evlenirken eve alisamayacakmisim hissi

Sadece kısa bir süre devam eden alışamama hali oluyor, huzuru ve huzurlu ortamı zor elde eden insanlar için köklü değişiklikler (ev, şehir değiştirmek vb.) korkutucu olabiliyor özellikle. Böyle bir durum yaşadın mı bilmiyorum ama bununla ilgili olabilir, ya da direkt değişimden hoşlanmayan birisindir. Evliliğin güzel gittikçe evine de ısınacağını düşünüyor ve umuyorum
 
sassyassyy .!.:
yaa tesekkurler yalniz olmadigimi bilmek iyi geldi.

aslinda ben esyalara veya ortama pek anlam yuklemem hatta bunu hayatimda ilk kez yasiyorum. okul hayatim boyunca her yaz baska bir ulkede, okul varken de her yil baska bir yurt odasindaydim. hic boyle bir durumla karsilasmadim. arabami cok sik degistiririm hic etkilenmem. ama bu hem yeni bir ortam hem de evliligin bana yapacagini dusundugum baski olabilir. bunlari kendime tek tek anlatiyorum ama eve gidince yine beni bir aglama tutuyor. bu salonda oturulmaz, bu bahcede vakit gecmez diye dusunuyorum hep. sebebini veya ne yapmam gerektigini artik psikologumla gorusurum :KK43:
Genişletmek için tıkla...

Ben de eşim evden çıkıp gitsin istemiyorum. Çünkü bu evde Napicam ben. Bu evde ne yapılır nasil zaman gecer diye panikliyorum😊

Benim sizden tek farkım şu, ben arabamızı satarken de ağladım. Bi önceki arabada da ağladım.

Babamın evi hala göz pınarımda bir damladır. 30 senem geçmiş orda. Baktığınız zaman evin hiçbir özelliği yok. Küçük bir ev. Asansörü bile yok ama bence dünyanın en güzel evi orası😊

Ben her değişiklikte zorlanıp ağlarım.

Siz de ciddi bir eşik atlıyorsunuz. Durumunuz ev değiştirmek ya da araba değiştirmek değil evlenmek.

Vaktiyle eşim beni aradı. 3 temmuz ile 20 temmuz boş düğün salonunda. Bu iki tarihten birini sec dedi.

Hiç düşünmedim. 20 temmuz dedim.

Maksat ordaki 2 haftayı kazanmak. Çünkü korkularim var. Panik içindeyim.

Dünyanın en iyi insaniyla evliyim. Ama 20 temmuz tarihi kesinlesince ağladım 🙈🙈🙈

Biz böyleyiz yani sevgili sassy. Bazılarına göre ruh hastasi, bazilarina göre yengec burcu duygusallığı, çoğunluğa göre ise şımarıklık.

Hiç-bir zaman ucus ucus mutlu olamayan, ağlamaya her zaman sebebi olabilen bi insanım işte. Sizde de var bana benzeyen ayaklar işte.

Huyunuz bu. Psikologluk bir vaka yok ama içiniz rahat etsin mutlaka sorun😊
 
o eve gidince konfor alanınızdan çıkacağınızı ,yepyeni bi hayata ve sorumluluğa başlayacağınızı biliyorsunuz ve bir yandan da evlilik yükü binmiş gibi omuzlarınıza ,o yüzden o ev geriyor sizi ,çünkü şu an alıştığınız evde alıştığınız düzendesiniz ama kafanızda o ev şu an belirsiz ,gelecek kaygısı hissettim ben ..

yani o ev de “evli “ adı altında nasıl olacağınızı ne yaşayacağınızı ,bilmiyorsunuz belirsizlik sizi hırpalıyor .. çünkü aynı evde yaşamakta evlilik daha farklı sorumluluklar barındırır

sizin tüm korkularınız ev hazır olunca su yüzüne çıkmış ,belki de hepsi önyargınızdır ,kaygılarınızdan ibarettir

üzülmeyin tadını çıkarın ,insan alışamam dediği her şeye alışıyor ,ben de istemediğim bi yere taşınmıştım şimdi de benimsedim mesela ..

insanın evi nerdeyse huzuru orda oluyor ,geçiyor gidiyor , ben ilk evlendiğimde 1 sene soy adıma alışamadım çok saçma ama kabullenemedim evlendiğimi 🤷🏼‍♀️ Kızlık soy adımı yakıştırmazdım uyumsuz oluyor ismime diye ,ısrarla kendi soy adımı kullandım ,halbuki severek evlendik eşimin soy adını beğenirim ama işte ☺️☺️

psikoloji çok derin bişey ,bilinçaltı çok fil hafızalı

üzülmeyin daha fazla “hepsi geçecek “

mutluluklar ❤️
 
Louder .!.:
Boleyn Kizi Boleyn Kizi nasıl duygulandım mesajınıza. Büyüdüğüm anneanne evini düşününce incecik sızlıyor kalbim. Hani “home” diye bir kavram var ya, yuva. Bunu düşününce hala o ev gelir aklıma, 6 sene geçmesine rağmen :KK43:
Genişletmek için tıkla...
Babamın evi tek cepheli. Batıya bakıyor. Ama orası da aslında bir sokak.

Ferah bir ev. Ama güneş alma süresi çok çok kısıtlı. Içi yeni ama apartman eski. Dedeciğim eliyle yapmış. Asansör bile yok. Doğal gaz bile geçen sene geldi. Klima ile ısınıyordu.

Odam minnacıktı bekarken. Ev zaten 85 metrekare. Her yeri küçük.

Ama sevgili louder... Dünyanın en güzel evi orası. Inanir misin?

Evlendim üst sokağa yerleştim. Camdan annemin evini görüyordum. Ve 5 senem o camda geçti. Fırsat bulduğum anda anneme gidiyordum.

Şu an o kiradan çıktım. Kendi evime geldim. Anneme 10 dakika mesafedeyim. Annemin evini gören cam yok artık.

Ama babamın evinin sokağına girince içime huzur doluyor. Köpeğini kedisini bile taniyorum oranın. Ordaki mutluluk, aidiyet ve güven hissini hiçbir yerde bulamadım.

Iyi bir evlilik yaptım. Mutluyum ama babamın evi bambaşka. Gözümün ucunda bir damla gibi duruyor.

Biri baba evi derse ağlarım öyle ki seviyorum orayı.

Senin de benzer şeyleri hissetmene sevindim. Insan kendisi gibi birini görünce çok seviniyor💙
 
Boleyn Kizi Boleyn Kizi şimdi bir anlatsam sabaha kadar ağlarım, susacağım o yüzden. hatta geyiğe vurma çabalarım olacak :) lütfen gömmeyin ama burcunuzu çok merak ettim :KK70:
 
Bence evlenince babanızdan ayrı kalacağınizin üzüntüsü... bir de eve her gün oğlumun evi diye gelen bir kayinvalideniz olacaksa evden soğumuş olmanız normal. yani bence evin fiziki durumu nasıl olursa olsun siz yine bu şekilde hissederdiniz...
 
sassyassyy .!.:
dugunume cok az bir zaman kaldi ama ben gercekten hic mutlu degilim. yani cok yorgunum zaten o ayri bir sey ama gecen haftaya kadar gayet mutluydum egleniyordum ama su an mutsuzum. evlilikten dolayi da degil yani zaten nisanlimla birlikte yasiyoruz oyle bir tedirginligim de yok. ama neden oldugunu bilmiyorum. nisanlimi da seviyorum onunla alakali bir sey de yok.

ev tamamen bitti iste birkac gelecek esya bir de bizim kisisel esyalarimiz kaldi yerlesecek. ama ben bu evi hic sevmedim yani anlatamiyorum sanki icinde mutlu olmayacakmisim gibi geliyor. boyle soguk bir havasi var anlatamiyorum. dun nisanlimin ailesi, benim babam falan evi gormeye gittik. babamlar cok sevindiler iste her yer cok guzel olmus diye baya keyiflendiler ama ben anlamadigim bir sekilde cok huzursuz oldum. icime bir sikinti geldi, karnima agri girdi yani ruhum daraldi. hemen ciktim evden. nisanlim yanima geldi onu gorunce de daha kotu oldum cok agladim. hemen gittik zaten sonra. evde de aglamaya devam ettim hep.

bugun oglen de arkadaslarim gormek istediler evi. onlari goturduk yine ayni sey oldu ama bu sefer nisanlim yanimdaydi surekli yanimda durdu, beni guldurmeye calisti sakalar falan yapti bu sefer aglamadim ama yine ayni sekilde hissettim. arabaya binince derin nefes aldim yani. nisanlim yokken zaten eve hic gitmiyorum o zaman daha huzursuz hissediyorum.

boyle anlatamiyorum sanki o evde mutlu olmayacakmisim gibi geliyor. yatak odasina bakiyorum mesela ben burada uyuyamam diyorum, bahceye bakiyorum burada nasil vakit gecirecegim diyorum. sanki cok yalniz kalacakmisim gibi geliyor. kendimi sakinlestirmeye calisiyorum yaptigin cok ayip, sana hic yakismiyor cocuk gibi davraniyorsun, sen su an simariklik yapiyorsun falan diyorum ama degismiyor bu durum.

haftasonu zaten psikologumla gorusecegiz ama daha once boyle bir sey yasayan oldu mu, bu surecte bunu normal gormeli miyim bilmiyorum. cok uzuluyorum nisanlimi da cok uzuyorum acikcasi.
Genişletmek için tıkla...

Oturacağın ev böyle üstüne üstüne geliyor di mi..evlendiğimde kiraya çıktık ve aynısı benim başıma gelmişti o evi hiçbir zaman sevmedim güneş görmüyordu sanki o eve girince mutlu olamıyordum bunalıyordum 8 sene oturdum ve o 8 senede hep hastanelerdeydim ev alıp çıktık rahatladım..bu evimi çok seviyorum
 
Onlarca sehir, ulke degistirdim. Gecen kaba bir hesap yaptim omrumun 4 yilindan fazlasi yurtdisinda otellerde gecmis. Baba evinden İstanbul’a gelisi saymazsak* evlendikten sonra 2. Evimize tasinmamiz haricinde hicbirinde de sorun yasamamistim. Evi kendim sectim. Tasinirken istemsizce agliyordum. Hamilelik hormonlarina bagladim. Halbuki 2 iken 3 kisi oldugumuz evdi burasi. Derken İc Anadolu’ya kisa sureli bir gorevlendirmem oldu. 6 ay diye yola ciktik, projenin ilk etabi bitti. Ya İstanbul’a, ya baska bir sehire gitmem gerekiyordu. İstanbul’a gelirsem bu evde olacagim diye oldugum yerde kalmayi teklif ettim. Tam olarak 18 ay kaldim ve o surecte bir kez olsun eve gelmedim. Aksine donecek olma fikri bile salya sumuk aglamama sebep oluyordu. Derken 3 etap sonrasi gorev yeri degisikligi farz oldu, Haziran’da dondum. Kafamda buyuttugum ne varsa hayal urunu oldugunu gordum. Her an tasinirim diye bu eve perde diktirmemistim. Su an perdeleri seciyorum bir yandan da onca zamanimi evhamli gecirdigime, akan gozyaslarima uzuluyorum. 😌

* Konunuzu okuyunca aklima yillar evvel herkesin guldugu bir sahnede hungur sakir agladigim geldi. Baba evinden henuz cikmis, ogrenci evime gecmistim. Tam olarak o zaman yasadigim hissiyata goturdunuz beni.



Kendinize zaman taniyin. Korktugunuz seylerle karsilasmayinca, zamanla degisecek hissiyatiniz. Mutluluklar.
 
Yavrum kuzum , düğün stresinden bunlar hep
Bir de köpek seni sevmiyorsa , kayinpederine iade et başka köpek alın en kocamanından ama kendin büyüt
Yani seni hayal ettim kendi evinin bahçesinde köpek tarafından kovalandigini , ciks olmadı yani
Keçi ve tavuk ne alaka ? Onu da çözemedim
Dışarıdan müdahaleler yüzünden içine sinmiyor olabilir , yoksa hevesle yaptığın ev neden aglayasin ?
Daha kahve içeceğiz evinin bahçesinde, güzel şeyleri düşün, o bahçedeki arkadaş sohbetlerini , sevgilinle yan yana oturup dolunayı izleyeceğiniz, evde kocaman partiler vereceğiniz anları düşün, stres olma gözünü seviyim , sen stres oldukça ben korkuyorum 🙈
 
Daha önceki yerlere alışman/alışmaman hiç sorun değildi ki!! Heryer geçiciydi senin için..bir sorun gördüğünde ,birşey ucundan hoşuna gitmediğinde zihinin "amaaaan..hepi topu x süre yaşayacağın yer çok kıllatma " diyor senin memnun olmayan yanını bastırıyordu. Ama bu yer farklı ..burası artık sürekli yaşayacağın evin. Belki mimar ile istişare içindeyken parça parça karar verirken bütünün nasıl gözükeceğini kafanda oturtamamıştın ama görünce çok hoşlanmadın..belki mimarın bir bildiği vardır diye ona hareket alanı sağladın ama ev seni yansıtmayan bir havaya büründü ..belki de tek neden senin köksüz bir çiçek olmandır.
 
sassyassyy .!.:
yaa tesekkurler yalniz olmadigimi bilmek iyi geldi.

aslinda ben esyalara veya ortama pek anlam yuklemem hatta bunu hayatimda ilk kez yasiyorum. okul hayatim boyunca her yaz baska bir ulkede, okul varken de her yil baska bir yurt odasindaydim. hic boyle bir durumla karsilasmadim. arabami cok sik degistiririm hic etkilenmem. ama bu hem yeni bir ortam hem de evliligin bana yapacagini dusundugum baski olabilir. bunlari kendime tek tek anlatiyorum ama eve gidince yine beni bir aglama tutuyor. bu salonda oturulmaz, bu bahcede vakit gecmez diye dusunuyorum hep. sebebini veya ne yapmam gerektigini artik psikologumla gorusurum :KK43:
Genişletmek için tıkla...
Bence sizin derdiniz bir yere kök salma korkusu
Yani bir nevi özgürlüğün kısıtlanması gibi algılıyor olabilirsiniz bilinçaltınızda
Yıllarca yurt dışında yaşadınız, oradan oraya savruldunuz, bir yerde kalmadınız, evler mekanlar değişti durdu, yurda geri döndünüz, evlilik tantanaları ve hooop yerleşik hayat
Bence siz alıştığınız düzenden en son tamamen çıkacağınız nokta o ev olduğu için huzursuzsunuz
Tempo bitti, iki imza atıp o eve gireceksiniz bu sizi tırmalıyor
Kendinize hedefler koyarak yakın gelecekten başlayıp uzağa doğru duraklar belirleyerek rahatlayabilirsiniz
İşte atıyorum nikahtan sonra şurada tatil yapıp-döndükten sonra bahçeye bir ısıtma ünitesi alıp iki de sandalye alıp-kışın şu işle şu hobiyle yada şu eğitimle uğraşırken haftasonları orada eşimle kahve içeceğiz-yazın maaşımın şu kadar artacağı şu özellikte bir işe geçiş yaparken evdeki bilmem nereyi değiştirip-babamla bir yurtdışı seyahati yapıp-eve kedi alacam vs…..gibi…….
Hem tempolu hayatınıza devam edip hem evi yuvanız haline getirebilirsiniz
Ben sizi anladığımı sanıyorum: bir işe başlarken-bir karar verirken-hayatımda köklü bir değişiklik yaparken bende huzursuz hissederim çok istediğim birşey olsa bile ve başlarım düşünmeye, u dönüşü yapabileceğim manevralar üretirim, biryerden kendime bir kaçış noktası bulurum ve ancak öyle o değişimi aşarım, genelde sıkıntı çıkmaz niyetimi gerçekleştiririm
Şöyle düşünün bir ay sonra taşınabilirsiniz, bir yıl sonra boşanabilirsiniz, ilk uçakla alıp başınızı gidebilirsiniz, ellerinize kelepçe ayaklarınıza pranga vurulmuyor kaçış noktalarınız var
Bilmem anlatabildim mi
 
sassyassyy .!.:
dugunume cok az bir zaman kaldi ama ben gercekten hic mutlu degilim. yani cok yorgunum zaten o ayri bir sey ama gecen haftaya kadar gayet mutluydum egleniyordum ama su an mutsuzum. evlilikten dolayi da degil yani zaten nisanlimla birlikte yasiyoruz oyle bir tedirginligim de yok. ama neden oldugunu bilmiyorum. nisanlimi da seviyorum onunla alakali bir sey de yok.

ev tamamen bitti iste birkac gelecek esya bir de bizim kisisel esyalarimiz kaldi yerlesecek. ama ben bu evi hic sevmedim yani anlatamiyorum sanki icinde mutlu olmayacakmisim gibi geliyor. boyle soguk bir havasi var anlatamiyorum. dun nisanlimin ailesi, benim babam falan evi gormeye gittik. babamlar cok sevindiler iste her yer cok guzel olmus diye baya keyiflendiler ama ben anlamadigim bir sekilde cok huzursuz oldum. icime bir sikinti geldi, karnima agri girdi yani ruhum daraldi. hemen ciktim evden. nisanlim yanima geldi onu gorunce de daha kotu oldum cok agladim. hemen gittik zaten sonra. evde de aglamaya devam ettim hep.

bugun oglen de arkadaslarim gormek istediler evi. onlari goturduk yine ayni sey oldu ama bu sefer nisanlim yanimdaydi surekli yanimda durdu, beni guldurmeye calisti sakalar falan yapti bu sefer aglamadim ama yine ayni sekilde hissettim. arabaya binince derin nefes aldim yani. nisanlim yokken zaten eve hic gitmiyorum o zaman daha huzursuz hissediyorum.

boyle anlatamiyorum sanki o evde mutlu olmayacakmisim gibi geliyor. yatak odasina bakiyorum mesela ben burada uyuyamam diyorum, bahceye bakiyorum burada nasil vakit gecirecegim diyorum. sanki cok yalniz kalacakmisim gibi geliyor. kendimi sakinlestirmeye calisiyorum yaptigin cok ayip, sana hic yakismiyor cocuk gibi davraniyorsun, sen su an simariklik yapiyorsun falan diyorum ama degismiyor bu durum.

haftasonu zaten psikologumla gorusecegiz ama daha once boyle bir sey yasayan oldu mu, bu surecte bunu normal gormeli miyim bilmiyorum. cok uzuluyorum nisanlimi da cok uzuyorum acikcasi.
Genişletmek için tıkla...
Normal bence hissettiklerin, alıştığın mekanları değiştirmek zor. Evler yaşadıkça anlam kazanır, şu an oturduğum eve taşındığımda aynı şeyleri hissettim ki bu evi meydana çıkarmak için yıllarca çalıştım, kentsel dönüşümle yıkılıp yeniden yapıldı, mis gibi butik bir site oldu ama taşındığım ilk aylar bana çok zor geldi, yok dedim sevemedim ama sonra yerleşip içinde yaşamaya başlayınca, anılar birikince sevdim, şimdi çok hoşuma gidiyor
 
Milana22 .!.:
Yavrum kuzum , düğün stresinden bunlar hep
Bir de köpek seni sevmiyorsa , kayinpederine iade et başka köpek alın en kocamanından ama kendin büyüt
Yani seni hayal ettim kendi evinin bahçesinde köpek tarafından kovalandigini , ciks olmadı yani
Keçi ve tavuk ne alaka ? Onu da çözemedim
Dışarıdan müdahaleler yüzünden içine sinmiyor olabilir , yoksa hevesle yaptığın ev neden aglayasin ?
Daha kahve içeceğiz evinin bahçesinde, güzel şeyleri düşün, o bahçedeki arkadaş sohbetlerini , sevgilinle yan yana oturup dolunayı izleyeceğiniz, evde kocaman partiler vereceğiniz anları düşün, stres olma gözünü seviyim , sen stres oldukça ben korkuyorum 🙈
Genişletmek için tıkla...
kopek nisanlimin buyuttugu kopek aslinda o kendisi icin getirdi, sana alisinca bir sey olmaz birkac tane yavru daha getiririz falan diyor ama o kopek gelen butun yavrulari yiyecekmis gibi geliyor bana😂 keciler tavuklar o evin videosunu atmistim ya kosede duruyorlar kayinpederime hediye (??) gelmis o da bi kismini bize hediye etmek istemis geri gondeririz zaten keci cam agaclarini yedi bile🙈 onlari cok takmiyorum gulup geciyordum aslinda ama simdi evin bahcesinde bile duramiyorum o bahceden cikip arabaya binene kadar huzursuzum.

ne bileyim orada mesela nisanlimla kendimi hayal edemiyorum, sanki babam bize hic yemege gelmeyecek, arkadaslarimizla bundan sonra parti yapmayacagiz da bir araya gelip oturup dagilacagiz, bundan sonra hayatim robot gibi olacak, bu bahcede hic mutlu olmayacagim, bu yatak odasindaki dolaplar tabut gibi uzerime gelecek iste eve girince pes pese aklima gelenler bunlar :KK43:
 
sassyassyy .!.:
dugunume cok az bir zaman kaldi ama ben gercekten hic mutlu degilim. yani cok yorgunum zaten o ayri bir sey ama gecen haftaya kadar gayet mutluydum egleniyordum ama su an mutsuzum. evlilikten dolayi da degil yani zaten nisanlimla birlikte yasiyoruz oyle bir tedirginligim de yok. ama neden oldugunu bilmiyorum. nisanlimi da seviyorum onunla alakali bir sey de yok.

ev tamamen bitti iste birkac gelecek esya bir de bizim kisisel esyalarimiz kaldi yerlesecek. ama ben bu evi hic sevmedim yani anlatamiyorum sanki icinde mutlu olmayacakmisim gibi geliyor. boyle soguk bir havasi var anlatamiyorum. dun nisanlimin ailesi, benim babam falan evi gormeye gittik. babamlar cok sevindiler iste her yer cok guzel olmus diye baya keyiflendiler ama ben anlamadigim bir sekilde cok huzursuz oldum. icime bir sikinti geldi, karnima agri girdi yani ruhum daraldi. hemen ciktim evden. nisanlim yanima geldi onu gorunce de daha kotu oldum cok agladim. hemen gittik zaten sonra. evde de aglamaya devam ettim hep.

bugun oglen de arkadaslarim gormek istediler evi. onlari goturduk yine ayni sey oldu ama bu sefer nisanlim yanimdaydi surekli yanimda durdu, beni guldurmeye calisti sakalar falan yapti bu sefer aglamadim ama yine ayni sekilde hissettim. arabaya binince derin nefes aldim yani. nisanlim yokken zaten eve hic gitmiyorum o zaman daha huzursuz hissediyorum.

boyle anlatamiyorum sanki o evde mutlu olmayacakmisim gibi geliyor. yatak odasina bakiyorum mesela ben burada uyuyamam diyorum, bahceye bakiyorum burada nasil vakit gecirecegim diyorum. sanki cok yalniz kalacakmisim gibi geliyor. kendimi sakinlestirmeye calisiyorum yaptigin cok ayip, sana hic yakismiyor cocuk gibi davraniyorsun, sen su an simariklik yapiyorsun falan diyorum ama degismiyor bu durum.

haftasonu zaten psikologumla gorusecegiz ama daha once boyle bir sey yasayan oldu mu, bu surecte bunu normal gormeli miyim bilmiyorum. cok uzuluyorum nisanlimi da cok uzuyorum acikcasi.
Genişletmek için tıkla...
Gunaydın sasyy, arkadasımda oldu. Evini hiç sevmedi hiç. Fakat o evine ilk geldiği zaman bir sebeple korkmus, onu evle bagdastırdı. Hep cıkmak istedi ve tasındı. Boyle bir sey yasamıs olabılır mısın? Ayrıca tasınırsın ne olacak kı, sevecegin bir ev bulursun üzülme, mutluluklar dilerim❤️
 
Anamnez .!.:
Daha önceki yerlere alışman/alışmaman hiç sorun değildi ki!! Heryer geçiciydi senin için..bir sorun gördüğünde ,birşey ucundan hoşuna gitmediğinde zihinin "amaaaan..hepi topu x süre yaşayacağın yer çok kıllatma " diyor senin memnun olmayan yanını bastırıyordu. Ama bu yer farklı ..burası artık sürekli yaşayacağın evin. Belki mimar ile istişare içindeyken parça parça karar verirken bütünün nasıl gözükeceğini kafanda oturtamamıştın ama görünce çok hoşlanmadın..belki mimarın bir bildiği vardır diye ona hareket alanı sağladın ama ev seni yansıtmayan bir havaya büründü ..belki de tek neden senin köksüz bir çiçek olmandır.
Genişletmek için tıkla...
evet bu da olabilir 🙈 ben bir yerde sikilirsam hemen o ortami terk edebilme luksum vardi her zaman. yani bu ulkeyi sevmedin tamam hadi digerine gecebilirsin, ev yine ayni sekilde. cunku normal daireydi onu bosalt buna gec kolaydi. bu evi omurluk olmasi icin yaptirdik. belki de bu beni boguyor yani ama mesela babamin evi de ayni, omurluk yaptirmis hala oturuyoruz. yeni bir ev de degil gayet eskidi ama hala icinde cok huzurlu hissederim. bilmiyorum ya umarim sebep bunlardan biridir de alisinca hepsi gecer yoksa kendim cok uzuluyorum nisanlimi babami herkesi de cok uzuyorum.
 
Minaredenatbeni .!.:
Bence sizin derdiniz bir yere kök salma korkusu
Yani bir nevi özgürlüğün kısıtlanması gibi algılıyor olabilirsiniz bilinçaltınızda
Yıllarca yurt dışında yaşadınız, oradan oraya savruldunuz, bir yerde kalmadınız, evler mekanlar değişti durdu, yurda geri döndünüz, evlilik tantanaları ve hooop yerleşik hayat
Bence siz alıştığınız düzenden en son tamamen çıkacağınız nokta o ev olduğu için huzursuzsunuz
Tempo bitti, iki imza atıp o eve gireceksiniz bu sizi tırmalıyor
Kendinize hedefler koyarak yakın gelecekten başlayıp uzağa doğru duraklar belirleyerek rahatlayabilirsiniz
İşte atıyorum nikahtan sonra şurada tatil yapıp-döndükten sonra bahçeye bir ısıtma ünitesi alıp iki de sandalye alıp-kışın şu işle şu hobiyle yada şu eğitimle uğraşırken haftasonları orada eşimle kahve içeceğiz-yazın maaşımın şu kadar artacağı şu özellikte bir işe geçiş yaparken evdeki bilmem nereyi değiştirip-babamla bir yurtdışı seyahati yapıp-eve kedi alacam vs…..gibi…….
Hem tempolu hayatınıza devam edip hem evi yuvanız haline getirebilirsiniz
Ben sizi anladığımı sanıyorum: bir işe başlarken-bir karar verirken-hayatımda köklü bir değişiklik yaparken bende huzursuz hissederim çok istediğim birşey olsa bile ve başlarım düşünmeye, u dönüşü yapabileceğim manevralar üretirim, biryerden kendime bir kaçış noktası bulurum ve ancak öyle o değişimi aşarım, genelde sıkıntı çıkmaz niyetimi gerçekleştiririm
Şöyle düşünün bir ay sonra taşınabilirsiniz, bir yıl sonra boşanabilirsiniz, ilk uçakla alıp başınızı gidebilirsiniz, ellerinize kelepçe ayaklarınıza pranga vurulmuyor kaçış noktalarınız var
Bilmem anlatabildim mi
Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle bu bence. Birlikte yaşıyor da olsanız evliliğin adı ev yerleşik yaşam bunlar korkutuyor.
 
sassyassyy .!.:
dugunume cok az bir zaman kaldi ama ben gercekten hic mutlu degilim. yani cok yorgunum zaten o ayri bir sey ama gecen haftaya kadar gayet mutluydum egleniyordum ama su an mutsuzum. evlilikten dolayi da degil yani zaten nisanlimla birlikte yasiyoruz oyle bir tedirginligim de yok. ama neden oldugunu bilmiyorum. nisanlimi da seviyorum onunla alakali bir sey de yok.

ev tamamen bitti iste birkac gelecek esya bir de bizim kisisel esyalarimiz kaldi yerlesecek. ama ben bu evi hic sevmedim yani anlatamiyorum sanki icinde mutlu olmayacakmisim gibi geliyor. boyle soguk bir havasi var anlatamiyorum. dun nisanlimin ailesi, benim babam falan evi gormeye gittik. babamlar cok sevindiler iste her yer cok guzel olmus diye baya keyiflendiler ama ben anlamadigim bir sekilde cok huzursuz oldum. icime bir sikinti geldi, karnima agri girdi yani ruhum daraldi. hemen ciktim evden. nisanlim yanima geldi onu gorunce de daha kotu oldum cok agladim. hemen gittik zaten sonra. evde de aglamaya devam ettim hep.

bugun oglen de arkadaslarim gormek istediler evi. onlari goturduk yine ayni sey oldu ama bu sefer nisanlim yanimdaydi surekli yanimda durdu, beni guldurmeye calisti sakalar falan yapti bu sefer aglamadim ama yine ayni sekilde hissettim. arabaya binince derin nefes aldim yani. nisanlim yokken zaten eve hic gitmiyorum o zaman daha huzursuz hissediyorum.

boyle anlatamiyorum sanki o evde mutlu olmayacakmisim gibi geliyor. yatak odasina bakiyorum mesela ben burada uyuyamam diyorum, bahceye bakiyorum burada nasil vakit gecirecegim diyorum. sanki cok yalniz kalacakmisim gibi geliyor. kendimi sakinlestirmeye calisiyorum yaptigin cok ayip, sana hic yakismiyor cocuk gibi davraniyorsun, sen su an simariklik yapiyorsun falan diyorum ama degismiyor bu durum.

haftasonu zaten psikologumla gorusecegiz ama daha once boyle bir sey yasayan oldu mu, bu surecte bunu normal gormeli miyim bilmiyorum. cok uzuluyorum nisanlimi da cok uzuyorum acikcasi.
Genişletmek için tıkla...
Biraz takıntılı mısın acaba, nişanlınla sorun yoksa seviyorsan neden alışmam diye düşünüyorsun garip bir durum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Sedef93
Çıldırtan görümce anıları
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
2K
Vignette
Vignette
G
Aldatıldım zaman verdim ne yapacağımı bilmiyorum
5 6 7
Yorumlar
131
Görüntüleme
8K
fash
F
G
Nişanlım bana ihanet ediyor
4 5 6
Yorumlar
108
Görüntüleme
7K
Nezormusbu
N
lilypadd
Annemin evi çok pis
2
Yorumlar
20
Görüntüleme
2K
mahmut abi
M
B
2 cocukla sizce boşanmalı mıyım nolur yardım edin
2 3
Yorumlar
58
Görüntüleme
4K
Pamukannesi83
Pamukannesi83
X