Oğlum ağlıyor, ben ağlıyorum.

Gelişmeden kastım daha az ağlaması. Lakin hala sınıfla uyum içerisinde hareket etmiyor. Tamam bu beklediğim bir durumdu ama ne bileyim keşke sarılıp ağlamasa :/
idrak,
3 yaşında, anneden hiç ayrılmamış, üstelik hiperaktivite şüphesi ve sosyal iletişim bozukluğu olan bir çocuktan bahsediyoruz, evet ağlayan evladını bırakmak, aç kaldı mı, benden sonra ağladı mı gibi endişeler duymak normal ama bu yaşta bir çocuğun okulun ilk gününden itibaren güle oynaya seni bırakmasını bekleyemeyiz, sosyalleşmesi, diğer çocuklarla uyumu yakalaması biraz zaman alır, ağlamaları en azından ilk 1 aylık süreçte normal, kaldı ki oğlun sosyal iletişim bozukluğu olan bir çocuk, 3 yaş grubu çocukların okula adapte olması, anne diye ağlamayı bırakmaları zaman alırken, senin çocuğun için bu süre biraz daha uzun olabilir, bence ekstrem bir durum olmadıkça okuldan almayı düşünmemelisin ve ağlasa da dişini sıkmalısın, okula göndermeye devam etmelisin bence, okulun eksikleri olabilir ama şu anda zaten mühim olan çocuğunun okula alışması, ağlama krizlerinin sona ermesi ve arkadaşlarıyla ufak ufak iletişime geçmesi, oğlun uyum sağladıkça öğretmeni adım adım gerekenleri yapacaktır diye düşünüyorum.
 
Benim oğlum da aglayanlardan. Geçen o girerken ben cikmak uzereydim. Neyse gorup gideyim dedin ki baktim bagiriyor ben sinifa gitmicem annemin yanina gidicem diye. Hay beklemez olaydim. Okul inledi.5 yildir toplasan boyle aglamadi o 10 dk da agladigi kadar. Yine bir arkadaşı var sınıfında annnnnneeeeeeee seni cok özlüyorum gitmeeeeeee diye agladi istisnasiz her gun. Annesi kapida beklerken agladi, cocuk icerde. Bizimki her gun cikista öğretmenine sana küstüm ve yarin gelmiyorum diyip cikiyor ogretmeni sabirla ikna ediyor. Oglum okula baslamadan da ben okulun ilk bir ayini hep zor
Geciriyorum. Çünkü yazin bolca zaman geçiriyoruz. Bu sene de üstüne okulda endişelendim vs diyor ama ağlıyorsa bile sinifa girince her sey degisiyor. Biraz da nazlaniyorlar bize. Eger sizin gördüğünüz ciddi problemler yoksa okulda, alışması için zaman taniyin ona. Yeni ortam, bizden ayri kalmaya alisma süreçleri, yeni kurallar .. bambaşka bir dünya onlarin gözünde.. okulda gun icinde nasılmış ogretmenine diyor? Bizimki de cok hareketli ama ben o kadar alışmışım ki normal geliyor. Dikkati cabuk dağılıyor aceleci vs. Ama bir de wc ve yemek saatleri degisince gecikince ojukdan canavar gibi cikiyor. Mutlaka pürüzler olacak zamanla azalmıyorsa tekrar düşünün derim.
 
Gelişmeden kastım daha az ağlaması. Lakin hala sınıfla uyum içerisinde hareket etmiyor. Tamam bu beklediğim bir durumdu ama ne bileyim keşke sarılıp ağlamasa :/

Günaydin
Oglunuza biraz zaman taniyin.Bir süre sonra alisicagini düsünüyorum.Hem siz gittikten sonra aglamayi kestigini söylüyorsunuz bu cok iyi bir sey.Bu arada konularinizi biliyorum ve ikinizin de buna cok ihtiyaci var.Umarim iyi bir ögretmen gelir.Beni düsündüren tek nokta su bahsettiginiz kaos meselesi.Umarim endiseli bir annenin kendi icindeki abartmasidir.
 
Üç yaş cocukları kreşe gidiyor bi şeyler cok garip ya.yenı dunya duzenınden sıyrılıp resme uzaktan bakınca sankı bazı seyler ınsanlara geteksınımmıs gibi kaktirilmaya calısılıyor.

bebeklikten cikan her insanin sosyallesmesi bir gereksinimdir zaten.

Kres elbette tek cozum degil, ayni yas grubunda komsusu, akrabasi, arkadasi olanlar da onlarla gorusturerek bu gereksinimi giderirler. ancak bazilarimizin boyle bir sansi olamayabiliyor, bu durumda da kres gayet guzel bir alternatif olmus oluyor.
 
Dün kurum yöneticisi ile konuşurken çok gerildim. O yüzden biraz zaman geçmesini bekliyorum sakin konuşabilmek adına. Bir ev sahibi ya da kurum sahibi biri ile konuşurken, her ne şart olursa olsun konuşma ortasında odadan ilk olarak çıkmamalı. Bu hem medeniyet göstergesidir, hem de nezaket kuralıdır. Önce misafir olan çıkar. Çok afedersiniz kadın totosunu dönüp çıktı odadan.

Ben de "işiniz vardır anlarım da, ya bana bir açıklama yapın çıkmadan ya da bir zahmet benim çıkmamı bekleyin." deyip çıktım. Bu gerginliğin ardından biraz zaman geçsin istedim.
Çok haklısınız.onceden cikmasi çok gorgusuz,ergen,kaba,nezaketsizce.
 
Benım kızımda her sabah aglıyor kreşe giderken neredeyse 1 ay oldu başlayalı, ilk zamanlar karnım agrıyor uykum var dıyordu , sonraları sınıfta durmak ıstemedıgınden kres yonetıcısı bayanın yanına gıtmek ıstıyordu okula girer girmez (çünkü o onunla özel ilgileniyor benim kızımın asıl istediği de herkes ona özel ilgi göstersin), ara ara kusmalar sınıftayken bılerek çiş yapmalar falan eşlik etti bu duruma..
Kusmayı kestik çocuk doktorunda kan ıdrar kaka ultrason tahlıllerı yapıldı hafif enfeksiyon ve kolıt tanısı konuldu ilaç kullandık artık kusma kalmadı. Çişi de ilk zamanlar tuvalet eğitimi yeni oldugundan (kreş öncesi dönemde yeni edinmişti hala da tam tamamlanmadı gece bezliyoruz ama gunduz sıkıntı yok) hem kızımın varken yok demesı hem de öğretmenin sürekli soramaması nedeniyle kaçırıyordu ama bu hafta kazasız devam ediyor...
Birde kızıma bu zamana kadar dede ve anneanne baktı, özellikle dede çok düşkün o da dedeye aşırı düşkün o varken kimseyi istemez yanında ve dedemiz herşeyi ile ilgilenir yedir içir uyut alt değiştir gezdir vs vs....
Haftasonu dedeye ziyarete gittik (onlar baska ılde yasıyor kızıma baktıkları donemde yanımıza yerlesmıslerdı arada yıne kızımı da alıp kendı evlerıne gıdıp gelıyorlardı onlarla kalıyordu sıkıntısız bır sekılde bızde haftasonu yanına gıdıyorduk bır orada bır burada derken bu zamana kadar bakımını ustlendıler)
Şimdi de dedeme götürün okula gitmicemler başladı her sabah ağlıyor..
Babamız bir ara vazgectı alalım kresten dedi ama bu sene alsak seneye aynı seyler kat ve kat fazlasıyla yasanacak.
Sorun ilgiye alışmış, yaşıtları ile park harici zaman geçirme fırsatı olmamış(orada bile yanlarına giden bir çocuk değil uzaktan izler sadece çok nadir bir çocugun yanına gidip oynamak ister çekingen bir yapıda çünkü), herşeyi bakan kişilerce karşılanmış kendine yetmeyi öğrenememiş bir çocugun kendi kendine birşeyler yapmakta ve topluma ayak uydurup sosyallesmede sıkıntı yasaması , kurallarda cabası belirli saatte yemek ye , uyu vs... özgürce yaşamış her dediği anında yapılmış etrafında pervane olunmuş bir prensesin kurallara uymak istemeyip evde kalmak istemesi.
Ben her gun rapor alıyorum, saglıkla ılgılı bır sıkıntıda önce fiziki bir sorun var mı yok mu onu değerlendiriyorum, ona da soruyorum gözlemliyorum okul çıkışları gayet neşeli ve mutlu her gun bırseyler ogrenıp gelıyor eve, gelısımını gorebılıyorum her anlamda sadece aglama krızlerımızın gecmesı adına onu yarın bir çocuk ergen psikiyatrisi doktoruna götürecegim bu sabah krızlerını en az hasarla nasıl atlatırız , okulu nasıl sevdırırız , yada ağlamadan ısteklı bır sekılde nasıl gıtmesını saglarız amacım bunu başarmak...
Sizde pes etmeyin, güçlü olun, benim geniş aile yaşamaya dönmek gibi niyetim yok, kreşin ona her anlamda faydalı olacagını dusunuyorum, zaten yazları gıtmeyecek (yazın yazlıkıta yıne anneanne ve dede ıle olacak) ama artık bır bırey olarak sosyallesmeyı, kendıne yetmeyı ve bızden ayrı kalmayı (bızden ayrılmak sıkıntısı degıl dededen ayrılmak asıl sıkıntı) ogrenmesı lazım dıye dusunuyorum..
 
o zaman dediginiz gibi devam edeceksiniz, maalesef bazi cocuklar icin yemek ihtiyac bile olmuyo:olamaz:

dediginiz de cok mantıklı

yuzmeye yollayamaz misiniz kres yerine, onlar da haftada bi kac gun bi kac saat oluyo. grup halinde ogreniyolar falan. enerji de atar hem

sizle aktiviteye baslayip zamanla ayrilir da belki

ben sizin oğlanın hep cok basarli bi sporcu olacagini düşünüyorum :sampiyon:

Belediyenin yüzme kursları çok pis imiş araştırmalarım sonucunda öğrendiğim kadarıyla. Özel olan bana yakın bir yer de, beş yaş altı çocuk kabul etmiyoruz dedi.

Belki yaza doğru kreşe ara verip biraz daha büyüyünce spor alanlarına yönelirim.

Babası da böyle söylüyor :) bizim sıpa basketçi olacak görürsün diyor. Boyu epey uzun yaşıtlarına göre, pek de hareketli.
 
Konuyla alakadı varmı bilmem ama:KK70:
Az önce oğluma dönüp iyiki varsın iyiki yanımdasın hiç ayrılmayalım olur mu deyip sarılup aglamaya başlayınca.
Dönüp bana anne şakamı yapıyon:KK70:dedi.
5 yaşında bu arada.

Ben de okuldan gelince seni çok özledim oğlum deyip sarıldım. Yanağımda bir tırmık izi var şu an :)))
 
Uzaklık-yakınlık için bir şey diyemem. Ama fiyat söyledikleri rakamlara çok takılmamalı :)
Görüşmeye gittiğimde bana söylediklerinin neredeyse yarı fiyatına teklif için daha sonra arkamdan aradılar.
Rağbet olmayınca kampanyaydı, size özeldi, kimseye söylemeyin, aramızda kalsın derken söylediklerinin de aşağısına anlaştık.

Bence yürüme mesafesi olması daha önemli. Daha küçükler okul için oradan oraya gitmeye...

Eğer başka şansın yoksa,
sen gittikten sonra da okulda sorun çıkarmıyorsa, alışmaya mecbur kalacak biraz :)
Ben biraz okul konusunda değişik olduğum için çok da şeeeapma :))

Ama yemek konusunda rahat ol.
Sonunda yiyecek :)
Elbet istediği, sevdiği bir şey olacak ve arkadaşlarla yemek hoşuma gidince devamı gelecek.
Biraz da kendi yeme becerisi geliştikçe istegi artacaktır.
Evde de anaokulundaki duzen gibi bir dğzenl alıştırmaya yardımcı olabilirsin.

Bir de geçenlerde okudum. Hem çocuğu ısındırmak adına, hem paylaşım yapmak hem de duygularını öğrenmek adına okul dönüşlerinde bir vakit konuşma seansı yapabilirsiniz birlikte.
Eğer konuşması tam degilse, bir saat hazırlayabilirsin. Duygu saati :)
Bugün nasıl hissettin?
Arkadaşlarınla oynarken nasıl hissettin?
Öğretmenin size yeni bir şeyler öğretirken ne hissediyorsun?
Konuşmaları sen tamamlayıp ondan onay bekleyebilirsin.
Gerçi hiperaktif diyorsun sana saatten ziyade Benim oğlana yaptıgım gibi duygu sekseği lazım :))


Eki Görüntüle 2192659


Eki Görüntüle 2192660

Şuna benzer elektrik bantları ile koridora kareler yaptım. Ama hepsi düzdü bizimkinde.
İçine de suratlar yapıştırdık :)
Bazen zıplayarak, bazen arabayı üstüne park ederek oyun oynadık.
Sonra yol oldu, mahalle oldu falan. Ama kardeşi doğduğunda 2 yaşındaydı ve duygularını paylaşması açısından epey şşe yaramıştı sanki.

Turuncu oğlum böyle oyunlara çok kapalı. Kesinlikle ikna olmuyor herhangi bir aktiviteye. Bak geçen gün oyuncak kutusunu boşalttı. İçine girmek istedi. İşte kapağını kapatıp "oğlum nerdeee" diyorum, oyun oynuyoruz. Ayağınla girmelisin içine dedikçe kafasıyla girmeye çalışıyor. Çünkü o kafasıyla girilmesi gerektiğini düşünüyor. Sözlü komut ile asla ikna olmuyor. En son ben ayağımla girdim ve bunu görünce yaptı. Görsel olarak örnek olmak gerekiyor. Sözlü komutlara uymuyor.

Mesela bu duygu saatini oğluma gösterip anlatsam, hiçbir tepki vermez. Öyle bakar suratıma. Eline alıp atar sonra. Zaten dinleyecek kadar sabretmez bile. Aylardır puzzle yaptırmaya çalışıyorum sıkılıp atıyor. Hamur oynamaz, boyama yapamaz. Sabretmez durup yapmaya. Sek sek biraz daha uygun ama her şeyden çok çabuk sıkıldığı için onu da en fazla bir kere yapar.

Sıkılmadığı tek aktivite deli dana gibi koşmak. Araba sürmek.
 
Benim bi çocuğum yok önerimde yok ama sizin anlatım dilinize bayılıyorum (bir önceki konudan) sırf onun için takibe geldim :) ama siz güçlü kadınsınız bunu da atlatırsınız :KK16:

Ah keşke güçlü olsam. İnsanlara güçlüyüm, kendime karşı minik ürkek bir kedi yavrusuyum shsjjs. Teşekkür ederim :)
 
valla ben kizmaya geldim :)

pedagog onermisken okuldan alsam mi demen hosuma gitmedi saka bir yana.

3 yasinda gercekten yetiskinlerle iletisimde sorun yasayan ve sosyallesmek icin kendi yas grubuna ihtiyaci oldugu bariz olan cocuguna okuldan alip evde ne vermeyi planliyorsun?

Evde sarıp sarmalarım. Beraber deliririz ne güzel :) bak bugün evde. Bir saattir balkonda oynayacağım diye tutturdu. Yağmur yağıyor, hava buz gibi. İzin vermedim diye kolumu ısırdı. Bakalım günü nasıl bitireceğiz.
 
Üç yaş cocukları kreşe gidiyor bi şeyler cok garip ya.yenı dunya duzenınden sıyrılıp resme uzaktan bakınca sankı bazı seyler ınsanlara geteksınımmıs gibi kaktirilmaya calısılıyor.

Bir yandan haklısınız, öte yandan eskiye nazaran aileler bireysel yaşıyor.
Mahalle kültürü, geniş aile gibi kavramlar pek kalmadı.
Sokakta büyüyen çocuklardan, arkamızı dönsek çoçuğumuza neler olacak diye endişeli olan duruma geldik.
Kreşe kreş olarak degil, paralı mahalle olarak bakarsanız, yeni dünya düzeninin tuzağından ziyade, çocuk için ihtiyaç olduğu konusuna ısınabilirsiniz belki :)
Bu sosyal alanı kendi kendinize, aile/komşu ile sağlama ihtimaliniz varsa zaten ben de çok gerekli görmüyorum :)
 
valla benim sipalarin baska sansi olmadigindan midir hemen alisiverdiler kreslerine.

her zaman anneler ise cocuklar okula dedim, alternatif sunmadim ondan sanirim.

bu hafta benim kucugun de oryantasyon haftasi, ilk gun babasi goturup 3 saat birakti, ikinci gunu 5 saat kalacak, haftaya tam zamanli baslayacak.

hatta buyuk oglumu 3,5 yasindayken hic dilini bilmedigi insanlarin arasinda yarim gunluk biraktim, oryantasyon haftasi falan da yok, egitim donemi ile birlikte basladi.

Cocuklara hayati zorlastiran biz miyiz diye de sormali mi acaba? Tamam okula baslamak zor bir donem ve de idrakcim senin oglun da huysuzgillerden, zaten zorlanacagin belliydi. Ama anne evde aglarsa cocuk da okulda aglar, hissetmediklerini mi dusunuyorsunuz?

Hissediyor illa ki, soğukkanlı olmaya çalışıyorum ama ana yüreği ana:))

Ya bir de sürekli çevremde daha çok küçük nasıl kıyıyorsun lafları olunca daha da sorguluyorum mevcut durumu. Acaba yanlış mı yapıyorum diye.
 
sanki kendimi okudum. benim oğlumda kreşi istemiyor. kreşten sonra mama mama diye çıldırıyor. kreş bitti kreş yok diyor istemiyor yani. sabah bırakırken ağlıyor ama benden sonra susuyormuş. sanırım bizimkiler fazla bağımlı canım bize. kreşte yemeklerini veriyorlar ve hocası atıyor video falan çocuk güzel yemek yiyor. tereddütteydim. ama hocası evdeyken sizinleyken istediği gibi davranıyor ama kreşte kurallar olduğu için kimi çocuk bunu istemiyor. yani yemek saati uyku saati gibi. bana mantıklı geldi. çünkü oğlum özgürlüğüne kendi borusunun ötmesine çok düşkün

Benimki de borusunun ötmesini istiyor işte. Toplulukla aynı anda hareket etmek işine gelmiyor beyefendinin.
 
Hissediyor illa ki, soğukkanlı olmaya çalışıyorum ama ana yüreği ana:))

Ya bir de sürekli çevremde daha çok küçük nasıl kıyıyorsun lafları olunca daha da sorguluyorum mevcut durumu. Acaba yanlış mı yapıyorum diye.

su ysinda alismasa okula basladiginda bu problemleri yasayacaksiniz. keske kisa yolu olsa ama yok.
 
Haklısınız gerilmekte o zaman bayağı sorumsuz davranmışlar ayrıca kaba. Iki seçeneğiniz var devam etmek istiyorsanız sakin kalmaya çalışacaksınız kibar bir dille izah etmeye uğraşacaksınız ya da siz de gözünüzü karartıp gereken yerlere şikayette bulunup çocuğunuzu alacaksınız o kurumdan. Egitimhane değil ticarethaneye çevirdiler, neler gördüm ben. Inanın 1000'e yakın para istiyorlar ćok samimiyim bedava gelsin deseler göndermeyeceğim yerler var. Çocuklar yerlere yatmış, tv en son ses açık, çocuğun biri kulağını kapatmış oturuyor içim parçalandı yaz tatiliydi. Kadın da bana yok haftalık bildirim yapıyoruz soyle program uyguluyoruz şimdiki programınız ne diye sordum "yiyip içip eğleniyoruz" diyor o kadar pişkin.

TV tablet konusunda çok katıyım. Asla izin vermem kurumda TV izlemesine. Ben evde izletmiyorum, sosyalleşsin diye gönderdiğim okulda asla izleyemez.

Neyse ki o konuda benimle aynı fikirdeler.
 
Benimki de borusunun ötmesini istiyor işte. Toplulukla aynı anda hareket etmek işine gelmiyor beyefendinin.

bunu bizim pedagogumuz da demisti, okuldan eve geldiginsa biraz yanliz birakin, hani ozledik falan diye ilgiye bogmayin demisti. Okulda surekli birilerine uymak zorunda oldugu ve hic yanliz olmadigi icin yanliz kalmaya da ihtiyac duyuyormus.

Hakikaten de kresten gelip odasina gecer bir yarim saat kendi kendine oynar sonra gelir bize sirnasirdi hadi oynayak diye :nazar:
 
Turuncu oğlum böyle oyunlara çok kapalı. Kesinlikle ikna olmuyor herhangi bir aktiviteye. Bak geçen gün oyuncak kutusunu boşalttı. İçine girmek istedi. İşte kapağını kapatıp "oğlum nerdeee" diyorum, oyun oynuyoruz. Ayağınla girmelisin içine dedikçe kafasıyla girmeye çalışıyor. Çünkü o kafasıyla girilmesi gerektiğini düşünüyor. Sözlü komut ile asla ikna olmuyor. En son ben ayağımla girdim ve bunu görünce yaptı. Görsel olarak örnek olmak gerekiyor. Sözlü komutlara uymuyor.

Mesela bu duygu saatini oğluma gösterip anlatsam, hiçbir tepki vermez. Öyle bakar suratıma. Eline alıp atar sonra. Zaten dinleyecek kadar sabretmez bile. Aylardır puzzle yaptırmaya çalışıyorum sıkılıp atıyor. Hamur oynamaz, boyama yapamaz. Sabretmez durup yapmaya. Sek sek biraz daha uygun ama her şeyden çok çabuk sıkıldığı için onu da en fazla bir kere yapar.

Sıkılmadığı tek aktivite deli dana gibi koşmak. Araba sürmek.

Işıklı masa gibi bir şey mi denesen? :) Benim oğlum da aşırı hareketli. 2 yaşı bitene kadar ‘deli dana’ tabirinin sözlük karşılığı gibiydi.
40 günlük dönen, 5 aylık emekleyen, 9 aya gitmeden yürüyen çocuk kendisi.
2 yaştan sonra sakinleşti.
5 dakika bir düzende Dursun diye epey uğraş veriyordum. Ama şöyle günün 24 saati böyle değildi.
10 saat kadarından söyle bitiyordu sanırım :)
Bizde işe yarayanlar,
Hareketli oyunlar, (yerden yüksek, seksek, araba sürme, basketbol oynama...)
Işık oyunları (ışıklı masa, gölge oyunları, bir masa lambasına aldığım renkli ampüller..)
Bir de babasının tiyatral bir şekilde oynadığı Lego -araba oyunları :)
Vayyy araba arkadaşım, bugün nasılsın, bence bir köprü inşa etmeliyiz. Üzerinden geçmek çok eğlenceli olmaz mı?
Aaaa bir garaj, ben sarı araba arkadaşımın yanında durmak istiyorum ama park nasıl edilir göster bakalım vs vs..

Bir de biz kitap yönünden şanslıydık.
20 den fazla kitap almıştım ama sadece 2 si ilgisini çekmişti.
Onu da şöyle yaptık, ona değil babasına okuyordum :KK70: sesimi değiştirerek. Karakterlere abartılı efektler vererek falan dikkatini çekti ve ufak ufak yaklaştı :)
(Bu okuma şeklini okul öncesi öğretmeni bir arkadaşımdan görmüştüm :) )

Bu örnekleri veriyor olma sebebim çocuğun sakin aktiviteleri arttırarak biraz totosunun üstünde durmasını sağlamak :KK70:
2 yaşından beri bizimki daha sakin.
2 yaş 2 ayda kardeş travması atlattık, bu konuda yardım aldım.
3 yaş 4 ay şimdi, bir kardeşi daha olacak ve inat konusunda aşırı aşırı zorluyor. Bu da dönemsel geçecektir diye umuyorum :)
 
X