- Konu Sahibi kediannesibiri
- #16.401
Geçenlerde aynı şeyi düşündüm bende, benim ailem uzakta zaten ama eşimin ailesi akrabaları ile aynı sehirdeyiz.Cok da severim iyi anlaşırız aslında hamile olduğumu öğrendiklerinde canın bsey isterse söyle fln dedi hepsi ben de mutlu oldum ne güzel hep yanimdalar diye ama nedense bu süreçte hickimse nasılsın bseye ihtuyacin var mı demedi.Bide zaten ben birinden bsey isteyebilecek biri deglm insanlar zaten biliyor ihtiyacim olduğunu kendileri yapmalıydı kapımı çalıp bı tabak yemek getirmek zor olmazdı diye düşündüm geçenlerde.Ben nasıl diyeyim canım şunu istiyor fln diye diyemem asla.O yüzden eşimle karar aldık kimseden beklentimiz olmayacak hatta eltim bakacakti çocuğa ben çalışmaya baslayacaktim doğum izni sonrası.Vazgectik ondan kimse bakmak zorunda değil çocuğumuza kimseye muhtaç olmamak için şu sıra gebe okulu vs ne varsa gidip ogrenmeye çalışacağım.Bide taşınma işlerimiz var sıfırdan eşya alıyoruz bir sürü plan kafamız aşırı dolu yorulduk açıkçası ama kimse ne yaptınız diye sormadı mesela.Esim sağolsun her seyime o yetişiyor bı tek o var ,her seferinde iyi ki dedirtiyor bana Allah razı olsun ondanTabi ki kimseye güvenip yapmadık canım ama annelik, sahip çıkma duygusu, evladına bisey olmasın duygusunu her anne taşıyamıyor bence sonucta bizde evladiz Aslında beklenti de değil.. değer görmek değer hissetmek.. sonuçta komşudan bisey istemiyorum hamilelik olmayabilir başka bi hastalık olabilir dünya hali, ben bunları çok yaşadığım için ve ince düşünceli olduğum icin benim içime dokunuyor neyse Rabbım bize güç kuvvet versin bu günlerde geçer..