Al, ver, vermem, gel, gitti, attım, düştü, çık, kedi, anne, baba ve hayır diyor. Hepsini her zaman söylemiyor bazı günler unutup gidiyor çoğunu ama ihtiyaç halinde kullanıyor.
Her şeyi ona konuşarak anlatıyorum. Yere attığı bir şeyin arkasından bakarken attın annecim, o yüzden düştü diyorum mesela. Hadi gel yemek yapalım, bak soğanları karıştırıyorum şimdi, senin en sevdiğin yemek hangisi falan diye sürekli konuşuyorum. Her şeyi kelimeleriyle söylüyorum; atta, mama, taytay vs. gibi bebekçe hiç söylemiyorum, gezmeye gidelim parka gidelim, armut yer misin muz ister misin diye kendi isimleriyle söylüyorum.
Bir de kitap okuyorum, hem onun kitaplarından okuyorum hem de bir zamanlar kitap okuyabildiğim sakin zamanlarında kendime okuduğum kitapları yüksek sesle okuyordum ama iki aydır kitap sayfası açamadım
Şarkı söylüyorum, her şeyin şarkısı var ellerini yıkarken, uyandığında, huysuz hissettiğinde söylediğim şarkılar var artık bekliyor o durumlarda şarkılarını eşlik eder gibi kelimeler yuvarlıyor kendi çapında.
Oyun oynarken ya da egzersiz yaptırırken 40 günlükten beri her şeyi rengiyle şekliyle söylüyorum ya da sayı sayıyorum.
Bir de tv hiç açık değil evde, maruz kalmıyor dış sese.