Ben hemşireyim, erişkin yogun bakım ve cocuk onkoloji servislerinde çalıştım. Mental anlamda büyük dirayet gerektiren alanlar. Çalışma koşullarının ağırlığı, bırakın hamilelik sürecinde ve annelikte devam etmeyi sanırım hamile kalmamı bile engelliyordu. Ovulasyon testi yapıp ihtimali yüksek günlerimi nöbette geçirdigimi farkettikce tamamen sogumaya başladım. Evde oldugum zamanlarda da depresif, yorgun, kaygılı bir ruh halindeydim zaten. Evliligimin huzurunun, mental ve fiziksel sağlığımın devamı için beklenmedik bir şekilde istifa ettim. Son çalışma günümün üstünden 1 ay geçmişti ki 2 haftalık hamile olduğumu öğrendim. O istifa imzasının bana dogacak kızımı, esimi, huzurumu, mental sağlığımı, sosyal iliskilerimi geri verdiğini düşünüyorum. Doğum sonrasındaki süreçte de yaşadığım sehirde bebek konusunda destek alabilecegim hicbir yakınım olmadığından yeniden devlet ya da ozel farketmeksizin hastane bünyesinde, nöbetli ve bu kadar yoğun birimlerde hemşire olarak çalışmaya devam edeceğimi hic sanmıyorum. Düzenli, mesai saati kavramı olan, tatil günlerinin belli olduğu bir sektörde bir fırsat yakalarsam degerlendirmeyi düşünüyorum.