yaaa evet bu da olabilir. yani bundan sonraki hayatimin nasil olacagi dusuncesi de boguyor beni. yukarida da yazdim ya hani hep robot gibi hissedecegim kendimi sanki. her sabah kahvalti, her aksam yemek bilmem ne. is hayati da baslayacak. yani bilmiyorum bundan kacis yok gibi ve ev bunu cok somutlastiriyor. yine de niye sinirimi evden cikariyorum cok anlamsizBence sizin derdiniz bir yere kök salma korkusu
Yani bir nevi özgürlüğün kısıtlanması gibi algılıyor olabilirsiniz bilinçaltınızda
Yıllarca yurt dışında yaşadınız, oradan oraya savruldunuz, bir yerde kalmadınız, evler mekanlar değişti durdu, yurda geri döndünüz, evlilik tantanaları ve hooop yerleşik hayat
Bence siz alıştığınız düzenden en son tamamen çıkacağınız nokta o ev olduğu için huzursuzsunuz
Tempo bitti, iki imza atıp o eve gireceksiniz bu sizi tırmalıyor
Kendinize hedefler koyarak yakın gelecekten başlayıp uzağa doğru duraklar belirleyerek rahatlayabilirsiniz
İşte atıyorum nikahtan sonra şurada tatil yapıp-döndükten sonra bahçeye bir ısıtma ünitesi alıp iki de sandalye alıp-kışın şu işle şu hobiyle yada şu eğitimle uğraşırken haftasonları orada eşimle kahve içeceğiz-yazın maaşımın şu kadar artacağı şu özellikte bir işe geçiş yaparken evdeki bilmem nereyi değiştirip-babamla bir yurtdışı seyahati yapıp-eve kedi alacam vs…..gibi…….
Hem tempolu hayatınıza devam edip hem evi yuvanız haline getirebilirsiniz
Ben sizi anladığımı sanıyorum: bir işe başlarken-bir karar verirken-hayatımda köklü bir değişiklik yaparken bende huzursuz hissederim çok istediğim birşey olsa bile ve başlarım düşünmeye, u dönüşü yapabileceğim manevralar üretirim, biryerden kendime bir kaçış noktası bulurum ve ancak öyle o değişimi aşarım, genelde sıkıntı çıkmaz niyetimi gerçekleştiririm
Şöyle düşünün bir ay sonra taşınabilirsiniz, bir yıl sonra boşanabilirsiniz, ilk uçakla alıp başınızı gidebilirsiniz, ellerinize kelepçe ayaklarınıza pranga vurulmuyor kaçış noktalarınız var
Bilmem anlatabildim mi
dugunume cok az bir zaman kaldi ama ben gercekten hic mutlu degilim. yani cok yorgunum zaten o ayri bir sey ama gecen haftaya kadar gayet mutluydum egleniyordum ama su an mutsuzum. evlilikten dolayi da degil yani zaten nisanlimla birlikte yasiyoruz oyle bir tedirginligim de yok. ama neden oldugunu bilmiyorum. nisanlimi da seviyorum onunla alakali bir sey de yok.
hem bu var hem de yani aileleri bir kenara biraksak bile sanki eskisi gibi olamayacakmisim gibi geliyor. nasil desem daha bayik biri olacagim sankiŞimdiye kadar nişanlınızla her şey resmiyete dökülene kadar 2 kişilik bir hayatınız vardı, düğünden sonra sizin aileniz eşinizin ailesi, geniş bir ailenin evli sorumluluk sahibi çocukları olmak korkutuyor olabilir.
evlenmemiş olsaydınız çok çılgın bir hayatınız mı olacaktı ki? sizin çalışmanız bildiğim kadarıyla zaten ihtiyaçtan değil istediğiniz, bu alanda kendinize yatırım yaptığınız için çalışıyorsunuz.hem bu var hem de yani aileleri bir kenara biraksak bile sanki eskisi gibi olamayacakmisim gibi geliyor. nasil desem daha bayik biri olacagim sankidusunuyorum yani ise git, eve gel, ise gitmezsen evde takil vs bu sekil bir hayat geliyor aklima. kendime diyorum sacmalama sen istedigin gibi yasarsin ne olacak diye ama ikna olamiyorum
e evet cok cilgin bi hayatim vardi saglik problemlerim disinda, evlilikle beraber sekteye ugradi. hazirliklar, aile ziyaretleri vs derken eskisi gibi degilim. evlenince eskiye donemeyecegimi dusunuyorum. ama sebep buysa acisini niye evden cikariyorum bilemedim.evlenmemiş olsaydınız çok çılgın bir hayatınız mı olacaktı ki? sizin çalışmanız bildiğim kadarıyla zaten ihtiyaçtan değil istediğiniz, bu alanda kendinize yatırım yaptığınız için çalışıyorsunuz.
kaldı ki nişanlınızla da yetişkin hayatınızını büyük bir kısmını zaten birlikte geçirmişsiniz.
evlenince değişecek olan tek somut şey bu ev olduğu için sanırım, içinizdeki bu eve olan garez.
e evet cok cilgin bi hayatim vardi saglik problemlerim disinda, evlilikle beraber sekteye ugradi. hazirliklar, aile ziyaretleri vs derken eskisi gibi degilim. evlenince eskiye donemeyecegimi dusunuyorum. ama sebep buysa acisini niye evden cikariyorum bilemedim.
Belkide yaşadığınız ev taşınacağınız evden daha konforlu ve ferah olduğu için böyle hissediyorsunuzdur. Ben de bu yüzden sıkıntı yaşardım genelde. Evlenmedim ama yaşadığım şehir küçük ve vasıfsızdı beni çok mutsuz ediyordu bu yüzden Antalya'ya okumaya gitmiştim dünyanın en mutlu huzurlu insanıydım lakin memleketimde ki evim çok güzel, ferah, bahçesiyle dekoruyla hiç çıkmak istemediğim evim tabi Antalya'da böyle bir ev mümkün değildugunume cok az bir zaman kaldi ama ben gercekten hic mutlu degilim. yani cok yorgunum zaten o ayri bir sey ama gecen haftaya kadar gayet mutluydum egleniyordum ama su an mutsuzum. evlilikten dolayi da degil yani zaten nisanlimla birlikte yasiyoruz oyle bir tedirginligim de yok. ama neden oldugunu bilmiyorum. nisanlimi da seviyorum onunla alakali bir sey de yok.
ev tamamen bitti iste birkac gelecek esya bir de bizim kisisel esyalarimiz kaldi yerlesecek. ama ben bu evi hic sevmedim yani anlatamiyorum sanki icinde mutlu olmayacakmisim gibi geliyor. boyle soguk bir havasi var anlatamiyorum. dun nisanlimin ailesi, benim babam falan evi gormeye gittik. babamlar cok sevindiler iste her yer cok guzel olmus diye baya keyiflendiler ama ben anlamadigim bir sekilde cok huzursuz oldum. icime bir sikinti geldi, karnima agri girdi yani ruhum daraldi. hemen ciktim evden. nisanlim yanima geldi onu gorunce de daha kotu oldum cok agladim. hemen gittik zaten sonra. evde de aglamaya devam ettim hep.
bugun oglen de arkadaslarim gormek istediler evi. onlari goturduk yine ayni sey oldu ama bu sefer nisanlim yanimdaydi surekli yanimda durdu, beni guldurmeye calisti sakalar falan yapti bu sefer aglamadim ama yine ayni sekilde hissettim. arabaya binince derin nefes aldim yani. nisanlim yokken zaten eve hic gitmiyorum o zaman daha huzursuz hissediyorum.
boyle anlatamiyorum sanki o evde mutlu olmayacakmisim gibi geliyor. yatak odasina bakiyorum mesela ben burada uyuyamam diyorum, bahceye bakiyorum burada nasil vakit gecirecegim diyorum. sanki cok yalniz kalacakmisim gibi geliyor. kendimi sakinlestirmeye calisiyorum yaptigin cok ayip, sana hic yakismiyor cocuk gibi davraniyorsun, sen su an simariklik yapiyorsun falan diyorum ama degismiyor bu durum.
haftasonu zaten psikologumla gorusecegiz ama daha once boyle bir sey yasayan oldu mu, bu surecte bunu normal gormeli miyim bilmiyorum. cok uzuluyorum nisanlimi da cok uzuyorum acikcasi.
yani simdi bazen babamda bazen kendi evimde kaliyorum alistigim icin ikisi de bana cok rahat geliyorBelkide yaşadığınız ev taşınacağınız evden daha konforlu ve ferah olduğu için böyle hissediyorsunuzdur. Ben de bu yüzden sıkıntı yaşardım genelde. Evlenmedim ama yaşadığım şehir küçük ve vasıfsızdı beni çok mutsuz ediyordu bu yüzden Antalya'ya okumaya gitmiştim dünyanın en mutlu huzurlu insanıydım lakin memleketimde ki evim çok güzel, ferah, bahçesiyle dekoruyla hiç çıkmak istemediğim evim tabi Antalya'da böyle bir ev mümkün değilO yüzden bi yerden fedakarlık etmek ve zamana bırakmak zorundasın sonra bi şekilde alışıyorsun. Çalışıyor musunuz peki işiniz bu düşünceye engel olabilir :)