- 26 Temmuz 2017
- 2.620
- 5.789
- 37
-
- Konu Sahibi LimonReceli
- #121
Hahaha haklısınız:)
Aile fertleri de biraz ingilizce biliyor, muhtemelen kafi gelir
Hahaha haklısınız:)Ya eşin dışında ne yapacaksın diğer aile fertleri ile anlaşmayı, ben olsam yerel dili hiiiç öğrenmem
Teşekkür ederim arkadaşım :)Yüreğinin götürdüğü yere git bacım
Ben de ülke konusunda sizin gibi düşündüğüm için umut vermek istemedim aslında. Gidersem Turkiyeden daha iyi yaşayacağıma inanıyorum. Işte alışkanlıklar filan değişecek. Birlikte gideceğiz bakalım fikrimi nasıl etkileyecek :)Libya ise yaşanmaz gibi...
ama çocuk da belli ki oranın varklı ailelerinden, ülke çok geri ama sizin standartlarınız iyi olabilir...ben bilemedim şimdi.
Türkiye hariç hiç bir yerde yaşamak istemediğim için pek sıcak bakamıyorum sanırım.
Ben de bu nedenlerle tereddüt ettim, umutlansın istemedim. Mesela çocuğumuz olsa babannesini dedesini sadece tatillerde belki yılda 1 kez görecek. Bencillik ediyorum gibi hissediyorum10 yil sonrasini 10 yil sonra dusun diyorsunuz da bu 10 yil icinde evlenip coluk cocuga karisirsa ve ilerde konu sahibi Afrika ya kesinlikle gitmek istemezse adam da hayir gidecegim derse ne olacak?
Ki ben adamin kesinlikle gitmek isteyecegini dusunuyorum. Bence sen orda yasayabilir miyim diye kendine sor cevabin hayirsa ikiniz de uzulmeyin...
Ooooohhhhoooo 10 yıla kadar neler olur neler biter dur bakalım da ooo kadar da ilerisini düşünme:)Merhaba arkadaslar,
Yine eşekten düşmüş gibi bir hal içindeyimLütfen yorumlarınızı esirgemeyin, şimdiden herkese tesekkurler
Iki insan düşünün ki ortak dil neredeyse yok. Kültür tamamen farklı, ten rengi bile farklı (Yanlış anlaşılmasın, ben onun zenci olmasına bile aşık oldum).
Neyse arkadaşlar bu hikayenin esas kızı benimYaklaşık 6 aydır günaşırı görüştüğüm arkadaşımla birbirimize aşık olduk ve duygularımızı açıkladık. Benim yarim yamalak İngilizcem, onun iyi İngilizcesi ve yarim yamalak Türkçesi ile nasıl başardık bilmiyorum. Ama nasıl olacak?
Biraz karışık olduğu için bastan alıyorum. Kendisi ülkesinde tıp fak mezunu. Ama gelişmemiş bi ülke olduğu için her doktor herşeyi yapıyor. Yani ameliyata da giriyor, sünnet de yapıyor gibi düşünün. Uzmanlık yok.
Erkek arkadaşım Türkiye'de uzmanlık hakkı kazandı. Hacettepe veya Cerrahpaşadan birine yerleştirilecek. Bölümü filan gecen hafta belli oldu. Yani bu durumda neredeyse 10 yıl filan burada kalacak. Zorunlu hizmeti filan var okul bitince.
Şimdi gelelim asıl soruna,
Olur da evlenirsek benimle ülkeme gelir misin diyor. Ülkesini çok seviyor ve oraya sağlıkla ilgili profesyonel hizmet götürmek istiyor. Ek olarak babası kendi ülkesinde diplomat. Annesi bi yardim derneginde baskan. Yani her türlü biz geri dönmek zorundayız.
Pozitif detaylar;
- Ne Arap ne de Türk kultürunde biri degil. Biraz Italyan kültürüne yakın (Ülkesi eski bir Italyan sömürusü).
- Kadınlara çok değer veren, emanet ve şükür sebebi olarak gören bi bakış açısı var. Özgürlüklere son derece saygılı.
- Çok eğlenceli ve iyi niyetli. Mantıklı, akıllı, merhametli, yardımsever.
- Her hareketi, yorumu, bakışı, konuşması aklınıza ne gelirse her gün daha çok hayran kalıyorum. İzlerken mutluluktan duygulandigim oluyor. Türkçem bile bozuldu, onun bozuk telafuzu o kadar tatlı ki bazen kendimi öyle konuşurken buluyorum.
Negatif detaylar;
- Ülkesi çok güzel ama yerleşme fikri imkansız benim için.
- Ülkenin ana dilini bilmiyorum, zaten Arap alfabesi kullanıyorlar. Öğrenmem de zor. Ve ailesi o dili kullanıyor. Erkek arkadaşım 3 dil biliyor onda sorun yok ama ben ailesiyle iletişim kuramayacağım. Kv mağdurları için iyi bile olabilir
- Erkek arkadaşımın ekonomik gelir seviyesi çok şükür iyi. Doktor da az olduğu için doktor maaşları çok çok yüksek, ama ülke çok fakir ve birsürü bulaşıcı hastalık var. Açlıktan ölen insanların olduğu ülkelerden yani. Nasıl dayanır psikoljim
- Ailem, işim, kariyerim vs değinmiyorum bile siz anladiniz.
Acaba 10 yıl kaldıktan sonra düzenini bozmak istemeyip burada kalır mı, kalmaya ikna edebilir miyim? Ya edemezsem? Gun gectikce duygularim buyudugu icin gelecek kaygisina düştüm.
Bana dert olan kısmı da tam burası. Üzerimde öyle bir etkisi var ki ya hemen kesip atmalıyım hayatımdan, yada ...
10 yıl sonra kendimi Afrika'da bulmaktan korkuyorum.
Not: Çok aşığım, müslüman, evet zenci
Dün ülkesine gitti, ben havaalanında salya sümük ağladım. 1 ay sonra gelecek ama göz yaşlarımdan araç kullanamadım o derece.
(İş yerindeyim, geç yazarsam affola)
Edit: Arkadaşlar 10 yıl konusunda haklısınız, hayat bu herşey olabilir. Ama o kadar masum ve dürüst ki en başta düşüncemi bilsin istiyorum. Şimdilik zaman istedim, birlikte ülkesine gideceğiz . Sonra kararımı söyleyeceğim kendisine. En baştan konuşmak mantıklı geliyor.
Ben de bu nedenlerle tereddüt ettim, umutlansın istemedim. Mesela çocuğumuz olsa babannesini dedesini sadece tatillerde belki yılda 1 kez görecek. Bencillik ediyorum gibi hissediyorum
Ay aklıma buradaki konular geliyor da aynı dili konuştuğumuz, aynı tarihi paylaştığımız aşağı yukarı aynı kültürdeki adamlarla ne de çok anlaşıyoruzYarin nolcak i bilmiyoruz 10 yil.. ay biz ayni irkimizdan heriflerle zor anlasiyoz nasil olcakki.. dil irk orf adet yemekler..hakkinizda hayirlisi olsun
Deneyimleriniz benim için çok kıymetli, teşekkür ederim paylaştığınız için. Şubat mart gibi ülkesine gideceğiz, karar vermemde etkili olur insallah :)
Size internetten sevde sevan ısak ıtakip etmenizi öneririm. Bir afrikalı ile evlenip oranın çehresini nasıl değiştirdiğini görürseniz belki de motivasyonunuz artarMerhaba arkadaslar,
Yine eşekten düşmüş gibi bir hal içindeyimLütfen yorumlarınızı esirgemeyin, şimdiden herkese tesekkurler
Iki insan düşünün ki ortak dil neredeyse yok. Kültür tamamen farklı, ten rengi bile farklı (Yanlış anlaşılmasın, ben onun zenci olmasına bile aşık oldum).
Neyse arkadaşlar bu hikayenin esas kızı benimYaklaşık 6 aydır günaşırı görüştüğüm arkadaşımla birbirimize aşık olduk ve duygularımızı açıkladık. Benim yarim yamalak İngilizcem, onun iyi İngilizcesi ve yarim yamalak Türkçesi ile nasıl başardık bilmiyorum. Ama nasıl olacak?
Biraz karışık olduğu için bastan alıyorum. Kendisi ülkesinde tıp fak mezunu. Ama gelişmemiş bi ülke olduğu için her doktor herşeyi yapıyor. Yani ameliyata da giriyor, sünnet de yapıyor gibi düşünün. Uzmanlık yok.
Erkek arkadaşım Türkiye'de uzmanlık hakkı kazandı. Hacettepe veya Cerrahpaşadan birine yerleştirilecek. Bölümü filan gecen hafta belli oldu. Yani bu durumda neredeyse 10 yıl filan burada kalacak. Zorunlu hizmeti filan var okul bitince.
Şimdi gelelim asıl soruna,
Olur da evlenirsek benimle ülkeme gelir misin diyor. Ülkesini çok seviyor ve oraya sağlıkla ilgili profesyonel hizmet götürmek istiyor. Ek olarak babası kendi ülkesinde diplomat. Annesi bi yardim derneginde baskan. Yani her türlü biz geri dönmek zorundayız.
Pozitif detaylar;
- Ne Arap ne de Türk kultürunde biri degil. Biraz Italyan kültürüne yakın (Ülkesi eski bir Italyan sömürusü).
- Kadınlara çok değer veren, emanet ve şükür sebebi olarak gören bi bakış açısı var. Özgürlüklere son derece saygılı.
- Çok eğlenceli ve iyi niyetli. Mantıklı, akıllı, merhametli, yardımsever.
- Her hareketi, yorumu, bakışı, konuşması aklınıza ne gelirse her gün daha çok hayran kalıyorum. İzlerken mutluluktan duygulandigim oluyor. Türkçem bile bozuldu, onun bozuk telafuzu o kadar tatlı ki bazen kendimi öyle konuşurken buluyorum.
Negatif detaylar;
- Ülkesi çok güzel ama yerleşme fikri imkansız benim için.
- Ülkenin ana dilini bilmiyorum, zaten Arap alfabesi kullanıyorlar. Öğrenmem de zor. Ve ailesi o dili kullanıyor. Erkek arkadaşım 3 dil biliyor onda sorun yok ama ben ailesiyle iletişim kuramayacağım. Kv mağdurları için iyi bile olabilir
- Erkek arkadaşımın ekonomik gelir seviyesi çok şükür iyi. Doktor da az olduğu için doktor maaşları çok çok yüksek, ama ülke çok fakir ve birsürü bulaşıcı hastalık var. Açlıktan ölen insanların olduğu ülkelerden yani. Nasıl dayanır psikoljim
- Ailem, işim, kariyerim vs değinmiyorum bile siz anladiniz.
Acaba 10 yıl kaldıktan sonra düzenini bozmak istemeyip burada kalır mı, kalmaya ikna edebilir miyim? Ya edemezsem? Gun gectikce duygularim buyudugu icin gelecek kaygisina düştüm.
Bana dert olan kısmı da tam burası. Üzerimde öyle bir etkisi var ki ya hemen kesip atmalıyım hayatımdan, yada ...
10 yıl sonra kendimi Afrika'da bulmaktan korkuyorum.
Not: Çok aşığım, müslüman, evet zenci
Dün ülkesine gitti, ben havaalanında salya sümük ağladım. 1 ay sonra gelecek ama göz yaşlarımdan araç kullanamadım o derece.
(İş yerindeyim, geç yazarsam affola)
Edit: Arkadaşlar 10 yıl konusunda haklısınız, hayat bu herşey olabilir. Ama o kadar masum ve dürüst ki en başta düşüncemi bilsin istiyorum. Şimdilik zaman istedim, birlikte ülkesine gideceğiz . Sonra kararımı söyleyeceğim kendisine. En baştan konuşmak mantıklı geliyor.