benımkıde aglıyor ama benı bırakacak dıye degıl , dedeye gıtmek ıstıyor (anneanne ve dede baktı bugune kadar kızıma, el bebek gul bebek buyudu o ılgıyı arıyor , eve kalmak ıstıyor) ...
gun ıcınde de arada agladıgı oluyormus ama genel durumu ıyı ama ona kalsa gıtmeyecek okula ıstemıyor.
2,5 yasında o da ve ben cuma cocuk psıkıyatrısıne goturcem sız nasıl bır tutum ıcındesınız?
şunu da belırteyım ben gıtmek zorundasın dıyorum tavız vermıyorum hıc. deenın ısı var tatılde o gelecek yada bız gıdecegız ama dede gelse bıle okula gıdılecek dıyorum hep..
1 ay oldu sabah gitmek istememe bahanesi şekil değiştirerek bu arada özellikle dedeye götürün yada evde tek başına kalacağım diyerek devam ediyor.psikologluk bir durum olduğunu sanmıyorum sonuçta adapte olma süresi var. Nasıl biz farklı bir işe çevreye muhite eve bile taşınsak alışma sürecimiz oluyor. Kızınızında bu şekilde .. akışına bırakın..Biz her sabah bu durumu yaşıyoruz fakat zamanla alışacak. Ben işe gideceğim diyorum net bir şekilde. Birazdan geleceğim gitmiyorum vs demiyorum.
Belediyenin yüzme kursları çok pis imiş araştırmalarım sonucunda öğrendiğim kadarıyla. Özel olan bana yakın bir yer de, beş yaş altı çocuk kabul etmiyoruz dedi.
Belki yaza doğru kreşe ara verip biraz daha büyüyünce spor alanlarına yönelirim.
Babası da böyle söylüyor :) bizim sıpa basketçi olacak görürsün diyor. Boyu epey uzun yaşıtlarına göre, pek de hareketli.
ay inşallah bizde o duruma geliriz. peki size neden gitmek istemediğini söylüyor muydu?benim oğlumda iki ay boyunca bağırarak ağlıyordu her servise verdiğimizde ortalığı birbirine katıyordu herkes bize acıyan gözlerle bakıyordu ama öğretmenimiz sağolsun bu 2 ay boyunca sürekli gün içinde video ve resimlerini gönderiyordu bana okulda mutlu olduğuna dair içimde rahatlıyordu şimdi ise haftasonu bile kreşe gitmek istiyo :)
1 ay oldu sabah gitmek istememe bahanesi şekil değiştirerek bu arada özellikle dedeye götürün yada evde tek başına kalacağım diyerek devam ediyor.
bizi de yıpratıyor bu süreç, babaya yada dedeye kalsa kresten bıle alıp eski bakım düzenine geri dönmek modundalar ama ben kesin kararlı oldugumdan kımse bırsey dıyemıyor o nedenle yarın randevu aldım bırde uzman gozuyle olayı degerlendırelım belkı bıze kolaylık saglayacak bır yol gosterır.
Aman yaramaz bu çocuk denilecek türden değil. Kendini iletişime tamamen kapatması, dakikalarca aynı konuya takılması, yorgunluktan bitap düşse de asla oturup dinlenmiyor olması vs. Ben çok direndim düzelir diye. Ancak benim oğlum hayatında sadece ben olduğum sürece hiçbir ilerleme katetmeden yerinde sayıyor.
Ee neden o zaman orası da başka bir kurum değil ? Biraz araştırıp içine sinen güzel bir yere versen kafan da rahat eder .aklın çocuk da olmaz ,yeterli ilgi alaka olunca çocuğun aklı da sende olmaz.
Ben çocuğumun gittiği kuruma güveniyorum .az ikna olmadığımı görseler hemen açıp kayıtları izletiyorlar .bir sorun yok ,herşey yolunda diye .şimdi ben büyük kızımdan bahsettim ilk mesajımda ama asıl ikinciyi anlatacaktim baktım uzun olmuş onuda başka konuya sakladım :) bence sen okulu değiştir idrak , çocuğun rahat olması için önce senin rahat olman lazım .
Benim kızım 3.5 yaşında. O da yeni başladı kreşe. Gönderdiğim kreş yeni açılmıştı ve doğal olarak gelen çocukların hepsi yeniydi. İlk günler çok ağlayanlar oldu. Kızım bile etkilenmiş. Ama şu an 4. haftanın içindeyiz. Ağlayan yok. Bazı şeyler daha oturmadı. Mesela diş fırçası istediler ama henüz fırçalamaya başlamamışlar. İletişim defterleri bu hafta verilmeye başladı. Çocukların kıyafetleri karışıyor. Daha ilk haftadan 2 öğretmen değişti. Bu hafta yardımcı teyze de değişmiş. Zamanla oturur düşüncesiyle sesimi çıkarmıyorum ama mırın kırın edenler var. Bence siz de bir süre daha gözlemleyin. Eminim ki oğlunuza iyi gelecek.
Kayıt dosyası için baskı yapın. Tel numaraları olsun. Çocuğun bir hastalığı, alerjisi var mı bilinsin.
Okulun karşısında kış günü(fazla dramatize etmeyeyim arabanın içinde)az beklemedim bende 2.5 yasında gönderdim konuşmuyordu açılsın diye kavuştuğumuzda filmimiz çekilirdi okul 1. Sınıf olmasına rağmen (parası bütcemizin çok üstündeydi)parmaklıklar daki tozlardan tut bütün öğretmenlerin diksiyonu giyinişi bile çirkin geliyordu aslında bahane arıyordum göndermemek için 3 ay gitti konuşmayı öğrendi son zamanlarda kapıda değilde yakında bir yerlerde kafelere gidip beklemeye başladım şimdimi hala sık eleyip öyle gönderiyorum ama kapıda beklemiyorum eve geliyorum servislere güvenmediğim için kendim alıyorum eve sokup kapıyı kitleyince huzurla Doluyorum..ama zamanla azalıyor alışıyor insan sabret alışmak için ikinizede fırsat ver derim
Benim büyük kızım tam 3 yaşında başlamıştı kreşe ve hiç dilini bilmediği ülkede. İhtiyaçlarını işaretle anlatıyordu düşünün artık. Yemeklerini yiyemiyordu,kimseyle konuşmuyordu. Ağladı ilk haftalarda. O ağladı ben ağladım ama gene de bıraktım. Çünkü ya evde oturup benimle yalnızlığı paylaşacaktı yada okulda arkadaşlarıyla olacaktı. İnat ettim pes etmedim. O okulda o kadar güzel şeyler öğrendi ki Türkiye’ye yaz tatiline geldiğimizde geçici olarak verdiğim kreşin sahibi şaşkınlıktan bayılıyordu ben hayatımda bu kadar güzel makas kullanan çocuk görmedim diye. Çinliler motor eğitimi konusunda çok bilgililer. İnanılmaz yetenekler kattı kızıma. Konuşmasada çocuklarla aynı odada olması bile yetti o dönemde kızıma. Diyeceğim o ki pes etmeyin. Hem doktıra da önermiş yaşıtlarıyla olsun diye. Herşey yoluna girer yakında merak etmeyin
idrak,
3 yaşında, anneden hiç ayrılmamış, üstelik hiperaktivite şüphesi ve sosyal iletişim bozukluğu olan bir çocuktan bahsediyoruz, evet ağlayan evladını bırakmak, aç kaldı mı, benden sonra ağladı mı gibi endişeler duymak normal ama bu yaşta bir çocuğun okulun ilk gününden itibaren güle oynaya seni bırakmasını bekleyemeyiz, sosyalleşmesi, diğer çocuklarla uyumu yakalaması biraz zaman alır, ağlamaları en azından ilk 1 aylık süreçte normal, kaldı ki oğlun sosyal iletişim bozukluğu olan bir çocuk, 3 yaş grubu çocukların okula adapte olması, anne diye ağlamayı bırakmaları zaman alırken, senin çocuğun için bu süre biraz daha uzun olabilir, bence ekstrem bir durum olmadıkça okuldan almayı düşünmemelisin ve ağlasa da dişini sıkmalısın, okula göndermeye devam etmelisin bence, okulun eksikleri olabilir ama şu anda zaten mühim olan çocuğunun okula alışması, ağlama krizlerinin sona ermesi ve arkadaşlarıyla ufak ufak iletişime geçmesi, oğlun uyum sağladıkça öğretmeni adım adım gerekenleri yapacaktır diye düşünüyorum.
Üç yaş cocukları kreşe gidiyor bi şeyler cok garip ya.yenı dunya duzenınden sıyrılıp resme uzaktan bakınca sankı bazı seyler ınsanlara geteksınımmıs gibi kaktirilmaya calısılıyor.
Benim oğlum da aglayanlardan. Geçen o girerken ben cikmak uzereydim. Neyse gorup gideyim dedin ki baktim bagiriyor ben sinifa gitmicem annemin yanina gidicem diye. Hay beklemez olaydim. Okul inledi.5 yildir toplasan boyle aglamadi o 10 dk da agladigi kadar. Yine bir arkadaşı var sınıfında annnnnneeeeeeee seni cok özlüyorum gitmeeeeeee diye agladi istisnasiz her gun. Annesi kapida beklerken agladi, cocuk icerde. Bizimki her gun cikista öğretmenine sana küstüm ve yarin gelmiyorum diyip cikiyor ogretmeni sabirla ikna ediyor. Oglum okula baslamadan da ben okulun ilk bir ayini hep zor
Geciriyorum. Çünkü yazin bolca zaman geçiriyoruz. Bu sene de üstüne okulda endişelendim vs diyor ama ağlıyorsa bile sinifa girince her sey degisiyor. Biraz da nazlaniyorlar bize. Eger sizin gördüğünüz ciddi problemler yoksa okulda, alışması için zaman taniyin ona. Yeni ortam, bizden ayri kalmaya alisma süreçleri, yeni kurallar .. bambaşka bir dünya onlarin gözünde.. okulda gun icinde nasılmış ogretmenine diyor? Bizimki de cok hareketli ama ben o kadar alışmışım ki normal geliyor. Dikkati cabuk dağılıyor aceleci vs. Ama bir de wc ve yemek saatleri degisince gecikince ojukdan canavar gibi cikiyor. Mutlaka pürüzler olacak zamanla azalmıyorsa tekrar düşünün derim.
Günaydin
Oglunuza biraz zaman taniyin.Bir süre sonra alisicagini düsünüyorum.Hem siz gittikten sonra aglamayi kestigini söylüyorsunuz bu cok iyi bir sey.Bu arada konularinizi biliyorum ve ikinizin de buna cok ihtiyaci var.Umarim iyi bir ögretmen gelir.Beni düsündüren tek nokta su bahsettiginiz kaos meselesi.Umarim endiseli bir annenin kendi icindeki abartmasidir.
Çok haklısınız.onceden cikmasi çok gorgusuz,ergen,kaba,nezaketsizce.
Benım kızımda her sabah aglıyor kreşe giderken neredeyse 1 ay oldu başlayalı, ilk zamanlar karnım agrıyor uykum var dıyordu , sonraları sınıfta durmak ıstemedıgınden kres yonetıcısı bayanın yanına gıtmek ıstıyordu okula girer girmez (çünkü o onunla özel ilgileniyor benim kızımın asıl istediği de herkes ona özel ilgi göstersin), ara ara kusmalar sınıftayken bılerek çiş yapmalar falan eşlik etti bu duruma..
Kusmayı kestik çocuk doktorunda kan ıdrar kaka ultrason tahlıllerı yapıldı hafif enfeksiyon ve kolıt tanısı konuldu ilaç kullandık artık kusma kalmadı. Çişi de ilk zamanlar tuvalet eğitimi yeni oldugundan (kreş öncesi dönemde yeni edinmişti hala da tam tamamlanmadı gece bezliyoruz ama gunduz sıkıntı yok) hem kızımın varken yok demesı hem de öğretmenin sürekli soramaması nedeniyle kaçırıyordu ama bu hafta kazasız devam ediyor...
Birde kızıma bu zamana kadar dede ve anneanne baktı, özellikle dede çok düşkün o da dedeye aşırı düşkün o varken kimseyi istemez yanında ve dedemiz herşeyi ile ilgilenir yedir içir uyut alt değiştir gezdir vs vs....
Haftasonu dedeye ziyarete gittik (onlar baska ılde yasıyor kızıma baktıkları donemde yanımıza yerlesmıslerdı arada yıne kızımı da alıp kendı evlerıne gıdıp gelıyorlardı onlarla kalıyordu sıkıntısız bır sekılde bızde haftasonu yanına gıdıyorduk bır orada bır burada derken bu zamana kadar bakımını ustlendıler)
Şimdi de dedeme götürün okula gitmicemler başladı her sabah ağlıyor..
Babamız bir ara vazgectı alalım kresten dedi ama bu sene alsak seneye aynı seyler kat ve kat fazlasıyla yasanacak.
Sorun ilgiye alışmış, yaşıtları ile park harici zaman geçirme fırsatı olmamış(orada bile yanlarına giden bir çocuk değil uzaktan izler sadece çok nadir bir çocugun yanına gidip oynamak ister çekingen bir yapıda çünkü), herşeyi bakan kişilerce karşılanmış kendine yetmeyi öğrenememiş bir çocugun kendi kendine birşeyler yapmakta ve topluma ayak uydurup sosyallesmede sıkıntı yasaması , kurallarda cabası belirli saatte yemek ye , uyu vs... özgürce yaşamış her dediği anında yapılmış etrafında pervane olunmuş bir prensesin kurallara uymak istemeyip evde kalmak istemesi.
Ben her gun rapor alıyorum, saglıkla ılgılı bır sıkıntıda önce fiziki bir sorun var mı yok mu onu değerlendiriyorum, ona da soruyorum gözlemliyorum okul çıkışları gayet neşeli ve mutlu her gun bırseyler ogrenıp gelıyor eve, gelısımını gorebılıyorum her anlamda sadece aglama krızlerımızın gecmesı adına onu yarın bir çocuk ergen psikiyatrisi doktoruna götürecegim bu sabah krızlerını en az hasarla nasıl atlatırız , okulu nasıl sevdırırız , yada ağlamadan ısteklı bır sekılde nasıl gıtmesını saglarız amacım bunu başarmak...
Sizde pes etmeyin, güçlü olun, benim geniş aile yaşamaya dönmek gibi niyetim yok, kreşin ona her anlamda faydalı olacagını dusunuyorum, zaten yazları gıtmeyecek (yazın yazlıkıta yıne anneanne ve dede ıle olacak) ama artık bır bırey olarak sosyallesmeyı, kendıne yetmeyı ve bızden ayrı kalmayı (bızden ayrılmak sıkıntısı degıl dededen ayrılmak asıl sıkıntı) ogrenmesı lazım dıye dusunuyorum..