Kürtaj olmak mı olmamak mı kötü?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Lütfen çocuk sahibi olmak isteyip olamayan arkadaşlar bu başlığı okumayıp geçsin, yargılanmaya değil objektif fikirlere ihtiyacım var.
40 yaşındayım, iyi bir hayatım, sevdiğim bir eşim, 5 yıllık evliliğim var. Eşim evlenmeden önce çocuk sahibi olmak istemediğini çok net bir şekilde söylemişti ben de kendimi hazır hissetmediğim için bunu problem etmedim. 2 yıl önce sürekli çocuk sahibi olsam nasıl olurdu, ne yapadım diye hayal kurduğumu, etrafımdaki annelere özendiğimi fark ettim ve eşime çocuk istediğimi söyledim. Çift terapisine gittik, uzun tartışmalardan sonra çocuk yapmaya karar verdik. Kontrollerde yaşım dolayısıyla yumurtamın az olduğunu ve kalitesinin azaldığını öğrendim. Kendiliginden hamile kalmam düşük bir ihtimaldi, tüp bebek yapmamı önerdi doktorlar. İlk yıl her ay bu ay da hamile değilim diye üzülerek geçti, sonra belki de bunun hayatımız için en doğrusu olduğunu düşündüm ve beklemeyi bıraktım. Hamile kalamadıkça korunmaya da gerek olmadığını düşündük galiba, bu aramizda konuşulmayan bir meseleydi ki hamile kaldım. Şimdi 6 haftalık hamileyim. Haberi öğrenince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Hayal gerçek olana kadar işin ciddiyetini, getireceği yükümlülükleri düşünemiyor insan. Hamilelikte yapılması gereken her şeyi yapıyorum şu an ama bir tarafım bu çocuğu hiç istemiyor, gün içinde duygularım sürekli değişiyor. Aldırmak istiyorum sonra belki hormonlardan oluyor deyip vazgeciyorum. Eşim haberi aldığında yıkıldı desem yeri, 60 yaşında 20 yasinda bir çocuğun ebeveyni olmak istemediğini söylüyor. Benzer hisler yaşayanlar olduğunu biliyorum. Böyle hissedip kürtaj olan oldu mu? Hamileliği sürdürüp pişman olan oldu mu ya da? Benzer hikayeleri duymaya ihtiyacım var.
Allahin verdiği cana kıymet verin ben 2 çocuğumu kaybettim yaşınız kaç olursa olsun onlar kadar kıymetli bisey yok allah verdiyse şükredin bak ben tup bebek tedavisiyle çocuğum oldu ama kaybettim Rabbım size en değerli varlığım veriyor kıymet bilmiyorsunuz yazik
 
Benim kızımın sınıfında samimi olduğu arkadaşının(17 yasinda kiz)babası 77 yasinda şu an .Kadının ilk evliliği ve genç, adamın ikinci evliliğimiş boyu kadar çocukları varmis ilk evlilikten.Toplantilara gelirken ilk toplantıda kıza deden mi geldi babanın işi vardı sanırım demiş diğer bilmeyen çocuklar(zamane çocukları zorba iste)Adam 60 yasinda baba olmuş gerçi bize ne ama konu sahibi 60 yasinda adamın 20 yasinda çocuğu olacak deyince yazmak istedim. Adam 77 yasinda olmasına rağmen her toplantıya gelir çocuğunun peşinde koşar çokta seviyor kızın anlattıklarına bakılırsa.Benim eşimde ikinci kızımda 40 yaşındaydı baba olduğunda şimdi 48 yasinda kızım 8 yasinda gayette etrafında dört dönüyor çokta seviyor herseyine kosuyor aynı hesaba gelecek 60-20.Istiyorsanız dogurun istemiyorsanız aldırın ama BEN olsam dogururum.
 
Yorum yapan herkese teşekkürler, bu platformda anlatmayı tercih etmediğim -o kadar uzun yazmaya da gerek yok- birçok detayı es gecerek actim konuyu. Benim hatam cocuk istedim şimdi istemiyorum gibi algilamaniz doğal. Öfkeniz benimle ilgili değil bunu da biliyorum. Belki kutsal atfettiğiniz bir meselenin tartışılması hoşunuza gitmiyor olabilir. O yüzden başa özellikle yargilanmaya değil objektif fikirlere ihtiyacım olduğunu yazdım. Birçoğunuzun 30'larının başında olduğunu tahmin ediyorum. 38 yaşındaki heyecanım ve enerjim 40 yaşımda epey azalmış durumda, fiziksel olarak bir cocugun sorumluluğunu hakkiyla yerine getiremeyecegimi düşünmek, eşimin desteğini %100 alamamak ve ah bu hormonlar sağlıklı dusunmemi engelliyor. Beni hic tanimayan insanlarin hikayelerini duymak istedim. Elbette bu karari kendimin vereceğinin de farkındayım. Tartışıp birbirinizin canını sıkmayın lütfen. Burada gunlerdir başlıkları okuyorum ve hamile kalıp bunu kabullenmekte zorlanan birçok kadın okudum. Ne olduğunu merak ediyordu bir tarafim, dogurdular mi aldirdilar mi, simdi nasillar. Yazdıklarınız icin teşekkürler buradan sonrasini okumayacagim. Konuyu kapatalim.
Valla canım sen çok güzel olgun bir kadınsın bu çocuğa çokta iyi bir anne olacağına Eminim.. Bence sen bu tatlı dilinle eşini de ikna edersin.. Bebeği isteyen yanın ağır bastı için yazdığın gayet açık gibi geldi bana.. Bekar anne olmaktan korkuyorsan, bu adam güvenilmez istediği olmasa terk eder diye bir kaygı içindesin beliki ama gitmek isteyen yine bir sebep bulur ve gider se o zaman da son anne olma şansını tepmiş olacaksın unutma.. umarım okursun bunu canım.. Hakkında hayırlısı olsun
 
Bak hamileliğin başında olur bu tarz düşünceler. Sakin olman lazım. Tüp bebek tedavisi gören arkadaşım vardı mental olarak hazırdı ama ilk seferinde tutunca afalladı aldırmaya kalktı. İnanabiliyor musun. Biraz kafasını topladı kendine geldi. Aynı şey sizin için geçerli istiyordunuz aslında ama yaştan dolayı umutsuzdun korunmaya bile gerek duymamıştın. Bir anda olunca afalladın. Daha önceden istediğin için ben de pişman olacağın kanaatindeyim bu arada. Senin ne düşündüğün çok önemli bebeği sen taşıyacaksın, doğuracaksın. Eşine takılma derim.
 
Ben istemedem hamile kalmıştım. Sonuç olarak aldırmadım ve dünya tatlısı bir oğlum var. DOğum sonrası eler çektiğimi kk bilir. Zor bir süreçti ama geçti. 3 gün önce 2. hamileliğimi öğrendim :KK70:
Koalına cok şaşırdım, hayırlı olsun, aramıza hoş geldin, yok oyle tek cocukla sefa sürmek :KK70:
 
Allahin verdiği cana kıymet verin ben 2 çocuğumu kaybettim yaşınız kaç olursa olsun onlar kadar kıymetli bisey yok allah verdiyse şükredin bak ben tup bebek tedavisiyle çocuğum oldu ama kaybettim Rabbım size en değerli varlığım veriyor kıymet bilmiyorsunuz yazik
Ne en değerlisi? afrikadakilere, filistindekilere, suriyelilere 10,15 tane veriyor.değeri mi kalmış.fizik kanunu işte.sevişirsen hamile kalırsın.değerle falan alakası yok.abuk sabuk insanlara daha fazla veriyor hatta.öyle mucize falan da değil 15,20 defa hamile kalan kadınlar var.değer görmek istiyorsa daha seçici verecek insancıklarını sayın yaratıcımız (!) O kime vereceğini düşünmüyor ben mi düşüneceğim.bir insandan 10,15 çocuk nedir ya.sen kimsin len.acayip saçma bir sistem.
 
İnsan 25 de olsa, 30 da olsa hamile olduğunu öğrendiğinde o çocuğu istemeyebiliyor.
Tüm duyguları alt üst olabiliyor.

Bu sizin son şansınız, aldırırsanız pişman olma ihtimaliniz çok yüksek.
 
Ne en değerlisi? afrikadakilere, filistindekilere, suriyelilere 10,15 tane veriyor.değeri mi kalmış.fizik kanunu işte.sevişirsen hamile kalırsın.değerle falan alakası yok.abuk sabuk insanlara daha fazla veriyor hatta.öyle mucize falan da değil 15,20 defa hamile kalan kadınlar var.değer görmek istiyorsa daha seçici verecek insancıklarını sayın yaratıcımız (!) O kime vereceğini düşünmüyor ben mi düşüneceğim.bir insandan 10,15 çocuk nedir ya.sen kimsin len.acayip saçma bir sistem.
Kafa dumanlı galıba, tam da bu noktadan sınanacaksın, bu sözlerinden, sadece vaktini bekle
 
Bence bebek mucize gibi gelmis size ve eşinize de cok iyi gelecek ben öyle hissediyorum
Hislerle olacak bisey degil ama anlattiginiz kadariyla siz istiyorsunuz
Esinizi de buna ikna etmeye calisacaksiniz buna eminim
Hakkinizda hayirlisi,aldirir veya aldirmazsiniz Allaha hesap verecek olan biz degil sizsiniz🥰
 
Tüp bebek düşünmedik, normal yoldan gebe olamayacağıma inandığım için annelik fikrini çıkarmıştım kafamdan bir yıl önce.
Burada hiç istemediğı çocuğuna delicesine bağlanan ebeveynde gördük, bile isteye yaptığı çocuğu babaya bırakıp kaçacak yer arayan ebeveynde gördük.
Bunun kararını siz vereceksiniz çocuk evet ömür boyu sorumluluk ama belki siz bu sorumluluğu çok seveceksiniz biz bilemeyiz bunu en doğru kararı kendiniz vereceksiniz.
Eşinize bakmayın bizim toplumda zaten çocuğu genelde anne büyütüyor 40 yaşında da olsa 60 yaşında da olsa hakkıyla babalık yapan zaten çok az.
Kararı siz kendiniz verin ama fikrimi sorarsanız eğerki hakkıyla ebeveynlik yapabilecekseniz ömürlük bir arkadaşınız olacak
 
Ben istemedem hamile kalmıştım. Sonuç olarak aldırmadım ve dünya tatlısı bir oğlum var. DOğum sonrası eler çektiğimi kk bilir. Zor bir süreçti ama geçti. 3 gün önce 2. hamileliğimi öğrendim :KK70:
ya az önce konuyu okurken aklıma geldin kaolina 😂 çok sevindim senin adına umarım sende sevinmişsindir 😁
 
Bence siz aldırmayın pişman olursunuz.sonuçta bebek istemişsiniz Allah vermiş.eşinizi boşverin kadının yükü daha ağır.sizin bedeniniz sizin kararınız.anne olmak istiyorsanız olun.bence siz şimdi stresten öyle hissediyorsunuz.çocuk istemeyen hiç istemez zaten.
 
Ben bazı insanlarin kadere inat olsun diye hirslandigini düşünüyorum genel olarak. Hamilelik özelinde de bi egoya dönüşüyor herkes patir patir dogururken bi ben mi yapamiyorum aaa ne is gibi. Var cevremde böyle tipler. Asla cocuk istemeden cocuk yapamayacağını ogrenince tüp bebek tedavisine baslayan evi köyü satti bi tanesi hatta servet yatirdi. Sonuc bin pisman. Tabiki evladi icin keske olmasaydi demiyor ama o kadar ugrasacagim ne vardı cok zormus gencken yapsaymisim yoruluyorum vs surekli boyle cumleler duyuyorum. Üzülüyorum acikcasi. Ben sizin ve eşinizin ebeveyn olcak kafada olduğunuzu düşünemedim. Ben de hic degilim bu arada. 45 olcam ben de bu sene 40 iken gene hala dinc hissediyordum her gün sporumu yapardim gezerdim. Simdi artik biraz biraz kimildamak istemiyorum yani. Yani bu sekilde cocuk dünyaya getirmek cocuga haksizlik olur. Aldirdiginizi düşündüğünüzde ne hissediyorsunuz?
 
Lütfen çocuk sahibi olmak isteyip olamayan arkadaşlar bu başlığı okumayıp geçsin, yargılanmaya değil objektif fikirlere ihtiyacım var.
40 yaşındayım, iyi bir hayatım, sevdiğim bir eşim, 5 yıllık evliliğim var. Eşim evlenmeden önce çocuk sahibi olmak istemediğini çok net bir şekilde söylemişti ben de kendimi hazır hissetmediğim için bunu problem etmedim. 2 yıl önce sürekli çocuk sahibi olsam nasıl olurdu, ne yapadım diye hayal kurduğumu, etrafımdaki annelere özendiğimi fark ettim ve eşime çocuk istediğimi söyledim. Çift terapisine gittik, uzun tartışmalardan sonra çocuk yapmaya karar verdik. Kontrollerde yaşım dolayısıyla yumurtamın az olduğunu ve kalitesinin azaldığını öğrendim. Kendiliginden hamile kalmam düşük bir ihtimaldi, tüp bebek yapmamı önerdi doktorlar. İlk yıl her ay bu ay da hamile değilim diye üzülerek geçti, sonra belki de bunun hayatımız için en doğrusu olduğunu düşündüm ve beklemeyi bıraktım. Hamile kalamadıkça korunmaya da gerek olmadığını düşündük galiba, bu aramizda konuşulmayan bir meseleydi ki hamile kaldım. Şimdi 6 haftalık hamileyim. Haberi öğrenince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Hayal gerçek olana kadar işin ciddiyetini, getireceği yükümlülükleri düşünemiyor insan. Hamilelikte yapılması gereken her şeyi yapıyorum şu an ama bir tarafım bu çocuğu hiç istemiyor, gün içinde duygularım sürekli değişiyor. Aldırmak istiyorum sonra belki hormonlardan oluyor deyip vazgeciyorum. Eşim haberi aldığında yıkıldı desem yeri, 60 yaşında 20 yasinda bir çocuğun ebeveyni olmak istemediğini söylüyor. Benzer hisler yaşayanlar olduğunu biliyorum. Böyle hissedip kürtaj olan oldu mu? Hamileliği sürdürüp pişman olan oldu mu ya da? Benzer hikayeleri duymaya ihtiyacım var.
40 yaşına gelmişsiniz akıl yaşınız ergenlere denk.
 
Ben istemedem hamile kalmıştım. Sonuç olarak aldırmadım ve dünya tatlısı bir oğlum var. DOğum sonrası eler çektiğimi kk bilir. Zor bir süreçti ama geçti. 3 gün önce 2. hamileliğimi öğrendim :KK70:
Bebek hayırlı olsun da siz de hamile kalıp gelip burda yakınıyorsunuz. Üstelik eşinizle aranız iyi değildi. Keşke korunmayı kökten düşünseniz mi??
 
Kafa dumanlı galıba, tam da bu noktadan sınanacaksın, bu sözlerinden, sadece vaktini bekle
Hadi yaa? Tanrı mı olmaya çalışıyorsunuz? Bu ne ukalalık. Kimin nerden sınanacağını tesbit ederken haddinizi bilin.
Bu arada en değerli varlığın çocuk olduğunu zannetmek ayrıca hadsizlik.
Anne olmayı kutsal sananların sanrısından bıktık.
 
Size ne? Konu mu açmışım, fikir mi istemişim, yakınmış mıyım mesela.
Kendiniz yukarıda KK benden çok çekti dediniz. Ve evet konu açmıştınız sayfalarca.O zaman da yorum yapmamıştım da gebe kalıp kalıp yakınmayın en azından. Yoksa banane sizin gebe kalmanızdan. Hem sadece burada yorum yapmak için de yakın olmaya gerek yok. Buraya konu açılıyorsa herkesin yorum yapma özgürlüğü var.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X