Ya bence de öyle, başladığımızdan beri aynı şeyi söylüyorum ama kayınvalidem bu konuda o kadar takıntılı ki o geldiğinde çocuk yiyeceği varsa da yemiyor benim gerginliğimden

bi de illa ağzına bi şey tepmeye çalışıyor ben uyarmaktan bıktım o uyarılmaktan bıkmadı

bi de biri bi şey verince yemiyor çocuk kafasını çeviriyor ağzını kilitliyor, ısrarla deneyip çocuğu huylandırmak neden? Hep şunun çocuğu bir yumurtayı bitiriyor ikincisini verene kadar ağlıyor, şu çocuğuna kısır veriyor, bu çocuğuna şunu yediriyor halleri

Eşim de başladı artık yemiyor, bizim yediklerimizden de yesin diye

Eşim desteklen daha rahattı, o da anasına uymaya başladı

Kayınvalidemle anlaşamadığımız tek konu, çocuk yetiştirmek. O istiyor ki şımartayım, hiç ağlamasın, homini gırtlak yesin, her şey önüne hazır hop diye verilsin.. Görümcem sık sık kalır kendinde, önceden daha sık kalırmış. Görümcemin oğlu elinde büyümüş, yani bu dediklerimi yapmış hep. Şimdi de ‘ay ay ay ay X’ten bir tane daha istemem’ diyor. Ee? Geçen gün kızım uzansa alabileceği mesafede bir oyuncak var, ona yeltendi, hemen dur dur dur dur ben veririm.. Hiç fırsat vermiyor. Çocuk azıcık emekliyor, yeter yorulmuştur emeklemesin; çocuk elimizden tutuyor yürüyor, yeter yorulmuştur yürümesin.. Deli oluyorum

O yüzden çocuk konusunda ne dese batıyor bana, yemek işi de iyice fobi oldu

Ay ne güzel şikayet ettim kayınvalidemi