- 10 Mart 2015
- 21
- 42
-
- Konu Sahibi mor dilemma
- #81
Çok haklısın.
Çok haklısın.o zaman evlenmeseymıs, umut vermeseymıs eşine. 1 sene sonra deyıp neden vazgecıyor?
Gece gece insani zorla cocukluga indirdi ya kendisine selamimi soyleEn son aklıma gelen çare şeytan diyor ver sopayı ver sopayı yer mi yemez mi Sopa / cinnet bazen çoğu şeye çözüm olabiliyor. Insanca ne problemi var diye sordum ama sonunda icimdeki heyvan ortaya cikti
yengec mı bu erkek?
Kandırması tabi ki hoş bir durum değil eşinizin,ama çocuğu istememe sebebinin belki bir sıkıntısı olabilir maneviyat yönünden bilemem bu konuyu genişleterek eşinizle konuşmayı denediniz mi ?
Geçirdiği maddi sıkıntıları tekrar yaşamaktan korkuyor olabilir ya da sizinle eskisi gibi bir düzeni olamayacağından korkuyor olabilir çünkü bebek demek yeni bir hayata giriş demektir ve çoğu erkek bunu kabullenmezEvet, defalarca
Geçirdiği maddi sıkıntıları tekrar yaşamaktan korkuyor olabilir ya da sizinle eskisi gibi bir düzeni olamayacağından korkuyor olabilir çünkü bebek demek yeni bir hayata giriş demektir ve çoğu erkek bunu kabullenmez
İnanmayacaksın bu kadar basit ama diyelim ki hatasının farkına vardı da geldi her şeyi açık konuşarak başlayın sonra tün tetkiklerinizi yaptırmak için bi hastaneye gidin hoş şeyler değil tabiki ama belli mi olur saygısızca bitmemiş evlilik hala ümit var ama taviz verme bence hakkınızda hayırlsı ümit bitmez hayat sürprizlerle doluEvet belki de hiç çocuğum olmayacaktı. Büyük konuşmayı sevmem ama şu saatten sonra ne evleneceğime ne de çocuk sahibi olacağıma inanmıyorum. Ama sunduğu bahaneler, ilişkimize güvenmeyişi ve daha bir sürü neden. Konuyu sabote etmek istemiyorum ama kıvama gelse neye yarar ki. Ben nasıl güvenirim, nasıl inanırım gerçekten istediğine...
Estağfirullah, o ne demek. Hak etti benimkisi. Keşke ben de senin gibi olabilsem de dediklerini yapabilsem. Tek kelimeyle süpersin Cherry
Canım vallahi üzüldüm durumuna ilerde bir gün kaza ile olsa ne yapacak acabaCanım Türkiye standartlarının çok üstünde gelirimiz mevcut. Düzen konusunda o kadar düzene düşkün değil. Tamam yeni hayatından endişe duymayı anlarım ama asla çocuk istememek çok ağır. Hele de ben bu kadar isterken. Ve her gün o kadar tatlı bir sürü bebek görürken
Gece gece bana sinir getirdi senin herif o yok bu yok o zaman ne var amca diyorum ve topikten gidiyorum
Bende eşim ilk çocuk istediği zaman eşiniz gibi düşünüyordum. Yani cocuğu bir yük gibi görmek değil bu hele şimdiki haberler vs ile ikinci çocuğu asla düşünmüyorum. Çünkü çok korkuyorum. Eşiniz belkide iş ciddiye binince daha detaylı düşünmeye başladı evet sağlıklı bir durum değil belki ama ben kendisini anlıyor ve hak veriyorum. Tabi bunun yanı sıra evlendiği kadına anne olmak hakkını sunmadığı için suçlu duruma da düşüyor. Yaşınız daha genç olsa bekleyin zamanla fikri değişir derdim ama bu konuda ısrar etme hakkınız var. Zaman kaybetmemeniz gerek.Merhaba Arkadaşlar
Artık çözümsüzlüğün dibine vurmuş biri olarak yazıyorum. Yardımlarınızı esirgemezseniz sevinirim.
Öncelikle kendimi tanıtayım. Ben 31 yaşında 2,5 yıllık evli çalışan bir bayanım. Eşimle severek 2 yıllık tanıma sürecinden sonra evlendik. Halen de eşimi çok seviyorum. Her konuda birbirimizi tamamlayan bir çiftiz. Eşimin de beni sevdiğine inanıyorum daha da doğrusu hissediyorum. Şimdi düşününce 4,5 yıllık sürede adam akıllı aklıma gelen 1 veya 2 kavgamız olmuştur. Birbirimizi incitmekten kaçınırız. Her şeyi konuşarak halletme taraftarıyız. Ve öfkeliyken asla hareket etmemeye çalışırız. Onun sevinci benim mutluluğum, keza benim sevincim de onun mutluluğu. İkimizin de ilk evliliği. Yaşıtız.Ben evin tek kızıyım, eşim evin tek erkek çocuğu. Ailelerimiz genel anlamda anlaşıyor ve çok şükür bir problem yok. Ailesini de seviyorum. İyi niyetli insanlar. Maddi durumumuz çok şükür çok iyi. İkimizin de güzel güzel birer işi mevcut.
Şimdi sorunuma gelelim. Eşim kattiyen çocuk istemiyor. Ve bunu bana yeni söyledi. Evlenmeden çok önce normal arkadaşken eşim bana çocuk ister misin demişti. Bende evet anne olmak isterim demiştim. Allah hastalık vermesin eğer hastalık vs gibi durumlar varsa tabi ki yapacak bir şey yok ama eğer sıkıntı olmazsa isterim dedim. Hatta çocuk istemeyen biriyle evlenmek istemem demiştim. Daha sonra yani eşimle sevgili olduktan sonra eşim evlenir evlenmez çocuk istermisin demişti. Bende hemen istemem, önce evlilik rayına oturmalı, çocuk için sağlam ve iyi bir yuva sağlanmalı, hem bazen iki iyi insan iyi bir evlilik etmiyor demiştim. Önce iyi bir evlilik olmalı dedim. Ama malum yaş da ilerliyor. Eşim de ilk yıl bekleyelim, her şey iyi gidecek, güzel evliliğimiz olacak dedi. 2,5 yıl sadece oyaladı. Ve resmen kendisinin asla ama asla çocuk istemediğini söyledi. Arkadaşlar ben yıkıldım. Şu zaman dese bekle dese yine bekleyeceğim. ama şimdi... Sadece gizli gizli ağlamak geliyor elimden, eşimi asla istemediği bir şeye zorlayacak değilim, ama ben ne yapmalıyım. Güzellikle konuştum hak veriyor ama son noktada hayır yapamam diyor. Nedeni de bu bozuk dünyada iyi bir insan yetiştirebileceğinden emin olmamasıymış. Hastalık olsa anlayacağım. Ama buna ne denir ki. Bende çok güzel yetiştirebileceğimizi düşünüyorum.
Çocukları seviyor, işi çocuklarla zaten. Dünyalar tatlısı bir yeğeni var, ve ona bayılıyor. Çok şefkatli çok merhametli biri. Cömert, iyi ahlaklı, yumuşak huylu. Eşimi gördüğümde ne güzel bir baba olur. Hatta ölüp gitsem benim yerime anne bile olur demiştim. Ama şimdi...
Evet uzun zamandır bu forumu takip ediyorum. Zaman zaman rastlıyorum bu tür konulara. Yorumlayan arkadaşlara katılıyorum. Bir tarafın istemesiyle çocuk yapılması; bir tarafı bunun için zorlamak doğru değil. Ama Allah aşkına söyleyin, ya diğer tarafı çocuktan mahrum bırakmak, evlenmeden önce farklı vaatler varken sonradan çark etmek, her gün başkalarının çocuklarını öpüp koklamak zorunda kalmak, iki aileden gelen çocuk baskılarını acı bir tebessümle geçiştirmeye çalışmak, halen eşi korumaya çalışmak... Ona ne denir. Ne yapılır. Gizli gizli ağlarken kaç gece neden başımı yaktın diye soruyorum kendi kendime. Ama ona karşı kelimelerim bitti, dilim lal, kalbim yaralı.
İşte hayatımın dilemması. Ne yapayım arkadaşlar. Depresyondayım sanırım. Ama çarem hiçbir doktorda yok. Şimdiden yorum yapan herkese çok teşekkürler.
Peki sen ne istiyorsun? Eşini ikna etmek mi? Eşin ikna olsa kabul edip inanabilcek misin ona? Biraz da kendim için soruyorum ben. :)
Bi yakinim benzer seyler yasadi.Fakat onun esi ile de sorunlarI vardi.10 yIL evli kaldilar.Adam kesjnlikle cocuk istemiyor, kiz israr edince ille cocuk istiyorsan baska biri ile evlen sahi diyordu.Evliliklerinde de sorunlari devam edince ayrildilar.Yakinim.tekrar evlendi simdi bir evladi var.
Hakkinizda hayirlisi olsun.Esinizle mutlu bir birlikteliginiz varmis,umarim fikri degisir.