Konuştum. Mesajları gördüğümü, annem hakkında bu şekilde konuşamayacağını, annemin bir daha bu evde bir şeye elini sürmeyeceğini söyledim. Ben bunu sana da söyledim dedi; o gün toplu olan evi toparlarken eşim iki gün izin almıştı ve evde tek başıma olmayacaktım, annemi de eve göndermiştim dinlensin diye. Beyimin işi varmış, ben sormamışım işin var mı diye, işini halledememiş. İş dediği de arabanın bilmem ne farını değiştirecekmiş. Alnında yazmıyor sonuçta işin olduğu, söylesen çağırırdık birini dedim cevap vermedi.
Ben bu kazayı geçirdiğimde eşim de çok üzülmüştü gerçekten çünkü durumum beklediğimizden kötüydü; ben sana üzülmüştüm, sana belli etmek istemedim ama ufak bir şeye patladım dedi daha sonra. Ben senin aileni kendi ailem gibi görüyorum, asla saygısızlık yapmak istemedim dedi, özür diledi.
Annem basen evin ihtiyaçlarını karşılamak için mecbur markete galan çıkıyor, evde yalnız kalıyorum bir müddet; ayağa kalkamıyorsun evde düşsen yalnız kaldığında ne olacak, bunu düşününce sinirleniyorum dedi. Zaten bu yaşlıların kullandığı yürüteçlerden kullanıyorum ihtiyaçlarım için, takılabileceğim bir yer de yok evde, fazla kuruntu yapıyor; bunları söyledim, sonuçta ben evdeyim diye herkesi eve tıkacak halim yok, onlar da sıkılıyorlar yanımda bir şey yapamıyoruz.
Sonuç olarak baya konuştuk, kendi işini kendi halletmesini söyledim, o özür diledi, ben hala konuşmuyorum kendisiyle