- 8 Eylül 2017
- 236
- 271
- 103
- 43
- Konu Sahibi gumushalhal
-
- #121
Amin insallah dediginiz gibi zamanla hersey yoluna girer. Daha fazla kırıp dokmeden tabi.
Amin insallah dediginiz gibi zamanla hersey yoluna girer. Daha fazla kırıp dokmeden tabi.Siz bunları denemekte ısrar edin lütfen.Mutlaka bir yerden sonra artık sizinle çatışmayı bırakıp anlaşmak isteyecektir. Çok küçük henüz. Siz ne olursa olsun merhametinizi eksik etmeyin. İnanın, umut edin. Yorulmayın, olumsuz düşünmeyin. Sizi sevmediği düşüncesini atın kafanızdan. Tahminimce annesinden etkileniyor fakat ona anne olmayacağınızı abla, arkadaş olacağınızı, onun zaten bir annesi olduğunu belirtin. Sizin ona anne olmaya çalıştığınızı düşünüp de böyle davranıyor olabilir. Eşinizin gerçekten size yardımcı olması gerekir. Siz çocuğu tanımıyorsunuz, eşinizin bu davranışlarıyla da olumlu bir gelişme yaşanması zor gibi. Yine de umudunuzu yitirmeyin, o daha çok küçük. Yavaş yavaş olacak, zamana bırakın. İnşaallah çok güzel olur her şey.
Bir de doktormus kocaniz. Aklim almiyor cidden. Cocugunu cok sevebilir ama sizi hamile halinizle surukleyip disari atmak ne demek? Cocugunuz olduktan sonra sorunlariniz muhtemelen daha da buyuyecek. O zaman daha beterini yapmayacaginin garantisi var mi? Yok. Bu adam icin fedakarlik yapmaya degmez. Siddetin her turlusu kotu, ne sekilde oldugu da onemli degil ama hamileyken bunu yapmasi kabul edilemez birsey. Hadi hamile olmasaniz belki zamanla tolere ederdiniz dicem. Ama siz de yasadiklarinizi hicbir zaman unutmayacaksiniz. Adam karninizdaki bebegi hic dusunmemis. Onu kaybetme endisesi, size bir zarar gelme endisesi hic ama hic tasimamis. Bence bu yuzden de yrniden baba olmayi haketmiyor. Okumus meslegi olan birisi oldugunjz icin bosanin dedim size. Kendi hayatinizi bu adam olmadan da devam ettirebilirsiniz siz. Butun bunlari uvey cocugunuzun durumundan bagimsiz olarak soyluyorum ben. Zaten sizin sorununuz o kizcagiz degil kocaniz. Malesef.Siddet eylemleri yuzunden boyle yazdıgınızı tahmin ediyorum. Bu konu beni de cok dusunduruyor ve her seferinde bitirmeyi dusunuyorum. Ama sonra bir sans daha vereyim diyerek devam ediyorum, bir de aramızın iyi oldugu zamanlarda gercekten de cok iyikalpli ve ozverili biri.
gitgide sizi haksız görmeye başlıyorum. Benim kızım da 6.5 yaşında ve çoğu şeyde fikrini alıyoruz. Çok da güzel fikirleri var. Asla da şu şöyle olmaz diye talimat vermiyoruz.yapılmayacak şeyi veya yapılması gereken şeyi nedenleri ve sonuçlarıyla anlatıyoruz ve hak veriyor. Hatta hiç hoşuna gitmeyen bişeyse ya tamam yaa diyo:) çok hoşuma gidiyo..yani hoşuna gitmediğini ama doğrusunun da anlattığımız gibi olduğunu anladığını böyle belli ediyor. Siz bence fazla kuralcısınız ve bunun doğru olduğuna yürekten inanmışsınız.="gumushalhal, post: 52727578, member: 850323"]İngilteredeyiz. Buradaki cocuklarla ebeveynleri arasında benzer bir iletisim tarzını ben de farkediyorum. Yani cocuga kesin talimat verme yerine ikna etme cabası var. Ama bu bence cocuga faydadan cok zarar veriyor, cunku muhakeme yetenegi henuz gelismemis (8-9 yas altı) cocuklar tartısmaya dahil oluyor ve surekli kendilerini haklı gordukları icin buyuduklerinde de aynı tutumu benimseyip gercek bir tartısmanın nasıl olması gerektigini ogrenemiyorlar.
8 yaşındaki bir çocuğun böyle bir haberi aldıktan sonra onu öldüreceğim demesi gerçekten tahammül edilmesi zor bı durum..okadarda küçük değil 8 yaşında ya..Gerçekten şaşırdım.birazda ben onun rahatlığını almış olduğu kültüre de bağlıyorum.nereliler??Bu konuda benim de endiselerim vardı. Cunku uvey kızıma haberi ilk verdigimizde tepkisi onu oldurecegim seklinde oldu. Sonra da bu bebegi iptal edemez miyiz diye sormaya basladı. Ama esimle endiselerimi paylastıgımda mantıksız paranoya urettigimi soyluyor. İlk ay annem yanımda olacak. O tedbirli davranır. Sonrasında ben iki ay turkiyeye gitmeyi planlıyorum. Dondugumde de belki bazı seyler yoluna girmis olur.
Harikasiniz ...Yorumunuzu iki kere okudum. .dolu...donanımlı. ..Burayı sevmeme sebep sizin gibi hanımlar! Sevgiler...Başkasının çocuğunu birebir istediğiniz gibi eğitemezsiniz malesef. Hem çocuğun hem anne babasının gözüne batar iyi niyetli de olsanız. Mesela 7 yaşında ve yapmıyor dediğini şeyler 7 yaşında yapılamayacak şeyler değil ama her 7 yaş çocuğunun yaptığı fix yaptığı şeyler de değil-ki yapmıyor olmaları motor becerilerinin gelişmediği anlamına gelmez aslında özbakım alışkanlığı geliştirmediğini gösterir. Kardeş geldiğinde ekstra bir regresyon olur muhtemelen o da normal, hazırlıklı olun şimdiden - şimdi bu tarz davranışlar için niye yapmıyor diye sorguladığınızda hem anne-babasının ebeveynliğini hem çocuğu sorgulamış oluyorsunuz bu da aranızı bozar ister istemez.
Şimdilerde tekrar hükümet gibi ebeveynler moda sanırım, yeni nesil ebeveyn el kitapları daha otoriter bi yaklaşımı pompalıyor buaralar. Ben çocukken tam 'çocukla arkadaş demokrat aile' fikrinin ana-babalara satıldığı zamanlardı. Ben aynı üvey kızınız gibi ev dekorasyonundan, ablamların eş adaylarına ciddi ciddi her konuda fikrim alınarak büyüdüm. Üstüne ilkokul öğretmenimle enterasan bir ilişkimiz vardı. Yakın oturduğumuz için okuldan beraber döner Yolda velileri, sevmediğimiz öğrencileri filan çekiştirirdik. Annemlere o benim arkadaşım derdi benim için. Fazla ciddiye alınmanında olumsuz sonuçları olduğuna inanıyorum şahsen. Olumsuz gelişen olaylarda üzerine sorumluluk yükleniyor ve bu zamanla hem herşeyi kontrol etme istediğine hem de mükemmel gelişmeyen herşey için suçluluk duymaya yol açıyor yani merhaba anksiyete.
Ama asıl söylemek istediğim şu, çocukken tek nefret ettiğim yetişkin tipi '' bana çocuk gibi davrananlardı'' yetişkinliğimde de çocuklarla en kolay iletişim kurma yolunun çocuk olduklarını unutmamak ama yetişkin gibi davranmak olduğunu farkettim. Kızınız da bir çocuk elbette hata yapacak, elbette herşeyi bilmiyor ve öğrenmesi gereken şeyler var. Ama alıştığı yol bu olmadığı için ona öğüt vererek ilerleme kaydedemezsiniz. Mesela konuşurken araya girdiğinde yine tepkinizi göstermeli ama 'büyüklerin lafı kesilmez' ya da ' sözümü bitirmemi beklemelisin' yerine ' lafımın kesilmesinden hoşlanmıyorum çünkü söyleyeceklerimi unutuyorum / değersiz hissediyorum. ' gibi birşey söylemelisiniz.
Evet aslında aranızda ki en önemli konu bu. Siz en önce bu duruma çözüm bulmalısınız.Evet aslinda dog
Bu iliskide beni en cok yıpratan sey aslında bu oluyor: bana yaptıkları aklıma geldikce kendimi daha da asagılanmıs hissediyorum. cunku dediginiz gibi; bir insan gercekten deger verdigi, el ustunde tuttugu birine ne olursa olsun bunu yapmaz. Ya da en azından dort kere yapmaz ki ben benzer durumu beraber yasadıgımız 6 ayda dort kez tecrube ettim malesef. Her seferinde bunun benim kırmızı cizgim oldugunu ve bir daha affetmeyecegimi soyluyorum, ama giderek durumu kabulleniyorum sanki. Bu da beni korkutuyor. Çünkü siddet goren bircok kadın bu sarmalın icine girerek kendilerini degersiz ve karsılarındaki kisiyi haklı gormeye baslıyorlar.
Harikasiniz ...Yorumunuzu iki kere okudum. .dolu...donanımlı. ..Burayı sevmeme sebep sizin gibi hanımlar! Sevgiler...
Dediginiz gibi yasadıklarım malesef surekli zihnimin bir kosesinde duruyor, ama ofke ve nefret biriktirmek yerine asmayı deniyorum. 1 sene bir evliligi test etmek icin kısa bir sure diyorlar. Bir de parcalanmıs aile cocuklarını gorunce kendi oglumun bu sekilde buyumesini kesinlikle istemedigime karar veriyorum. Ama hep kendimle bir tartısma halindeyim, dogru olanın ne oldugu konusunda. Profesyonel destek alma fikrini dile getiren bircok arkadas olmus. SAnırım bu bircok seyde belirleyici olacak.Bir de doktormus kocaniz. Aklim almiyor cidden. Cocugunu cok sevebilir ama sizi hamile halinizle surukleyip disari atmak ne demek? Cocugunuz olduktan sonra sorunlariniz muhtemelen daha da buyuyecek. O zaman daha beterini yapmayacaginin garantisi var mi? Yok. Bu adam icin fedakarlik yapmaya degmez. Siddetin her turlusu kotu, ne sekilde oldugu da onemli degil ama hamileyken bunu yapmasi kabul edilemez birsey. Hadi hamile olmasaniz belki zamanla tolere ederdiniz dicem. Ama siz de yasadiklarinizi hicbir zaman unutmayacaksiniz. Adam karninizdaki bebegi hic dusunmemis. Onu kaybetme endisesi, size bir zarar gelme endisesi hic ama hic tasimamis. Bence bu yuzden de yrniden baba olmayi haketmiyor. Okumus meslegi olan birisi oldugunjz icin bosanin dedim size. Kendi hayatinizi bu adam olmadan da devam ettirebilirsiniz siz. Butun bunlari uvey cocugunuzun durumundan bagimsiz olarak soyluyorum ben. Zaten sizin sorununuz o kizcagiz degil kocaniz. Malesef.
Ofke kontrol seansları ve aile danısmanlıgı gibi profesyonel desteklerden sonra da aynı hal devam ederse baska bir cocum dusunmek zorunda kalacagım sanırım. Avrupa ulkelerinde kadına hele de hamile bir kadına siddet kabul edilemez bir durum. Eger yetkili mercilere sikayetci olursam esim ne uvey kızımı ne de oglumuzu gorebilir. Ayrıca isini de kaybeder. Durumun kendi acısından bu kadar ciddi oldugunun farkında. Yine de devam ettirirse kesinlikle patolojik bir durum olduguna kanaat getirecegim.Evet aslında aranızda ki en önemli konu bu. Siz en önce bu duruma çözüm bulmalısınız.
Keske sikayetci olsaydiniz o zmaan. Ayni seyi dort kere yapmis. Artik bilincli yapilir hale gelmks. Gerizekali yaptiginin kendisine nelere mal olacagini biliyor ve buna ragmen yapmaktan da geri durmuyor. Sizin hicbirsey yapmayacaginizdan o kadar emin ki. Cok ama cok sinir oldum kocana. Bir de sunu merak ettim. Kocaniz da istedi mi hamile kalmanizi? Boyle futursuzca siddet uygulamasi acaba bebegi istemiyor mu dusuncesini akla getiriyor.Ofke kontrol seansları ve aile danısmanlıgı gibi profesyonel desteklerden sonra da aynı hal devam ederse baska bir cocum dusunmek zorunda kalacagım sanırım. Avrupa ulkelerinde kadına hele de hamile bir kadına siddet kabul edilemez bir durum. Eger yetkili mercilere sikayetci olursam esim ne uvey kızımı ne de oglumuzu gorebilir. Ayrıca isini de kaybeder. Durumun kendi acısından bu kadar ciddi oldugunun farkında. Yine de devam ettirirse kesinlikle patolojik bir durum olduguna kanaat getirecegim.
Dediklerinize katılıyorum,biri hariç.Konuşurken çocuk,sözümü kesme denmemeli fakat,diğer bir zamanda biri konuşurken bekle,söz kesmek doğru değil diye öğretilmeli.Ben çocuklarıma bunu söyler ve kestikleri zaman dinlemez, dikkatimikarşıdakine verirdim.Öyle öyle öğrendiler...8 yaşında döktüğünü toplayan yerleri silen çocuklar var mı gerçekten? Bakın kendi çocuğunuz olacak aynı şeyleri oda yapacak ama gözünüze batmayacak. 22 aylık oğlum babası ile yan yana oturmamıza izin vermez sarılsak hemen gelir babasının elinden tutup götürür. Çocuğu çocuk gibi değil birey gibi görmek yanlış değil. Bir çocuğa sözümü kesme demek bence çok yanlış.
Bu surecte beni en cok uzen sey hamileligimin bu kadar stresli gecmesi oldu. Anne karnındaki bebeklerin anne psikolojisinden dogrudan etkilendigine dair ciddi arastırmalar var ve benim yavrum daha dunyaya gelmeden bu kadar uzuntuyu hissetti malesef.Merhaba. ..sizi gayet aklibasinda gördüm ama inanin fazla iyi niyetlisiniz ya da beklentiyi yüksek tutmussunuz sanırım. ..ben hep merak ederdim özlük uveylik bizde mi bu kadar batar diye meğer başka kültürlerde de böyleymis sayenizde fikrim oldu...ben sizin yerinizde olsam doğacak olan evladıma yogunlasirim. ..Bu süre zarfında eğer birseyler yoluna girerse ne ala .yok olmazsa ve aynı sıkıntılar devam ederse ona göre yol yön cizerim. ..sorun asla küçük çocukta degil;eşinizin tavrı yanlış sadece ...AMA Söyle düşünün ;nacizane; bu çocuk gitgide kuculmeyecek, büyüyecek. ..birkaç yıl sonra o zaten babasini yaninda istemeyecek ve bu kadar bağlı bağımlı olmayacak. ...genis pencereden bakın ve doğacak olan evladiniz in hakkını mutluluğunu yemeyin...eşiniz vijdan yapıyordur ve babalı gi ogrenememis belki oglunuzla taşlar yerine oturur. ..ha olmadı oturmadi bir daha degerlendirin. ..gayet güçlü ve akıllı bir kadinsiniz. ..merak etmeyin...sadece bebeğe odaklanın ve kendinize güvenin. ...sevgiler Türkiye Aydından. ..mutluluklar. ..
Çocuğu benden cok esim istedi. Ben yasim 30 ustu oldugu icin gebe kalmamin zaman alacagini varsaydim ama bekledigimden daha erken bir donemde hamile kaldim. Esim cocuklari gercekten cok seviyor ve 4-5 cocuk sahibi olmak istiyor. Gerekirse calisma saatlerini azaltip bana yardimci olacagini soyluyor. Ama ben bu kez herşey yoluna girene kadar ikinci cocugu kesinlikle düşünmem.Keske sikayetci olsaydiniz o zmaan. Ayni seyi dort kere yapmis. Artik bilincli yapilir hale gelmks. Gerizekali yaptiginin kendisine nelere mal olacagini biliyor ve buna ragmen yapmaktan da geri durmuyor. Sizin hicbirsey yapmayacaginizdan o kadar emin ki. Cok ama cok sinir oldum kocana. Bir de sunu merak ettim. Kocaniz da istedi mi hamile kalmanizi? Boyle futursuzca siddet uygulamasi acaba bebegi istemiyor mu dusuncesini akla getiriyor.
Aslinda burda soz kesmekten ziyade ucumuz birarada oldugumuzda esimle hicbir sekilde sohbet edememeyi kastediyorum. Kizi konusmaya basladiginda esim beni duymamaya basliyor. Ben ortami terketmeye kalkarsam da sinirlenip cocuksu davrandigimi soyluyor.Dediklerinize katılıyorum,biri hariç.Konuşurken çocuk,sözümü kesme denmemeli fakat,diğer bir zamanda biri konuşurken bekle,söz kesmek doğru değil diye öğretilmeli.Ben çocuklarıma bunu söyler ve kestikleri zaman dinlemez, dikkatimikarşıdakine verirdim.Öyle öyle öğrendiler...
Ama bu haksızlık...Erkekler bu hataya düşüyorlar demeyeyim,böyle planlıyorlar.Ben de aynı yaklasımı benimseme taraftarıyım ama esim bunu kabul etmiyor. Ona adeta bir anne olmamı istiyor. Aslıan bakarsanız problemler biraz buradan kaynaklandı. O bir anda mukemmel bir aile olacagımızı, benim kızına anne olacagımı hayal etti. Halbuki ben daha evlilige, yabancı bir ulkeye, hamilelige yeni alısıyordum. Ustelik zaten annesi olan bir cocuga neden anne rolu oynayayım kı? Bu hem cocuga hem de oz annesine haksızlık olur diye dusunuyorum.
Sizinkisi çarşıdan aldım bir tane eve geldim bin tane bilmecesine dönmüş.Bu sorunların her biri insanı zorlayacak cinsteyken(farklı ülke,çocuk,evliliğe alışmadan gebelik)en kötüsü şiddet var.Nasıl cesaret edebildiniz bu hayata atılmaya,hiç kolay değil...Esim bu konuda istekli. Ama dil problemi var. Ingilizce benim ana dilim degil o yuzden kendimi rahat ifade edebilir miyim bilmiyorum. O turkce biliyor ama ayni sorun onun icin de gecerli. Kendisi bir seans ofke kontrolu terapisine gitti. Gorunen o ki hicbir ise yaramamis. Aklinda kalan tek sey siddetin boyutlari oldugu ve kendisininkinin cok da onemsenmeyecek derecede oldugu. Halbuki hamileyken beni yerlerde sürükleyip sokaga atti. Benim de konusmayarak ona duygusal şiddet uyguladigimi iddia ediyor ve kendisini boyle haklilastiriyor malesef.
Üzüldüm. Daha bir sene önce adını bilmediğiniz, üstelik dil problemi yaşadığınız tam anlamıyla yabancı adamın teki tarafından şiddet görmeyi nasıl hazmediyorsunuz? Öfkeden eser yok sizde?Evet aslinda dog
Bu iliskide beni en cok yıpratan sey aslında bu oluyor: bana yaptıkları aklıma geldikce kendimi daha da asagılanmıs hissediyorum. cunku dediginiz gibi; bir insan gercekten deger verdigi, el ustunde tuttugu birine ne olursa olsun bunu yapmaz. Ya da en azından dort kere yapmaz ki ben benzer durumu beraber yasadıgımız 6 ayda dort kez tecrube ettim malesef. Her seferinde bunun benim kırmızı cizgim oldugunu ve bir daha affetmeyecegimi soyluyorum, ama giderek durumu kabulleniyorum sanki. Bu da beni korkutuyor. Çünkü siddet goren bircok kadın bu sarmalın icine girerek kendilerini degersiz ve karsılarındaki kisiyi haklı gormeye baslıyorlar.
Eşiniz kendini kızına karşı suçlu ve borçlu hissediyor. Onu incitmekten ekstra çekindiği için sizi yok sayıyor kızına ona hala ön planda sen varsın mesajı veriyor. Bunu yaparken sizi kırıyor ama bunu umursamıyor ve üstüne sizi suçluyor. Bu da şiddetin psikolojik hali işte.Aslinda burda soz kesmekten ziyade ucumuz birarada oldugumuzda esimle hicbir sekilde sohbet edememeyi kastediyorum. Kizi konusmaya basladiginda esim beni duymamaya basliyor. Ben ortami terketmeye kalkarsam da sinirlenip cocuksu davrandigimi soyluyor.
O yaptığını anlattığın güzel şeyler var ya,o çocukların üvey annesi olsan da,aynı şeyleri yapsan,bu defa batar emin ol.Bak burada sasyy gibi bir adı olan bir arkadaş,evde öncelik hep bendim,tatiller bile bana sorulurdu.Ama kadını sevmiyorum,çünki hep mıç mıç sevgi gösterisi,ama samimiyet yok demişti.Zor olan ne biliyormusun,paylaşmak.Aynı kişiyi..Bu ister gelin kayınvalide,ister kardeş kıskançlığında,ister böyle üveyliklerde olsun,değişmiyor.Herşeyin yolu,sabır,insaf merhametten geçiyor.Ve emeği takdirden.velhasıl çocukları seviyorum yaaa onlar melek melek
iyiki varlar cocugun olunca anlarsın diyecegm kızma ne olur seni kırmak degil niyetim vallahi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?