Merhaba kızlar kimseye anlatamadım sizinle dertleşmeye geldim lütfen bana akıl verin..
Ben 2,5 yıllık evliyim 6 haftalık hamileyim eşim ile birbirimizi çokta severek evlendik hala da öyle aramızda kolay kolay kavga gürültü olmaz.
Şimdi asıl konumuzu anlatıyım kısaca kayınpederim hazirandan beri rahatsız böbrek yetmezliği ve prostat yıllardır kendisine doktora git diye yalvardık ama ihmal sonucu ve tabi ki alkol ve sigara böbreklerin iflas etmesine neden oldu . Biz bu süreçte 7 hastane 3 şehir gezdik tabi bu hastanelerde farklı tedaviler umutlar veren çok doktor oldu ama bizler çok yorulduk iş ev hastane derken .
En son çare artık her yer nakil yada diyaliz dedi kayınvalidem kendisi böbreğini verdi her şey yolunda gitti 1 ay oldu neredeyse çok şükür.
Tabi biz bu süreçte her öğün yemeklerini , temizliklerini , alışverişlerini her şeylerini yaptık . Gerçekten seve seve yaptık. Eşim ile kendi evimizde değil onlarda kaldık , kayınvalide daha önce eve çıktığı için ben yine hep onunlaydım kendime ait ne bir etkinliğim ne özel bir hayatım kaldı ben duştayken kapıyı açıp tuvalete giriyordu afedersiniz tüm alanlarım işgal edildi anlayacağız. (evde 1 wc daha var) Yine de hasta olduğu için bir şey demedim ilkinde sonra kibarca bunun yanlış olduğunu diğer wc yi onun için temizlediğimi enfeksiyondan korunması amaçlı onu kullanmasını belirttim. Öyle böyle bazı şeyleri atlattık ama bu süreç beni çok yıprattı.
Eltim var benden 10 yaş büyük 2 çocuğu var ben sabah işe gidiyorum 8 de benden yarım saat sonra o geliyor akşam 18:15 gibi evde oluyorum ben geldiğim gibi direk çıkıp gidiyor hiç bir problemimiz yok aslında gayette iyi geçiniyoruz çocukları falanda beni çok sever ama hiç bir şey ile ilgilenmiyor en azından bir yemek yapıp bırakabilir dimi ? Ben işten gelince bir de yemekle uğraşıyorum kayınvalideme söyledim bir kaç kez onun söylemesiyle 1-2 kez yaptı sadece .
Şimdi kayınpeder 2 gün önce rahatsızlandı içte ki dikişler açılmış tekrar operasyon olması gerekiyor yeniden hastaneye yatış yapıldı. Bu arada hastane bulunduğumuz yerde değil başka şehirde eşimde gitmişti gece 22:00 gibi döndü abisi kaldı babasının yanında.
Bende tabi ki iş çıkışı direk kayınvalidemin yanına gittim çok morali bozuktu onu köye götürdüm gezdirdim yemek falan yedik eşim gelince eve döndük gece yine onda kaldık. Onun ağlama krizlerini yatştırıp uyutana kadar tabi saat 2 oldu . Bende sabah 7 de kalkamadım haliyle kahvaltı falan yapamadım koşa koşa işe geldim eşimden de rica ettim öğlen yemeği bana bir şeyler getirir misin diye tamam dedi fakat 10 gibi uyanıp kahvaltı edip geri yatmış beyefendi uyandırması için annesini aradım çok yorgun sen şimdi onu elleme dışardan hallet kızım ben sana parasını veririm dedi.
O kadar sinirlendim ki benim kimsenin parasına ihtiyacım yok bende bilirim dışardan söylemesini ama bu süreçte dışardan yemek istemiyorum daha çok sağlıklı beslenmek istiyorum ki öğrendiğimden beri zaten akşamdan her öğünümü hazırlayıp yatıyorum titiz davranıyorum o da bunu biliyor. Ki bence buna karışma hakkı yok en azından uyandırmayı denemeliydi . Ve ben hiç mutluluğumu doya doya yaşayamadım benim ilk muayeneme eşim babasının kontrolü olduğu için gelemedi yarında tekrar ameliyata girecek 1 hafta hastanede yatacak kalp atışını duymaya da gelemeyecek. Tabi bende bu süreçte yine kayınvalidem ile ilgileneceğim ama benimde ilgiye ihtiyacım yok mu kızlar artık şu minicik olay bile beni patlama noktasına getirdi işte sabahtan beri ağlıyorum yoruldum artık..
Nolur bana bir akıl verin , uzun olduğu için özür dilerim
Ben 2,5 yıllık evliyim 6 haftalık hamileyim eşim ile birbirimizi çokta severek evlendik hala da öyle aramızda kolay kolay kavga gürültü olmaz.
Şimdi asıl konumuzu anlatıyım kısaca kayınpederim hazirandan beri rahatsız böbrek yetmezliği ve prostat yıllardır kendisine doktora git diye yalvardık ama ihmal sonucu ve tabi ki alkol ve sigara böbreklerin iflas etmesine neden oldu . Biz bu süreçte 7 hastane 3 şehir gezdik tabi bu hastanelerde farklı tedaviler umutlar veren çok doktor oldu ama bizler çok yorulduk iş ev hastane derken .
En son çare artık her yer nakil yada diyaliz dedi kayınvalidem kendisi böbreğini verdi her şey yolunda gitti 1 ay oldu neredeyse çok şükür.
Tabi biz bu süreçte her öğün yemeklerini , temizliklerini , alışverişlerini her şeylerini yaptık . Gerçekten seve seve yaptık. Eşim ile kendi evimizde değil onlarda kaldık , kayınvalide daha önce eve çıktığı için ben yine hep onunlaydım kendime ait ne bir etkinliğim ne özel bir hayatım kaldı ben duştayken kapıyı açıp tuvalete giriyordu afedersiniz tüm alanlarım işgal edildi anlayacağız. (evde 1 wc daha var) Yine de hasta olduğu için bir şey demedim ilkinde sonra kibarca bunun yanlış olduğunu diğer wc yi onun için temizlediğimi enfeksiyondan korunması amaçlı onu kullanmasını belirttim. Öyle böyle bazı şeyleri atlattık ama bu süreç beni çok yıprattı.
Eltim var benden 10 yaş büyük 2 çocuğu var ben sabah işe gidiyorum 8 de benden yarım saat sonra o geliyor akşam 18:15 gibi evde oluyorum ben geldiğim gibi direk çıkıp gidiyor hiç bir problemimiz yok aslında gayette iyi geçiniyoruz çocukları falanda beni çok sever ama hiç bir şey ile ilgilenmiyor en azından bir yemek yapıp bırakabilir dimi ? Ben işten gelince bir de yemekle uğraşıyorum kayınvalideme söyledim bir kaç kez onun söylemesiyle 1-2 kez yaptı sadece .
Şimdi kayınpeder 2 gün önce rahatsızlandı içte ki dikişler açılmış tekrar operasyon olması gerekiyor yeniden hastaneye yatış yapıldı. Bu arada hastane bulunduğumuz yerde değil başka şehirde eşimde gitmişti gece 22:00 gibi döndü abisi kaldı babasının yanında.
Bende tabi ki iş çıkışı direk kayınvalidemin yanına gittim çok morali bozuktu onu köye götürdüm gezdirdim yemek falan yedik eşim gelince eve döndük gece yine onda kaldık. Onun ağlama krizlerini yatştırıp uyutana kadar tabi saat 2 oldu . Bende sabah 7 de kalkamadım haliyle kahvaltı falan yapamadım koşa koşa işe geldim eşimden de rica ettim öğlen yemeği bana bir şeyler getirir misin diye tamam dedi fakat 10 gibi uyanıp kahvaltı edip geri yatmış beyefendi uyandırması için annesini aradım çok yorgun sen şimdi onu elleme dışardan hallet kızım ben sana parasını veririm dedi.
O kadar sinirlendim ki benim kimsenin parasına ihtiyacım yok bende bilirim dışardan söylemesini ama bu süreçte dışardan yemek istemiyorum daha çok sağlıklı beslenmek istiyorum ki öğrendiğimden beri zaten akşamdan her öğünümü hazırlayıp yatıyorum titiz davranıyorum o da bunu biliyor. Ki bence buna karışma hakkı yok en azından uyandırmayı denemeliydi . Ve ben hiç mutluluğumu doya doya yaşayamadım benim ilk muayeneme eşim babasının kontrolü olduğu için gelemedi yarında tekrar ameliyata girecek 1 hafta hastanede yatacak kalp atışını duymaya da gelemeyecek. Tabi bende bu süreçte yine kayınvalidem ile ilgileneceğim ama benimde ilgiye ihtiyacım yok mu kızlar artık şu minicik olay bile beni patlama noktasına getirdi işte sabahtan beri ağlıyorum yoruldum artık..
Nolur bana bir akıl verin , uzun olduğu için özür dilerim