Şimdi burda herkes (sen de dahil) her ne kadar eşini haklı görseler de,onun mükemmel bir eş olduğunu sorunların sen kaynaklı olduğunu yazsalarda ben aynı fikirde değilim.Senin böyle hissetmene sebep,biraz eşin.Senin yazdıklarından anladığım kadarıyla,eşin fazla müdaheleci,her konuda,her olayda bir fikri ve hareketi olan,kendini mükemmel gören herşeyi en iyi bilen ve buna da seni inandırdığı için kendinde suçluluk psikolojisi oluşturmuşsun,konuyu yazarken bile eşini hep övücü kendini yerici cümleler kurmuşsun.
Bak dünyanın en iyi insanıyla da evlensen 20 yaş evlilik için çok erken olmaması gereken yaştır.Diğer evliler dışarıdan ne kadar mutlu görünürlerse görünsünler insanın erken yüklendiği sorumluluklardan ruhu yaşlanır.Bu yaşta ev,eş 2 çocuk.Bir de aldığın cife kadar burnunu sokan bi koca.O rahat sakin,soğukkanlı olabilir.Sen de duygusal,kontrollü,detaycı birisin.Bu senin yapı özelliğin.Psikolojik sorunun değil ki !! Sen çocuklarına kötü mü davranıyorsun,evde kırıp döküyor musun ki,psikolojik destek alacaksın.Sadece biraz kendinle ilgilen.Kafanı dağıtacak uğraşlar,sana birşeyler katacak arkadaşlıklar,keyif verecek şeyler edin.Sinemaya gidin,tatile çıkın,bir etkinliğe katıl,kitap oku,hiçbirşey yapamıyorsan bir hobiyle uğraş,nakış yap.Elişiyle uğraşmak bile kafa dağıtır.
Evliliğini yıpratacak bir sorun,boşanmayı gerektirecek bir durum göremiyorum.Sadece biraz gevşemeye rahatlamaya ihtiyacın var.Omuzlarındaki yükün biraz hafifletilmesi lazım.Çocuk terbiyesi,eşinin yaptığı gibi,azarlayarak,kızarak olmaz.Çocuk sevgiden anlar.Sevgiyle büyür.Yanlışı olduğu zaman ona dokunarak sarılarak okşayarak yanlışını anlatabilirsin.Bir yaramazlık yaptığında ona bağırıp çağırarak değil,sevdiği bir oyuncaktan,oyundan kısa bir süreliğine mahrum ederek cezalandırabilirsin.Sen annesin,şımart,sarıl ne olacak ki? Yok böyle davranırsam şımarır,yok şöyle yaparsam şımarır.Şımarsın evladın ya.Şımarttığın gibi,cezalandıracağın zamanı da bilirsin.