- 6 Temmuz 2023
- 4.950
- 17.561
Ne alaka yahu? Yukarıda birbirinden farklı 2 görüş var. Ben de gördüğüm ve yaşadığım şeyi yazdım.
Ülkemizin ekonomisi, adalet sistemi, eğitim sistemi, güvenlik sistemi, sağlık sistemi hepsi ortada iken yaptığınız şey bana bu alakayı kurdurdu kusura bakmayın.Ne alaka yahu? Yukarıda birbirinden farklı 2 görüş var. Ben de gördüğüm ve yaşadığım şeyi yazdım.
Çok geçmiş olsun, daha fazla yorulup, yıpranmadan güzel haberler almanızı diliyorum, sevindim sizin adınızaSağol.
Konu fake olmasina rağmen konusahibi çok çok iyi anliyorum.
Bende daha sali günü tüp bebek transferi oldum.
Aldığım hormonlar sebebi romatizmam kudurdu. İlaç alamiyorum. Karnim davul gibi şişti, rahim su dolmuş. Memitolar pert. Bağırsaklarım pert. Resmen rezil bir durumdayim yani.
Bu sabah - ben ne yapiyorum yeaaahhhhh- diye üstümü başımı yirttim sinirden.
Bebek istemek ama o yolda gelgit yaşamak bence en doğal bir durum. Ilk oğlumda tüp bebek olduğu için toplamda 4 senedir bu saçmalığın içindeyim
Hangi ögrenci kazandıği 12 Euro (brut/saat üçretiyle) krallar gibi yaşıyor cözemedim:) Benim yanimda staj gören master ögrencileri - eğer ailelerinle yaşamiyorlarsa- dişarda kahve icemiyorlar.
Edit: Almanya Trden beter durumda demiyorum ama abartmaya gerek yok.
Ben de çok şaşırdım, herkes çok gergin sanırım bugün.Kız konu sahibi bakıyorum da ismin gibi kaos yaşanmış buralarda, çocuğu uyuttum süt ısıtıp bal damlatıp geliyorum okumaya
Normal değil mi? Bir tane güzel haber güzel paylaşım yok. Huzur yok, umut yok, istek yok…Ben de çok şaşırdım, herkes çok gergin sanırım bugün.
Öyle yaptinizda, bari yaşadiginiz şehiride yazsaydiniz.
Hamburgda güzel ilkokulu geçtim, kreş yeri bulunca tel takip oynuyoruz. Hamile olduğumu ögrendiğim gün bebeği bekleme listesine aldirdim ve 1,5 yaşında başladı. Ödediğim ücret düşük değil. Öyle bedava vs nerden çıktı?
Benim tanıdığım birçok üniversite öğrencisi geceleri içmeye de çıkıyor, weihnachtsmarkt’lara da gidiyor, haftasonu amsterdam vs kaçamağı da yapıyor, köln’e gidip karnaval da kutluyor. Tabii ki full-time çalışan biri gibi rahat yapamıyor, bir şeylerden kısıyor ama Türkiye’deki öğrencilerin yaşadığı sosyal ve ekonomik hayatla da kıyaslanamaz bence.
Kreş için ödediğiniz ücret gelirinizle alakalı. Yüksek bir ücret ödüyorsanız senelik geliriniz fazladır. Asgari ücret ve altında alanlar ya cüzi bir miktar ödüyor ya da hiç ödemiyor. Üzerine bir de yemek parasını devlet karşılıyor
Sizin tanidiklariniz ailelerinden full destek aliyordur (belirli gelir seviyesinden sonra zaten mecburi).
Çalışma izinleri haftada maximum 20 saat. Mindestlohn 12 küsür olduğuna göre gerisini siz hesaplayin. Kazandiklari 600 Euro giderlerini nasil karşilasin? Helede kira vs ödüyorlarsa vay hallerine.
TRde durumlar tabiki daha vahim ama kalkip senior developer gibi yaşıyorlar demeniz abartinin en uç noktasi. Az daha abartin ve burda ceşmeden bal ve tereyağ aktiğini anlatin bari
1 euro olmuş 37 küsur. Türkiye’de kaç senior develoler haftasonu atlayıp amsterdam’a tatile gidebiliyor.
Sadece kindergeld ayda 250 euro. O zamanlar geride kaldı, burs devlet yardımı vs hepsinin ayrıntısını bilmiyorum ne yazık ki.
Yahu, amsterdam almayanin sınırında. Bazi sehirlerinden yürüyerek geçiliyor hollandaya.
Hamburg- Amsterdam trenle 6 saat çekiyor. Hamburg-Münih 8 saat. Benim için Hamburg dan amsterdama gitmek hem daha kolay hemde daha ucuz mesela.
Tabiki TRden kalkip, vize alip her insan gidemez ama ayni şekilde almanyadan kalkip her insan norvecte tatil yapamiyor. Çünkü pahali
Yaşınız genç olsaydı katılırdım size ama 50 yaşına geldiğinizde bir hiç olacaksanız çoğunluk bu şekilde artık sevgi şefkat isteyip yalnızlıktan korkar olacaksınız bu çocuk hayatınıza renk katacağına eminim ayrıca 60 yaşında baba olmak kadar harika başka birşeymi varLütfen çocuk sahibi olmak isteyip olamayan arkadaşlar bu başlığı okumayıp geçsin, yargılanmaya değil objektif fikirlere ihtiyacım var.
40 yaşındayım, iyi bir hayatım, sevdiğim bir eşim, 5 yıllık evliliğim var. Eşim evlenmeden önce çocuk sahibi olmak istemediğini çok net bir şekilde söylemişti ben de kendimi hazır hissetmediğim için bunu problem etmedim. 2 yıl önce sürekli çocuk sahibi olsam nasıl olurdu, ne yapadım diye hayal kurduğumu, etrafımdaki annelere özendiğimi fark ettim ve eşime çocuk istediğimi söyledim. Çift terapisine gittik, uzun tartışmalardan sonra çocuk yapmaya karar verdik. Kontrollerde yaşım dolayısıyla yumurtamın az olduğunu ve kalitesinin azaldığını öğrendim. Kendiliginden hamile kalmam düşük bir ihtimaldi, tüp bebek yapmamı önerdi doktorlar. İlk yıl her ay bu ay da hamile değilim diye üzülerek geçti, sonra belki de bunun hayatımız için en doğrusu olduğunu düşündüm ve beklemeyi bıraktım. Hamile kalamadıkça korunmaya da gerek olmadığını düşündük galiba, bu aramizda konuşulmayan bir meseleydi ki hamile kaldım. Şimdi 6 haftalık hamileyim. Haberi öğrenince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Hayal gerçek olana kadar işin ciddiyetini, getireceği yükümlülükleri düşünemiyor insan. Hamilelikte yapılması gereken her şeyi yapıyorum şu an ama bir tarafım bu çocuğu hiç istemiyor, gün içinde duygularım sürekli değişiyor. Aldırmak istiyorum sonra belki hormonlardan oluyor deyip vazgeciyorum. Eşim haberi aldığında yıkıldı desem yeri, 60 yaşında 20 yasinda bir çocuğun ebeveyni olmak istemediğini söylüyor. Benzer hisler yaşayanlar olduğunu biliyorum. Böyle hissedip kürtaj olan oldu mu? Hamileliği sürdürüp pişman olan oldu mu ya da? Benzer hikayeleri duymaya ihtiyacım var.
Ben de 40 yaşındayım, eşim 44 yaşında. 6 yaşında ve 4 aylık kızlarımız var . Sizin gibi düşünmedik hiç. Zorluğu elbet var hamileliğin ve büyütmenin. Ama bi şekilde geçiyor zaman. Bir de bakmışız büyümüşler.Lütfen çocuk sahibi olmak isteyip olamayan arkadaşlar bu başlığı okumayıp geçsin, yargılanmaya değil objektif fikirlere ihtiyacım var.
40 yaşındayım, iyi bir hayatım, sevdiğim bir eşim, 5 yıllık evliliğim var. Eşim evlenmeden önce çocuk sahibi olmak istemediğini çok net bir şekilde söylemişti ben de kendimi hazır hissetmediğim için bunu problem etmedim. 2 yıl önce sürekli çocuk sahibi olsam nasıl olurdu, ne yapadım diye hayal kurduğumu, etrafımdaki annelere özendiğimi fark ettim ve eşime çocuk istediğimi söyledim. Çift terapisine gittik, uzun tartışmalardan sonra çocuk yapmaya karar verdik. Kontrollerde yaşım dolayısıyla yumurtamın az olduğunu ve kalitesinin azaldığını öğrendim. Kendiliginden hamile kalmam düşük bir ihtimaldi, tüp bebek yapmamı önerdi doktorlar. İlk yıl her ay bu ay da hamile değilim diye üzülerek geçgeçti
Çok güzel ifade etmessiniz duygularınızı. Aynı şeyleri yasadim sizinle. Umarım konu sahibi de bu sevgiyi tatma şerefine nail olur.Esim ve ben de korunmayi biraktik, akisina birakalim, olursa olur, Allah kismet ederse seviniriz dedik ve kisa sürede hamile kaldim. Bu yilin ocak ayinda hamile oldugumu ögrendik, beynimden vurulmusa döndügümü hatirliyorum (halbuki korunmuyorduk ve hatta olsa fena olmaz diyorduk, neticede ikimiz de cocuk isteyen insanlariz). Buna ragmen ciddi bi depresyona girdim ve ansiyetem nüksetti. Aklimda hep su soru vardi: Ya pisman olursam? Ya sevmezsem anne olmayi? Aldirmayi ben de cok düsündüm, cevremden cok tepki aldim bununla ilgili, esim benim halimi gördükce en son bana birakti karari. Yine de hep ikilemde kaldim ve kürtaj olursam bunun vicdan azabiyla ilerde nasil yasarim diye düsünüp cesaret edemedim. Bu durum tam 3 ay sürdü ve ilk trimester‘in bitmesiyle birden yeniden dogmus gibi oldum. Orda anladim ki hormonlarin ciddi etkisi vardi üzerimde. Ondan sonra yavas yavas alistim annelik fikrine, yine de hep acabalar geliyordu aklima yalan yok. Minnak oglum 1 ay önce dogdu. O gün bugündür hayatimiz tepetaklak oldu uykusuz geceler vs. AMAAAA bildigim tek birsey var: Bu sevgi essiz bir sevgi ve evladimi dünyadaki hicbir erkege degismem. Annelik tam bir delilik hali, buna ragmen dünyanin en essiz ve güzel duygusu.
Nacizane tavsiyem: Sirf esin yüzünden kendini kürtaj olmaya mecbur hissetme. Ilerde esin olmayabilir ama bir minnosun olur seni hayata baglayan. Bunu unutma derim.