- 24 Nisan 2015
- 6.896
- 7.096
- 198
- Konu Sahibi gumushalhal
-
- #161
anası ıle babası bosanma kararını kendılerı aldılar ben o zaman devrede bıle yoktum ve bunun getırecegı tum sorumluluk eksı ve artı etkıler onların sorunu, yanı bunu dusunmesı gereken ebeveynler varken bana bırsey dusmez hem bosanmak bu kadarda urkutucu bır olay degıl anlasarak bosanan ınsanların cocukları da oyle buyuk travmalar yasamıyor cunku zaten anne babalar gereken ılgı alakayı gosterıyor yanı cocuklarını hıce sayma durumu olmuyor... sorunlu bıten evlılıkler ıcın aynı seyı soyleyemem ama burada asıl onemlı kıstas bosanma nedenlerı ebeveynlerın bırbırlerıne ve cocuklarına karsı tutumu bence..Olmazzz el üstünde tutmanız onu şımartmanız lazım. Neden çünkü onun anası babası boşandı. En mükemmel muameleye layık.
valla bana kotu kadın muamelesı yapacaklar yakında ama önce bır durup dusunmek lazım, yaşamak lazım, sonra konuşacaksın...Dışarıdan bakınca ne kadar basit görünüyor değil mi arkadaşlar.herkes ne güzel ahkam kesiyor.sizlerle ayni durumdayım ayni Duyguları paylaşıyorum tek eksiğimiz var,kendi Çocuğum henüz yok onu da yaparsak çok mutlu olacam.benim de olsun kimse kimseye zarar vermesin evde ,benim için de kafi..!
Hemen niye hamile kaldın. ki Anlattıklarından pek Oluru var gibi gorumuyor Ee şimdi senin çocuğunda babadan uzak mı büyüyecek. Çocuğun için katlan madem.Tekrar merhaba arkadaşlar,
Malesef bizim sorunlarımız bitmiyor. Bu sabah yine tartışmalarla ve ağlayarak başladı. 38 haftalık hamileyim, her an doğum yapabilirim ama şu an aaklımdan geçen tek şey biletimi alıp türkiyeye dönmek.
Dün üvey kızım bize geldi. Çarşamba akşam gelip pqzar öğlen gidiyor. Normalde kapıyı açtığımda bana sarılıp sohbet eden eşim soğuk bir selam verdi. Yan komşumuz olan kardeşine yemeğw gittik hemen. Baba kız elele tutuşup beni yine arkada bıraktılar. Yemek dönüşü eve geldiğimizde hemen kızın odasına çıktılar ve bir saat kitap okudu. Sonra biz doğacak bebeğimiz için kızının eski beşiğini boyama işine giriştik. Kızı saat 10'a kadar sürekli ağlayıp ya yanımıza geldi ya babası onun yanına gitti. Yarım saat sonra yattık. Bana her gece sarılan adam bu kez sırtını dönüp yattı. Sabah tuvalete kalktım. Be yatağa dönünceye kadar kızı bizim yatağımıza geçmiş. Böylece tartışma başladı. Tatlıya bağlayalım diye kahvaltı hazırladım. Son birkaç dakika gelip onda da kızına yedirip tostunu alıp gitti. Giderken bana kapıda sarılır normalde. Ama bu kez kızı tuvalete gieince kaçamak bir şekilde sarılmaya kalktı. Ben kahvaltı hazırlarken kızına yatak odasının özel bir yer olduğunu ve çocukların girmemesi gerektiğini söyledim. Kızı yolda babasına bunu söylemiş. Arayıp beni suçladı niye böyle söyledin diye. Telefonda bağırıp çağırdık. Çözemiyoeum bu konuyu. Vazgeçmek üzereyim
Çok büyük hataydı hamile kalmak şimdi farkediyorum malesefHemen niye hamile kaldın. ki Anlattıklarından pek Oluru var gibi gorumuyor Ee şimdi senin çocuğunda babadan uzak mı büyüyecek. Çocuğun için katlan madem.
Allah yardımcın olsun...Tekrar merhaba arkadaşlar,
Malesef bizim sorunlarımız bitmiyor. Bu sabah yine tartışmalarla ve ağlayarak başladı. 38 haftalık hamileyim, her an doğum yapabilirim ama şu an aaklımdan geçen tek şey biletimi alıp türkiyeye dönmek.
Dün üvey kızım bize geldi. Çarşamba akşam gelip pqzar öğlen gidiyor. Normalde kapıyı açtığımda bana sarılıp sohbet eden eşim soğuk bir selam verdi. Yan komşumuz olan kardeşine yemeğw gittik hemen. Baba kız elele tutuşup beni yine arkada bıraktılar. Yemek dönüşü eve geldiğimizde hemen kızın odasına çıktılar ve bir saat kitap okudu. Sonra biz doğacak bebeğimiz için kızının eski beşiğini boyama işine giriştik. Kızı saat 10'a kadar sürekli ağlayıp ya yanımıza geldi ya babası onun yanına gitti. Yarım saat sonra yattık. Bana her gece sarılan adam bu kez sırtını dönüp yattı. Sabah tuvalete kalktım. Be yatağa dönünceye kadar kızı bizim yatağımıza geçmiş. Böylece tartışma başladı. Tatlıya bağlayalım diye kahvaltı hazırladım. Son birkaç dakika gelip onda da kızına yedirip tostunu alıp gitti. Giderken bana kapıda sarılır normalde. Ama bu kez kızı tuvalete gieince kaçamak bir şekilde sarılmaya kalktı. Ben kahvaltı hazırlarken kızına yatak odasının özel bir yer olduğunu ve çocukların girmemesi gerektiğini söyledim. Kızı yolda babasına bunu söylemiş. Arayıp beni suçladı niye böyle söyledin diye. Telefonda bağırıp çağırdık. Çözemiyoeum bu konuyu. Vazgeçmek üzereyim
Benim sorunum çocuktan ziyade çocuğu burdayken beni görmezden gelen ve onu üzmemek için beni hiçe sayan eşim.Zor olabilir bu durum anlıyorum. Fakat 8 yaşında ki bir kızdan döktüğü şeyi yerden silmesini bekliyorsunuz. O şekilde büyümemiş olabilir, ki böyle bişey beklemeniz de yanlış bana göre. Çünkü onun yetişme tarzı o şekilde değil demek ki. Sorumluluk vermek bu değildir.
Biraz da çocukla yarışa girmiş gibisiniz. Karşınızda ki 8 yaşında küçük bir kız. Ona karşı sabırlı olmanız gerekiyor çünkü sizden daha berbat şeyler hissettiğine eminim.
Benim sorunum çocuktan ziyade çocuğu burdayken beni görmezden gelen ve onu üzmemek için beni hiçe sayan eşim.
Bunu farketmesi gerek yoksa işin çok zor.Benim sorunum çocuktan ziyade çocuğu burdayken beni görmezden gelen ve onu üzmemek için beni hiçe sayan eşim.
Ben taviz verdikçe sınırlarımı daraltıp ikisi kendi hayatlarını yaşamaya başlıyor. Eşim hayatındaki hiçbir şeyi değiştirmek istemiyoe. O zaman niye evlendin diyorum. Zaten kızıyla yaşayıp gidecwkse ve bu haytata bana yer yoksa niye benim hayatımı mahvetti?Büyük ihtimalle kıskandığını anladığı için o şekilde davranıyor. Siz de çocuğu kıskanıyorsunuz. Biraz görmezden gelin bu durumu hem kendiniz için hem ilişkiniz için. Siz de çocuğa daha yakın olmaya çalışın. Bu şekilde inatlaşırsanız tartışma çıkartırsanız her iki tarafla da kötü olmanız normal. Evlendiğinizde çocuğu biliyordunuz. Zor bir durum evet ama cocuğa kendinizi daha yakın tutarsanız daha iyi olur. O 8 yaşında ne yaptığını bilmeyen bir çocuk. Kendi kızınız gibi düşünüp hareket etmenizi tavsiye ederim.
Ben taviz verdikçe sınırlarımı daraltıp ikisi kendi hayatlarını yaşamaya başlıyor. Eşim hayatındaki hiçbir şeyi değiştirmek istemiyoe. O zaman niye evlendin diyorum. Zaten kızıyla yaşayıp gidecwkse ve bu haytata bana yer yoksa niye benim hayatımı mahvetti?
Ben taviz verdikçe sınırlarımı daraltıp ikisi kendi hayatlarını yaşamaya başlıyor. Eşim hayatındaki hiçbir şeyi değiştirmek istemiyoe. O zaman niye evlendin diyorum. Zaten kızıyla yaşayıp gidecwkse ve bu haytata bana yer yoksa niye benim hayatımı mahvetti?
Malesef ben şöyle bir aptallık yaptım. Vizem çıkmadan önce eşim Türkiye'ye gelip gidiyordu. Ben de onunla yaşamaya başlamadan hamile kaldım. Biraz geç kalmış olmanın paniği biraz da ona ve kendime fazla güvenmemden dolayıHamile kalmadan önce de bu şekilde miydi? Hayatınızı mahfetmek olarak diye düşünmeniz çok saçma ama. Evlenmişsiniz hamilesiniz bir yuva kurmuşsunuz adam sizi yarı yokda bırakmamış ki? Bence hamilelik depresyonuna girmiş olabilirsiniz (yaşadıklarınız zor gelmiştir)
Madem çocuk zorladı,siz hamile kalmadan önce zorluyordu diye tahmin ediyorum. Neden çocuk yaptınız?
Bebeğimi düşünerek kendi kendime diyorım ki keyfine bak. Umursama. Kendi hayatını yaşa. Ama birincisi gurbette bu zor. Buraları tanımıyorum. Sosyal çevrem onun ailesi haricinde sıfır. İkinciai de eşim kabuğuma çekilmeme izin veriyoe. Sorun istemiyor ve hiçbir şey olmamış gibi devam etmemi bekliyoe. Bunu yapmayıp sustuğumda da fiziksel şiddete başvuruyor kolumdan çekmek, konuşmaya zorlamak gibiEvet çok zor bir surum başkasının çocuğuyla aynı evde yaşayıp kendine alıştırmak,sevdirmek. Ama keşke hamile kalmasaydınız yani daha temkinli davransaydınız bu durumda. Belki bebeğiniz doğduğunda farklı düşüneceksiniz. Hani derler ya anne olmadan anlayamazsın. Bak o çocuğun annesi ve babası ayrı tabi ki daha da ilgili daha da dikkatli davranılmalı. Ve bu şekilde sahiplenmesi bence bir avantaj sizin için. Çünkü çocuğuna düşkün bir babadan zarar gelmez. Bebeğiniz doğduğunda bazı şeyler değişebilir diye tahmin ediyorum. Siz kendinizi strese soktukça beneğiniz de stresli olur. Bunu ona yapmayın. Kendinizi mutlu edecek şeyler bulmaya çalışın. Beklenti içine de girmeyin. Daha çok üzülürsünüz. Zamanla kız da düZelir.
Arkadasım.. Ben de senin gibi ,çocuklu bir adamla Evliyim.Buraya dertleşmeye rahatlamaya geliyoruz ama ne yazık ki herkes nedense çocuk ve baba şahıslarını koruyor,hamile bayanı Unutuyorlar.Sen hamilesin,seninki de onun çocuğu,şimdiden sahip çıkması ıkınızı bitlikte Koruması şefkat göstermesi Lazım.Haftanın çoğu günü sizdeyse çocuk Allah yardımcın olsun.Ben 15 günde bi hafta sonuna dayanamıyorum.Benim de sorunum çocuk değil ama bunu burda çoğu kişiye anlatamıyorum.Babalar arada sevgi saygı bağını kurması gerekirken Kadından bekleniyor bu nedense.Üvey çocuk olasım geliyor benim.Bebeğimi düşünerek kendi kendime diyorım ki keyfine bak. Umursama. Kendi hayatını yaşa. Ama birincisi gurbette bu zor. Buraları tanımıyorum. Sosyal çevrem onun ailesi haricinde sıfır. İkinciai de eşim kabuğuma çekilmeme izin veriyoe. Sorun istemiyor ve hiçbir şey olmamış gibi devam etmemi bekliyoe. Bunu yapmayıp sustuğumda da fiziksel şiddete başvuruyor kolumdan çekmek, konuşmaya zorlamak gibi
Bazen ben de düşünüyoeum acaba sadece haftasonlari bizde olsa daha mı kolay olurdu diye. Hatta bunu eşime söylemek geçiyor içimden. Ama tepkisnin ne olacağını kestiremiyorum. Evlenmeden önce biliyordum haftanın yarısında bizde olacağını fakat tabi eşimin tavırlarının böyle farklılaşacağını tahmin edemezdim. Çocuk sorunları çözer mi yoksa büyütüe mü onu da bilmiyorum. Kızı üzülmesin diye bebeğimize ilgisiz davranabilir çüünkü şu an yaptığı tam olarak bu. Bebek benim karnımda ve anne psikolojisinden etkilendiğini biliyor. Doktor zaten. Ama hiç vicdanı yokmuş gibi davranıyor ne bana karşı ne de bebeğe. Olumsuz yprum yapıp beni suçlayanları da bir nebze anlıyorum çünkü vaşıma gelmeden önce ben de herşeyin toz pembe olacağını ve sevgiyle çözüleceğini sanıyordum. Ama yaşamaya gelince hiç göründüğü gibi değil. Boşanma ve ortada bir çocuk varsa arka planda çok sorunlu ilişkiler ve suçluluk duyguları oluyor. Sizse mutlu bir beraberlik hayaliyle yeni bir hayata başlayan saf bir insan olarak bu sorunların hepsiyle bir anda başetmek zorunda kalıyorsunuz. Üstelik hiçbir suçunuzun olmadığı günahlatın bedelini size ödetiyorlar.Arkadasım.. Ben de senin gibi ,çocuklu bir adamla Evliyim.Buraya dertleşmeye rahatlamaya geliyoruz ama ne yazık ki herkes nedense çocuk ve baba şahıslarını koruyor,hamile bayanı Unutuyorlar.Sen hamilesin,seninki de onun çocuğu,şimdiden sahip çıkması ıkınızı bitlikte Koruması şefkat göstermesi Lazım.Haftanın çoğu günü sizdeyse çocuk Allah yardımcın olsun.Ben 15 günde bi hafta sonuna dayanamıyorum.Benim de sorunum çocuk değil ama bunu burda çoğu kişiye anlatamıyorum.Babalar arada sevgi saygı bağını kurması gerekirken Kadından bekleniyor bu nedense.Üvey çocuk olasım geliyor benim.
Bu arada en azından bir Bebeğin olacakmış ne mutlu sana,darısı bana olsun.Bebişin doğunca ona verirsin sen de ilgini.Hatta belki gözüne bile batmaz bu Davranışları.Umursama,kendi sağlığını Koru,sana senden fayda var gördüğün gibi .Dualarım seninle ..
Eğer evliliginiz devam ederse bebeğiniz ele avuca gelince gözü görür...Bazen ben de düşünüyoeum acaba sadece haftasonlari bizde olsa daha mı kolay olurdu diye. Hatta bunu eşime söylemek geçiyor içimden. Ama tepkisnin ne olacağını kestiremiyorum. Evlenmeden önce biliyordum haftanın yarısında bizde olacağını fakat tabi eşimin tavırlarının böyle farklılaşacağını tahmin edemezdim. Çocuk sorunları çözer mi yoksa büyütüe mü onu da bilmiyorum. Kızı üzülmesin diye bebeğimize ilgisiz davranabilir çüünkü şu an yaptığı tam olarak bu. Bebek benim karnımda ve anne psikolojisinden etkilendiğini biliyor. Doktor zaten. Ama hiç vicdanı yokmuş gibi davranıyor ne bana karşı ne de bebeğe. Olumsuz yprum yapıp beni suçlayanları da bir nebze anlıyorum çünkü vaşıma gelmeden önce ben de herşeyin toz pembe olacağını ve sevgiyle çözüleceğini sanıyordum. Ama yaşamaya gelince hiç göründüğü gibi değil. Boşanma ve ortada bir çocuk varsa arka planda çok sorunlu ilişkiler ve suçluluk duyguları oluyor. Sizse mutlu bir beraberlik hayaliyle yeni bir hayata başlayan saf bir insan olarak bu sorunların hepsiyle bir anda başetmek zorunda kalıyorsunuz. Üstelik hiçbir suçunuzun olmadığı günahlatın bedelini size ödetiyorlar.
Konu sahibi bence çocuğu sorun etmiyor,tüm yorumları okudum. bebek doğacak bence sen hassas bir psikoloji içine girmişsin hamilelikten önce bu kız yok muydu yani sana karsı olan tavırları böyle değil miydi?
aslında bunlar gercekten çok buyutulecek seyler değil
8 yasında çocuk kendi döktüğünü toplayamayabilir , babasıyla elele yürüyüp gitmek isteyebilir, babasıyla uyumak isteyebilir. bunlar sizin kızınız deil o kız o yüzden gözünüze batıyor aslında bunlar normal her çocuk böyledir belki de sizin çocuğunuzda böyle olacak bilemezsiniz ki..
o yasta bir çocuğun babaya ve sevgıye ıhtıyacı var lütfen bunu anlayın. sizde çocuğa zıt gıtmısınız sankı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?