hepsinde bana ihtiyacı var. memeyi bile kesemiyorum, kesmeye karar verip çat diye kesebilen annelere hayranım, nasıl yapıyorlar hep merak etmişimdir.. uyku eğitimleri falan hiç bana göre değil, keşke yapabilsem, ama emmeden uyumayan bebeler yapmışım ben. büyük kızım desen hala her gece annecim senin yanında yatabilir miyim diye soruyor, küçük kızım yanımda uyuduğundan aklı burda. aslına bakarsanız doğmadan evvel alıştırmıştım odasında uyumaya fakat doğunca küçük herşey değişti. bu hayata yeni adapte olmuşken, 3. bize neler getircek acaba diye bilinçaltımdan sürekli kendimi yokluyorum, herşeyde bir hayır var yapabilirim dememe rağmen. kardeşim bile abla ne olcak yaa ha 2 ha 3 bakarsın sen dedi siz düşünün
yani illa ki bakıcam Allah sağlık güç verdiği müddetçe ama ben de robot değilim ki.. öyle çok şey değişiyor ki insanın hayatında anne olduktan sonra.. uykusuzluğa tahammül, bir film açıp izleyememe, tuvalet-banyo ihtiyacını bir lüksmüş gibi karşılama ve daha fazlası.. ama hepsi onların bir gülüşüyle yerini umursamamaya bırakıyor.
en kötüsü de hasta oldukları günler geceler.. elinden gelen herşeyi yapıp da çaresiz kalmak bi işe yarayamamak çok can sıkıyor..
off çok kafanızı şişirdim, biraz dertleşmek istedim, sanırım rahatladım
Yada olmazsa bir tane hamile kot alıcam sanırım
açma falan filan saatler oluyor
havalar biraz serinledi bugün burada umarım geçer gider rüyalar da
erkek mi yani diyorum %50 diyor 
çok kızıyorum anlatamam. valla çalışmıyorum ama çalışmaktan beterim. para veren de yok bu duruma 
Hasta hasta çocukla ilgilenmek o kadar zor ki. Benim eşimin kendi işi, esnaf. Çalışma saatleri çok uzun. Evde olduğunda da pek bir desteğini göremiyorum açıkçası. Kızım 2 yaşına girince ücretsiz iznim bitti işe döndüm. İş yerinde iki insan görüp sohbet ediyorum ya o bile nasıl iyi geliyor ama bu sefer de evde hiçbir şeyim düzenli olamıyor. Hele bir de şimdi hamilelik halsizliği, yorgunluğu var. Ev düzeni diye bir şey kalmadı. Ama hep evde olmak daha zor. Özellikle psikolojik olarak. Erkek olmak çok kolay bence de.
Bildiğiniz vida... Dr eşime eczaneden steril vida aldırıyordu.
