- 27 Mart 2017
- 9.509
- 48.090
-
- Konu Sahibi sassyassyy
- #1
kucuk bu evimiz yani simdi degilse ileride illaki degistirmek gerekecektiŞu an yaşadığınız evde yaşasaydınız
Orada anılar biriktikçe orayı da seveceksinizkucuk bu evimiz yani simdi degilse ileride illaki degistirmek gerekecekti
evde hicbir problem yok sadece biraz sessiz bir yerde ama zaten orayi da ben sectim. her detay benim istedigim gibi oldu yani. hatta kendimiz rahat edelim diye her seyi ailelerimizin evinde alistigimiz sekilde yaptirdik diyebilirim. ama anlamiyorum yani su an dusundugumde mesela o evin bahcesinde olmayi hic istemem. iyi hissetmem iste.İlk evlendiğimde ben de bir süre yabancılık çekmiştim kendi evimde. Hatta evde duramayıp sürekli annemlere gidiyorum diye annem endişelenmişti. Sonra geçti gittiii...
Ama bu kadar yoğun huzursuzluk hissini, ağlamayı falan anlayamadım. Ev yani sonuçta, dört duvar. Çok ciddi bir problemi yoksa ki yoktur senin evinde, bu derece huzursuzluk mantıklı değil sanki.
yani ailelerimiz de fikir verdi ama genel olarak ic mimar arkadasimla beraber ben sectim her seyi. sehirden biraz uzakta ev aklima bir tek bu geliyor ama zaten yerini de ben sectim.Evin dekorasyonu, eşya seçimleri vs'si kime ait? Evi hoşlanmadığın biriyle özdeşleştiriyor olabilir misin?
Evlilik stresi bence bu. Yoksa insan kendi seçtiği kendi döşediği evden bu kadar rahatsız olmaz.evde hicbir problem yok sadece biraz sessiz bir yerde ama zaten orayi da ben sectim. her detay benim istedigim gibi oldu yani. hatta kendimiz rahat edelim diye her seyi ailelerimizin evinde alistigimiz sekilde yaptirdik diyebilirim. ama anlamiyorum yani su an dusundugumde mesela o evin bahcesinde olmayi hic istemem. iyi hissetmem iste.
yaaa iste o gordugun terasta aglama krizlerine girdim dunBen yaşarım o evde sıkıntı yok ,
Şaka bir yana da yeni bir düzen yeni ev insana korkutucu gelebiliyor. Ben aylarca alışamadım evime çevreme ki hala çevreye alışamadım ama evimi sevdim seviyorum.
bu da olabilir tabi ki. onun icin haftasonunu bekliyorum bakalim yine ne durumdayim diyePsikologun daha dogru bir yonlendirme yapacaktir tabi ki ama sanki baska problemlerin ustunu kapatip evi kafanda günah kecisi ilan etmissin. Yani seni mutsuz edecegini dusundugun baska seyler var, bunlar o eve tasindiginda baslayacak ve sen bu son nokta oldugu icin o eve isinamiyorsun. Yazdiklarindan nisanlinin ailesiyle ilgili bazi sorunlar yasadigini hatirliyorum. Bunlar tamamen cozuldu mu? Ya da çözülemeyecek ama senin kulak arkasi etmen ya da gormezden gelmen gereken seyler mi birikti? Tek sorun o evin icine sinmemesi mi yoksa o evin son durak olmasi mi?
bahcede kopegimiz var daha dogrusu nisanlimin ailesinin evindeki kopegi bizle kalacak ama hic kucuk ve sevimli degil boyu benden de uzun bi aksaray malaklisiEve alışmakta zorlanacaksan minik bir kedi - köpek almaya ne dersin? Alışma sürecinde sana da yol arkadasi olur hem eve neşe katar.
Tabii yakında ülke değiştirme planınız falan varsa almayın ama...
Bir de eve şu an isinmaman çok normal, yaşanmışlık yok bir şey yok.
Ben ilk ogrenci evimden ev arkadaşımin alengirli hayatından kaçmak için tanımadığım iki kızın evine taşınmistim. Ev saçma sapan bir evdi. şöyle söyleyeyim arkadaşımın odasında gömme dolap vardı, açınca icinde küvet ve sohben vardıGizli ebeveyn banyosu bir de kiler gibi bir oda ev sahibine aitti, ev sahibi zırt pirt gelir o odadan bir şeyler alırdı. İlk evimi ne hayallerle , duvarlarına stickerlar yapıştırarak, tuğlalardan kitaplık yaparak - çocukluk hayalimi gerçekleştirir gibi dizmistim ama bu evde milletin salonunu kendime oda yaptım, kendi yatağım + iki çekyat , saçma sapan bir evdi.
Hiç ısınamadım, üstelik iki kişinin kaç yıldır beraber yaşadığı evin salonuna yerleşmiş biriydim, evin bir sahibi gibi değil de odayı kiralayan kız gibiydim.
Sonuç olarak o evde harika anılarım geçti, kızlardan biri en yakın arkadaşım oldu ve taşınırken tencereleri sarıp kolilerken çok ağladım:)
Evin içine girip anılar yaşayınca o eve ait hissediyorsun. Senin de içine girdikten mutlu günler yaşadıktan sonra eve aidiyetin artacaktır.