inan ki bizim yapamaz dediği şeyleri bile aslında yapabildiklerini farkedince şaşırıyorum ben de bazen, bir de bebekliğinden beri ( ben çalıştığımdan annem bakıyor) annem hemen hiç tv açmadı,sürekli onunla oturup konuştu ,oynadı,ben de açmadım pek tv,bu kadar çok kelime söylemesini ben çok yoğun iletişime bağlıyorum,yoksa üstün bir yanı olduğunu düşünmüyorum,çünkü etrafımda 2 örnek var,ikisi de oğlumdan 2 ay büyük,biri bebekken klip çok izliyordu hatta ben açmayın falan demiştim ananesi de çok seviyor izlemeyi demişti,şu anda anne,baba,anane vs gibi 5-6 sözcük dışında neredeyse yok diyor mesela ,diğer arkadaşımın oğluna da anane bakıyor,anane dede sürekli konuşup oynattılar,şu anda kurduğu cümleleri görmen gerek,renkleri de lego oynatırlarken öğrenmiş,mavi legoyu koyalım vs gibi kelimelerle farkında olmadan öğrenmiş sadece beyazı karıştırıyorara renkleri bile öğrenmiş,annesi bir gün kendiliğinden söyledi renkleri dedi ve ,artık soru sormaya başladı ,annesi çorba yaparken içine ne koydun diye soruyor düşün ve neden diye soruyor,demem o ki,bu tesadüf değil,yani çocuğun biri diğerinden üstün değil,oğlumun defterinin üzerinde küçük bir Atatürk heykelinin resmi ve bayrak vardı (Çanakkale şehitliğinin fotoğrafı),annem onu bile öğretmiş,onları gösterip atürk,bayrak diyor,yani bakan kişinin çocukla sürekli konuşması da çok önemli,eğer onunla sürekli iletişim kurarsan etki ediyor bence.,en basitinden market kataloglarına bakıp bir sürü yiyecek adını öğrendi oğlum,daha 14-15 aylıkken market kataloğundan yiyecek resimlerine bakıp tek tek adını söylüyorduk,konuşmaya başlayınca birden hepsini söylemeye başladı,şu anda hemen her kelimeyi tekrar edebiliyor hatta 2-3 kelimeyle derdini anlatmaya başladı bu hafta,yani ben buna bağlıyorum.bir de 2-3 aydır montessori tekniklerini uygulamaya çalışıyorum,onun da olumlu katkısı olduğunu düşünüyorum,keşke hamileyken okusaydım diyorum,o yüzden burada sürekli yazıyorum aslında,eminim başlaması zor geliyordur hepinize,ben de ilk başta çok kararsız kaldım ama iyi ki başlamışım diyorum,ev işlerini 2. plana aldım ve gerçekten farketti,bir de hiç bağırmıyorum,kızmıyorum,azarlamıyorum,o yüzden de aktivite yapmak ya da oynamaktan keyif aldığını düşünüyorum,çünkü biliyor ki ona kızmayacağım,bana daha çok güvendiğini hissetmeye başladım ve beni daha çok dinlemeye başladığını,ve artık yapma ya da bırak dediğim zaman o yapacağı şeyi yapmaktan vazgeçmeye başladığını farkettim,bunu da her şeyi kısıtlamadığımdan eğer yapma diyorsam bir nedeni vardır diye vazgeçtiğini düşünüyorum,adem güneş sağolsun.burda kastedilen tavizkar olmak değil,daha önce de demiştim kendisini yere atma olayı çok sinirlenirse bizde de var ve bu normal bir yere kadar,ben öyle bi durumda onu yere bırakıp işime devam ediyorum mesela,kalkıyor mecburen,bir ara kafasını vuruyordu yere mesela ,vurunca bile yerimden kalkmadım (daha önce anlatmıştım,rehberlik uzmanı arkadaşın tavisyesini) 1 haftada vazgeçti çünkü işe yaramadığını anladı,demem o ki deneyin derim,hatta şu an adem güneşi dinleyerek yazıyorum size :))
