İkinci evliliğimi kabullenemeyen kızım

Arkadaşlar ilk evliliğim iki yıl sürdü ve o evlilikten bir kızım var. Şu an 15 yaşında. Kızım bu yaşa gelene kadar evlilik düşünmedim. Ancak gerek toplum baskısı gerek iş hayatında bile yalnız bir kadın olduğunda yaşanan zorluklar, kısacası hayat beni çok yordu. Karşıma çocuğu olmayan, çok düzgün bir insan çıktı, sevdim de onu, ancak evlenmek istediğimde kızım buna çok karşı çıktı. Kıyametleri kopardı. Bana çok bağlı olduğu için beni kimseyle paylaşmak istemiyor. İleride beni anlayacağını düşünerek bu yaz evlendim. Evlendikten sonra da kızım bizimle yaşamayacağını söyleyince bir ev alıp bana yakınlarda anneannesi ile birlikte yaşaması için onlara ev düzenledim. Eşim ona ne kadar baba gibi yaklaşsa da o beni kız arkadaşlarımla bile paylaşamayan biri olarak beni ondan kopardığını düşünerek eşime çok kinli, yüzüne bile bakmıyor. Şimdilik bunu zamana bırakıyoruz. Yeni eşim çok iyi bir insan ve baba olmayı, yaşı geçmeden bir çocuk sahibi olmayı da çok istiyor. Kızım ise bugün bana şunu söyledi: "eğer benden başka bir çocuğun daha olursa beni hayatının sonuna kadar göremezsin" gibi cümleler sarf etti. 39 yaşındayım, yaşım geçmeden ben de bir daha anne olmak istiyorum. Ama çok ikilemde kaldım. Sizce kızımı kaybeder miyim böyle bir durumda? Ona kulak vermeli miyim?
Çok bencil davranıyor, sevmek sevilmek aile olmak benim de hakkım değil mi? Hayat içerisinde yaşadığım bütün zorluklara bizzat kendi şahit oldu oysa ki...
Şu an ergenlik çağında. Tepkileri de bu yüzden büyük. Bir uzmandan yardım alın mutlaka ama eğer tekrar anne olmak istiyorsanızda bence olun. Tabi ki ilk çocuğunuzu da duruma alıştırarak
 
Arkadaşlar ilk evliliğim iki yıl sürdü ve o evlilikten bir kızım var. Şu an 15 yaşında. Kızım bu yaşa gelene kadar evlilik düşünmedim. Ancak gerek toplum baskısı gerek iş hayatında bile yalnız bir kadın olduğunda yaşanan zorluklar, kısacası hayat beni çok yordu. Karşıma çocuğu olmayan, çok düzgün bir insan çıktı, sevdim de onu, ancak evlenmek istediğimde kızım buna çok karşı çıktı. Kıyametleri kopardı. Bana çok bağlı olduğu için beni kimseyle paylaşmak istemiyor. İleride beni anlayacağını düşünerek bu yaz evlendim. Evlendikten sonra da kızım bizimle yaşamayacağını söyleyince bir ev alıp bana yakınlarda anneannesi ile birlikte yaşaması için onlara ev düzenledim. Eşim ona ne kadar baba gibi yaklaşsa da o beni kız arkadaşlarımla bile paylaşamayan biri olarak beni ondan kopardığını düşünerek eşime çok kinli, yüzüne bile bakmıyor. Şimdilik bunu zamana bırakıyoruz. Yeni eşim çok iyi bir insan ve baba olmayı, yaşı geçmeden bir çocuk sahibi olmayı da çok istiyor. Kızım ise bugün bana şunu söyledi: "eğer benden başka bir çocuğun daha olursa beni hayatının sonuna kadar göremezsin" gibi cümleler sarf etti. 39 yaşındayım, yaşım geçmeden ben de bir daha anne olmak istiyorum. Ama çok ikilemde kaldım. Sizce kızımı kaybeder miyim böyle bir durumda? Ona kulak vermeli miyim?
Çok bencil davranıyor, sevmek sevilmek aile olmak benim de hakkım değil mi? Hayat içerisinde yaşadığım bütün zorluklara bizzat kendi şahit oldu oysa ki...
Cocugunuzun 15 yasinda ve tam da ergenlik doneminde oldugunu unutuyorsunuz. Kizinizin yaotigi simariklik dahi olsa once onun nabzini tutmalisiniz. Bu kiz 15 degil de bi 20 yasinda olsaydi eminim bakis acisi da farkli olurdu. Tabiki mutlu olmak tekrar evlenmek sevmek sizin de hakkiniz fakat kizinizi gucendirmeden.benim de annem ve babam ayrildi zamaninda. Fakat benim uni ye baslamami beklediler evleri ayirmak icin. Onlar icin eminimki cok zordu. Ve hic kiziniz gb tepkiler vermedim ben de anneme asiri duskunum.. suan 33 yasinda bir kadinin ve bu durum beni hic ama hic etkilemedi. Bilmiyorum kizinizla iletisiminiz nasil ama nolursa olsun bu kiz 15 yasinda bunu unutmayin lutfen.. suanda hersey onun icin hayatin sonu..
 
Şimdi zaten sorunlar silsilesi var ortada. Hiçbiri çözülmeden yenileri eklenmiş.
Kadın diyor ki beni arkadaşlarımdan kıskanıyor. Bu bir sorun mesela. Şimdi bu çözülmeden üvey baba çıkıyor. E sonra bir de üvey kardeş mevzusu kapıda.
Yani bu işin sonunda kızını kaybedebilir konu sahibi. Evet yeni kocası çok iyi biridir, bebekleri de olunca mutlu bir aile olabilirler. Ama işte ilk çocuğu savrulursa o zaman kendini tam hissedecek mi?
Evet çocuk annesine olması gerekenden farklı bir bağlandı ya da her dediği yapılarak şımartıldıysa bunlar çözülmeden, ayrı evde yaşayacağı şekilde bir evliliğin olması doğru değil. Hiç evlenmesim, neden evlendi değil zaten mesele.
Bu süreçte mutlaka uzman yardımı almalıydı. En azından şimdiden sonrası için yapmalı bunu, çocuk düşüncesinden önce.
 
Hayatına bak bir cocuk daha istiyor isen de yap.
Zaten evlilik mi görmüşsün allah askina 2 yil evli kalmışsın.
Secmek sevilmek, bir cocuk daha istemek senin en en doğal hakkın.

Kızın bu kadar bencil olmamalı, birini sevip ayakları yerden kesilip evlenince senin yanlızlığını kimse düşünmez. Tabi ki sevecek evlenecek hayatı çok güzel olsun ama annesininde hakkı bunları yaşamak.
 
Hayır onu hiç görmeden tanımadan evlenirsen aynı evde kalmam sizinle dedi
Siz burda büyük bir hata yapmışsınız mesela. Çocuğunuza hayatında hiç görmediği bir adamla pat diye evleneceğinizi söylemişsiniz. Önce arkadaşınız gibi tanıştırıp beraber vakit geçirir, alıştırdıktan sonra sevgiliniz olduğunu söyler, bu durumu kabullenince evlenecez derdiniz. Her şeyin bir sırası var. Pat diye evlenicem derseniz çocuk dumura uğrar.

Onun dışında evlenmeniz veya çocuk yapmak istemenizde hiçbir haksız istek göremiyorum ve biraz daha bekleseydin, bir daha çocuk yapma gibi yorumlara asla katılmıyorum.
 
Arkadaşlar ilk evliliğim iki yıl sürdü ve o evlilikten bir kızım var. Şu an 15 yaşında. Kızım bu yaşa gelene kadar evlilik düşünmedim. Ancak gerek toplum baskısı gerek iş hayatında bile yalnız bir kadın olduğunda yaşanan zorluklar, kısacası hayat beni çok yordu. Karşıma çocuğu olmayan, çok düzgün bir insan çıktı, sevdim de onu, ancak evlenmek istediğimde kızım buna çok karşı çıktı. Kıyametleri kopardı. Bana çok bağlı olduğu için beni kimseyle paylaşmak istemiyor. İleride beni anlayacağını düşünerek bu yaz evlendim. Evlendikten sonra da kızım bizimle yaşamayacağını söyleyince bir ev alıp bana yakınlarda anneannesi ile birlikte yaşaması için onlara ev düzenledim. Eşim ona ne kadar baba gibi yaklaşsa da o beni kız arkadaşlarımla bile paylaşamayan biri olarak beni ondan kopardığını düşünerek eşime çok kinli, yüzüne bile bakmıyor. Şimdilik bunu zamana bırakıyoruz. Yeni eşim çok iyi bir insan ve baba olmayı, yaşı geçmeden bir çocuk sahibi olmayı da çok istiyor. Kızım ise bugün bana şunu söyledi: "eğer benden başka bir çocuğun daha olursa beni hayatının sonuna kadar göremezsin" gibi cümleler sarf etti. 39 yaşındayım, yaşım geçmeden ben de bir daha anne olmak istiyorum. Ama çok ikilemde kaldım. Sizce kızımı kaybeder miyim böyle bir durumda? Ona kulak vermeli miyim?
Çok bencil davranıyor, sevmek sevilmek aile olmak benim de hakkım değil mi? Hayat içerisinde yaşadığım bütün zorluklara bizzat kendi şahit oldu oysa ki...
Kızınızı çok şımarık yetiştirmişsiniz gibi geldi. Psikolog desteği alabilirsiniz kızınızla birlikte. Dünya kendi etrafında dönüyor zannediyor ama malesef hayat her zaman böyle değil. Şu an sorun yaşamasa ileride başka ilişkilerinde sorun yaşayacak
 
Yahu niye beklesin? Neden zaten yarısı gitmiş ömrünün 3-5-10 yılını daha heba etsin?
Niye mi beklesin? Çocuğu için. Mesela kızı 7-10 yaşlarında olsa evlense böyle sorunlar yaşamazdı, çocuk evliliği benimser aile olduğunu kanıksardı. Yada 18inde bi genç artık kendi yolunu çizeceği için annede kendi hayatına bakabilirdi. Tutup ergenliğe yeni girmiş bi çocuk heleki annesine bağımlı bir çocuk şuan bu yaşadıklarını bambaşka yorumlar. Annesinin kendinden ayrı bir ailesi kocası tekrar bebeği olduğunda kendine bu ailede yer bulamaz ve savrulabilir. Hatalı davranışlara düşebilir, ergenlerin kafası bambaşka çalışıyor.
Beklerken yine tek olmayacak ki mevcut ilişkisi devam edecekti zaten. Neden yıllarını feda ediyor olsun
 
Evet çocuk annesine olması gerekenden farklı bir bağlandı ya da her dediği yapılarak şımartıldıysa bunlar çözülmeden, ayrı evde yaşayacağı şekilde bir evliliğin olması doğru değil. Hiç evlenmesim, neden evlendi değil zaten mesele.
Bu süreçte mutlaka uzman yardımı almalıydı. En azından şimdiden sonrası için yapmalı bunu, çocuk düşüncesinden önce.
Ya bir de kız adamı hiç tanımamış ki konu sahibinin dediğine göre. Tanımadığı biriyle aynı evde yaşamak istememiş doğal olarak.
Neden öncesinde tanıştırıp vakit geçirtmemiş ki?
Konu sahibi her şey hızlı olsun, bir anda olsun derken başına iş açmış.
 
Yani çocuk peşinen istemiyorum demiş, başka kardeş de istemem demiş neden ısrarla genç, evlenmemiş bir adamla evlendiniz :bicak: Bir de gitsin diye ev mi aldınız? Ergen çocuk bu bilmiyorum farkında mısınız hırçın olması normal, istememesi de normal. Kendi babasız büyümüş, şimdi kardeşi olacak ve onun babalı büyümesini izleyip iyice eksik hissedecek, ızdırap çekecek olması normal değil mi? Bir de ustune ben ille de evlenicem, begenmezsen sen git diye kovalamissiniz.
Aynen ya ben de şok oldum! Evlenmiş kızı da postalamış şimdi bir de yeni bebek yapıp kızı tam yalnızlığa itecek.
Madem çok çocuk istiyordu çocuğu olan birisiyle evlenseydiniz aşırı bir risk şaştım kaldım. Hiçbir AŞK, hiçbir EVLİLİK asla çocuğumdan önemli değil.
Uzman desteğiyle ilerleyip kabullenene kadar evlenmeseydiniz kıyamet mi kopacaktı? Ay şok!
 
Arkadaşlar ilk evliliğim iki yıl sürdü
Çok bencil davranıyor, sevmek sevilmek aile olmak benim de hakkım değil mi? Hayat içerisinde yaşadığım bütün zorluklara bizzat kendi şahit oldu oysa ki...

Peki o çocuğun hakları ne oldu hanımefendi. Evliliğinin 2 yıl sürmüş evliliğin rayına oturmadan çocuk yaptınız. O çocuğun hakkı değilmiydi düzgün bir aile ortamında büyümek. Sanırım hala farkında değilsiniz ama kendi yaşadığınız zorluklar sizin yanlış seçimleriniz ,ama kızınızın yaşadıkları sizin aldığınız yanlış kararlar yüzünden . Kusura bakmayinda burdan bakınca tek bencil siz gözüküyorsunuz. Benim annem benim iznim ve onayım ile 13 14 yaşındaydim evlendi . Ozamana kadar koyun koyuna yattığım ,hayatı paylaştığım annem elin adamının koynuna gittiğinde günlerce sabahlara kadar ağladım nefesim kesildi kalbimin ağzımdan çıktığını hissettim resmen . Hadi benim zamanımda doktor vs yoktu. Sene 2024 bu işin uzmanı var. Gidip bir uzmandan destek alacağınıza siz birde evi ayirmissiniz işin kolayı bu işinize öyle gelmiş. Ve evladiniz bu durumdayken derdiniz yeni çocuk. Çünkü bu dünyada sadece siz varsiniz
 
Son düzenleme:
Ya bir de kız adamı hiç tanımamış ki konu sahibinin dediğine göre. Tanımadığı biriyle aynı evde yaşamak istememiş doğal olarak.
Neden öncesinde tanıştırıp vakit geçirtmemiş ki?
Konu sahibi her şey hızlı olsun, bir anda olsun derken başına iş açmış.
Evet o kısmı da yeni gördüm.
Daha en başından bu süreci doğru yönetememiş.
Kızı evlilik lafından önce eşini tanısaydı farkli olabilirdi bu durum belki.
Çocuğa pat diye ben evlenicem derse mutlu olmaz, karşı çıkar elbette. Bu gibi durumlarda her seyi düşünüp hareket etmek gerekirdi.
Birde bunun üstüne ayrı ev gibi bir şeyin alternatif olup uygulanması, her şey normal gibi ikinci çocuğu düşünmesi. Faturayı da bencil diye kızına kesmesi daha da yazılır yani. 🤷‍♀️
 
Anne olduğunuz için tüm yaşamınızdan vazgeçmek zorunda değilsiniz. bu vazgeçiş ileride siz farkına varmasanız bile sizde de bir beklenti oluşturup ilişkinin daha kötüye gitmesine neden olur. bu şekilde vazgeçen bir arkadaşım en son kızının evlenmesine büyük bir tepki duyuyor ve beni bırakıp gitti diye düşünüyordu. bir kere zaten anneliği yaşamışsınız demek benim için makul bir bakış açısı değil. sizin de sevilmek ve sevdiğiniz kişiden tekrar çocuk sahibi olmak, hayata yeniden tutunmak hakkınız. kızınızın tepkisi ergenliğinden mi bilmiyorum, çünkü burada otuz yaşında insanların bile ebeveynlerden biri tekrar evleneceği zaman tepki gösterdiğini ve çoğunluğun da hak verdiğini gördüm eski zamanda. çocuk ve ebeveyn arasında karşılıklı anlayış ve birbirinin mutluluğunu düşünme birçok kültürde var ama bizim kültürümüzde buna çok rastlamadım açıkçası. kızınızın öfke fırtınası geçtiğinde belki de yeni aileye katılmak isteyebilir ve mutlu olabilir. siz ilişkinizi eski sıcaklığında devam ettirin kızınızla ki değişen bir şey olmadığını görsün. umarım mutlu olursunuz.
 
Niye mi beklesin? Çocuğu için. Mesela kızı 7-10 yaşlarında olsa evlense böyle sorunlar yaşamazdı, çocuk evliliği benimser aile olduğunu kanıksardı. Yada 18inde bi genç artık kendi yolunu çizeceği için annede kendi hayatına bakabilirdi. Tutup ergenliğe yeni girmiş bi çocuk heleki annesine bağımlı bir çocuk şuan bu yaşadıklarını bambaşka yorumlar. Annesinin kendinden ayrı bir ailesi kocası tekrar bebeği olduğunda kendine bu ailede yer bulamaz ve savrulabilir. Hatalı davranışlara düşebilir, ergenlerin kafası bambaşka çalışıyor.
Beklerken yine tek olmayacak ki mevcut ilişkisi devam edecekti zaten. Neden yıllarını feda ediyor olsun
Siparişle gelmiyor ya koca adayı ondan olabilir mi zamanlama acaba?
 
Adamı ne kadar tanıdınızda daha evleneli bir kaç ay olmadan dur çocuk da yapayım diyorsunuz? İnsan bu konuda zor tecrübeler geçirenlerin daha makul olacağını düşünürken nedense genelde daha da bodoslama dalıyorlar. Bence kızınızın sizden ayrı yaşamak istemesi işinize gelmiş. Hadi baştan sıfırdan aile kurayım bari demişsiniz. Kızınız da bunu hissediyor. Bu sefer anlaşamazsanız ne olacak bunu düşündünüz mü?
 
Evet o kısmı da yeni gördüm.
Daha en başından bu süreci doğru yönetememiş.
Kızı evlilik lafından önce eşini tanısaydı farkli olabilirdi bu durum belki.
Çocuğa pat diye ben evlenicem derse mutlu olmaz, karşı çıkar elbette. Bu gibi durumlarda her seyi düşünüp hareket etmek gerekirdi.
Birde bunun üstüne ayrı ev gibi bir şeyin alternatif olup uygulanması, her şey normal gibi ikinci çocuğu düşünmesi. Faturayı da bencil diye kızına kesmesi daha da yazılır yani. 🤷‍♀️
Benimkiler hala evliler ama bu yaşımda bile annem ya da babam tanımadığım biriyle evlense bir tuhaf olurdum.
Ve evet, evleneceğini bana son dakika söyleyen ebeveynime gerekli tepkiyi veririm. Her ebeveyn çocuklarının evlenirken fikirlerini sormasını beklerken, acaba neden kendilerine gelince sallamıyorlar çocukları?
 
Arkadaşlar ilk evliliğim iki yıl sürdü ve o evlilikten bir kızım var. Şu an 15 yaşında. Kızım bu yaşa gelene kadar evlilik düşünmedim. Ancak gerek toplum baskısı gerek iş hayatında bile yalnız bir kadın olduğunda yaşanan zorluklar, kısacası hayat beni çok yordu. Karşıma çocuğu olmayan, çok düzgün bir insan çıktı, sevdim de onu, ancak evlenmek istediğimde kızım buna çok karşı çıktı. Kıyametleri kopardı. Bana çok bağlı olduğu için beni kimseyle paylaşmak istemiyor. İleride beni anlayacağını düşünerek bu yaz evlendim. Evlendikten sonra da kızım bizimle yaşamayacağını söyleyince bir ev alıp bana yakınlarda anneannesi ile birlikte yaşaması için onlara ev düzenledim. Eşim ona ne kadar baba gibi yaklaşsa da o beni kız arkadaşlarımla bile paylaşamayan biri olarak beni ondan kopardığını düşünerek eşime çok kinli, yüzüne bile bakmıyor. Şimdilik bunu zamana bırakıyoruz. Yeni eşim çok iyi bir insan ve baba olmayı, yaşı geçmeden bir çocuk sahibi olmayı da çok istiyor. Kızım ise bugün bana şunu söyledi: "eğer benden başka bir çocuğun daha olursa beni hayatının sonuna kadar göremezsin" gibi cümleler sarf etti. 39 yaşındayım, yaşım geçmeden ben de bir daha anne olmak istiyorum. Ama çok ikilemde kaldım. Sizce kızımı kaybeder miyim böyle bir durumda? Ona kulak vermeli miyim?
Çok bencil davranıyor, sevmek sevilmek aile olmak benim de hakkım değil mi? Hayat içerisinde yaşadığım bütün zorluklara bizzat kendi şahit oldu oysa ki...
Evlenirken konuşmasıdiniz mi eşinizle ? Baba olmak en doğal hakkı.
 
X