89 mart ayı doğumluyum.
18. yaş günüm için halamın kızına envai çeşit pasta börek hazırlattım.
okul arkadaşlarımı çağırmıştım sadece ama sadece kızları
herşeyi hazırladık. iki çeşit doğum günü pastası yaptı halamın kızı biri tiremüsü biri de meyveli idi.
hazırlıklar bitti işte saat 1 oldu kimse yok 2 oldu kimse yok 2.5 oldu kimse yok.
kimse gelomicek galiba dedim.beklmeye devam ettim.sonra ağladım kimse beni sevmiyorr gelmedi kimse diyee. anneme sarıldım ağladımm sonra amcamınkızları geldi yaşlARI benden en az 5 yaş büyüktü onların.ben ağlamıyım diye saatlerce benle vakit geçirdiler. o gün öyle geçti ertesi gün okul vardı ve filiz hocanın dersi.benim durgunluğum dikkatini çekmiş herhalde (normalde çok konuşurum) sordu neyin var dedi sınıfın ortasında bende dün doğum günümdü hocam kimse gelmedi dedim ağlamaya başladım şıpır şıpırr
ağlama dedi bana tutamıyorum kendimi dedim çık dışarı dedi bana tmm hocam dedim çıktım sınıftan kendimi tuvaletlerden birine kitledim ağladım tenefüse kadaR.
sınıf arkadaşım geldi yanıma herkez geldi tek tek açıklama yaptı.bir sürü bahaneler işte tmm dedim geçtim.yanlız ilk gelen arkadaşım peşinde gelicektim pink ama filiz hoca müsade etmedi biırakın yanlız kalmayı öğrensin dedi o yüzden gelemedim dedi. bende doğru söylemiş dedim. öğrenmeliydim. ama öğrenemedim yanlız kalmayı ve hayatımda bir daha hiç doğum günümü kutlamak istemedim ve istemiyorum. ve kimseninde doğum gününü kutlamam kimseye iyi ki doğdun diye hediye almam. sildim bütün güzel günleri kendme düz hesap yaptım. beklentiler azaltıkça kırıklıklarda azalıyorr
yaa böyle işte kızlarrr gene çok konuştumm