Konumu az çok bilirsiniz. Evlilik düzenimiz yok. Evliliğigimin ilk yılını eşimin ailesi zehir etti. Son 2yildir da eşimle kotuyuz. Resmen evliliğim yürüsün diye çok surukledim. Eşim kahvahane bağımlısı, eve gelir ayrı bı oda da tel oynar , iletişim sıfır sohbet sıfır. Her defasında kavga yapmaktan bıktım. Elinden teli aldığım gibi suratıma tokat atar, kahveye gitme diye tartışma çıkarsam el kaldırır. Şuanda elim yüzüm kan içinde yazıyorum. Saat kaç oldu deyip elinden teli çektim diye dudağımı patlattı , sırtıma tekme attı, bende boş durmadım eşimin kollarını kanattim. Bende yarın ilk isim sana dava açmak dedim. Ben boşamiyorum sen boşa diyor. Çık git hayatumdan suratını bile görmek istemiyorum, seni sevmiyorum anlamiyomusun dedi bana. Ben bu adamda bir dk bile durmam ama. Ne benim ailem ne eşimin ailesi ne akrabalarım kimse destek olmaz. Eşim dışarıdan sessiz sakin pisirik gibi duruyor herkes esimi efendi benim onu parmagimda oynatacagimi düşünüyor, ben baskın eşim yapici duruyor . O yüzden bosansak herkes suçu benden bilir. Eşim ve ailesi de Allah bilir arkamdan ne iftiralar atar. Eşim zaten evliligimimiz boyunca da arkamda durmadı benim. Bosansam daha çok sarsılicsm ailem kesinlikle beni bırakmaz bende ailemle anlasamamm. Çok çaresizim çok. Siganacak kimsem yok sizlerden başka. Şuan ağlayarak yaziyorum. Kadın olmak evli olmak nekadar da zormuş. 23yasinda saçlarımda siyah saç kalmadi. Eşim bana bı gün ya sen katil olucaksin ya da ben diyor. Benim eşim neyi yapmaz dediysem herşeyi yaptı. Şuanda bu lafı da sinirden dedi diyorum ama artık beni oldurmesinden bile korkuyorum