Çocuğum kreşe başladı anksiyetemi durduramıyorum. Yapmayı düşündüğüm şey…

Sadece ilk mesajı okudum önce onu belirteyim.
Endişelerinizi anlıyorum, hem bir anne olarak hem de bir anksiyete hastası olarak.
2 yaş çok küçük ve dertlenmekte haklısınız. Yalnız burda şunu düşünmeliyiz; başka bir alternatif var mı? Görünüşe göre tek çözüm kreş. Burda da yapabileceğiniz şey araştırıp güvenilir bir yere emanet etmek olmalı ki onu da yapmışsınız. Artık olay sizden çıkmış, kuruma güvenmek ve takip etmekten başka bir şey kalmamış. Aklınızdan geçen kayıt cihazı işi olmaz. Çok mantıksız. Üstelik suç. O seçeneği eleyin lütfen öyle bir yol yok.
Ama sizi yargılamıyorum, anlayabiliyorum. İnşallah mutlu huzurlu bir süreç yaşarsınız.
 
Bazı kreşlerin kameraları falan oluyormuş. Sonradan gidip izleyebiliyormuşsunuz öyle bir yer mi baksanız varsa ?

Bunun dışında gerçekten biraz rahatlatın kendinizi, bu kadar ayrıntı düşünmek iyi değil.
 
-nemesis- .!.:
Herkes niye tedavi olun demis bana normal geldi istek. Yani kizim 18 aylik krese basladi. Cicek gibi de baktilar kizima yinede cantasinda akilli saat olurdu. Hic dinleme yapma geregi duymadim. Ben daha ziyade surekli gezi yapan bir kres oldugu icin bir kaybolma durumunda konum bilgisine ulaşabilmek icin almistim. Ama ortam dinlemede yapabilirsiniz
Genişletmek için tıkla...
ortam dinleme suc biliyor musunuz
 
Özel bir okulda 3 yılı 2 yaş öğretmenliği olmak üzere 8 yıl öğretmenlik yapmış biisri olarak söylüyorum. Lütfen sakin olun, ses kayıt cihazı falan çok çirkin şeyler. Ne yedi, ne yaptı, kimlerle oynuyor vs. çekinmeden öğretmenlere sorun. Telefonlarını vermezler, vermemeliler de çünkü velilere böyle bir kapı açtığında onu sonuna kadar suistimal edecek olanlar her zaman olur maalesef. En önemlisi de çocuk annenin kuruma, öğretmenlere karşı olan güvensizliğini her zaman hisseder, ne zaman ki anne kuruma güvendi, içi rahat bir şekilde çocuğu okula bıraktı, o zaman çocuk da okuldan keyif almaya başlar.
 
Louder .!.:
Ben tedavilik koruyucu bir anneyim manyağım falan kabul ediyorum ama şeyi anlamıyorum mesela, çocuğa nasıl davranıldığını merak etmek neden saçma bulunuyor. Çocukları oynatırken kayıt olmaksızın canlı bir sistemden bakılabilir. Buna neden itiraz ediliyor ki madem kötü bir şey yapmıyorlar.
Genişletmek için tıkla...
O zaman şöyle bir durum olabilme ihtimali çok yüksek; bazı veliler öğretmenlerin her hareketini, her mimiğini, her adımını anlamlandırmaya çalışacaklar ve sürekli bir endişe ve suçlama halinde olacaklar. Bu da kısa bir süre sonra sınıf içindeki verimi düşürecek. Öğretmen en normal şeyi yapsrken bile "acaba kameradan şöyle görünür mü" diye düşünecek. Anne olmak çok zor, benim oğlum da 1 yaşına giriyor, anaokulu öğretmeni olduğum halde şimdiden endişeleniyorum okula başladığını düşündükçe, ya düşersr, ya aç kalırsa, ya çok ağlarsa ve haberim olmazsa diye ancak anaokulu öğretmeni olmak da hiç kolay değil. Siz öğretmenlere karşı açık ve net olun yeter. Eğer yetkin kişilerde sizi tatmin edeceklerdir.
 
Yarısından sonrasini okumadım ama kötü niyetli insanlar kreşte de oluyor. Bizim gittigimiz bir kreşte çocuk kreşi bıraktıktan sonra anlatmış mesela yardımcı abla tuvalet sırasında çocuğu sıkıştırıyormus. Kızıyormus yani. Sanki hafiften eline de vuruyordu.

Üstelik sabah erken saatte kalkıyor. İstediği oyuncağı ile oynayamiyor falan. Bir kişi kaç çocukla ilgileniyor.

Ben yerinizde olsam eve kamera artı bakıcı tercih ederdim.
 
gulcenindusleri .!.:
Burda henüz konuşamayan ve kendisini ifade edemeyen 2 yaşında bir bebekten bahsediyoruz. Dizindeki morluğun nasıl olduğunu sorduğumda yalnızca kendisini yere atarak nasıl düştüğünü gösterebiliyor. Çocuğunuz var mı? Bunları bir ergen annesi olarak değil hâlâ emzirdiği bebeğini hiç tanımadığı insanlara emanet eden bir anne olarak yazıyorum… biraz insaf
Genişletmek için tıkla...
2 yaş kreş için çok küçük bana göre
Part time çalışın bir süre annelik hakkıyla oluyor diye biliyorum
 
gulcenindusleri .!.:
Merhabalar. Aslında site üyesiyim fakat bu konuyu açmak için yeni bir üyelik açtım. Biraz uzun yazdım okumak istemeyenler sondaki soruya bakabilir. Bir derdim var ve çevremdekilere yapmak istediğim şeyi anlatınca yargılanmaktan endişe ediyorum. Aslında bunun yanlış ve suç olduğunu, anksiyete bozukluğum olduğunu biliyorum. Ama yine de fikir almak istedim. 2 yaşında oğlum kreşe başladı. Ben de işe başlayacağım. Aslında bakıcı aradık fakat bulamadık. Bakıcı arama sürecinde oğlumu evde tek bir kişiye emanet etme fikrinden uzaklaştım. Kreşte bir sürü çocuk olduğu için ve aile bakanlığı tarafından yönetmelikler belirlendiği için daha güvenli bir ortam olacağını düşündüm. Hayatımın her alanında değil ama bence çocuk konusunda aşırı kontrolcü biriyim. Bu arada memurum, işe dönmek zorundayım. Yaşadığımız şehirde hiç akrabamız yok. Yani kreş bizim için bir tercih değil zorunluluk. Ve kreşin hareketli ve sosyal olan oğluma iyi geleceğini biliyorum. Kreşe başlayan ilk çocuk benim oğlum değil, bu ayrılık sürecini yaşayan bir sürü ebeveyn var. Bunları sürekli kendime telkin etmeme rağmen. Biraz da aileden arka plandan gelen endişeler (anneanne-babaanne) sebebiyle kreşlere ve kreş yöneticilerine, öğretmenlere güvenmiyorum. Çevremde görüştüğüm kreşler arasında en iyisini seçmeye çalıştım. Fakat görüşme aşamasında öğretmenlerle değil yönetici ve işletmecilerle muhatap oldum. Aynı şekilde alışma sürecinde mesaj gönderip aradığım telefon da kreşin sabit olarak kullandığı telefon. Öğretmenlerle yalnızca çocuğu alıp bırakırken iletişim kurabiliyorum. Telefonlarını vermiyorlar. (Telefonlarını istemek bencilce olabilir zaten vermemeliler belki de) Ancak bütün iletişimimin yalnızca yöneticinin istediği şekilde yönlendirilebileceği endişesi taşıyorum. Örneğin oğlum bir akran zorbalığına maruz kalıyorsa veya arkadaşlarına kendini zorbalık uyguluyorsa. Yemek yemek istemiyor ve iştahsızsa. Mutsuz ve hırçınsa. Onunla alakalı her detayı bilmek istiyorum. Ama kurumun aynı zamanda bir ticarethane de olduğunu düşününce öğrenci kaybedebilecekleri herhangi bir bilgiyi benimle paylaşmayacaklarından korkuyorum.

Son birkaç gündür aklıma gelen: Minik bir ses kayıt cihazı alıp birkaç gün oğlumla birlikte okula göndermek. En azından ben kuruma güvenebilene kadar.

Siz olsanız ne yapardınız? Hiç aklınızdan böyle düşünceler geçti mi?
Genişletmek için tıkla...
Minik ses cihazi basit olur eline megafon verip okul yakınında pusuda bekleyin herhangi bi olumsuzlukta baskın yaparsınız
 
Gif .!.:
Yarısından sonrasini okumadım ama kötü niyetli insanlar kreşte de oluyor. Bizim gittigimiz bir kreşte çocuk kreşi bıraktıktan sonra anlatmış mesela yardımcı abla tuvalet sırasında çocuğu sıkıştırıyormus. Kızıyormus yani. Sanki hafiften eline de vuruyordu.

Üstelik sabah erken saatte kalkıyor. İstediği oyuncağı ile oynayamiyor falan. Bir kişi kaç çocukla ilgileniyor.

Ben yerinizde olsam eve kamera artı bakıcı tercih ederdim.
Genişletmek için tıkla...
Allah korusun çocuklarımız iyi merhametli insanlarla karşılaşırlar umarım. Bakıcı konusunda şehir merkezine uzak bir ilçede yaşamamızın olumsuz sonuçlarını yaşıyorum. Böyle olacağını bilsem daha merkezi bir yerde oturmayı tercih ederdim ancak şu ankş ekonomik durumda taşınmak maalesef gündemimizde yok.
 
mervucka .!.:
Özel bir okulda 3 yılı 2 yaş öğretmenliği olmak üzere 8 yıl öğretmenlik yapmış biisri olarak söylüyorum. Lütfen sakin olun, ses kayıt cihazı falan çok çirkin şeyler. Ne yedi, ne yaptı, kimlerle oynuyor vs. çekinmeden öğretmenlere sorun. Telefonlarını vermezler, vermemeliler de çünkü velilere böyle bir kapı açtığında onu sonuna kadar suistimal edecek olanlar her zaman olur maalesef. En önemlisi de çocuk annenin kuruma, öğretmenlere karşı olan güvensizliğini her zaman hisseder, ne zaman ki anne kuruma güvendi, içi rahat bir şekilde çocuğu okula bıraktı, o zaman çocuk da okuldan keyif almaya başlar.
Genişletmek için tıkla...
Teşekkür ederim dikkat edeceğim. Özellikle kreşle alakalı endişelerimi oğlumun yanında hiç konuşmuyorum. Endişelerimi de yatıştırabilirsem harika olacak.
mervucka .!.:
O zaman şöyle bir durum olabilme ihtimali çok yüksek; bazı veliler öğretmenlerin her hareketini, her mimiğini, her adımını anlamlandırmaya çalışacaklar ve sürekli bir endişe ve suçlama halinde olacaklar. Bu da kısa bir süre sonra sınıf içindeki verimi düşürecek. Öğretmen en normal şeyi yapsrken bile "acaba kameradan şöyle görünür mü" diye düşünecek. Anne olmak çok zor, benim oğlum da 1 yaşına giriyor, anaokulu öğretmeni olduğum halde şimdiden endişeleniyorum okula başladığını düşündükçe, ya düşersr, ya aç kalırsa, ya çok ağlarsa ve haberim olmazsa diye ancak anaokulu öğretmeni olmak da hiç kolay değil. Siz öğretmenlere karşı açık ve net olun yeter. Eğer yetkin kişilerde sizi tatmin edeceklerdir.
Genişletmek için tıkla...
Doğru söylüyorsunuz.
 
gulcenindusleri .!.:
Sağlık alanında çalıştığım için mümkün değil yönetim izin vermiyor 8-17 çalışıyorum.
Genişletmek için tıkla...
Ben size hak verdim neden kreş linci yediniz anlamıyorum.2 yaş gerçekten küçük bir yaş aklınız kalmasa asıl o zaman sorunlu olduğunuzu düşünürdüm. Sonuçta altı bezli ve kendini tam ifade edemeyen bir yaş grubu ve iletişimin bu kadar kısıtlı olması çok saçma. Gün içinde çocuklar ne yapıyor diye annelere wptan fotolar atan bir sürü kurum var. Çocuk büyük olsa kendi anlatır şuan bi istismar durumunda anlatamaz, mutsuz olsa anlatamaz, ayrıca bakıcı olsa evde kamera koyar izlersiniz o zaman duyarcılar buna normal derdi. Burada çok fazla öğretmen var bu hassasiyet bu yüzden. Benim size tavsiyem 6 ay ücretsiz alıp 30 ayda başlatmanız. 5 yılınız doluysa 6ay bağımsız ücretsiz izin alabilirsiniz. Bende sağlıkçıyım sizin gibi bakıcı sorunu olan arkadaşlarımız ücretli+ücretsiz izin (26aylık oluyor min.) üzerine yıllık izin +6 ay ücretsiz izin ile 33 aylıkken falan başladı en azından kafaları rahat
 
Prenses bella .!.:
Ben size hak verdim neden kreş linci yediniz anlamıyorum.2 yaş gerçekten küçük bir yaş aklınız kalmasa asıl o zaman sorunlu olduğunuzu düşünürdüm. Sonuçta altı bezli ve kendini tam ifade edemeyen bir yaş grubu ve iletişimin bu kadar kısıtlı olması çok saçma. Gün içinde çocuklar ne yapıyor diye annelere wptan fotolar atan bir sürü kurum var. Çocuk büyük olsa kendi anlatır şuan bi istismar durumunda anlatamaz, mutsuz olsa anlatamaz, ayrıca bakıcı olsa evde kamera koyar izlersiniz o zaman duyarcılar buna normal derdi. Burada çok fazla öğretmen var bu hassasiyet bu yüzden. Benim size tavsiyem 6 ay ücretsiz alıp 30 ayda başlatmanız. 5 yılınız doluysa 6ay bağımsız ücretsiz izin alabilirsiniz. Bende sağlıkçıyım sizin gibi bakıcı sorunu olan arkadaşlarımız ücretli+ücretsiz izin (26aylık oluyor min.) üzerine yıllık izin +6 ay ücretsiz izin ile 33 aylıkken falan başladı en azından kafaları rahat
Genişletmek için tıkla...
Beni anladığınız ve desteğinizi paylaştığınız için teşekkür ederim. Çok iyi geldi söyledikleriniz. Kamuda 5 yılı doldurmadığım için 26 aylıkken dönmem gerekiyor en geç. Şu an alıştırma sürecindeyiz.
 
gulcenindusleri .!.:
Beni anladığınız ve desteğinizi paylaştığınız için teşekkür ederim. Çok iyi geldi söyledikleriniz. Kamuda 5 yılı doldurmadığım için 26 aylıkken dönmem gerekiyor en geç. Şu an alıştırma sürecindeyiz.
Genişletmek için tıkla...
Kendinize boşuna hasta mıyım şöyle miyim böyle miyim demeyin yani hissetikleriniz annelik iç güdüsü ile çok normal. Kaldıki bi sağlıkçı ile başka meslek grubu anksiyetesi bir olmuyor bir sürü şey gördüğümüz için başkasının aklına gelmeyen olasılıklar beynimize doluşuyor bu sadece anksiyete değil mesleki deformasyon (psikiyatri görüşü). Bende anksiyete ve kaygı bozukluğu için yardım aldım ve hekim görüşü bu şekilde oldu. Siz hasta değil sağlıklı düşünebilen ve sektörden dolayı anksiyeteye yaklaşmış bir annesiniz bu kadar. Stresinizi nasıl yöneteceğinizi planlayın kreş içinize sinmezse başka yer bakarsınız.
 
gulcenindusleri .!.:
Bazen düşünüyorum da acaba çocukluk travmalarını çok mu büyütüyoruz gözümüzde. Travmasız insan var mıdır? Sevilmeyeceğimden, özgüveninin etkileneceğinden, ailesiyle olan güvenli bağlanmasının bozulacağından endişeleniyorum. Ve evet evde modu hep yüksek değil. Hatta pek çevremiz olmadığı için sıkılıyor yetemiyorum ona.
Genişletmek için tıkla...
Evet kültür olarak, Türkiye’de beyaz yaka, çalışarak bi yere gelmiş kişiler çocukluk travmalarını acayip büyütüyor gözünde. Biz de arkadaşlardan esdosttan göre göre bunu normal sanıyoruz.
Ben yurtdışında yaşıyorum ve bebeğim 1 yaşından itibaren kreşe gidiyor. İki kültür arasındaki çocuk yetiştirme farklarını çok net görüyorum. Mesela ekran açarak çocuğa yemek yedirmeyi sadece Türkiye tatillerinde görüyorum. Veya gece 10 a 11e kadar duran çocukları da Türkiye’de görüyorum. Ancak bunu Türkiye kötü anlamında söylemiyorum, bu kadar “travma olur” kaygısını da sadece Türkiye’de görüyorum. Bu konuda sadece kendi kişisel gözlemime dayalı konuşmuyorum. Zorlandığım anlarda destek aldığım bir pedagogumuz var (Türk değil) beni bu travma korkusunda pedagogumuz yatıştırıyor. Örneğin bebeğim yemek yerken benim çatalımı istiyor, ucu ince, ağzına yüzüne batırsa canı acıyacak. Pedagogumuz gayet sakin “çatalını almasını istemiyorsan elinden almalısın” dedi, tabii bizimki çatalı aldım diye ağlamaya başladı. Pedagogumuz yine gayet sakin ve kesinlikle şunu savunuyor “hiçbir bebek annem elimden çatalı aldı ve beni ağlattı diye travma yaşamaz” ve şöyle örnek veriyor: hepimize aşı yapıldı, hem de birden çok kez. Hem de aşı yapılırken en güvendiğimiz kişi olan annemiz kolumuzu açıp bize iğne sokulmasına, canımızın yanmasına izin verdi. Peki neden herkeste aşı travması yok? Travma yaratacak şeyler daha tekrarlayan, çocuğun güvenli ortamda olduğuna dair sorgulama yaratan durumlar.

Bebeğim kreşe İlk başladığında ben de, sizin kadar olmasa da, kaygılıydım. Benimki 1 yaşında dizi morarsa nasıl olduğunu bile gösteremeyecek durumdaydı. Hiç değilse sizinki kendini yere atarak gösterebiliyor. Bu şu demek: Allah korusun bi tokat durumu olsa gösterebilir. Genel olarak modu iyi. Benim avantajım sanırım şu, kültürel olarak Türkler saklamaya ne kadar yatkınsa buradakiler dan dun söylüyorlar. Bugün hiçbir şey yemedi, bugün 1 saat uyumadı diye (ben de ilk başta bununla başermekte zorlanıyordum, çünkü çocuğumu almaya her gidişimde şikayet ediyorlar gibi hissediyordum) whatsapp grubunuz yok mu günlük olarak ne yiyorlar ne yapıyorlar foto paylaşılmıyor mu
 
gulcenindusleri .!.:
Burda henüz konuşamayan ve kendisini ifade edemeyen 2 yaşında bir bebekten bahsediyoruz. Dizindeki morluğun nasıl olduğunu sorduğumda yalnızca kendisini yere atarak nasıl düştüğünü gösterebiliyor. Çocuğunuz var mı? Bunları bir ergen annesi olarak değil hâlâ emzirdiği bebeğini hiç tanımadığı insanlara emanet eden bir anne olarak yazıyorum… biraz insaf
Genişletmek için tıkla...
Tedavi olun!
Madem böyle düşünüyorsunuz ücretsiz izin alıp öocuğunuza kendiniz bakın ? Sizin gibi insanlar yüzünden insanlar işlerinden soğuyor ya. 10çocuk varsa 10çocuğunda annesiyle saatlerce konuşup dertmi dinleyecek bu öğretmenler ?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
Aileme bu ilişkiyi nasıl açıklayabilirim? Mantık evliliği mutlu bir evlilik olur mu sizce?
16 17 18
Yorumlar
358
Görüntüleme
11K
accessdenied
accessdenied
V
  • Kilitli
Yalanlar üstüne kurulu bir aşkı kurtarabilir miyim? Yoksa gerçekleri bilmemesi daha mı iyi?
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
7K
gozyasi
gozyasi
D
Boşanma depresyonu
6 7 8
Yorumlar
159
Görüntüleme
19K
Helene
H
L
Mucizelere İnanın ve Lütfen Okuyun!!!
2 3
Yorumlar
52
Görüntüleme
19K
harivefaa
H
E
Müstakbel Kv - Kayınaile Endişeler Artılar Eksiler (Uzun)
5 6 7
Yorumlar
135
Görüntüleme
9K
bebeklinick
bebeklinick
X