- 23 Ağustos 2012
- 49.498
- 229.385
-
- Konu Sahibi parfumkokusu
- #41
neden sizin halınızı çöpe atıyor size mi gelip bakıyordu çocuğa. siz ona bıraksaydınız işe giderken o kendi evinde baksaydı akşam alsaydınız. ona ne oluyor haftasonu gezmeleriniz buna nasıl karışıyor. iyi dayanmışsınız.çok fazla şey. çocuğun yemesi içmesi giyinmesi gezmesi vs dışında hafta sonu gittiğimiz yerler. evdeki eşyalar. tiftik çıkarıyor diye ben yokken çöpe atılan halı, çocuğa verilmeyen ama doktor reçeteli şurupları vermeme( zararlı diye. sonra çocuk orta kulak enfeksiyonu oldu. tabi ben şuruplar azalmayınca farkettim 2-3 gün sonra) , günde 10 kez aramalar. aksam bile arayıp çocuğa yemek verin diye tembih etmeler ( biz vermiyormuşuz gibi), telefon açılmayınca yarım saat sonra kapıya dayanmalar. hepsini çocuğu bahane ederek yaptı. alerjik çocuğa bal vermişliği bile var. verme dediğimiz halde. gece yüksek ateşle götürdük hastaneye vs. bunlar 2 dk içinde aklıma gelenler
Cocuk istemiyorsam yapmam. Dusunecek bir sey yok. Cocuk maddi manevi zor. Siz kendinizi yeterli gormuyorsaniz kimseyi dinlemeyin. Cunku en cok anne olarak siz yipraniyorsunuz. Benim de bir oglum var. Allah uzun omur versin, ikinciyi asla istemiyorum. Esim de benimle hemfikir. Ama ben istemeyip o istese bile benim icin farketmez. Oturdugu yerden hadi bi cocuk yap da sevelim demekle olmuyor. Bakiminda yardimci olmayacaksa konusmaya hakki yok.merhaba, 8 yıllık evliyim. 3 yaşında oğlum var. konu kısaca eşim 2.çocuğu istiyor. ben çalışıyorum. orta gelir durumunda bir aileyiz. ama ben çocuk istemiyorum. sebeplerim:
öncelikle oğlum doğduğunda çok zorlandım. 3 aylıkken kv bırakıp çalıştım. bırakmak zorundaydım. ayrılırsam o imkanlarda iş bulamazdım. çocuk hep ufakken onlar baktı. çok sorun yaşandı. kendi annemde çalışıyor bakma şansı yok. kv herşeye karıştı. eşimle sürekli kavgalar ettik. son 1,5 yıldır düzenimizi tekrar kurduk ama çok yıprandım. sütüm azaldı stresten vs. eşim o anlamda hiç arkamda durmadı. hep pasifti. sessizdi.
ikinci sebep, çocuğum hala çok aşırı anneci. herşeyde sürekli anne. anneyle yer içer gezer. evde bir elimle yemek yaparken. diğer yandan fırlarım oyununa. babayı sever ama onunla oynama peşinde değil.
eşim ilgilidir. ev işlerine yardım eder ama çocukla oynamayı beceremiyor. oyalayamıyor. sıkılıyor mu anlamadım ama oyalaması 5 dk sürmez. oğlan yine tepemde olur. haliyle herşeye bölünüyorum.
çok zor ve stresli bir çocuktu oğlum. tüm sendrom atak kolik ne varsa hepsini hiç atlamadan üst seviyede yaşadık. 2 yaşına kadar gece uyku sorunları oldu. çoğu gece kalkıp 2den 5e oturduk. ben 7 de tekrar işe gittim o halde.
allah can sağlığı versin oğlumu çok seviyorum şikayetci de değilim. çok iyi niyetli konuşkan bir çocuk. çok sevecen ama benim aklımdaki onun sağlıkla büyüdüğünü görmek. artık sonrasında ise biraz rahat etmek. onunla güzel anılar biriktirmek.
yeniden başlamak fikrine çok sıcak değilim. hadi çocuğun zorlukları belki bir süre. sonrasında can sağlığı olsun düzelir diyorum ama yeniden çocuğumu kv bırakmak, tekrar aynı sorunları yaşamak istemiyorum. kimse ile yüz göz olmak da istemiyorum. eşimde biliyorum yine çocuk doğsa kv yi ister. bakıcı vs güvenmez. yani yine kavgalar huzursuzluk çıkar adım gibi eminim. fikir sormak için yazıyorum. teşekkürler herkese
edit.: bu arada yaşımı eklememişim. 36 yaşındayım. eşimin ısrarı da ondan zaten. yaş geçtikçe riskleri biliyor.
başta çocuk ufak hava soğuk diye o bize geldi. eşim sabah erken kalkıp araçla gider alır gelirdi 7 de. sonra akşamüstü de evine bırakırdı tekrar. evde sorun olmaya başlayınca çocuk da bir yaşını geçince ona götürmeye başladık çocuğu. o zaman evin direk içine değil ama yine pek çok şeye emrivaki yaparak müdahalesi oldu. bazı şeylerden eşimin bile haberi olmuyordu. iyi niyet adı altında yapınca eşimde hep pasif kaldı. ağzından çıkan tek şey napayım annem cahil bi kadın laf anlamıyor ki şeklinde. haklı bulmasa bile müdahaleyi asla önleyemedi. mesela oğlumun ilk saçını kestirip saklamak istedim. kuaförde resimlerini çekecektim. ama bir gün işten kvye gittik çocuğu almaya. saçları nerdeyse 2 numara. sinir krizi geçirecektim. tansiyonum düştü. niye yaptınız dedim. e çocuk bunaldı sıcaktan dedi. keşke söyleseydiniz ben başka bişi düşünüyordum dedim. ama duymazdan geldi. eşimle çok kavga ettik ogün. çok ağladım mesela. küçük bişi olabilir ama can yakıcı. çalışıyorsun diye evladın üstünde söz hakkın olmuyor gibi oluyor. daha nice şey var.neden sizin halınızı çöpe atıyor size mi gelip bakıyordu çocuğa. siz ona bıraksaydınız işe giderken o kendi evinde baksaydı akşam alsaydınız. ona ne oluyor haftasonu gezmeleriniz buna nasıl karışıyor. iyi dayanmışsınız.
Bir çocuk vermişsiniz ağzınızdan burnunuzdan getirmişler. İkinciyi verirseniz kanser eder bunlar. Çocuk yoluyla anasının gönlünü ediyor eşiniz, başka türlü eyvallahınız olmayacak çünkü, o anası her şeyinize burnunu sokamayacak. Yok sana çocuk mocuk otur çayını iç deyin.başta çocuk ufak hava soğuk diye o bize geldi. eşim sabah erken kalkıp araçla gider alır gelirdi 7 de. sonra akşamüstü de evine bırakırdı tekrar. evde sorun olmaya başlayınca çocuk da bir yaşını geçince ona götürmeye başladık çocuğu. o zaman evin direk içine değil ama yine pek çok şeye emrivaki yaparak müdahalesi oldu. bazı şeylerden eşimin bile haberi olmuyordu. iyi niyet adı altında yapınca eşimde hep pasif kaldı. ağzından çıkan tek şey napayım annem cahil bi kadın laf anlamıyor ki şeklinde. haklı bulmasa bile müdahaleyi asla önleyemedi. mesela oğlumun ilk saçını kestirip saklamak istedim. kuaförde resimlerini çekecektim. ama bir gün işten kvye gittik çocuğu almaya. saçları nerdeyse 2 numara. sinir krizi geçirecektim. tansiyonum düştü. niye yaptınız dedim. e çocuk bunaldı sıcaktan dedi. keşke söyleseydiniz ben başka bişi düşünüyordum dedim. ama duymazdan geldi. eşimle çok kavga ettik ogün. çok ağladım mesela. küçük bişi olabilir ama can yakıcı. çalışıyorsun diye evladın üstünde söz hakkın olmuyor gibi oluyor. daha nice şey var.
ayy yok kardeş, kendin bakabilecek duruma maddi / manevi gelirsen yap 2. çocuğu, yoksa aman aman evlerden ırak bişi yaşamışsın. her şeyi gözünde bırakmışlar.başta çocuk ufak hava soğuk diye o bize geldi. eşim sabah erken kalkıp araçla gider alır gelirdi 7 de. sonra akşamüstü de evine bırakırdı tekrar. evde sorun olmaya başlayınca çocuk da bir yaşını geçince ona götürmeye başladık çocuğu. o zaman evin direk içine değil ama yine pek çok şeye emrivaki yaparak müdahalesi oldu. bazı şeylerden eşimin bile haberi olmuyordu. iyi niyet adı altında yapınca eşimde hep pasif kaldı. ağzından çıkan tek şey napayım annem cahil bi kadın laf anlamıyor ki şeklinde. haklı bulmasa bile müdahaleyi asla önleyemedi. mesela oğlumun ilk saçını kestirip saklamak istedim. kuaförde resimlerini çekecektim. ama bir gün işten kvye gittik çocuğu almaya. saçları nerdeyse 2 numara. sinir krizi geçirecektim. tansiyonum düştü. niye yaptınız dedim. e çocuk bunaldı sıcaktan dedi. keşke söyleseydiniz ben başka bişi düşünüyordum dedim. ama duymazdan geldi. eşimle çok kavga ettik ogün. çok ağladım mesela. küçük bişi olabilir ama can yakıcı. çalışıyorsun diye evladın üstünde söz hakkın olmuyor gibi oluyor. daha nice şey var.
sütüm azaldı stresten vs. eşim o anlamda hiç arkamda durmadı. hep pasifti. sessizdi.
Valla eşiniz çocuk ister tabi. Doğuran var, bakacak olan var. Onlar çatışsa da aradan sıyrılır. Okuduklarımdan anladığım sıfırdan başlamaya (haklı olarak) enerjiniz yok.eşimde biliyorum yine çocuk doğsa kv yi ister. bakıcı vs güvenmez. yani yine kavgalar huzursuzluk çıkar adım gibi eminim.
kesinlikle öyle düşünüyorum. maddi durum elverse zaten 2 sene ücretsiz izin alma fikri vardı aklımda. çünkü seviyorum hala bebek görsem yolda içim eriyor. evet oğlum çok mızmız iştahsız biraz zor bir bebekti. ama geçiyor sonuçta. geriye sevgisi kalıyor. gözümü karartırdım ama diğer faktörler olunca hep vazgeçtim. maddi yönden tek maaşla çok zor olur bizim için. ve eşimin annesinin yaptıkları cahillikten olabilir ama asla iyi niyet olarak görmüyorum. tabi eşim bunu böyle algılamıyor. annesi sonuçta diye sanırım. kör oluyor adam resmen ailesi denilince. empati kurabilse benimle belki çözülecek birşeyler. o da yok!ayy yok kardeş, kendin bakabilecek duruma maddi / manevi gelirsen yap 2. çocuğu, yoksa aman aman evlerden ırak bişi yaşamışsın. her şeyi gözünde bırakmışlar.
kesinlikle tüm endişemin özeti bu.Valla eşiniz çocuk ister tabi. Doğuran var, bakacak olan var. Onlar çatışsa da aradan sıyrılır. Okuduklarımdan anladığım sıfırdan başlamaya (haklı olarak) enerjiniz yok.
peki siz kadını uyardığınızda yine devam ediyormuydu aynı tavırlara. birde gerçekten cahil olduğu için mi yapıyordu bunu yoksa klasik kaynanalık yapmak için mi yapıyordubaşta çocuk ufak hava soğuk diye o bize geldi. eşim sabah erken kalkıp araçla gider alır gelirdi 7 de. sonra akşamüstü de evine bırakırdı tekrar. evde sorun olmaya başlayınca çocuk da bir yaşını geçince ona götürmeye başladık çocuğu. o zaman evin direk içine değil ama yine pek çok şeye emrivaki yaparak müdahalesi oldu. bazı şeylerden eşimin bile haberi olmuyordu. iyi niyet adı altında yapınca eşimde hep pasif kaldı. ağzından çıkan tek şey napayım annem cahil bi kadın laf anlamıyor ki şeklinde. haklı bulmasa bile müdahaleyi asla önleyemedi. mesela oğlumun ilk saçını kestirip saklamak istedim. kuaförde resimlerini çekecektim. ama bir gün işten kvye gittik çocuğu almaya. saçları nerdeyse 2 numara. sinir krizi geçirecektim. tansiyonum düştü. niye yaptınız dedim. e çocuk bunaldı sıcaktan dedi. keşke söyleseydiniz ben başka bişi düşünüyordum dedim. ama duymazdan geldi. eşimle çok kavga ettik ogün. çok ağladım mesela. küçük bişi olabilir ama can yakıcı. çalışıyorsun diye evladın üstünde söz hakkın olmuyor gibi oluyor. daha nice şey var.
Eşiniz hep basit ve sessiz oluşu bir evlilikte dengesizlige sebeptir.merhaba, 8 yıllık evliyim. 3 yaşında oğlum var. konu kısaca eşim 2.çocuğu istiyor. ben çalışıyorum. orta gelir durumunda bir aileyiz. ama ben çocuk istemiyorum. sebeplerim:
öncelikle oğlum doğduğunda çok zorlandım. 3 aylıkken kv bırakıp çalıştım. bırakmak zorundaydım. ayrılırsam o imkanlarda iş bulamazdım. çocuk hep ufakken onlar baktı. çok sorun yaşandı. kendi annemde çalışıyor bakma şansı yok. kv herşeye karıştı. eşimle sürekli kavgalar ettik. son 1,5 yıldır düzenimizi tekrar kurduk ama çok yıprandım. sütüm azaldı stresten vs. eşim o anlamda hiç arkamda durmadı. hep pasifti. sessizdi.
ikinci sebep, çocuğum hala çok aşırı anneci. herşeyde sürekli anne. anneyle yer içer gezer. evde bir elimle yemek yaparken. diğer yandan fırlarım oyununa. babayı sever ama onunla oynama peşinde değil.
eşim ilgilidir. ev işlerine yardım eder ama çocukla oynamayı beceremiyor. oyalayamıyor. sıkılıyor mu anlamadım ama oyalaması 5 dk sürmez. oğlan yine tepemde olur. haliyle herşeye bölünüyorum.
çok zor ve stresli bir çocuktu oğlum. tüm sendrom atak kolik ne varsa hepsini hiç atlamadan üst seviyede yaşadık. 2 yaşına kadar gece uyku sorunları oldu. çoğu gece kalkıp 2den 5e oturduk. ben 7 de tekrar işe gittim o halde.
allah can sağlığı versin oğlumu çok seviyorum şikayetci de değilim. çok iyi niyetli konuşkan bir çocuk. çok sevecen ama benim aklımdaki onun sağlıkla büyüdüğünü görmek. artık sonrasında ise biraz rahat etmek. onunla güzel anılar biriktirmek.
yeniden başlamak fikrine çok sıcak değilim. hadi çocuğun zorlukları belki bir süre. sonrasında can sağlığı olsun düzelir diyorum ama yeniden çocuğumu kv bırakmak, tekrar aynı sorunları yaşamak istemiyorum. kimse ile yüz göz olmak da istemiyorum. eşimde biliyorum yine çocuk doğsa kv yi ister. bakıcı vs güvenmez. yani yine kavgalar huzursuzluk çıkar adım gibi eminim. fikir sormak için yazıyorum. teşekkürler herkese
edit.: bu arada yaşımı eklememişim. 36 yaşındayım. eşimin ısrarı da ondan zaten. yaş geçtikçe riskleri biliyor.
ne oluşturursa oluştursunaslında çok doğru dediniz öyle söyleyebilirim eşime. şartlar değişirse düşünürüz gibi. çünkü istemiyorum dedikçe çocuk sevmiyormuşum gibi algılıyor. bir de anlattığım gibi biraz zorlandım oğlum doğduğunda çok sakin yapılı bir çocuk değildi. bu durum eşimin gözünde sanki ben çocukları sevmiyorum gibi algı oluşturuyor.
Sizin yaşadıklarınızı yaşasam ben de istemezdim. Aynı sıkıntıları çekip,bir de bu durumda hali hazırda evde ilgiye muhtaç bir bebek her sorunu ikiye çarpın öyle düşünün. Eşiniz istiyor ve sorumluluk almıyorsa kocaya bebek yapılmaz.merhaba, 8 yıllık evliyim. 3 yaşında oğlum var. konu kısaca eşim 2.çocuğu istiyor. ben çalışıyorum. orta gelir durumunda bir aileyiz. ama ben çocuk istemiyorum. sebeplerim:
öncelikle oğlum doğduğunda çok zorlandım. 3 aylıkken kv bırakıp çalıştım. bırakmak zorundaydım. ayrılırsam o imkanlarda iş bulamazdım. çocuk hep ufakken onlar baktı. çok sorun yaşandı. kendi annemde çalışıyor bakma şansı yok. kv herşeye karıştı. eşimle sürekli kavgalar ettik. son 1,5 yıldır düzenimizi tekrar kurduk ama çok yıprandım. sütüm azaldı stresten vs. eşim o anlamda hiç arkamda durmadı. hep pasifti. sessizdi.
ikinci sebep, çocuğum hala çok aşırı anneci. herşeyde sürekli anne. anneyle yer içer gezer. evde bir elimle yemek yaparken. diğer yandan fırlarım oyununa. babayı sever ama onunla oynama peşinde değil.
eşim ilgilidir. ev işlerine yardım eder ama çocukla oynamayı beceremiyor. oyalayamıyor. sıkılıyor mu anlamadım ama oyalaması 5 dk sürmez. oğlan yine tepemde olur. haliyle herşeye bölünüyorum.
çok zor ve stresli bir çocuktu oğlum. tüm sendrom atak kolik ne varsa hepsini hiç atlamadan üst seviyede yaşadık. 2 yaşına kadar gece uyku sorunları oldu. çoğu gece kalkıp 2den 5e oturduk. ben 7 de tekrar işe gittim o halde.
allah can sağlığı versin oğlumu çok seviyorum şikayetci de değilim. çok iyi niyetli konuşkan bir çocuk. çok sevecen ama benim aklımdaki onun sağlıkla büyüdüğünü görmek. artık sonrasında ise biraz rahat etmek. onunla güzel anılar biriktirmek.
yeniden başlamak fikrine çok sıcak değilim. hadi çocuğun zorlukları belki bir süre. sonrasında can sağlığı olsun düzelir diyorum ama yeniden çocuğumu kv bırakmak, tekrar aynı sorunları yaşamak istemiyorum. kimse ile yüz göz olmak da istemiyorum. eşimde biliyorum yine çocuk doğsa kv yi ister. bakıcı vs güvenmez. yani yine kavgalar huzursuzluk çıkar adım gibi eminim. fikir sormak için yazıyorum. teşekkürler herkese
edit.: bu arada yaşımı eklememişim. 36 yaşındayım. eşimin ısrarı da ondan zaten. yaş geçtikçe riskleri biliyor.
o zaman çok iyi düşününevet. eşime o anlamda güvenmiyorum. önce bakıcıya tamam der. bebek doğar. annesi fitler. benimki sessiz kalır. gelir bana en ufak sorunda annem baksaydı böyle olmazdı dik başlısın vs der. biliyorum başıma gelecekleri. kv bakmasa bile eminim herşeye karışacak. çock şuan kreşte. ona bile müdahale. çocuk doktorunun koyduğu hastalık teşhislerine bile inanmayıp bakarken çocuğun şuruplarını vermemişliği var. şuruplar azalmayınca farketmiştim. bir sürü sorun. aramız zor düzeldi. bir daha eşimle aram bozulursa bu kadar sabırlı davranmayabilirim ve boşanırız.