- 24 Ağustos 2018
- 3.725
- 9.152
Ayni duygulara sahiptim
Ayni duygulara sahiptimLütfen çocuk sahibi olmak isteyip olamayan arkadaşlar bu başlığı okumayıp geçsin, yargılanmaya değil objektif fikirlere ihtiyacım var.
40 yaşındayım, iyi bir hayatım, sevdiğim bir eşim, 5 yıllık evliliğim var. Eşim evlenmeden önce çocuk sahibi olmak istemediğini çok net bir şekilde söylemişti ben de kendimi hazır hissetmediğim için bunu problem etmedim. 2 yıl önce sürekli çocuk sahibi olsam nasıl olurdu, ne yapadım diye hayal kurduğumu, etrafımdaki annelere özendiğimi fark ettim ve eşime çocuk istediğimi söyledim. Çift terapisine gittik, uzun tartışmalardan sonra çocuk yapmaya karar verdik. Kontrollerde yaşım dolayısıyla yumurtamın az olduğunu ve kalitesinin azaldığını öğrendim. Kendiliginden hamile kalmam düşük bir ihtimaldi, tüp bebek yapmamı önerdi doktorlar. İlk yıl her ay bu ay da hamile değilim diye üzülerek geçti, sonra belki de bunun hayatımız için en doğrusu olduğunu düşündüm ve beklemeyi bıraktım. Hamile kalamadıkça korunmaya da gerek olmadığını düşündük galiba, bu aramizda konuşulmayan bir meseleydi ki hamile kaldım. Şimdi 6 haftalık hamileyim. Haberi öğrenince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Hayal gerçek olana kadar işin ciddiyetini, getireceği yükümlülükleri düşünemiyor insan. Hamilelikte yapılması gereken her şeyi yapıyorum şu an ama bir tarafım bu çocuğu hiç istemiyor, gün içinde duygularım sürekli değişiyor. Aldırmak istiyorum sonra belki hormonlardan oluyor deyip vazgeciyorum. Eşim haberi aldığında yıkıldı desem yeri, 60 yaşında 20 yasinda bir çocuğun ebeveyni olmak istemediğini söylüyor. Benzer hisler yaşayanlar olduğunu biliyorum. Böyle hissedip kürtaj olan oldu mu? Hamileliği sürdürüp pişman olan oldu mu ya da? Benzer hikayeleri duymaya ihtiyacım var.
Mutlaka psikolojik bir destek al. Pek çok şey kafana takılıyor belli ki yaşla beraber acil bir karar almaktansa iyice kendini dinle ama bunu da uzatamazsın tabii kürtajında belli bir süre sınırı var. İyice düşünüp taşınmadan karar almayın iki yönde de.Lütfen çocuk sahibi olmak isteyip olamayan arkadaşlar bu başlığı okumayıp geçsin, yargılanmaya değil objektif fikirlere ihtiyacım var.
40 yaşındayım, iyi bir hayatım, sevdiğim bir eşim, 5 yıllık evliliğim var. Eşim evlenmeden önce çocuk sahibi olmak istemediğini çok net bir şekilde söylemişti ben de kendimi hazır hissetmediğim için bunu problem etmedim. 2 yıl önce sürekli çocuk sahibi olsam nasıl olurdu, ne yapadım diye hayal kurduğumu, etrafımdaki annelere özendiğimi fark ettim ve eşime çocuk istediğimi söyledim. Çift terapisine gittik, uzun tartışmalardan sonra çocuk yapmaya karar verdik. Kontrollerde yaşım dolayısıyla yumurtamın az olduğunu ve kalitesinin azaldığını öğrendim. Kendiliginden hamile kalmam düşük bir ihtimaldi, tüp bebek yapmamı önerdi doktorlar. İlk yıl her ay bu ay da hamile değilim diye üzülerek geçti, sonra belki de bunun hayatımız için en doğrusu olduğunu düşündüm ve beklemeyi bıraktım. Hamile kalamadıkça korunmaya da gerek olmadığını düşündük galiba, bu aramizda konuşulmayan bir meseleydi ki hamile kaldım. Şimdi 6 haftalık hamileyim. Haberi öğrenince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Hayal gerçek olana kadar işin ciddiyetini, getireceği yükümlülükleri düşünemiyor insan. Hamilelikte yapılması gereken her şeyi yapıyorum şu an ama bir tarafım bu çocuğu hiç istemiyor, gün içinde duygularım sürekli değişiyor. Aldırmak istiyorum sonra belki hormonlardan oluyor deyip vazgeciyorum. Eşim haberi aldığında yıkıldı desem yeri, 60 yaşında 20 yasinda bir çocuğun ebeveyni olmak istemediğini söylüyor. Benzer hisler yaşayanlar olduğunu biliyorum. Böyle hissedip kürtaj olan oldu mu? Hamileliği sürdürüp pişman olan oldu mu ya da? Benzer hikayeleri duymaya ihtiyacım var.
Aldırma :)Lütfen çocuk sahibi olmak isteyip olamayan arkadaşlar bu başlığı okumayıp geçsin, yargılanmaya değil objektif fikirlere ihtiyacım var.
40 yaşındayım, iyi bir hayatım, sevdiğim bir eşim, 5 yıllık evliliğim var. Eşim evlenmeden önce çocuk sahibi olmak istemediğini çok net bir şekilde söylemişti ben de kendimi hazır hissetmediğim için bunu problem etmedim. 2 yıl önce sürekli çocuk sahibi olsam nasıl olurdu, ne yapadım diye hayal kurduğumu, etrafımdaki annelere özendiğimi fark ettim ve eşime çocuk istediğimi söyledim. Çift terapisine gittik, uzun tartışmalardan sonra çocuk yapmaya karar verdik. Kontrollerde yaşım dolayısıyla yumurtamın az olduğunu ve kalitesinin azaldığını öğrendim. Kendiliginden hamile kalmam düşük bir ihtimaldi, tüp bebek yapmamı önerdi doktorlar. İlk yıl her ay bu ay da hamile değilim diye üzülerek geçti, sonra belki de bunun hayatımız için en doğrusu olduğunu düşündüm ve beklemeyi bıraktım. Hamile kalamadıkça korunmaya da gerek olmadığını düşündük galiba, bu aramizda konuşulmayan bir meseleydi ki hamile kaldım. Şimdi 6 haftalık hamileyim. Haberi öğrenince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Hayal gerçek olana kadar işin ciddiyetini, getireceği yükümlülükleri düşünemiyor insan. Hamilelikte yapılması gereken her şeyi yapıyorum şu an ama bir tarafım bu çocuğu hiç istemiyor, gün içinde duygularım sürekli değişiyor. Aldırmak istiyorum sonra belki hormonlardan oluyor deyip vazgeciyorum. Eşim haberi aldığında yıkıldı desem yeri, 60 yaşında 20 yasinda bir çocuğun ebeveyni olmak istemediğini söylüyor. Benzer hisler yaşayanlar olduğunu biliyorum. Böyle hissedip kürtaj olan oldu mu? Hamileliği sürdürüp pişman olan oldu mu ya da? Benzer hikayeleri duymaya ihtiyacım var.
Siz hırslarınız peşinden gitmişsiniz.
Çocuk hırs için yapılmaz.
Hem istemeyip sonra fikir değiştirmişsiniz. Onu geçtim bir de eşiniz istememesine rağmen tüp bebek tedavisi olmuşsunuz. Ne istediğinizi bilmiyorsunuz.Sanırım yine sizin hırsınız yüzünden eşiniz de istemediği halde kabul etmiş. O da ne istediğini bilmiyor.
Haberi duyunca yıkılmış.
Size diyecek tek sözüm var. Yazık çok yazık
Yazdıklarımı bir kez daha okumanızı öneririm. Tüp bebek tedavisi olduğumu nereden çıkardınız?Tüp bebek yaptirmamişlar.
Bu hamilelik doğal gerçekleşmiş
Benzer hikaye yaşadim ,tam 40 yaşimda hamile kaldim ,aslinda içten kalbimin bir kenarindan istiyordum .Lütfen çocuk sahibi olmak isteyip olamayan arkadaşlar bu başlığı okumayıp geçsin, yargılanmaya değil objektif fikirlere ihtiyacım var.
40 yaşındayım, iyi bir hayatım, sevdiğim bir eşim, 5 yıllık evliliğim var. Eşim evlenmeden önce çocuk sahibi olmak istemediğini çok net bir şekilde söylemişti ben de kendimi hazır hissetmediğim için bunu problem etmedim. 2 yıl önce sürekli çocuk sahibi olsam nasıl olurdu, ne yapadım diye hayal kurduğumu, etrafımdaki annelere özendiğimi fark ettim ve eşime çocuk istediğimi söyledim. Çift terapisine gittik, uzun tartışmalardan sonra çocuk yapmaya karar verdik. Kontrollerde yaşım dolayısıyla yumurtamın az olduğunu ve kalitesinin azaldığını öğrendim. Kendiliginden hamile kalmam düşük bir ihtimaldi, tüp bebek yapmamı önerdi doktorlar. İlk yıl her ay bu ay da hamile değilim diye üzülerek geçti, sonra belki de bunun hayatımız için en doğrusu olduğunu düşündüm ve beklemeyi bıraktım. Hamile kalamadıkça korunmaya da gerek olmadığını düşündük galiba, bu aramizda konuşulmayan bir meseleydi ki hamile kaldım. Şimdi 6 haftalık hamileyim. Haberi öğrenince başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Hayal gerçek olana kadar işin ciddiyetini, getireceği yükümlülükleri düşünemiyor insan. Hamilelikte yapılması gereken her şeyi yapıyorum şu an ama bir tarafım bu çocuğu hiç istemiyor, gün içinde duygularım sürekli değişiyor. Aldırmak istiyorum sonra belki hormonlardan oluyor deyip vazgeciyorum. Eşim haberi aldığında yıkıldı desem yeri, 60 yaşında 20 yasinda bir çocuğun ebeveyni olmak istemediğini söylüyor. Benzer hisler yaşayanlar olduğunu biliyorum. Böyle hissedip kürtaj olan oldu mu? Hamileliği sürdürüp pişman olan oldu mu ya da? Benzer hikayeleri duymaya ihtiyacım var.
Valla kusura bakma da evet var böyle rahatsız edici bir tavrin kerkenez. Almanya'da yasamana rağmen bu ülkenin gerçekleriyle ilgili burada yasayanlarla sürekli tartışmaya girip , Türkiye yi bizden iyi bildiğini iddia ettiğin kaç konuda , önüne sabırla belge, hesap kitap, vaka koymamıza rağmen, cevap veremediğin noktalarda bizi de sürekli kompleksli olmakla suclama alışkanlığın var mesela ....Burada da aynı şeyi yapmışsın, üye haklı maalesef ...Cennet mahallesinde gibi hissettirdin saol. İnsanlara verdiğin bilgilerden değil, insanların sabrını son noktaya bilerek taşıyıp da ettikleri en ufak kelimede senin karşında kim var biliyor musun diye tehdit ettiğin ama onun bin katını başka insanlara söylerken hiçbir rahatsizlik hissetmediğin tavrından bahsediyorum. Hangi öğretmen gelip de titrini kullanarak başkası tehdit ediyor ki bu örneğin çok benzer olduğunu düşünüp verdin. Her şeyin gayet farkında olup bu kadar konuyu bilerek carpitmanin bir ismi var. O karşında düğme iliklerinden bahsettiğin insanlar senin gul yüzüne değil devletin hakimine ilikliyor bunu da sürekli tekrarliyorsun da öyleyse burada vatandaş egecell değil hakim olarak bulunuyorum yaz herkese iyice tatmin olursun.
Kompeksli diye ben demedim Piraye, hatta kkediye cevap verdigi yorumda kkedi bile dememişti. Demediği laftan kavga çıkardığı için yorum yaptım zaten. Senin türkiye'nin gerçeği diye yazdığın yorumda çocuğum özel okula gittiği halde senin yazdığın rakamları harcamıyoruz diye 1den fazla yorum olduğu halde evet senin dediğin kadar harcıyoruz diyen kimse de yoktu. Çocuğu devlet okuluna giden insanların senede 800bin harcadığını söyleyip ciddiye almamızı istiyorsun.Valla kusura bakma da evet var böyle rahatsız edici bir tavrin kerkenez. Almanya'da yasamana rağmen bu ülkenin gerçekleriyle ilgili burada yasayanlarla sürekli tartışmaya girip , Türkiye yi bizden iyi bildiğini iddia ettiğin kaç konuda , önüne sabırla belge, hesap kitap, vaka koymamıza rağmen, cevap veremediğin noktalarda bizi de sürekli kompleksli olmakla suclama alışkanlığın var mesela ....Burada da aynı şeyi yapmışsın, üye haklı maalesef ...
Türkiye'de universite çağında çocuğu olup KYK da yer bulamayan binlerce öğrenci var. Senin Türkiye'de yaşayan üç beş tanidigin arasında olmayabilir ama bul bir yerden ve onlarin velilerine bir sor istersen barınma gıda kitap giyim ulaşım harç masraflarını ne tutuyormuş. Ayrıca bana katilmayip "abartiyorsun piraye , ben 400-500 bin harciyorum" diyen arkadaşın çocuğu henüz ilkokula gidiyordu, bunu da mı görmedin, okumadın da beni " bazı şeyleri parayla telafi etmek" le sucladin?Kompeksli diye ben demedim Piraye, hatta kkediye cevap verdigi yorumda kkedi bile dememişti. Demediği laftan kavga çıkardığı için yorum yaptım zaten. Senin türkiye'nin gerçeği diye yazdığın yorumda çocuğum özel okula gittiği halde senin yazdığın rakamları harcamıyoruz diye 1den fazla yorum olduğu halde evet senin dediğin kadar harcıyoruz diyen kimse de yoktu. Çocuğu devlet okuluna giden insanların senede 800bin harcadığını söyleyip ciddiye almamızı istiyorsun.
Başkasının konusunda uzatmak istemiyorum ama en azından en yakın tanıdığım bile bu hesaba uymuyor. Eşimin kardeşi üniversitede okuyor, kira fatura harcamaları için 28bin gönderiyorlar. Ekstra harcama yapmak isterse gezi tatil vs gibi özel ders veriyor. Bu 15 sene önce ben okurken de böyleydi. Herkes prenses gibi yaşamıyor ama gayet de okuyup bir yerlere geldik.Türkiye'de universite çağında çocuğu olup KYK da yer bulamayan binlerce öğrenci var. Senin Türkiye'de yaşayan üç beş tanidigin arasında olmayabilir ama bul bir yerden ve onlarin velilerine bir sor istersen barınma gıda kitap giyim ulaşım harç masraflarını ne tutuyormuş. Ayrıca bana katilmayip abartiyorsun, ben 400-500 harciyorum diyen arkadaşın çocuğu ilkokula gidiyordu, bunu da mı görmedin?
Kira- faturalar -gida-harc-kitap -giyim-ulasim dahil aylık sadece 28 bin harcayan bir öğrenci yaşamıyor, hayatta kalmaya çalışıyordur sadece, net...Başkasının konusunda uzatmak istemiyorum ama en azından en yakın tanıdığım bile bu hesaba uymuyor. Eşimin kardeşi üniversitede okuyor, kira fatura harcamaları için 28bin gönderiyorlar. Ekstra harcama yapmak isterse gezi tatil vs gibi özel ders veriyor. Bu 15 sene önce ben okurken de böyleydi. Herkes prenses gibi yaşamıyor ama gayet de okuyup bir yerlere geldik.