Bebegim hic sakin degil, aksine zor bir bebek. Ama ben kendimi anneligi zorlastiracak seylere şartlandirmiyorum. Kendi evladim bile olsa bir baskasi icin kendi hayatimi bitirecek biri degilim. Hala haftada 3-4 kez denize gidiyorum, her gun yuruyuse alisverise cikiyorum. Ev islerini canim isterse yapiyorum, bebegin camasirlarini ütülemek gibi bebegimin ve benim zamanimizdan calacak gereksizliklerle ugrasmak yerine bebegime ve ozellikle de kendime vakit ayiriyorum. Ozellikle cocuk zor bir cocuksa kardeslerin yaslarinin yakin olmasinin avantaj olacagii düşünüyorum. Anneye muhtaclik konusu da masallah gunumuzde coook degisken. Anneye daha az muhtac daha dogrusu anneye yuk olmayan cocuklar yetistirebiliriz bence. Hepsi once annenin rahat olmasiyla basliyor. Bebek bakiminda aşırı titizlenilen yedigi ictigi giydigi hijyeni gibi sacma sapan konulari dusunmeyi birkac cocuk sonra tecrubeli anneler birakiyor. Asil marifet o rahatlığı ilk cocuktan itibaren bulmakta
3 -4 yasina kadar cocuga evde ayri tencreyele yemek pisirirse anneler tabi ki 6-7 yasina kadar buyutmek isterler ikinci cocuk icin
Tabi ki enerjiden dolayi. Benim kizim goruntulu gorusmede bile bir kez olsun aglamadigi olmadi