İşte benim doğum hikayemm,
NOT: Ancak altı kere de tamamlayabildim doğum hikayemi, tam başına oturuyorum kızım huysuzlanıyor, ağlamaya başlıyor, hoop kapat onunla ilgilen derken cümleler kopuk kopuk oldu, lütfen kusura bakmayın hanımlar.
11 aralık perşembe günü zorunlu sezeryan için gün almaya kontrole gidecektik. Halbuki kızım kanalda ve doğuma hazırdı ama sancımı beklemeye zamanımız yoktu. 37. hafta dolduktan sonra kızımın doğması gerekiyordu. Sabah adet sancısı ile uyandım ama önemsemedim. Kasılmalarım da vardı. Hazırlandım, eşimi uyandırdım, yolda sancılarım devam etti, 8:40 randevu saatinde hastanedeydik. Drum nasıl olduğumu sorunca sancımı söyledim. Hadi bir bakalım dedi, ultrasona geçtik, karnıma dokunur dokunmaz bunlar doğum sancıları, kasılmaları dedi, bebeğe baktı iyi dedi, alttan baktı 3 cm açıklığın var ve çatın doğum için çok uygun iyice yumuşamış, nst ye girmelisin hemen bebeğin kalp atışlarına bakmamız lazım, bende gelicem dedi, yukarı çıktım beni nst odasına değil de hasta odalarından birine aldılar, meğer drum yatışım yapılsın diye talimat vermiş. nst de bebeğimin kalp atışları iyi çıktı ama sancım artarak devam etti.
Ailemi aradım yatışım yapıldı
diye tabi herkes şok oldu, annem, teyzem ve babam geldiler hemen, kayınvaldemleri aradık onlarda çok şaşırdılar, başka bir şehirdeler hemen gelemediler, o gün akşama kadar saat başı nst ile bebeğime bakıldı, hastanede 2 oda veriyorlar hastalara, biri hastaya diğeri misafirlere iki oda arasında yürüdüm durdum ama açılmam 4 cmyi geçmedi. Drum yarın sana suni sancı vericez, eğer bebek strese girer kalp ritmi bozulursa hemen sezeryana alıcam dedi. Annemleri gönderdim size yarından sonra daha çok ihtiyacım olacak diye, eşim ve ben geceyi hastanede geçirdik.
Stres, heyecan, korku, mutluluk..
Anlatılmaz şeyler yaşadık. Ertesi sabah 6 da hemşire geldi kahvaltımı verdiler, bir daha yemek vermicez sana sezeryana girebilirsin dediler, sonra da lağman yapıldı ve suni sancı takıldı ve tabi nst de takıldı. Sonra sancım tamamen kesildi, drum gidip gelip açılmama bakıyordu ama 4 cm de kaldım, koca serum yarılandı ama bende tık yok. Çok moralim bozuldu, drum diğer hemşire ve ebelerle konuşup bir karar vereceğini söyledi ve çıktı, o çıktıktan 10 dk sonra fena halde sancılarım başladı, hemen hemşireyi çağırdım ve çok sancım olduğunu söyledim tabi ki çok sevindi hemşirem ama ben nefes almakta bile zorlanmaya başlamıştım, 1 saat kadar sonra drum geldi odama, alttan muayene edicem dedi, bir çubukla müdahale etti ve o kadar canım yandı ki ağlamaya başladım, sonra sıcak bir su geldi benden, meğer drum suyumu patlatmış, ağladığımı görünce oda üzüldü, söz birdaha seni bu şekilde inciterek muayene etmicem ama sancını tetiklemek gerekiyordu dedi, sonrasında açıklık 5 cm olmuştu, sonra 6 cm..
Artık epidural takabiliriz dedi, katater takıldı ve benim sancılarım kesildi, açıklıkta 6 cm de durdu. Yani ilginç bir şekilde epidural bana yaramadı, 40 dk kadar sancısız geçti sonra ilacın etkisi geçince fena bir şekilde tekrar başladı. Drum tekrar ilaç verirsek sancın kesilebilir vermeyelim dedi ama ilaç bende 40 dk dan fazla etki etmediği ve arada nefes almak istediğim için vermesi için resmen yalvardım, daha sonra tam 4 kez daha ilaç verdiler ama sancımı etkilemedi, bir türlü uyuşamadım ve sancılarım artarak devam etti, sancı kürü ile sancı çekmek kendi sancını çekmekten daha zormuş herkes doğumdan sonra bunu söyledi, önce söyleseydiniz ya dedim..
Sancılar arttıkça açıklığımda artıyordu, ağlıyodum ara ara, eşim annem kız kardeşim geliyorlardı yanıma sürekli, eşim sürekli elimi tutup destek olmaya çalışıyordu ama ara ara çıkıp oda ağlıyormuş daha sonra babamdan öğrendim içim bir garip oldu, ben odam da oda yan oda da ağlayıp duruyormuşuz meğer.
Ikınmalar başlamıştı ve ben ıkınmakta zorlanıyordum, bir yandan da nstye bağlıydım hala.
Artık saat 22:00 olmuştu, 2 gündür sancı çekiyordum ve sonunda ebem tamam açıklık 10 cm dedi, drum gelip kontrol etti ve doğumhaneye indik.
Tüm ıkınmalarıma rağmen bir türlü doğum gerçekleşmiyordu. Önce ebem finalde de anestezi uzmanının karnıma bastırmasıyla saat 22:30 da güzel kızım dünyaya geldi. Hemen ağlamadı kızım, ilk gözgöze geldiğimizde içim eridi, o an hissettiklerimi anlatmaya kelimeler yetmez ama siz anlıyorsunuz biliyorum.
Sürekli, ama kızım çok güzel diyip durdum, onu giydirirlerken gözümü ondan alamadım. Normal doğum hele de suni sancıyla olunca hiçte kolay değilmiş ama kızımı kucağıma alınca 2 gün boyunca çektiğim tüm sancıları unuttum. Daima Allahım isteyen herkese bu duyguyu yaşat diye dua ediyorum.. :)