Kudra varmış ya sevgilisi işte bu evlendiği adamdan bahsediyorumSiparişle gelmiyor ya koca adayı ondan olabilir mi zamanlama acaba?
Yok tam olarak böyle söylüyor ilk sayfadaki yorumlarKoskoca kadın aşk yaşamasın, tek kalsın kızının başını beklesin demiyor kimse zaten.
Kızınız ergenlik çağında ve hırçın davranışları son derece normal. Size gelince, hiç evlenmemiş çocuksuz bir adamla evlenmişsiniz ve bu adamın sizinle empati kurabileceğini sanmıyorum. Çocuk yapmak konusunda bu kadar aceleci davranmanıza da anlayamadım, belki adam beklediğiniz gibi biri olmayacak ve bir çocukla daha boşanmak zorunda kalacaksınız. Kısacası, bu durumdaki bir annenin önceliği çocuğu olmalı.Arkadaşlar ilk evliliğim iki yıl sürdü ve o evlilikten bir kızım var. Şu an 15 yaşında. Kızım bu yaşa gelene kadar evlilik düşünmedim. Ancak gerek toplum baskısı gerek iş hayatında bile yalnız bir kadın olduğunda yaşanan zorluklar, kısacası hayat beni çok yordu. Karşıma çocuğu olmayan, çok düzgün bir insan çıktı, sevdim de onu, ancak evlenmek istediğimde kızım buna çok karşı çıktı. Kıyametleri kopardı. Bana çok bağlı olduğu için beni kimseyle paylaşmak istemiyor. İleride beni anlayacağını düşünerek bu yaz evlendim. Evlendikten sonra da kızım bizimle yaşamayacağını söyleyince bir ev alıp bana yakınlarda anneannesi ile birlikte yaşaması için onlara ev düzenledim. Eşim ona ne kadar baba gibi yaklaşsa da o beni kız arkadaşlarımla bile paylaşamayan biri olarak beni ondan kopardığını düşünerek eşime çok kinli, yüzüne bile bakmıyor. Şimdilik bunu zamana bırakıyoruz. Yeni eşim çok iyi bir insan ve baba olmayı, yaşı geçmeden bir çocuk sahibi olmayı da çok istiyor. Kızım ise bugün bana şunu söyledi: "eğer benden başka bir çocuğun daha olursa beni hayatının sonuna kadar göremezsin" gibi cümleler sarf etti. 39 yaşındayım, yaşım geçmeden ben de bir daha anne olmak istiyorum. Ama çok ikilemde kaldım. Sizce kızımı kaybeder miyim böyle bir durumda? Ona kulak vermeli miyim?
Çok bencil davranıyor, sevmek sevilmek aile olmak benim de hakkım değil mi? Hayat içerisinde yaşadığım bütün zorluklara bizzat kendi şahit oldu oysa ki...
7-10 yaşlarındayken yokmuş işte. Şimdi varmış. 4 sene sonra kızın tamam diyeceğinin de garantisi yok. Neden beklesin sonu belli olmayan bir şey için?Kudra varmış ya sevgilisi işte bu evlendiği adamdan bahsediyorum
Adamla evlenmeden süreci farklı yönetebilirdi, sırf çocuk doğurmak için imzayı atmış. Koskoca kadın aşk yaşamasın, tek kalsın kızının başını beklesin demiyor kimse zaten.
Mesela en başta sevgilisiyle kızını tanıştırmalı kaynaştırmalıydı bi uzmandan destek almalıydı.
1.si kızınız sizinle yaşamak istemediğini söylese dahi, yine de ben senin annenim ve senden vazgeçmem diyip yeni düzene onu alıştırmanız gerekirdi, anneannesi ile yaşaması onda resmen travma sebebi. şu an kızınız istenmiyorum diye hissediyor. 15 yaşındaki gençler bağırır kızar öfkelenir ama burda hemen vazgeçmek değil mücadele etmek gerekir. bunu yapmadığınız için bence hata sizde.Arkadaşlar ilk evliliğim iki yıl sürdü ve o evlilikten bir kızım var. Şu an 15 yaşında. Kızım bu yaşa gelene kadar evlilik düşünmedim. Ancak gerek toplum baskısı gerek iş hayatında bile yalnız bir kadın olduğunda yaşanan zorluklar, kısacası hayat beni çok yordu. Karşıma çocuğu olmayan, çok düzgün bir insan çıktı, sevdim de onu, ancak evlenmek istediğimde kızım buna çok karşı çıktı. Kıyametleri kopardı. Bana çok bağlı olduğu için beni kimseyle paylaşmak istemiyor. İleride beni anlayacağını düşünerek bu yaz evlendim. Evlendikten sonra da kızım bizimle yaşamayacağını söyleyince bir ev alıp bana yakınlarda anneannesi ile birlikte yaşaması için onlara ev düzenledim. Eşim ona ne kadar baba gibi yaklaşsa da o beni kız arkadaşlarımla bile paylaşamayan biri olarak beni ondan kopardığını düşünerek eşime çok kinli, yüzüne bile bakmıyor. Şimdilik bunu zamana bırakıyoruz. Yeni eşim çok iyi bir insan ve baba olmayı, yaşı geçmeden bir çocuk sahibi olmayı da çok istiyor. Kızım ise bugün bana şunu söyledi: "eğer benden başka bir çocuğun daha olursa beni hayatının sonuna kadar göremezsin" gibi cümleler sarf etti. 39 yaşındayım, yaşım geçmeden ben de bir daha anne olmak istiyorum. Ama çok ikilemde kaldım. Sizce kızımı kaybeder miyim böyle bir durumda? Ona kulak vermeli miyim?
Çok bencil davranıyor, sevmek sevilmek aile olmak benim de hakkım değil mi? Hayat içerisinde yaşadığım bütün zorluklara bizzat kendi şahit oldu oysa ki...
Koca için kızınızdan vazgeçmişsiniz. Yeni kocanıza çocuk doğurup evcilik oynayın, kızınızda başka evde ötelenmiş şekilde büyür gider. Koca çok önemli aman sakın kaybetmeyin.
Hayat içerisinde yaşadığınız zorluklardan kızınız sorumlu değil, siz ne yaşadıysanız oda yaşadı. Ona böyle bi hayat sunan sizsiniz babasını seçen sizsiniz, doğuran sizsiniz. Bunun yükünü kızınıza yükleyip manipülatif davranamazsınız. Genç bir kızı tanımadığı yabancı bir adamla yaşamaya zorlamışsınız oda sizle yaşamak istememiş kabul etmişsiniz. Çocuktan çoktan vazgeçmişsiniz ne kadar üzüldüğünü neler yaşadığını tahmin bile edemiyorum.
Bende boşanmış çiftin çocuğu olarak o kadar empati yapabiliyorum ki kızınızla. Sizin gibi kadınları gördükçe annemin elini ayağını öpesim geliyor.
O kadar beklemişsiniz bari reşit olsaydıda öyle evlenseydiniz üniversiteye giderdi oda kendi yolunu çizerdi.
Bende sert bi yorum yaptım ilk sayfada ve hala arkasındayım mirta. Konu sahibi cümlesini bile bitirirken kızım bencil, benim “aile “olmaya hakkım yok mu diyor. Aile=kendisi,kocası, bebeği. Bu tabloda kızı yok, bunu hissetmiyor mu sanıyosunuz. Bu tepkiyi 20-25 yaşında biri verse bence çocuk bencil tabiki sende hayatını kur derdim tüm samimiyetimle söylüyorum ama 15 yaşında ergenliğe girmiş bir kız, koca için böyle dışarı itilemez. Konu sahibi şimdiki eşiylede anlaşamazsa ne olacak peki? Hemen bebek istiyor, sütten ağzım yandı yoğurdu üfleyerek yiyeyim demiyor bodoslama gidiyor.Yok tam olarak böyle söylüyor ilk sayfadaki yorumlarsonra tepkiler farklılaşınca yorumlar da biz evlenme, çocuk yapma demiyoruz ama süreci yanlış yönetmişsine döndü.
her şey tamam da kızınızla aile değil miydinizaile olmak benim de hakkım değil mi?
Kesinlikle! Sinir oldum yorumları okurken. Kız birkaç sene sonra üniversite ile ayrılıp belki de hiç dönmeyecek tatiller dışında. Bu süreç uzman psikolog eşliğinde belki de kimseyi kırıp dökmeden ilerletilebilirdi en azından denenmeliydi. Onun dışında 15 yaşındaki çocuk mu yönlendirecek annesini, ne kadar mantıklı sağlıklı düşünebilir ve karar aldırabilir o yaşta o tecürbeyle. Pes!hayatımda böyle bencil yorumlar okumadım. herkes kızı düşünüyor, anneyi düşünen var mı?
İşte ileride kızı tamam demesede bu aksiyonu alabilirdi onu diyorum. Aynı etkiyi bırakmazdı. Evlat her şeyden önce gelir, bi adamla rahat sevişecem diye de kızını bunalıma sürükleyemez.7-10 yaşlarındayken yokmuş işte. Şimdi varmış. 4 sene sonra kızın tamam diyeceğinin de garantisi yok. Neden beklesin sonu belli olmayan bir şey için?
Kadının hayat görüşünü bilmiyoruz ki. Belki sevişebilmek için evlenmesi gerekiyor. Belki sadece 2. Çocuk istediği için evleniyor vs. Ama bu sadece kadının kararı. Kızı ikna etse, ya da destek alarak ilerlese şahane olurmuş. Ama sırf ergen kaprisi yüzünden evlenme kararından vazgeçmesi ya da ertelemesi bana anlamsız geliyor.