Sevgili kocamla (!) yaşadığımız bir problemi karşılıklı dialogumuzu aklımda kaldığı kadarıyla yazarak sizinle paylaşmak ve görüşlerinizi almak istiyorum.
Aslında tepki vermekte yerden göğe haklı olduğumu biliyorum, ama bana o kadar çok "İpek amma da abarttın" dedi ki, ben de acaba abartıyor olabilir miyim diye yüzde 1 ihtimal vermeye başladım. Ama sanmıyorum, yok hayır, abartıyor olamam.
Eşim özel sektörde çalışıyor, patron şirketi, ufak bir firma.
Şirketin sahibi X Bey, sürekli mali kriz yaşıyor. Sebebi ise dengesiz ve tutarsız harcamaları, abuk sabuk yatırımları.
Firmanın makinasını yenilemek için eskisini satıyor, eline 50 bin tl geçiyor.
ÜStüne 50 bin daha koyup makineyi yenilemesi lazım, planı öyle. Ama bir bakıyorsun karısı ve 3 çocuğunu bilmem nereye tatile götürmüş, parayı yemiş, dönmüş.
E ortada makina yok, üretim duracak. Hop evini satıyor, kiraya çıkıyor. Olmadı kredi çekiyor. Onu ödeyemezse, başka kredi çekiyor. Falan filan böyle dengesiz bir yönetici. Zaten bugün yarın batar diye bir düşüncem var kendisiyle ilgili, ama şaka maka 15 seneyi devirdi KOBİ'si. Eşim de 8 senedir orada. Gerçi kendisi "12 senedir oradayım" diyor ya neyse.
Biz mütevazi yaşayan, her ay gelen maaşa bakarak yaşayan basit bir aileyiz. Ana babadan kalma hanlarımız hamamlarımız veya biz çalışmasak da akan bir para musluğumuz falan yok. Bunu özellikle belirtiyorum. Evliliğimizde 1 defa kredi çektik, o da konut kredisiydi. 5 senelik çektik. Ama ben o kadar korkarım ki krediden, bankadan, kemerleri sıktık ve borcu 3 senede kapattık.
Bu pazar eşimin banka ödemelerine bakarken (ilk defa yaptım bunu) tüketici kredisi kullanmış olduğunu ve 6.taksitini ödediğini gördüm. Toplam tutar 5 bin TL. Aylık 150 TL gibi bir ödemesi var.
Şok oldum. Meblağ ufak. Ama eşimin buna neden ihtiyacı oldu, benim haberim neden olmadı, dedim ya basit insanlarız biz. Hergün bankada işi olan tipler değiliz. Bankadan kredi çekmek kimi insanlar için sıradan birşey olabilir, ama bizim için büyük olay. Yorumlarınızda bunu göz önünde bulundurmanızı rica ederek yazıyorum.
Yanına gittim, sordum bu nedir diye. Gerisi şöyle:
İpek: Bir karışıklık olmuş, başkasının kredisini senden çekmiş banka sanırım.
Kocabey: Yoo, doğru. Ben çektim kredi.
İpek: Haa iyi o zaman.
Kocabey: ses yok..
İpek: Açıklama yapsana bana ya ne kredisi bu??
Kocabey: Kendime değil, patronuma çektim, X By'e.
İpek: Kendi adına çektin ve parayı patronuna mı verdin yani.
Kocabey: Hıhı aynen.
İpek: ya ne rahatsız, şok geçiriyorum ben ş8u an, anlatsana nedir aslı astarı?!
Kocabey: X Bey çok sıkışmıştı, benden rica etti, çünkü bankalar artık ona kredi vermiyor. e bende 12 senedir ekmeğini yiyorum adamın. Bu kadar iyiliği de yapmam lazımdı.
İpek: Ekmeğini yediysen karşılığını verdin, her çalışan patronuna kredi mi çekiyor?
Kocabey: Neyse işte çektim ben, uzatmayalım.
İpek: Vadesi nedir, kaç aylık kredi bu?
Kocabey: 24 aylık.
İpek: 24 ile 160 TL çarpınca senin kredi tutarının altında bir rakam çıkıyor.
Kocabey: 36 aydır o zaman.
İpek: ya senin neye imza attığından haberin yok mu??? 24 ay mı 36 ay mı, banka bu, şakası olur mu?? Takip etmiyor musun.
Kocabey: (çeşitli zırvalamalar.. tam hatırlamıyorum bile anlattıklarını sinirden.)
İpek: Peki benim haberim neden yok, bana neden anlatmadın, neden fikrimi almadın?
Kocabey: Ben mi ödüyorum İpek, adam tıkır tıkır ödüyor.
İpek: 36 ay uzun zaman, belki, ayrılacaksın oradan, farklı bir iş bulacaksın. Hem sen demiyor musun adam da ticari kafa yok, dengesizin teki diye. Koskoca patron, 5 bin tl için çalışanına mı muhtaç oldu yani??
-- Bağrışlar, çağrışlar--
Sonra acaba patronuna değil de, bir kadına falan mı çekti bu parayı diye düşündüm. Patronunu aradı yanımda, patrona çekmiş, kesin. PAtronunu rencide etmişim, bir d ebana çemkiriyor. Rezil zaten o adam, ha gidip kadın çalışanına cinsel tacizde bulunmuşsun, ha erkek çalışanına psikolojik baskıyla kredi çektirmişsin aynı şey.
Oğlum ağlıyor, sonunu kısa kesmek zorundayım, yazarım gene.