Herkese hayırlı ramazanlar.
Eşimle 1+1 bi evimiz var, kiracı işleri şu bu soğuduk ve satıp araba modeli yükselteceğiz geri kalanını da altına yatıracağız.
Ben hamileyim, öğretmenim, ücretsiz izin almak istediğim için birikim lazım olacak. Kendi oturduğumuz evde kiracıyız o yüzden tek maaş bebekle birlikte biraz zorlar.
Kaynım da bedelli yapmak istiyor. Kendisi bi iş yerinde asgari ile çalışıyor ona da birkaç aydır başladı. 30-50k falan bi birikmişi var, fakat bedelli parası 180 oldu sanırım. Eşimin ailesinin durumu pek iyi değil onlar da kiradalar. Kayınpederim falan para veremez yani. Kaynım da illa bedelli yapacağım diyor. Evi satma işini öğrense para isteyeceğine eminim. Zaten isterken hiç utanmayan birisi. Yani 25 yaşında falan, daha yeni çalışıyor çok nazlı bi insan. Bir de üstüne kız arkadaşı var ve önce askerlik yapıp sonra evlenmek istiyor.
Ben bu zamana kadar eşimin kız kardeşine ya da babasına borçlar gönderilmesine ses etmedim, çünkü ödeyen insanlar. Ama kaynıma hiç güvenmiyorum bu konuda. Çünkü sorumsuz birisi. Sürekli ailesi üzerinden geçinen bundan hiç de gocunmayan birisi. Bir de evlilik işin içinde olunca ne ara bize parayı ödeyebilecek ki? Eşime konuyu güzellikle söyledim, evi sattığımızı söylemeyelim falan dedim. O da mecburen söyleyeceğimizi çünkü sigorta işlerini onların yaptığı söyledi. Ben de o zaman bedelli konusunda eğer para bulabilirse üstünü anca tamamlarız 20k falan verebiliriz daha fazlası konusunda güvenmiyorum dedim. Ayrıca bu bedelli yani. Normal askerlik yapsın parası yoksa. Eşime de söyledim bunu. Biraz diken üstündeyim işte. Tutup da abi üstünü tamamla ben sana öderim falan demesinden korkuyorum çünkü normal askerliği asla istemiyor. Kız arkadaşı da normal yap demiş diye kıza epey laf etmiş öyle diyeyim. E ama para yoksa mecbur gideceksin değil mi?
Kısacası ev satılınca haberleri olacak ve isteyecek buna eminim. 20kdan fazlasını vermeyi düşünmüyorum güvenmediğim için. Siz olsanız nasıl bir tavır takınırdınız?
Güncelleme:
Evi satmaktan ben şahsım adına vazgeçtim. Çünkü eşim bunu ailesine çıtlattığı anda babası "satın da şu kıza (görümceme) bi arka çıkın araba alsın" demiş. Eşim de gülerek "he he" yapmış yani vermeyeceğini ima ederek. Ama ben buna güvenemem. Gerçekten sinirlerim bozuldu. Sanki ben başkalarının bi şeylerini ödemek için mi çalışıyorum, bizim bir hayatımız yok mu? Kenarda paramız olsa sürekli istenecek belli oldu. O yüzden olmasını istemiyorum. Evde dursun. Kendi birikimimiz de arabaya gitsin elimizde hiç para kalmasın. Sonra da ben ücretsiz izne ayrılana kadar üç beş birikim yaparız çocuk için. En mantıklısı böyle görünüyor.
Eşime söyledim o da birkaç gün dursun söylerim emlakçıya dedi. Direkt söylesek daha yeni koymuştuk dalga geçiyor gibi oluruz gibisinden. Bir iki güne kaldırtacağız ilanı yani.
Bedelli parasıyla ilgili de şımarıklık dediğim için eşim bana tepki gösterdi ailemle ilgili yorum yapma diyerek. Zaten bunlar böyle şımartmışlar kaynımı. Kimse çıkıp da paran yok bu ne bedellisi paşa oğlu musun sen demiyor. Eşim bana kendisi naparda yapsın laf etme dedi ben de ama ucu bize dokunuyor dedim falan filan.