Günaydın,
Dün yoğun bir gün geçirdik, patron bize bulaşmadı ama raporlar falan istedi, onları hazırladık. Bugün burda olmayacak herhalde, daha rahatım.
Dün akşam itibariyle aşık olmuş bir minik kuzunun annesi var karşınızda :) Kuzenimin kızı geldi bize, 16 yaşında, kumral, yeşil gözlü, çok hoş bir kızdır. Benim cücenin dibi düştü. Önce uzaktan uzağa bütün marifetlerini gösterdi, sonra kucağına oturdu, kitap okudular, kızı öptü, saçlarını sevdi, kendini öptürdü, sarıldı, gülmekten öldürdü bizi. Ben de KV olarak ilk sınavımı verdim, kıskanmadım, kıza da bişi yapmadım :)))
Frambunun yazdıkları çok dokundu bana, evet, iyi gitmeyen evliliklerin bedelini her zaman çocuklar ödüyor, bu benim çocukluğumda da böyle oldu, şimdi aynı şeyleri çocuğuma yaşatmamak en büyük amacım. Benim annemle babam ben 20 yaşındayken ayrıldılar, 27 yaşındayken bir araya geldiler, koca kadındım, evliydim ve o zaman bile çocuk gibi sevindim. 3 yıl beraber kalabildiler ve bilenleriniz vardır, geçen yıl yine ayrıldılar, ben yine 6 yaşımdaki gibi üzüldüğümü hatırlıyorum. Ama emin olun, evin içinde yaşanan hır gür, huzursuzluk, bağrışmalar ve hatta itişmeler, mutsuz-sinirli bir anne-baba ile yaşamak; çocuğu anne babasının ayrı olmasından çok daha fazla yaralıyor. O yüzden çok iyi düşünüp analiz etmek lazım, Rabbim bu konuda sıkıntısı olan bütün arkadaşlarımın yardımcısı olsun...