Ben artık uyku saatleri gelmesin diye bekliyorum. O kadar yoruldum ki onu uykuda tutmaya çalışmaktan. Ağlıyorum çok yoruldum. Kendimi kesesim geliyor. Böyle bebeğim ağlarken deliresim geliyor. Tam daldı diyorum bir dk geçmiyor hareket etmeye başlıyor. Eşimde bu bir süreç diyor . Şaka gibi aynen bu bir süreç ama bir tek ben yıpranıyorum çünkü bebeğim sadece benimle uyuyor. Allah a her dakika dua ediyorum. Uyutmak istemiyorum bıktım. Böyle düşündüğüm içinde vicdan azabı çekiyorum. Kötü bir anneyim, ne güzel evladım yanımda sağlıklı daha ne istiyorum diyorum ama dayanamıyorum. Geçecek mi bunlar? Ben kötü bir anne miyim