Üvey anne olmak

Gerçekten çok zor bir durum. 8 yaşında ve bambaşka bir ortamda yetişmiş bir çocuk. Birbirinize alışıp birbirinizi kabullenmeniz biraz zaman alacaktır. Ergenliği atlatmış olgun bir çocuk olsaydı belki sizi anlayabilirdi fakat henüz küçük ve sizi de tanımıyor. İş eşinizde başlıyor ve bitiyor aslında. Çünkü ikinizi de tanıyan o. Bu nedenle öncelikle eşinizle konuşmanız gerekir. Sizi rahatsız eden, canınızı sıkan konularla ilgili oturup konuşmalısınız. "Ne yapabiliriz, öncelikle yapmamız gerekenler nelerdir?" bu soruya bir yanıt bulup ortak karar vermelisiniz Gerekirse profesyonel destek almalısınız. Daha çok küçük ve babasını paylaşma düşüncesi onu daha da hırçın bir çocuk haline getiriyor sanırım. Biraz zaman gerektiriyor canınızı sıkmayın, sabırlı olun. İnşaallah her şey güzel olur sizin için. Hakkınızda hayırlısı olsun.
Aslına bakarsanız sorun biraz da burdan kaynaklanıyor; esimle de birbirimizi yeni yeni tanıyoruz. Tanıstıktan yaklasık 6 ay sonra evlendik, vizem cıkana kadar haftada bir ya da iki haftada bir gun gorustuk ve sadece 6 aydır beraber yasıyoruz. Kendimizin bircok iletisim problemi var. Hele bu konu gundeme geldiginde o iyice duygusallasıyor ve cozume katkıda bulunmak bir tarafa yeni sorunlar ortaya cıkıyor. Zaman herseyin ilacı evet, ama gecen zaman bende cok buyuk yaralar acmaya basladı. Bunları nasıl saracagız bilmiyorum.
 
Yaşamayan asla bilemiyor. Henüz 5 yaşındayken anne babamın ayrılmasıyla herşeyin berbat olduğu ikisinide farklı insanlarla paylaşacağım döneme girmiştim. Lütfen yazdıklarımı sadece yaşayan birinin ağzından dinleyin diye anlatıyorum beni yanlış anlamayın. Asla niyetim kimseyi incitmek değil.

Gelelim asıl meseleye. 8 yaşımdayken babam evlendi annemi uzun yıllar görmedim o minik kız kadar şanslı değildim. Belki de bunun verdiği bi bağla babama aşırı düşkündüm oda bana. 8 yaşındaydım ama saçımı tarayamazdım banyomu yapamazdım. Evladınız doğduğunda ne dediğimi daha iyi anlayacaksınız. O yaşlar bi çocuk için yetişkinlik yaşı değil...
Herneyse babam evlendi ve bana hayat zindan oldu. Şuan aynı tepkileri asla vermezdim ama o zaman bunu idrak edemedim. Gelen kadın sanki babamı elimden almıştı. Onunlada ilgilenmesi gerekti ve artık benimle değil bir başkası ile uyuyordu.... Zaten sorunları olan bi çocukken babamı kaybettiğimi düşünüp çok ama çok hırçınlaştım. Zaten annemde yoktu babamda gidiyordu ellerimden. Oda beni bırakırsa kimsem yoktu. Bu da beni gelen hanımefendiye düşman yaptı. Onu dilemedim hiç ciddiye almadım.

Burada onun hatası beni kendine rakip bellemesiydi. Hadi ben küçüktüm ama bu tavırlarımı anlamak yardımcı olmak yerine kavga yarattı aģladı zırladı afedersiniz. Sonuç evlilikleri yürüyemedi. Pişman miyım binlerce kez. Ama hiçbiri gerçek bir yetişkinin yapamayacağı şeyler. Ve ben daha birey değil çocuktum.

Sizde lütfen aynı seyi yapmayın ben çok dayak çok hakaret yedim. Babam 3 kez evlendi o eşinden. Yaşım 12 ydi. Kadın beni dövdü kovdu aç bekletti ama asla babama yine üzülmesin diye söylemedim. Artık mutlu olsun istedim.

Umarım anlamışsınızdır demek istediğimi. Uzun oldu kusura bakmayın.
Sözün kısası. O daha cocuk onu çok iyi anlıyorum. O yaşta bi kız çocuğuna üvey anneyi kabullenmeyi beklemeyin ama ona güzel yaklaşmaktan pes etmeyin. Inanın ilerde bunlsrın mükafatını alacaksınız.

Burada en büyük sorun eşiniz gibi geliyor. Ama değil.. az kaldı inşallah sizde evladınızı kucağınıza alınca daha iyi anlayacaksınız eşinizi. Zaten sürwkli yanında değil.

Kusura bakmayın sıktıysam sizi. Hakkınızı helal edin ve beni yanlış anlamayın....
Uvey kızıma siddet uygulamak, bagırmak cagırmak, ac bırakmak gibi seyleri aklımdan bile gecirmem Allah korusun. Ama esim surekli olarak kızını gormezden geldigimi, ona karsı sevecen olmadıgımı, onunla yeterince vakit gecirmedigimi vs. soyluyor. Baslarda onunla aramızın iyi olması icin herseyi yaptım, ama uvey kızım babasına onu sevmek istemiyorum, cunku seversem annem uzulur demis. Muhtemelen annesinin de bazı olumsuz telkinleriyle benden giderek uzaklastı. Basta gecici burada oldugumu sandı. Hatta bana ne zaman gidecegimi falan sordu. Ama hep kalacagımız anlayınca rakip ve tehdit olarak gormeye basladı. Bu da iliskimizi cok bozdu. O benim iletisim cabalarımı geri cevirdikce benim motivasyonum kırıldı. Babasından hic ayrılmadıgı icin zaten benim araya girmem mumkun olmadı. Sİmdi de benim icimden gelmiyor. Yapmacık bir ilgiyi zaten cocuk hemen geri cevirecektir.
 
Aslına bakarsanız sorun biraz da burdan kaynaklanıyor; esimle de birbirimizi yeni yeni tanıyoruz. Tanıstıktan yaklasık 6 ay sonra evlendik, vizem cıkana kadar haftada bir ya da iki haftada bir gun gorustuk ve sadece 6 aydır beraber yasıyoruz. Kendimizin bircok iletisim problemi var. Hele bu konu gundeme geldiginde o iyice duygusallasıyor ve cozume katkıda bulunmak bir tarafa yeni sorunlar ortaya cıkıyor. Zaman herseyin ilacı evet, ama gecen zaman bende cok buyuk yaralar acmaya basladı. Bunları nasıl saracagız bilmiyorum.
Keşke daha uzun bir süre tanışma döneminiz olsaydı. Bunun da etkisi çok büyük bence. Ama keşkelerle hiçbir yere varamayız ne yazık ki. Peki siz böylesine üzülürken eşiniz size nasıl tepki veriyor? Anlamaya çalışıyor mu? Şiddete varan tepkileri olmuş. Bu konuda daha sonra konuştuğunuzda ne diyor size? Eşiniz daha öncesinden kızıyla sizin hakkınızda hiç konuşma yapmamış mı? Dediğim gibi her şey eşinizde başlıyor ve bitiyor. Ortayı bulacak ve sizi birbirinize yakınlaştıracak kişi eşiniz. Çocuğun yanında size karşı sergilediği tutum çok önemli. Çocuğuna karşı koruyucu, size karşı saldırgan bir tutum izlerse bu sorun çözülmez ne yazık ki.
 
Siz haklısınız ama işinizde haklı o kız sizin kızınız olsaydı yanınızda uyumasına rahatsız olmaz dınız .
Aksine bu sizi mutlu ederdi .
Kendini çocuğunuz gibi görmenizi kendinizi ona alıştırmayı denemelisiniz .
Aksi sizi mutsuz eder , eşiniz çok iyi bir baba profilinde anlattığınız kadarı ile.
Evet esim bircok babaya kıyasla mukemmel bir baba. Cok fedakar, sevgi dolu, ilgili. Beni de evlenmeden once en cok etkileyen yonu buydu. Ve ironiktir; simdi tam da bu sebeple sorun yasıyorum. Ama sorumusz ve ilgisiz bir insan olmasındansa boyle olması elbette cok iyi. Oglumuza da aynı yaklasımı gostereceginden suphem yok. Tek sorun bu kadar bagımlı ve kıskanc bir kız cocuguyla bir bebek arasındaki dengeyi nasıl saglayacagı.
 
Keşke daha uzun bir süre tanışma döneminiz olsaydı. Bunun da etkisi çok büyük bence. Ama keşkelerle hiçbir yere varamayız ne yazık ki. Peki siz böylesine üzülürken eşiniz size nasıl tepki veriyor? Anlamaya çalışıyor mu? Şiddete varan tepkileri olmuş. Bu konuda daha sonra konuştuğunuzda ne diyor size? Eşiniz daha öncesinden kızıyla sizin hakkınızda hiç konuşma yapmamış mı? Dediğim gibi her şey eşinizde başlıyor ve bitiyor. Ortayı bulacak ve sizi birbirinize yakınlaştıracak kişi eşiniz. Çocuğun yanında size karşı sergilediği tutum çok önemli. Çocuğuna karşı koruyucu, size karşı saldırgan bir tutum izlerse bu sorun çözülmez ne yazık ki.
Esimin siddete varan tutumlarının tamamı uvey kızımla ilgili sorunlardan kaynaklandıgı icin benim icimde kıza karsıbir ofke birikiyor olabilir. Esim tartısmalardan sonra telafi etmek icin elinden geleni yapıyor, ozur diliyor, hediyeler alıyor vs. Ayrıca kızının annede oldugu gunlerde esim dunyanın en iyi insanı adeta. Ama kzıı geleceginde hepimiz asırı gergin oluyoruz. Simdilerde bundan beni sorumlu tutuyor ve mutluluklarını bozdugumu falan soyledi birkac kez.
 
şartlarımız 3 aşağı 5 yukarı aynı...
bende eşimin ikinci eşiyim şu an 1,5 yaşında kızımız var ve ilk evlilikten olan bir oğlu var 12 yaşına girdi o da..

benzer şeyler ne yazıkki ebeveynlerı ayrılan çocuklarda hep yaşanıyor bızımkının oğlanında her dediği yapılıyor, hersey fazla fazla alınıyor, sureklı ısteklerı olan bır cocuk, ve kişisel anlamda bazı seylerı dedıgınız gıbı yapamıyor bu neden kaynaklanıyor anne babanın tutumundan mesela bızımkıde tırnakalrını kesemez, ayakkabılarını baglayamaz, yatagını toplayamaz bunlar yapılabılecek seyler ama ona bunu yapması ogretılmedıgınden hep baskası yapdıgından ogrenme ıhtıyacıda duymuyor...ve halıyle sımarık bır cocuk... esımde ıstem dısı bıle olsa oğlu yanında ıken ona yonelıyor ozellıkle maddı anlamda onun ısteklerını karsılayacagım derken kızımızınkılerı gozardı edıyor ve bu da bızde sorun yaratıyor yalan yok bende lafımı esırgemıyorum bu konuda onun goremedıklerını bazen tatlı bazen sert bır dılle ben ona gosterıyorum ...

burda asıl sorun esınızın tutumundan kaynaklı , sızın kendısının esı oldugunuzu dogacak cocugun onun kardesı oldugunu evlensede yenı bır cocugun babası olsada onu her daım sevıp kollayacagını ve ıhtıyacları konusunda elınden gelenı yapacagını ona anlayacagı dılde anlatması gerekırdı ve kendı öz annesının de onu bu yonde tesvık etemsı gerekırdı...

bırde sunu belırtmek ısterım sız o cocugun annesı degılsınız olamazsınız olmayada kalkmayın sadece ablasınız..

evınıze geldıgınde yemegını onune koyar, yatagını hazırlar, onunla karsılıklı ıstek olursa oyun oynar ders yapar bırlıkte gezersınız ama fazlasını yapmaya kalkmayın...

ben asla egıtımıne karısmam, eve geldıgınde cok konusmayız hosgeldın nasılsın yemek hazır, mecburı durumlarda sunu soyel boyle yap bu kadar, iletişimi babasıyla ve kardesıyle gelısır ben ızlerım sadece.. tek yaptıgım ona karsı kırıcı konusmamaya onu ıncıtecek bır hareket yapmamaya gayret gostermek ama asla fazla ılgı alaka gostermem benım ılgılenmem gereken bır evladım var o benım ıcın bır mısafırden otesı degıl belkı bazıları kızacak ama bu boyle benım ıcın sızee tavsıyem sızde boyle davranın kafanız rahat eder.

ve esınız yapamıyorsada sız tatlı dılle kendınızı anlatın..

Ben de aynı yaklasımı benimseme taraftarıyım ama esim bunu kabul etmiyor. Ona adeta bir anne olmamı istiyor. Aslıan bakarsanız problemler biraz buradan kaynaklandı. O bir anda mukemmel bir aile olacagımızı, benim kızına anne olacagımı hayal etti. Halbuki ben daha evlilige, yabancı bir ulkeye, hamilelige yeni alısıyordum. Ustelik zaten annesi olan bir cocuga neden anne rolu oynayayım kı? Bu hem cocuga hem de oz annesine haksızlık olur diye dusunuyorum.
 
Sizi itekleyen hahfif de olsa şiddet uygulayan eşinizi çok iyiki fedakar diye tarif etmişsiniz çok şaşırdım. Çocuğun yapamadıklarını babasının ve onun yüzüne vurmayın hafifçe çaktırmadan destek olun. Çünkü hiçbir anne baba çocuğunun eksiklerinin çat diye söylenmesinden hoşlanmaz.
Beraber yatma konusunu çok önceden çözmesi gerekirdi evet ama hayatta herşey planlandığı gibi gitmiyor artık siz de anne olacaksınız , oğlumuzla yaşadıkça göreceksiniz kitaplarda yazanla gerçek hayat farklı maalesef. Siz onların arasındaki ikişkiye karışmayın ister elele yürüsünler ister koşsunlar siz kendinizi ve bebeğinizi düşünün.
O çoçuk 8 yaş size daha olgun olması gereken bir yaş gibi geliyor biliyorum anne olmadan önce ben de 4-5 yaştan sonra daha farklı düşünüyordum çocukları ama şimdi anlıyorum, o annesi babası ayrılmış büyük travmalar yaşamış bir çocuk omdan olgunluk beklemeyin. Size hayırlı doğumlar , Sağlıkla kucağınıza alın evladınızı gerisi önemli değil, zamanla çözülür herşey.
Cok tesekkurler guzel dilekleriniz icin. Uvey kızımla ilgili bazı beklentilerimin daha once hic cocukla aynı evde yasamamıs olmaktan kaynaklanabilecegini ben de biraz tahmin ediyorum.
 
valla zor işler bunlar ve hassas işler
annem hep kızım hiçbir baba cocuguna baba olmaz yavrum diyip bana nasihat verir bazen
sanırım bu dogru istisnalar elbet vardır ama geneli böyle
konu sahibi size sabır diliyorum
ve sizden ricam ona hep iyi davran güzel yumusak yaklas iyi hatırlan allah görsün yaptıgını sevaptır
benimde mesela cocuklarla arm hep iyidir
cocukla cocuk olurum köye gittik bayramda eşimin amcasının kızı gilin evi eşimlerle yan yana
onun cocukları erkek iki evaldı var inan onlarla nasıl top oynadım koca köyde oynadık zıpladım onları
aldım pikniğe gittik izcilik kampı yaptık daga cıkardım cocukları:))
senersenle kemal sunalın hababam sınıfındaki gibi izciler gelin diye bagrıdm espri yaptım:))
degişik otların köklerini inceledik A B C VİTAMİNİ VAR BUNDA DİYE KAHKAHA ATTIK:deli::KK53:
onlara pasta yaptım yas pasta kapının önüne serdik kilim çocuklarla piknik yaptık aksam yemeklerini sabah kahvaltılarını hep birlikte yaptık sıordukları her soruya cevap verdim.... teyze diye hep soru sordular elimi sımsıkı tuttular ve benim kızım var düşün:KK48:erkek cocukları onların sayesinde sevdim bir tanede insalh erkek beebgim olur mübarek cuma günü amin
Cocuklarla iyi gecinmek ve iyi uvey anne olmak arasında o kadar fark var ki. Evlenmeden once ben de aynı toz pembe bakısa sahiptim. Cocukları cok seven, saatlerce onlarla oynayabilen, yegenlerinin favorisi biriyim. Bunlar yetmiyor malesef. Birkac gun gordugunuz, oynadıgınız cocuklarla aynı evi paylastıgınız, sorumluluk aldıgınız bir cocuk bir olmuyor.
 
Merhaba, yaşadığınız süreç çok zor bunu kesinlikle kimse inkar edemez, üstelik hamilesiniz ve bu ilk gebelik süreciniz. Hem hassas bir dönem hemde en özel döneminiz. Karşınızdaki 20 yaş üstü bir kız olsa kasti yapılan şeyler olabilirdi. Ama henüz 8 yaşındaki bir kız çocuğundan bahsediyoruz. Kendinizi onun yerine koyup enpati yapabilirsiniz. Yaşı bu süreçleri atlatabilmesi için çok küçük. Anne ve babası ayrı üstelik kız çocukları babaya çok düşkün olur ve babasının yanında sevgisini böldüğünü hissettiği bir kadın var onun gözünde üstelik bu yabancı bir kadın... Şuanda eşinizin yaptığını da doğru bulmuyorum ama yaşadıkları bu olumsuzluktan dolayı kızına eksiklik hissetirmemek adına buşekilde bir davranış sergiliyorlar. Benim size önerim, Eşinizle konuşup bir terapiste gitmeniz kız çocuğuna karşı nasıl bir yol izlemeniz gerekiğini ve sizin aranızdaki bu sürecin nasıl geçmesi gerektiği hakkında yardım alabilirsiniz. Umarım bu durumlarınız düzelir. Sağlıklı ve kolay bir doğum gerçekleştirmeniz dileğiyle.
Cok tesekkurler guzel dilekleriniz ve onerileriniz icin. Aklı selim derken tam da sizin yazdıklarınızı kastediyordum.
 
Esimin siddete varan tutumlarının tamamı uvey kızımla ilgili sorunlardan kaynaklandıgı icin benim icimde kıza karsıbir ofke birikiyor olabilir. Esim tartısmalardan sonra telafi etmek icin elinden geleni yapıyor, ozur diliyor, hediyeler alıyor vs. Ayrıca kızının annede oldugu gunlerde esim dunyanın en iyi insanı adeta. Ama kzıı geleceginde hepimiz asırı gergin oluyoruz. Simdilerde bundan beni sorumlu tutuyor ve mutluluklarını bozdugumu falan soyledi birkac kez.
Bir dahaki sefere kızınızın sizi istemediğini veya sevmediğini hiç düşünmeden yaklaşmaya çalışın. Oyunlar oynayın ya da en doğrusu onunla oturup konuşun. Öncelikle ona değer verdiğinizi, asla babasından ayırmak istemediğinizi belirtin. Babasını sizin de çok sevdiğinizi, kendisini de çok sevdiğinizi söyleyin. Bir kardeşi, minik bir arkadaşı olacağını, bebeğin çok şanslı olduğunu çünkü onun çok iyi bir abla olacağını söyleyin. Onun ilgi alanlarını babasından öğrenin. Mesela onun odasını, bebeğin odasını hazırlayın birlikte. Güzel şeyler söyleyerek yaklaşın tüm olumsuz yaşanmışlıkları zihninizden atarak. Önce kızınızın güvenini kazanmaya çalışın, daha sonra dediğiniz şekilde alışkanlıklarını düzeltmeye çalışırsınız ama bunu onun sevgisini ve güvenini kazandıktan sonra yapmalısınız. Çok kısa bir süre olmuş henüz eşiniz kızına kıyamıyor belli ki sadece anlayışı sizden bekliyor. Bunları denediniz mi?
 
Anlattığın kadarıyla aralarındaki ilişki normal bir baba-kız ilişkisi. Beraber uyumak istemesi, seni kabullenememesi cok normal. Ona karşı anlayışlı olmalısın. Çocuğun aldığı terbiye senin terbiyene denk olmayabilir. Bunda kültür farkının rolü büyük. Siz hangi ülkedesiniz bilmiyorum ama özellikle batı ülkelerinde çocukların yetişkin gibi fikirlerinin alındığına çok şahit oldum. 8 yaşındaki bir çocuk tartışmalarda araya girip fikir beyan edebilir, tatilde nereye gidileceği ona da danışılabilir. Bu cocuk ille de şımarık olacak demek değildir. Kişisel hijyen ve evin tertip düzeni konusunda sen ona yardımcı olabilirsin. Üvey de olsa ilerde çocuğunun ablası olacak bu çocuk. Kısacası ilişkiyi rayına oturtmanız şart. Açıkçası ben senin yaklaşımında da hatalar buldum. Biraz daha anlayışlı olmalısın.
İngilteredeyiz. Buradaki cocuklarla ebeveynleri arasında benzer bir iletisim tarzını ben de farkediyorum. Yani cocuga kesin talimat verme yerine ikna etme cabası var. Ama bu bence cocuga faydadan cok zarar veriyor, cunku muhakeme yetenegi henuz gelismemis (8-9 yas altı) cocuklar tartısmaya dahil oluyor ve surekli kendilerini haklı gordukları icin buyuduklerinde de aynı tutumu benimseyip gercek bir tartısmanın nasıl olması gerektigini ogrenemiyorlar.
 
Esimle cocuk egitimi konusundaki goruslerimiz tam da bahsettiğiniz iki kategoriye giriyor. Ben cocukların ebeveyni bir otorite olarak gormesi gerektigini ve ebeveynlerin yeri geldiginde cocuga kesin bir dille hayır diyebilmeleri gerektigini dusunurken esim cocuklarla arkadas gib olma taraftarı. Aslına bakarsanız uvey kızımın egitimi konusunda benim fazla soz hakkım yok; benim sınırlarıma mudahale etmedigi surece. Ama simdilerde endisem oglumuz dogduktan sonra nasıl orta yolu bulacagımız. Bulabildigim tum kitapları alıp okuyorum ve esime de ya okutuyor ya d aozetliyorum. Belki kafamızda bir yontem netlesir zamanla.

Otoriter ebeveynlikte de yaşanabilecek sıkıntılar var. Mesela ebeveyn çocuk iletişimine zarar verebilir, çocuğun özgüvenini zedeleyebilir, Çocuk yalan söylemeyi, birşeyleri saklamayı daha çabuk öğrenir vs. En güzeli içgüdüsel ebeveynlik :) Her ailenin değişkenleri farklı olduğundan işe yarayacak tek bir formül bulmak zor.

Buarada MissCherryBlossom MissCherryBlossom dönmüşsün :halay::halay:Resmen sonsuza kadar banlandın diye korkmaya başlamıştım.
 
Mesele şu bu çocuk öz kızınız olsaydı , babasıyla olan ilişkisini yine böyle eleştirirmiydiniz yoksa kızım ve babası çok iyi anlaşıyor diye mutlu mu olurdunuz?
O sizi rakip görüyor evet ama üzgünüm sizde onu rakip görüyorsunuz.
Uzman desteği almanızı tavsiye ederim.
Cocuk yetistirme konusunda esimle tutumlarımız cok farklı. Tabi benimki sadece teoride kalıyor ama ben daha fazla disiplin ve hiyerarsi olması gerektigini dusunuyorum. Kendi kızım da olsa bu taavırlardan cok hoslanmazdım acıkcası. Uvey kızımla rekabet etmiyorum, hatta esime defalarca soyledim, onun oldugu gunlerde ikisi birlikte vakit gecirsinler ben de kendi islerime bakayım. Cunku ucumuz oldugumuzda sadece gerginlik ve tartısma cıkıyor. Ama esim bunu kabul etmiyor.
 
Otoriter ebeveynlikte de yaşanabilecek sıkıntılar var. Mesela ebeveyn çocuk iletişimine zarar verebilir, çocuğun özgüvenini zedeleyebilir, Çocuk yalan söylemeyi, birşeyleri saklamayı daha çabuk öğrenir vs. En güzeli içgüdüsel ebeveynlik :) Her ailenin değişkenleri farklı olduğundan işe yarayacak tek bir formül bulmak zor.

Buarada MissCherryBlossom MissCherryBlossom dönmüşsün :halay::halay:Resmen sonsuza kadar banlandın diye korkmaya başlamıştım.
Icgudusel ebeveynlik guzel bir tabir olmus :) Genellikle tecrubelerle orta yol bulunuyor sanırım. Birinci cocuk cogunlukla deneme tahtası oluyor. Ben biraz uvey kızımda tecrube yasadıgım icin su an daha hazırlıklıyım Allah'tan.
 
Otoriter ebeveynlikte de yaşanabilecek sıkıntılar var. Mesela ebeveyn çocuk iletişimine zarar verebilir, çocuğun özgüvenini zedeleyebilir, Çocuk yalan söylemeyi, birşeyleri saklamayı daha çabuk öğrenir vs. En güzeli içgüdüsel ebeveynlik :) Her ailenin değişkenleri farklı olduğundan işe yarayacak tek bir formül bulmak zor.

Buarada MissCherryBlossom MissCherryBlossom dönmüşsün :halay::halay:Resmen sonsuza kadar banlandın diye korkmaya başlamıştım.

Niye tagledin bu konuya kız beni ben üvey anne miyim:)
 
Tum mesajlari okudum. Yazacak cok sey var aslinda ama uzun uzuun yazmaya üsendim su an. Ozetle siz boşanin. Esinin tavirlarini hic begenmedim. Bu adamla olmaz. En iyisi uzatip da sakiza cevirmeden isii ayrilmaniz. Erkenden yolunuza bakarsiniz siz de. Dönün ülkenize ve bir an once isiinize gucunuze bakin. Gercekten evliliginiziin sonu görunmuyor.
 
Bir dahaki sefere kızınızın sizi istemediğini veya sevmediğini hiç düşünmeden yaklaşmaya çalışın. Oyunlar oynayın ya da en doğrusu onunla oturup konuşun. Öncelikle ona değer verdiğinizi, asla babasından ayırmak istemediğinizi belirtin. Babasını sizin de çok sevdiğinizi, kendisini de çok sevdiğinizi söyleyin. Bir kardeşi, minik bir arkadaşı olacağını, bebeğin çok şanslı olduğunu çünkü onun çok iyi bir abla olacağını söyleyin. Onun ilgi alanlarını babasından öğrenin. Mesela onun odasını, bebeğin odasını hazırlayın birlikte. Güzel şeyler söyleyerek yaklaşın tüm olumsuz yaşanmışlıkları zihninizden atarak. Önce kızınızın güvenini kazanmaya çalışın, daha sonra dediğiniz şekilde alışkanlıklarını düzeltmeye çalışırsınız ama bunu onun sevgisini ve güvenini kazandıktan sonra yapmalısınız. Çok kısa bir süre olmuş henüz eşiniz kızına kıyamıyor belli ki sadece anlayışı sizden bekliyor. Bunları denediniz mi?
Bunların hepsini denedim. Baslarda harikulade bir iletisimimiz oldu, benimle vakit gecirmeiy babasıyla vakit gecirmekten daha cok seviyordu. Ama bir noktadan sonra kırılmalar basladı; yani uvey kızım benim uzattıgım tum zeytin dallarını su an itiyor adeta. Ben de cok yıpranıyor ve pes ediyorum.
 
Bunların hepsini denedim. Baslarda harikulade bir iletisimimiz oldu, benimle vakit gecirmeiy babasıyla vakit gecirmekten daha cok seviyordu. Ama bir noktadan sonra kırılmalar basladı; yani uvey kızım benim uzattıgım tum zeytin dallarını su an itiyor adeta. Ben de cok yıpranıyor ve pes ediyorum.
Siz bunları denemekte ısrar edin lütfen. ☺️ Mutlaka bir yerden sonra artık sizinle çatışmayı bırakıp anlaşmak isteyecektir. Çok küçük henüz. Siz ne olursa olsun merhametinizi eksik etmeyin. İnanın, umut edin. Yorulmayın, olumsuz düşünmeyin. Sizi sevmediği düşüncesini atın kafanızdan. Tahminimce annesinden etkileniyor fakat ona anne olmayacağınızı abla, arkadaş olacağınızı, onun zaten bir annesi olduğunu belirtin. Sizin ona anne olmaya çalıştığınızı düşünüp de böyle davranıyor olabilir. Eşinizin gerçekten size yardımcı olması gerekir. Siz çocuğu tanımıyorsunuz, eşinizin bu davranışlarıyla da olumlu bir gelişme yaşanması zor gibi. Yine de umudunuzu yitirmeyin, o daha çok küçük. Yavaş yavaş olacak, zamana bırakın. Ama artık sizi yıpratma noktasına geldiyse bu yaşananlar biz burada ne dersek diyelim, en doğrusu uzman yardımı almanız olacaktır. Çünkü siz de şu an çok hassas bir dönemden geçiyorsunuz. O yüzden ne olursa olsun en iyi ve en doğru seçenek iyi bir uzman desteği olacaktır. İnşaallah çok güzel olur her şey.
 
Tum mesajlari okudum. Yazacak cok sey var aslinda ama uzun uzuun yazmaya üsendim su an. Ozetle siz boşanin. Esinin tavirlarini hic begenmedim. Bu adamla olmaz. En iyisi uzatip da sakiza cevirmeden isii ayrilmaniz. Erkenden yolunuza bakarsiniz siz de. Dönün ülkenize ve bir an once isiinize gucunuze bakin. Gercekten evliliginiziin sonu görunmuyor.
Siddet eylemleri yuzunden boyle yazdıgınızı tahmin ediyorum. Bu konu beni de cok dusunduruyor ve her seferinde bitirmeyi dusunuyorum. Ama sonra bir sans daha vereyim diyerek devam ediyorum, bir de aramızın iyi oldugu zamanlarda gercekten de cok iyikalpli ve ozverili biri.
 
Back