- 31 Ocak 2020
- 5.219
- 11.740
Ben bu konularda biraz katıyım sanırım, hiç lafımı esirgemem. Bana söylediklerinde duyar gecerim ama konu çocuğumla ilgiliyse lafımı hiç esirgemem direk söylerim. Benim kızım teması seven biri değil, tanımadığı birini görünce boynuma sarılıp kafasını gömüp başlıyor ağlamaya. Onunla ilgilenilsin hiç istemiyor. O konuda çok zorlandım. Ortama biri girince onla hiç muhattap olmayacak bakmayacak böle biraz sonra kızım yavaş yavaş alışıp kucağımdan iniyor ortalıkta dolanıyor. Benim en zorlandığım yeni biri gelince kolundan tutup sevmeye çalışıp para vermeye çalışanlar olmasıydı. Bende direk soyledim hep teması sevmiyor diye. Çok yabani diyenlere de yabani olmak bazen iyidir tanımadığı insanlara gitmez dedimIki yıldır pandeminin gölgesinde bayramlar geldi geçti. Ağız tadıyla görüşebildik bu bayram eş dost akrabalarla. Oğlumun yabancı kaygısı azaldı en çok da bu beni mutlu etti. Akranlariyla birkaç yaş büyük abla abilerle eğlenerek vakit geçirdi.
Ara ara zorlandığım anları paylaşmak istedim. Ebeveynlerin tercihini eleştirmek ya da değerlendirmek için yazmıyorum herkesin kararına saygım var O öyle yapıyorsa vardır nedeni diyerek yaklaşırım.
Televizyon, telefon alışkanlığı yok sadece kendi fotoğrafına bakar ara sıra. Çizgi film reklam vs izletmedik henüz. Bizim tercihimiz iki, iki buçuk yaşına kadar mümkün olduğunca ekrandan uzak tutmaktı. Neyse ki fazla ilgilenmiyor ortamda izleyen çocuklar olsa da oyuncaklarla oynamaya devam ediyor. Ama yeme içme konusu beni biraz zorluyor. Şekerli gıdalar, paketli gıdalar tüketmedigimiz için alışık değildi. Şimdi gördüğünde istiyor yanında biri yiyorsa bende demeye başladı. Özellikle baklavayı tanıması hiç iyi olmadı. Neyseki evde çok tuketmedigimiz için gelip geçici diye fazla direnmedim.
Büyüdükçe dışarıda daha fazla sosyal hayata karışacak gördüğünü merak edip isteyecek bu beni düşündürüyor ben evde ne kadar dikkat etsem de çocuk illa ki canı isteyecek. Elbette konuşarak anlatıyorum şimdiden ama bazen de çaresiz hissediyorum. Şu lafları duymaktan sıkıldım:
Sende çok abartıyorsun şeker yemeyen çocuk mu olur
Telefonu bilmeyen çocuk mu var bu devirde
Bırak yesin bir kereden birşey olmaz
Nereye kadar vermeyeceksin ki.....
Gibi gibi cümlelerden bezdim. Eşimin de benimde ailelerde genetik hastalıklar var çoğu da beslenme tarzı ile ilişkili. Hiç kimse çocuğunun hasta olmasını istemez elbette. Ben alışkanlık kazandırmak istiyorum. Ağzına sürmesin demiyorum ama yediğinde onun kendine bir faydası olmadığını bilsin daha sağlıklı beslensin diye uğraşıyorum.
Benzer düşünceleri olan var mı? Zorlanıyor musunuz neler yapıyorsunuz?
sizinle ayni şekilde bende yere düştüğünde hiç tepki vermiyorum uzaktan yönlendirme yapıyorum k.validem her düştüğünde ayyy diye bağırıyor ona sürekli diyorum bağırma diye 
birde cocuga şeker vermeye çalışanlar oldu kabul etmedim net şekilde de söyledim. Onun tatlisi çikolatası ayrı diye. Aa olmaz felan diyenlere de bu sekerleri yiyip sagligina fayda saglayan var mi bak hepiniz seker tansiyon hastasisiniz, bırakın bari çocuklar sağlıklı kalsın dedim 
evet evin kotu gelini benim 🖐Kızım da bazen almak istedi ona da senin çikolatan evde bu senin için sağlıklı değil diye her seferinde anlattım, açıp yemeye çalışmadı sadece oynadı sonra bıraktı hep. Ama beni en çok zorlayan tuvalet olayı oldu. Kızım kakasini ve genelde cisini lazimliga yapıyor. Yapmasına yaptı ama banyoda yıkama konusunda çok zorlandım. Banyo farklı olunca yıkatmak istemedi ağladı ortalığı kaldırdı. O konuda gerçekten çok gerildim. Çünkü cildi çok hassas bezini değiştirmez veya yıkamazsam hemen pişik oluyor. Mecbur ağlaya ağlaya yikadim şimdi 2 gündür lazimlik görünce kaçıyor ve asla bezini değiştirmek istemiyor
. Bayram ziyaretlerinde müsait oda arıyoruz meme molası için 
acaba bu yüzden mi az konuşuyor diye yiyip bitiriyorum kendimi.
daha ne diyeyim. Bende lafımı pek esirgemem ortaya söylerim ama hala anlamayanlar oluyor. 
daha önce bende yavaş yavaş alttan alttan söylüyordum da kâale alınmayinca hiç yumuşatmadan direk söylemeye başladım.
ama uyku ve öğünler düzeldi 
