- 18 Haziran 2015
- 3.768
- 37.634
Şu an yok ama o dönem vardı eminimBorsada para olduğuna emin misiniz??
Ben de üzüldüm senin için, cidden.Şimdi insanları evlenirken görüyorum iste diyorum eşya, altın, ne istersen. Yapamayacak olan da evlenmesin. Ben bir çöp istemedim ne eşimden ne ailesinden. Her şeyi birlikte yapalım dedim sonuca bak bir canım kaldı elimde.
Kendimi deli gibi hissediyorum hayatım boyunca hiç kıskanç bir insan olmadım haset etmedim zaten her şeyim varmış benim ailem benim için her şeyi yapmış, bu yaşta insanların hayatına imrenir oldum. Yardımcı personelim evlendi 20li yaşlarda genç kız evinde olan eşyalar bende yok, altına araba alındı, ben de bekarken aldığım arabanın parasını yedirdim ne diyeyim ki
Sizin eşiniz düzelir mi bilmiyorum ama böyle bir yakınımız var hem de çok yakın her şeyine şahit olduğum biri karısının değerini hiç bilmedi ona takılan altınlar kocasının elinde eridi ekmek parasına muhtaç olduğu dönemler oldu kadının bütün enerjisi sömürüldğ ve kadın stresten vefat etti 36 yaşında falan ve en kötüsü anksiyete yakalanmışsınız nasıl toparlarsınız onu düşünün bence çünkü siz evliliğin maddi manevi yükünü alarak evlenmişsiniz bu kolay kolay değişmez en az bu döngüyü kırmak 3 yılınızı alır bence kendinizi dinlemelisiniz çünkü enerjiniz devamlı düşecek bunu nasıl toparlayacaksınız bunun için bir orta yol bulun mesela terapi vs olabilir ya da eşinizle dışarda özel olarak bir buluşma belirleyin karı kocadan ziyade birbirinizden bahsedin kendi içinizi dökün bir arkadaş gibi ve empati yapmasını isteyin kendiniz yerine koydurun ( koyması imkansız tabiki çünkü çok benmerkezci bir vibe veriyor eşiniz) umarım toparlayabilirsiniz öncelikle kendinizi ve bence birikim yapmaya başlayın kendinize özel eşinizin bilmeyeceğiAraba meselesi şöyle, eşim olacak yatırım üstadı arabamın modeli eskidiği için yenisini alalım dedi, o dönem hala düğün altınım ve eşimin borsadaki parası duruyordu. Arabamı satıp üzerine 200 bin verip 0 araba alacaktım. Eşim direkt alalım dedi eksi hesaptan ve krediyle aldık, sonrasına araba satıldı, ben arabanın parasının bi kısmıyla borcu kapattım ve kalan araba satışının 1/3 parasını eşime borçlarını kapatsın diye yolladım. Onu da borsada yedi. Yani bekarken aldığım arabanın 1/3ünü yedi. Ben o parayla kredimi kapatsam hala 2 sene faiz ve kredi borcu ödemezdim. Salak ben.
Sizi çok iyi anlıyorum ben de ilk evlendiğim aylarda böyleydim. Eşimin az biraz borcu vardı ama o borcu öyle bir büyüttü ki onun borcu var diye tüm masrafları ben karşılar oldum kirayı bile ödüyordum yine de yaranamadım. Bir gün baktım ki aslında para borca falan gitmiyor. Paralarını kendi hesabında borsaya yatırıyor. Bilen bilir ben de bir ara borsaya girdim ancak getirisi çok boş. Hani bir yerden çok iyi denk gelmesi lazım. Bence bir sene sonrasına baktığında altın daha iyi getiriyor. Bunları da söyledim dinletemedim en son önce güzellikle söyledim olmadı. Sonra bağır çağır kabullendi çok şükür ama aylarca direndim harcamadım paramı. Yine de büyük harcamalarda mutlaka arada bir gerginlik oluyor.Evet beni soldurdu köreltti içimi çürüttü çok üzgünüm kendime de geleceğime de güvenim kalmadı 8 senedir çalışıyorum, başladığım günle aynıyım şu an. Kendime nasıl yaptım bunu bilmiyorum
El elde baş başta kalmışsınız. Bundan sonrası daha kötüye gider. Yapmayın kendinize bunu. Ne güzel çocuk da yok. Sevgi ne karın dıyuruyor ne tek başına mutlu ediyorŞu an yok ama o dönem vardı eminim
Ben şuan istabuldayım, buradaki görev sürem bitmedi. Boşanma durumunda burda kalmak zorundayım ve ne acı ki kenarda 1 liralık birikimim yok:) güya 8 senedir çalışan bir kadınım ben:) ailem destek olur keşke yanlarına dönebilsem.Ben de üzüldüm senin için, cidden.
Ama madem sıfır noktasındasın, yeniden başlayabilirsin, hayat bitmedi ki devam ediyor.
Önce bir kafanı topla, sonra ne istediğine karar ver. İstemediğin hiçbir şeye artık devam etme bence de. 3 yıl boyunca yeteri kadar istemediğin şey vuku bulmuş. Artık dur diyebilirsin. Ama ne şekilde dur diyeceğine sen karar vereceksin.
Boşanırsan ailenin yanına mı dönersin? Onlar ne düşünür? Onlarla yaşamak evlilik hayatından daha mı konforlu olur, bunları sen bizden iyi bilirsin.
Boşanmadığın bir senaryoda ne yapacaksın? İçindeki öfke ne olursa diner mesela?
Sen beni olmaz siz haklısınız. Fakat eşiniz inanılmaz bencil. Siz de çalışıyorsunuz diye yüklendikce yüklenmiş size. Erkek evi geçindirmek zorunda. Siz maaşınızı biriktirin madem ben alırım ben yaparım diyor. Guvenceniz olsun ilerleyen yıllar için. Ben insanların değişeceğine inanmıyorum eski alışkanlıklarına geri dönecektir sadece uygun ortamı bekliyor.Arkadaşlar ben çok aptal bir kadınım. İyilikten kimseye bir fayda gelmeyeceğini malesef evlilikte tecrübe ettim. Senin/benim demeden elimde ne varsa ortaya koydum ama benim için hiçbir şey yapılmadı ben paradan ziyade bunu aşamıyorum.
Düğün altını mevzusundan sonra kapandı ya borçları tatiller planlar yapıyor bir şey alınacak olsa ben alırım diyor ama o kadar kırgınım ki bunlara mutlu olamıyorum.
Kocama güvenim kalmadı, bir çocuk sahibi olmak bile lüks oldu benim için zira kocam geçimimizi temin edebilir mi umudum yok..
Hayatımın bu dönemini böyle geçireceğimi hiç düşünmezdim ben kendime ne yaptım diyorum çok pişmanım
Tamam, görev süren ne zaman bitiyor Papua? Ya da bitmeden boşansan çok mu zorlanırsın orada tek yaşarken? Zaten 3 yıl boyunca bir anlamda tek başa çıkmışsın, yani en azından ekonomik boyutta.Ben şuan istabuldayım, buradaki görev sürem bitmedi. Boşanma durumunda burda kalmak zorundayım ve ne acı ki kenarda 1 liralık birikimim yok:) güya 8 senedir çalışan bir kadınım ben:) ailem destek olur keşke yanlarına dönebilsem.
Esasen eşimi her şeye rağmen seviyorum çok salakça ama. bir de korkuyorum sanırım 30larımı geçtim, boşansam bir daha çocuk sahibi olamam muhtemelen. Boşanmadığım senaryoda önceliği kendim olarak belirleyip eşime merhamet etmeden bencil bir eş olarak evliliğime devam etmem lazım. İstediğim ne varsa geç de olsa gerçekleştirmeliyim.. eşime mesajlar veriyorum tüm maddi yükü her şeye rağmen sana bırakmıyorum ki bahanen olmasın, bir sene sonra elinde ne var görmek istiyorum, doganın kanunu kadın güçlü erkek ister, lütfen bana gelecek kaygısı taşıttırma bu yaştan sonra. O kadar doluyum ki. En güzel yaşlarım hoyratça harcandı. Giden keşke sadece para olsaydı.
Neden bunu bencillik olarak görüyorsunuz? Bir erkek kadının eline bakmamalı. Dini olarak da erkek kadının bir kuruş parasını bile alamaz. Erkek eve bakmakla yükümlüdür. Kadın isterse çalışır ve parası kendine aittir. Ayrıca hala mesaj mı veriyorsunuz? Bir sürü şey yaşamışsınız erkekler mesajdan anlamıyor. Cidden anlamıyor. Çirkeflikten anlıyor. Tabii ağzınızı bozun aranızı açın demiyorum ama pat pat söyleyin. Kalbi kırılır veya kırılmaz onun sorunu. Ben öyle yapmak durumunda kaldım açıkçası ve anca biraz biraz anladı çoğu şeyi. Hiç de öyle beklediğim gibi küsme darılma olmadı. Elinizi korkak alıştırmayın derim.Ben şuan istabuldayım, buradaki görev sürem bitmedi. Boşanma durumunda burda kalmak zorundayım ve ne acı ki kenarda 1 liralık birikimim yok:) güya 8 senedir çalışan bir kadınım ben:) ailem destek olur keşke yanlarına dönebilsem.
Esasen eşimi her şeye rağmen seviyorum çok salakça ama. bir de korkuyorum sanırım 30larımı geçtim, boşansam bir daha çocuk sahibi olamam muhtemelen. Boşanmadığım senaryoda önceliği kendim olarak belirleyip eşime merhamet etmeden bencil bir eş olarak evliliğime devam etmem lazım. İstediğim ne varsa geç de olsa gerçekleştirmeliyim.. eşime mesajlar veriyorum tüm maddi yükü her şeye rağmen sana bırakmıyorum ki bahanen olmasın, bir sene sonra elinde ne var görmek istiyorum, doganın kanunu kadın güçlü erkek ister, lütfen bana gelecek kaygısı taşıttırma bu yaştan sonra. O kadar doluyum ki. En güzel yaşlarım hoyratça harcandı. Giden keşke sadece para olsaydı.
İyice borca girip kendisine para kalması için o şekilde yapmış sanırım yoksa senin ilk dediğin gibi 200 bin eklemek daha mantıklıymış.Araba meselesi şöyle, eşim olacak yatırım üstadı arabamın modeli eskidiği için yenisini alalım dedi, o dönem hala düğün altınım ve eşimin borsadaki parası duruyordu. Arabamı satıp üzerine 200 bin verip 0 araba alacaktım. Eşim direkt alalım dedi eksi hesaptan ve krediyle aldık, sonrasına araba satıldı, ben arabanın parasının bi kısmıyla borcu kapattım ve kalan araba satışının 1/3 parasını eşime borçlarını kapatsın diye yolladım. Onu da borsada yedi. Yani bekarken aldığım arabanın 1/3ünü yedi. Ben o parayla kredimi kapatsam hala 2 sene faiz ve kredi borcu ödemezdim. Salak ben.
Zaten gerek çevremde gördüklerim de gerekse buradan okuduğum konularda hiç şaşmayan bir durum varsa o da tembel, karısına yük olan, vasıfsız, borcu bitmeyen adamların asla ama asla değişmediği sonunda kadını hayal kırıklığına uğratıp borca soktuğudur. Bunun aksini görmedim daha. Benim liseden görüştüğüm birkaç erkek arkadaşım var adamlar evlenmeden evini arabasını almış bunun için çabalamış ve '' evliliğe borçla girmek istemiyorum rahat olalım eşimle geçim sıkıntısı çekmeyelim '' diye planlar yapıyor. Sorumluluk sahibi olmak budur diğer şekil o adam ne borçtan ne borsada ki hayali milyonlarından ne de karısının ömrünü çürütmekten başka işe yaramaz huyu bu çünkü.En başından hatalısınız kusura bakmayın. 18 yaşından beri çalışan bir kadınım, hem okudum hem çalıştım gebe kaldığımdan beri çalışmaya ara verdim. Bunları çok da geleneksel bir yapıda olmadığımı belirtmek için paylaşıyorum ama sizinki bambaşka bir boyut. Üzgünüm ama evin erkeği karısına, evine ve varsa çocuklarına bakmakla yükümlüdür. Bitti. Elindeki imkanlar dahilinde elbette. Gelinliğimi bile kendim alacaksam ne halt etmeye evleneyim? Neden standartlarımı düşüreyim? Yani bu beceriksiz işe yaramaz herife neden daha fazla katlanıyorsunuz gerçekten anlamıyorum. Adam sizi el üstünde tutacağına borç içinde yüzen, devamlı sizi aşağı çeken biri ve siz de katlanmaya devam ediyorsunuz. Kendi değerinizin farkına varırsınız umarım.
Hiçbir borcu ödemeyin kendisi ne yapıyorsa yapsın. Maaşınızı kendinize harcayın, kendinize elbise, çanta vb ihtiyaçlarınızı alın, kuaföre gidin keyfini çıkarın. Ayrıca borsa ile uğraştığından emin misiniz? Kumar falan oynamıyor eşiniz dimi?Eşimle 3 sene flört ardından evlendik, 3 senelik evliyiz, meslektaşız, iyi denilebilecek gelirlerimiz var, ailesini çok sever sayarım, eşimi de bu saydıklarım haricinde çok seviyorum, ama…
Evlenirken kenarda bir lirası yoktu, yalnızca bol arızalı bir arabası vardı. benim bir miktar birikimim vardı, arabam eşyalarım vs vardı, borcum yoktu.
Nişanı tamamen kendim karşıladım elbisesi organizasyonu yemesi içmesi. Düğün için de gelinliğimi dahi kendim aldım, davetiye, balayı cartcurt karşıladım. Düğün salonu ödemesi için de kendisine destek oldum yarısını ödedim diyebilirim. Takı toka istemedim. Ailesi ne uygun gördüyse taktılar. Benim için çok önemli de değildi. Fuzuli hiçbir şeye de para harcamadık her şey olması gerektiği gibi hatta olması gerektiğinden daha basitti.
Evlenince onun yaşadığı şehire geldim, onun evine yerleştik ev tutma maliyetimiz olmadı. Benim bekarken aldığım eşyaları getirdim, eve bir su bardağı almadım. Tayinciyiz gerek yok dedim zira onun yine parası yoktu, ıvır zıvır borçları vardı, açıkçası ben de birikimin eşyaya gitmesini istemedim, borca girmek de istemedim çünkü eşimle gezip tozup yiyip içmek istedim.
Kendisi o dönem bir miktar birikim yaptı benim birikimimden katkat fazlasını borsada değerlendiriyordu.
Evlendikten 3 ay kadar sonra eşimin arabasının büyük masrafları olmaya başladı, yüksek meblalara tamir ettirdik, arabasını sattık, elimdeki tüm birikimi verdim, üzerine kredi çektik, ona yeni bir araba aldık ve kıtkanaat günlerimiz başladı.. inanın bu gelirle bir çorap almayı lüks sayıyordum.. maaşımızın çoğu krediye gidiyordu, onun borsadaki parasına ise dokunmamıştık:) 6 ay sonra rahatlayacağımızı söylemişti…
Yemeden, gezmeden tozmadan, görmeden geçen aylar…bu arada benim eşşek gibi çalışırken böyle yaşamaktan bıktım kredi çekip kart borcumu kapatacağım ve insan gibi yaşayacağım diye ağladığım bir gece, dişimizi sıkalım 6 ay idare edelim, kart borcu için kredi çekilmez diye beni avuturken birkaç gün sonra evde bulunan 15 kadar çeyrek altını bozup kredi kartını kapattı ben borçlarla devam etmek zorunda kaldım…
evliliğimizde 9. Ayı tamamlamış tam elim azcık rahatlamışken, kendisi hala borç döngüsü içinde debelenmeye devam ediyordu, çünkü tüm gelirini borsaya akıtıyordu. kocamın borçları artık bende anksiyete yaratmaya başlamıştı, patladı patlayacak gibi düşünüyordum ve elimde ne varsa ona göndermekten, ona krediler çekmekten yine kendime ve evime faydam olmuyordu. Maaşımın hayrını göremeden aylar aylar geçti..Bu arada onun borsadaki parası katlanmaya devam ediyordu:)
Evliliğimizin 2. Senesinde artık borsadan çıkıp parasıyla borçlarını kapatmasını söyledim, zira ayda 50 bin tl eksi hesap faizi ödediği için eve de bana da hiçbir faydası yoktu. Bende de kocam her an patlatacak anksiyetesi başlamış kendimi kıstıkça kısmıştım.. inanın sigara haricinde masrafım yoktu. Çünkü kocamın maaşı yok gibi bir şeydi o kadar borcu vardı ki.. hesaplarıma göre borsadaki parası eksi hesaplarını da kredilerini de kapatıyordu..
borsadan çıkması konusunda İkna edemedim, borsaya ve eksi hesaplarına ayda 50 bin lira faiz ödemeye devam etti.. bir sene sonra artık borsadaki para kuşa dönmüş, eksi hesaplarını kredilerini döndüremeyen kocam benden düğün altınlarımı da istedi:)
Düğün altınlarımı da bozup verdim.. elimde bir lira kalmadı..
Birikimimle, arabamla borçsuz evlendiğim bir adamla 3 sene sonra elimde bolca kredi borcundan başka hiçbir şey kalmadı. 3 senelik evliliğimde bu kadar geriye gittiğimi görünce kafamı duvarlara vurmak istiyorum.
Tüm masrafları ortaklaşa üstlenerek, sırf erkek diye karşı tarafa yük olmaktan imtina ederek çıktığım bu yolda kendine 3 senedir bir çanta dahi alamamış bir kadın görüyorum..
Eşimin çok çok borcum var ağlamalarına kanıp tüm gelirimi ona verdiğime inanamıyorum… eşşek gibi çalışırken kendimi bu kadar ihmal ettiğime, kendi hakkıma bu kadar girdiğime inanamıyorum…
Eşim güya pişman, güya üzgün, güya artık benim mutluluğum için uğraşıyor ama her şey boş geliyor. Bana 3 senede varlık içinde bu kadar yokluk yaşattığı için onu affedemiyorum.
Ben ailemle yaşarken, bekarken, öğrenciyken yaşamadığım bir sefaleti evliliğimde yaşadım. Sabit gelirlerimiz bu kadar yüksek olmasına rağmen belki asgari ücretli iki çiftten daha alt düzeyde bir hayata layık görüldüm..
Her şeyi yerine koyacağım diyor peki bana evliliğimin üç senesini verebilecek misin? Çok yıprandım, standartlarım yükselsin diye evlenmemiştim ama bu kadar düşeceğini bilsem yüzüne bakmazdım…