Hayatımın Dilemması

Yaşadıklarımız öyle çok benziyor ki. 3 yıllık evliydim. Ve eşime ilk günden beri anne olmayı çok istediğimi anlattım. Benimle hayaller kurup, sürekli farklı nedenlerden erteledi. Sanırım beni oyalamasına daha yıllarca izin verirdim ama yaşım da ilerleyince artık beklemek istemediğimi çok net söyledim. O gün bana baba olmak istemediğini söyledi. İkna etmek için uğraştım ama hiç işe yaramadı. Ben de zaten oyunlar, kurnazlıklar yapabilecek bi kadın değildim. Sonuç olarak beni kandırmış olması, benim en doğal isteğime böyle saygısız davranmış olmasını kabul etmedim ve evden ayrıldım. Bir aydır ailemle kalıyorum.
Akıl veremem tabii sana. Başarısızlık demek doğru mu bilmiyorum ama ben kendimi kaybetmiş hissediyorum. Ayrılırken de evleneyim başkası ile de çocuk yapayım diye ayrılmadım. Bunu yapabileceğime hiç inanmıyorum.
Çok özlüyorum, yaptığım doğru mu emin olamıyorum. Ama bana yapılan saygısızlığı da kaldıramıyorum. Ki ben ilişkinin hiçbir döneminde gurur, kibir yapıp küsmüş bi insan bile değilim.
O ise mecburi her görüşmemizde çok özlediğinden bahsediyor. Boşanma davası açıcaktım, benden süre istedi. Niçin olduğunu anlamadığım bi süre. Bu saatten sonra onunla bir çocuğumun olması ne kadar sağlıklı olur ki. Yarın herhangi bir sorunda "sen istedin yaptık" gibi bi şey duyarsam altından kalkamam. Eşim bunu diyecek bi insan değildi. Benden daha çok severdi çocuğumuzu eminim. Ama sadece böyle bi risk bile...
Mutsuzum, çok mutsuzum. İlmek ilmek işlediğin bi ilişki böyle sökülüyor. Doğru mu yaptım, doğru mu yapıyorum hiç bilmiyorum. Dediğim gibi bi fikir vermek deği amacım, sadece görünce dayanamadım, dertleştim. :) Umarım sen mutlu olursun, kararın ne olursa olsun.
 

Peki sizce beni oyalamak hakkına sahip mi, böyle yaparak belkide elimdeki şansı tamamen kaybetmeme neden olacak. Benim penceremden de bakmaya çalışın. İç dünyasını defalarca sordum. Hastalıksa çaresini ararız olmazsa evlatlık ediniriz dedim olmadı. Siz söyleyin şimdi. Fazla mı yükleniyorum eşime...
 
çocukları sevıyor, yeğenine hayran ve bayılıyor. ama kendı cocugu olsun istemıyor.. bence bu adam senı gercekten sevıyor mu bunu sorgulamalısın. evliliğinize güvenmıyor bence
 

Sevgili Miraya, her satırına katılıyorum. Hele de çocukta mazallah bir problem olursa yaşayacağım suçluluk hissi. Beni tamamen anlatan bir yazı olmuş. Sadece ben henüz evden ayrılmadım. Ayrıca ayrılsam da tekrar evlenip çocuk sahibi olayım diye ayrılamayacağımı adım gibi biliyorum. Ayrılırsam eşimsiz sade bir hayat olacak benimkisi de. Allah ikimize de hayırlısını versin. Umarım çok mutlu olursunuz bebişinizle.
 
U
Umarım sende mutlu olursun ama eşinin yaptığı dayatma da hiç hoş değil yaşlandığında bi bayramda kapını çalan olmasın mı ya ben çocuk istiyorum olmuyo belkide hiç olmayacak onu bilemem Rabbimin takdiri ama olmamasını eşim istese bi ömür içimde kalır senin yaptığını yaparım doğru karar vermişsin kıvama geliyo bence az daha bekle
 
Benim gibi hemen hamile kalsaydın nolurdu acaba?
Ben evlenince hemen hamile kaldım valla önceden de çocuk ister misin istemez misin diye birbirimize sormadığımızı bile hamile kalınca anladım. Önceden hep evlenirsem ilk iki yıl asla çocuk yapmam gerisini de bilemiyorum diye düşünürdüm.
Daha ne olduğunu anlamadan evlat sahibi olduk ve çocuk o kadar güzelmişki şuan da çok çocuğum olsun istiyorum.
Yani aslında evlat sahibi olmayan insan bu sevgiyi ve aşkı bilmediği için istemeyebilir gereksiz gelebilir.
Ama bu kadar net düşüncesi varsa seni oyalamak yerine başından söylemeliydi.
Aynı şeyi bir arkadaşım da yaşadı baktı adam 3 sene oldu asla çocuk istemem diyor boşandı başka biriyle evlendi çocuğu var.
Ama işte evlilik sadece çocuktan ibaret de değildir tabiki aşk olmalı öncelikle.
Yine de eşin seni oyalamış yalan söylemiş ki başka bir konuda da olsa gerçekten hiç hoş değil bu tarz şeyler evli çiftler arasında.
 
çocukları sevıyor, yeğenine hayran ve bayılıyor. ama kendı cocugu olsun istemıyor.. bence bu adam senı gercekten sevıyor mu bunu sorgulamalısın. evliliğinize güvenmıyor bence

Bunu defalarca sorguladım ve cevap dediğiniz gibi olursa bir sn dahi ikilemde kalmam bitiririm. Benim sevginin olmadığı bir evde işim yok. Beni de hak etmiyor demektir.Bunu en iyi eşim bilir.Birçok şeye katlanabilirim ama sevgisiz bir evliliğe asla Ben de zaten evliliğimden emin olana kadar bekledim.
 
aklıma bu ve çocugu olmuyor senden gızlıyor fikrinden başka bişi gelmıyor.
çocukları cok seven ve 2.5 yıllık evli olan, karısına cok aşık olan bi erkek neden cocuk ıstemez?
 

Evet belki de hiç çocuğum olmayacaktı. Büyük konuşmayı sevmem ama şu saatten sonra ne evleneceğime ne de çocuk sahibi olacağıma inanmıyorum. Ama sunduğu bahaneler, ilişkimize güvenmeyişi ve daha bir sürü neden. Konuyu sabote etmek istemiyorum ama kıvama gelse neye yarar ki. Ben nasıl güvenirim, nasıl inanırım gerçekten istediğine...
 

Valla terapi isine ne dersin?

Belki cocklugunda ailesi mutsuzdu, kotu cocukluk gecirdi ondan sogudu aklima bu geldi nedense. Ailesi iliskileri cocuklugu nasil biliyor musun panpa?
 
Valla terapi isine ne dersin?

Belki cocklugunda ailesi mutsuzdu, kotu cocukluk gecirdi ondan sogudu aklima bu geldi nedense. Ailesi iliskileri cocuklugu nasil biliyor musun panpa?

Süpersin.

Ailesel bir problemi yok. Evet biraz maddi olarak sıkıntı çekmiş ama ciddi şeyler değil. 3 kardeşler. Tek erkek. Orta anadolulu. Annesini babasını çok sever, onlar da eşimi. Saygılı yanlız içine kapanık biri biraz. Okul hayatı çok başarılı. İş hayatı da öyle. Ne desem bilemedim.

teşekkürler panpa
 
yengec mı bu erkek?
 

Gece gece insani zorla cocukluga indirdi ya kendisine selamimi soyle En son aklıma gelen çare şeytan diyor ver sopayı ver sopayı yer mi yemez mi Sopa / cinnet bazen çoğu şeye çözüm olabiliyor. Insanca ne problemi var diye sordum ama sonunda icimdeki heyvan ortaya cikti
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…