- 5 Eylül 2018
- 6.517
- 7.447
-
- Konu Sahibi banabenigeriver
- #221
Yok yok yokk bu devirde evlenen sorunludur. Bu debirde adamda yok kadinda
Maşallah canım :)Varnazar etme nolur
ahahahaahahEşimle yurtdisina çıkar gezeriz. O tiyatro senin bu müze benim o kitap fuarı şunun gideriz diye düşünmüştüm. Ne mi yapıyoruz? En büyük hobimiz çay içip hangi aslan hangi geyiği avlamis hangi su aygiri nerede tepismis onu izlemek
Maşallah allahim devamını getirsin çok güzelmiş en doğrusunu yapmışsınız vazgecebilmek guzel bisey biz yapamadik ama yapma yolunda ilerliyoruzBu evliliği yaşamak için daha önce iki nişanı hiç düşünmeden attım. Eşim üçüncü kişi yani. Arada başkaları da oldu evlenmek niyetiyle görüşen. Denedim, gözlemledim ve benim için en uygun kişinin eşim olduğuna karar verip o yola çıktım.
İlk nişanımda 20 yaşıma yeni girmiştim ve ailesi sorunlu diye bıraktım. Çok seviyordum ama hiç düşünmedim bırakırken.
İkincide hem ailesi hem kendisi sorunluydu. Çok dedikoducu bir aileydi. Elti vardı ki çok içten pazarlıklıydı. Kv olacak kişi çok gösteriş meraklısıydı. Nişanlandığım kişi çok tutarsız ve parasını harcayıp borca giren birisiymiş. Bunları nişandan sonra anladım. Bıraktım.
Etrafımda kimse bırakma demedi. Aksine desteklediler beni. Ailem en başta. Ben hayret ediyorum sizleri mutsuz gördüğü halde bırakma diye direten aileleri okudukça. Arkadaşlarım, akrabalarım herkes bana destek oldu. Mesela nişanı ben atınca o kişi delirdi. Beni, abilerimi arayarak özel durumlarımı anlatıp rezil etmiş. Ufak tefek yalanlarım elbet vardı. Onları anlatmış. Anneme benim bakire olmadığımı anlatmış. Kimse bana kızmadı. Aksine biran önce kurtulalım şundan dediler. Annem ona kızmış hatta. “Benim kızım olmasını geç genç bir kız sana sırlarını vermiş güvenip sende böyle anlatarak kendini küçük düşürüyorsun” demiş. Annem bana dönüp bunları anlatmadı bile. Ben çok sonra olaya şahit olan bir arkadaşımdan duydum. Benim annem babam da öyle okumuş etmiş insanlar değil yani. Köyden gelmiş insanlar. Ama bana ve kararlarıma hep saygı duydular.
Eşimle beş yıldan sonra evlendik. Çok gezdim onunla. Onlarca şehir gördük elele. Her yönden birbirimizi tanıdık. Ailesi ile tanıştım gidip evlerinde yatılı misafir oldum. Ki ailesi yaklaşık 1000 km uzakta. Herşeyleri ile dört dörtlük insanlar. Şimdi ise hayal ettiğim o saygı ve sevgiyi yaşıyorum. Çok saygılı kayınpederim ve kayınvalidem var. Ablam gibi beni koruyup kollayan iki görümcem var. Bu biraz da bizim elimizde. Aklımıza estiğinde bütçemizi ayarlayıp hala gezeriz. Gece yarısı kalkar gezmeye gideriz. Saat vs bizi bağlamaz hiç. Ne çok bağlıyız birbirimize ne çok uzak. Seçtiğim hayatı yaşıyorum. İleride ne olur bilemem ama şimdilik çok mutluyum.
çok sükür diyorum evliliğim için her zaman, çok şükür eşim gibi bir insanla evliyimYoksa evlilik herkes için bir imtihan mı?
Tesekkur ederim. Valla bazilari hic tartismadigini iddaa ediyor bilemicem ne kadar dogru, biz onlardan degiliz. Ama genel olarak mutluyuz bana göre.
Biz tartışamayan bi çiftiz hatta ilk yıllarda hiç olmuyordu ve ben kavga etmediğimize göre mutluyuz diye düşünürdüm ama meğer öyle olmuyormuş o. Meğer üzerini örtüyormuşuz.
Şimdi canımı sıkan birşey olduğunda carlıyorum,problem varsa çözülüyor,vallahi daha güzel.
evindeki fareyi öldürse o zaman olur muydu? çünkü o da hayvanİyice ölçüp tartmadan, "bu kişidir aradığım" demeden, çocuğa kediye garsona davranışını gözlemeden, kitaplığından en sevdiği kitabı sorup alıp okumadan, yataktaki uyumunuzu bilmeden, birlikte kaliteli sohbet edeceğin biri mi önemsemeden, stresli anlarda delirir /parlar mi, sakinliğini korur mu ölçmeden,tartmadan...
Sırf evlilik yaşındasın diye karşına çıkan 'niyeti ciddi' insanlarla evlenirsen elbet evlilik sınav olabilir
Ama tersi şekilde, emin adımlarla ilerlersen mutsuz olacağını düşünmüyorum
Dalga geçmek için yazmissiniz ama aynen o da bir kriter. Evindeki hayvanı vahşice öldürecek yollar mı arıyor, Vileda sopasıyla kafasına defalarca vurup bağırsaklarınin nasıl ağzından çıktığını komik bir şekilde - avcı edasıyla arkadaşlarına mi anlatıyor, yoksa evdeki fareyi zehirleyip ölüsünü atıp sizinle "nihayet kurtulduğu için memnun olduğunu ama içinin de bir tuhaf oldugunu- farenin ölüsünü atarken mutsuz hissettiğini" mi paylaşıyor?evindeki fareyi öldürse o zaman olur muydu? çünkü o da hayvan
kendisine zarar veren bir hayvanı öldüren insanlara inşallah sen de acı çeke çeke ölürsün tarzı beddua eden bir çok hayvansever var. günümüzde hayvanseverlik insan nefreti üzerine kurulu maalesef. o yüzden ben kedi seven erkekle yapamazdım çünkü sosyal medyanın da gazıyla ya kedimi istersin ya da defol diyebilir.Dalga geçmek için yazmissiniz ama aynen o da bir kriter. Evindeki hayvanı vahşice öldürecek yollar mı arıyor, Vileda sopasıyla kafasına defalarca vurup bağırsaklarınin nasıl ağzından çıktığını komik bir şekilde - avcı edasıyla arkadaşlarına mi anlatıyor, yoksa evdeki fareyi zehirleyip ölüsünü atıp sizinle "nihayet kurtulduğu için memnun olduğunu ama içinin de bir tuhaf oldugunu- farenin ölüsünü atarken mutsuz hissettiğini" mi paylaşıyor?