Kızlar selaaam
yine bir kayınvalide terörüyle karşınızdayım
ay artık sinirden gülüyorum
Uzun olacak azıcık, kusura bakmayın, içimi dökmem lazım
Bugün memlekete geldik. Benim kuzenim sayılan bir akrabamızın düğünü var pazartesi, onun için. Önce kaynanamlara geldik sonra bizimkilere sonra bizimkilerle beraber düğüne gideriz diye sıraladık. Hem de burdaki eşimin yakın akrabaları hazır biz kaynanamlardayken bebeği görmeye kaynanama gelirler, bizim eve gelmek için şehir değiştirmek zorunda kalmazlar onlara kolaylık olur diye düşündük. Bugün gelecek olan akrabalarda sağlık sorunu çıktı gelemediler. Yarın gelecek olan kaynanamın dayısı aynı zamanda kendisi camide imam. Onlar da yarın (pazar günü) gelir diye düşündük. Telefon etti kaynatam, yemeğe bekliyoruz buyrun gelin diye. Bizden bahsetmedi. Dayı ise dedi ki hem camide tekim hem de eşim ilçede hani bi eşime sormam lazım falan dedi kapattılar telefonu. Kaynanam da kaynatama dedi ki, bizden için, çocukların burda olduğunu söyleseydin, bebeğin ismini koyardı okurdu kulağına hem dedi. Şok oldum. Dedim ki "bebeğimin babası zaten doğduğunda kulağına okudu ismini, o niye okuyacakmış ki, babasının okuduğu kabul olmuyor mu??" Kaynanam "o hoca imam ya şimdi onun okuması daha iyi olur" dedi. Eşime döndüm şöyle çenesini severek "Aşkım ben senin okuduğunu kabul ediyorum üzülme" dedim güldüm. Annesi üzerine cevap vermedi. Tabi eşim de hiç oralı değil. Sanki ailesi saygısızlığı kendisine yapmamış gibi olayları izliyor sadece gülerek. Bu arada bu konuşmalar komple gülümseyerek oluyor. Sonra işte bi daha aradı kaynata, dayıya dedi işte "hem bebeğe okursun hem ismini verirsin" falan dedi. Adam da bakarız mı dedi ne dedi duymadım. O sıra hala üzerimdeki şok geçmedi çünkü bi de çaktırmamaya çalışıyorum.
Info veriyorum, bu dayıyla yıllardır görüşüyor falan değiller. Ailevi bir mesele olmuş 1-2 yıl önce, öylelikle sıfırdan tanışıyorlar. kaynanamın dayısı olduğunu öyle öğreniyorlar.
Sonra işte yatmaya gittik. Eşime dedim ki "Bu isim verme falan ne alaka?" Eşim de bilmiyorum dedi. Dedim, o zaman niye hiç bir şey demiyorsun sormuyorsun? Dedi "bebeğin 40 ı çıkınca bebeğe okunuyor ya herhalde onun için"
Kızlar bir Info daha veriyorum benim oğlum doğalı 62 gün oldu... Dedim "o senin dediğin bebek mevlidi. O da illa 40 ında okunacak diye bişey yok ki illa okunması da gerekmiyor ki şu an yapılan şey emrivaki" eşim de hemen celallendi "öf tamam söylerim yapmayız" falan dedi kızdı ben de "ailenle ilgili en ufak bişey söyleyemiyorum hemen savunmaya geçiyorsun" dedim, döndü uyumaya. Bi 5 dk sonra falan dedim "Ben seninle neden konuşamıyorum? Ufacık bişey diyorum hemen savunmaya geçiyorsun." Dedim. "E ben sana bilmiyorum dedim ya" dedi. Dedim "Bişeyi bilmiyorsan önce bi sorarsın o şeyi öğrenirsin, bilmediğin bişeyi kabul etmezsin. Sen daha sormadan ailen ne derse kabul ediyorsun hiç gıkın çıkmıyor" dedim cevap vermedi uyumaya döndü.
Bir Info daha: Bunun anası doğumdan bi kaç gün sonra bizim evde mutfaktayken, ben o sıra yatak odasında uzanıyorum, benimle daha hiç bu konuyu konuşmadan, bana danışmadan "bebeğin mevlidini de bizim evde yaparız" diye konuşmuştu, kendi kendine gelin güvey olmuş. Karının derdi isim okunması falan filan değil, öyle saçmalık mı olur, onun derdi bebeğin mevlidini kendi evinde okutmak. Yoksa çocuk doğalı 62 gün olmuş, kendi oğlu zaten bebek doğar doğmaz kulağına ismini de ezanını da okunması gereken tüm duaları hepsini okumuş. Ne alaka ki hoca bebeğime ismini verecek? Ki 62 gün olmuş 62. Hadi madem öyleydi, Bu güne kadar aklınız nerdeydi? 62 gün boyunca isimsiz miydi benim oğlum? Doğumdan önce kaynana "isim koymak bebeğin babasının hakkıdır" yazan Instagram gönderilerini atıyordu ya bana? Rüzgar'ımmm diye sevmesini biliyordu? Noldu şimdi mi aklına geldi bebeğin ismini hocanın vermesinin iyi olduğu? Bir de bu esnada hiç benim ailemin lafı edilmiyor. Oldu bittiye getirip kendi ailesi içinde bitirecek işi.
Geçenlerde ben eşime şey demiştim; "ben öyle evde toplanıp mevlit okutmayı istemiyorum. Hem aileden akrabadan ayrı şehirdeyiz hem evimiz küçük. Özellikle de altın falan hediye edilmesini istemiyorum çünkü altınları geri götürürken zarara giriyoruz. En iyisi kimse bize altın getirmesin biz de kimseye altın götürmeyelim. Bizim yukardaki caminin imamıyla konuşalım mevlidini o okusun, bi kutu çikolata kek falan alalım bir cuma günü gidersin hem hayrına cuma çıkışı insanlara dağıtırsın öyle hallederiz mevlit işini" dedim. Eşim de bakarız dedi. Bakarız demesi; "ben bi annemlere sorayım olur derlerse yaparız" demek yani kısaca. Bu arada biz bebek doğduğunda kurbanımızı da kestik ihtiyaç sahiplerine dağıttık, mahalledeki çocuklara falan kek de dağıttık. Yani yapılması gereken hayrı yaptık. Böyle saçma salak çakallıklarla istediklerini yaptırmaya çalışıyorlar emrivakilerle. Hep son dakikada planları bozup emrivakiyle kendi isteklerini yaptırmaya çalışıyorlar ki saf eşim yüzünden bi çok kez yapmış bulunduk. Ama artık söz konusu benim bebeğim ve buna dur demenin vakti geldi. Yarın bunu kabul etmediğimi söylemeyi planlıyorum. Baktım işler istediğim gibi gitmiyor, içeri odaya geçicem yatıcam açıcam mememi koyucam bebeğimi memeye, sıkıyorsa gelip kaldırsınlar beni veya sıkıyorsa memeden ayırıp alsınlar bebeği. Ha yine de benimle tersleşirse benim annemin evinde bizim tarafın çoğunluğuyla şatafatlı bir mevlit okutması yaparım kendisini ve taraflarını davet etmem. Olur da biz de yapalım derse, e sen o gün yaptın diyip öylece ortada bırakırım. Yeter artık ya.
Eşim de ayrı bir dünya. Anası kendisine karşı aslında çok büyük bir saygısızlık yaptı orda. Herifin hiç yüzü bile düşmedi. Umurunda değil. Veya saygısızlık yapıldığının farkında değil.. Ben bu adamın gözünü nasıl açarım hiç bilmiyorum... Anasının babasının dediği emir adam için..
Kızlar kusura bakmayın uzun uzadıya yazdım buraya ama içimde artık doldu taşıyor. Bıktım bu kaynana ve onların bencilce saygısızca tavırlarından, ailemize burunlarını sokup ailemizi yönetmeye çalışmalarından...