Eşim benim için artık birşey ifade etmiyor

Canım öncelikle derdini okuyunca çok üzüldüm gerçekten senin adına ben evli değilim ancak yaşadığın sıkıntıları çok iyi anlıyorum eminim kendini çok yalnız hissediyorsundur. Bana sevdiklerimin hep hatırlattığı bir söz vardır zor durumlarımda Allah cc kimseye kaldıramayacağı yük yüklemez bence kendine güvenip kollarını sıvarsan bu işi çözersin eşinle bir aile terapistine gidebilirsiniz herşeyin muhakkak bir çözümü vardır. Tabii boşanmayı kafana koyduysan bu senin kararın iyi yada kötü bütün sonuçlarına (evlilik kararında olduğu gibi) sen katlanacaksın malesef insanlar yalnız doğuyor ve yalnız ölüyor. Diyeceğim şu ki sen bu adamı sevmişsin sevgi kolay kolay tükenmez öfken baskın geldiği için belki katı düşünüyorsundur insan ömründe bir kere aşkı ya tadar yada hiçbir zaman tadamaz iyi düşün tabiki karar senin ama bilki Allah cc izninin olup rızasının olmadığı tek şey boşanmak.

Sevgilerimle Allah yar ve yardımcın olsun güzel kardeşim

Hoşgeldin kahve aramıza....Daha ilk mesajınmış, hayırlı uğurlu olsun...
 
Bestceny haklısın ama bir de şu var, kayınvaldesi ile eşinin olmadığı bir ortamda karşı karşıya kalacak, sözler ağırlaşacak. Kaynanası da kesinlikle bir şahit bulacak ama o arkadaş şahit bulamadığı için zor durumda kalabilir ve kaynanasının eline çok güçlü bir silah geçer, oğlum senin bu karın var ya dan başlar ya da başlar eskileri ısıtmaya. Bu yüzden kaynanaya gidilip ya da tel açılıp böyle bir konuşma yapılması taraftarı değilim. Haklı iken haksız da olabilir. Biraz daha bekleyip uygun bir ortamda dikkatli kelimeler seçilebilir.
Haklı iken haksız konumuna düşmek çok zor.

evet haklısınız o da var. ama bende bu kaynana olaylarına çok sinir oluyorum. sustukça üstüne geliyorlar insanın. demiyorlar ki evlendi mutlu olsunlar, bu da bizim gururumuz olsun. illa ki bir sorun çıkarıyorlar. benim de evliliğimde kayınvalidem görünmez elemandı. ama gizliden gizliye eşimde öyle bir etki bırakmıştı ki evlenene kadar oğlunu umursamayan dertlerimizi dinlemeyen, evlenirkende arkadaşın tabiriyle kurtlu bir kaç yorgan ve yastıkla uğurlayan bir kadındı. bizim boşanma aşamamızda bize sözde barıştırmak amaçlı fakat gerçekte içini dökmek derdiyle gelen kadındı. annemlere geldiğinde karşısına geçtim ve bende ona hak ettiği gibi konuştum ki ben çok sessiz bir insanım. neyse bu konuşmadan sonra biraz daha uzak oldu ama eşimle aramızdaki anlaşmazlıklar yüzünden ayrılıyoruz. ama ben son zamanda kayınvalide problemini konuşarak halletmiştim. arkadaşta öyle yaparsa acaba düzelirmi diye düşündüm. çünkü bir kayınvalide ve ailesinin yüzünden bir evliliğin bitmesine çooook üzülürüm. eşiyle ayrı problemleri varsa o başka. benim yaşadıklarım gibi mesela. inşallah düzelir de herkes mutlu olur yuvasında.
 
Canım arkadaşım Allah yardımcın olsun, konunu biliyorum. :47:Konuya gelince, evet, aynısını ben de yaşadım, öyle böyle değil. Şimdi görsen, Serap diyor başka bişey demiyor kayınvaldem. Ama daha önce ben de, herşeyi konuşarak çözme taraftarı olan ben akım diye anlattığımı b.....m diye kocamdan dinlediğim çok oldu. Ama her zaman için kadın mesafesini koymalıdır. Bu konuda birebir anlaşıyoruz. Evet, aslında tamamen haklısın ama, şu anda arkadaşımız tam bir açmazda ve çok dikkatli olmak zorunda. terazinin iki kefesi var ve arkadaş hiçbir kefede değil, tan terazinin ortasında.
dengeleri gözetmesi adına biraz kendi ile başbaşa kalmalı ve adil olarak düşünmeli.Mesela, arkadaşımızın eşi, yeğenlerine verdiği hediyelerin aynısını arkadaşın yeğenlerine de almış mı? Karısının akrabaları ile arası nasıl? Bu sorulara aldığı yanıtlarla ancak eşine dönebilir.
Çok haklısın bestceny...
 
bu tür olaylar insanı evlilikten soğutuyor, şahsen ben etkileniyorum, bir insana değer ver günlerini saatlerni yıllarını ver, aradan 3-5 yıl geçsin , ya üçüncü şahısların etkisinde kalıp birşeyler oluyor yada eşin değişiyor vs vs.....insan gitgeller yaşıyor buda psikolojinin mahvolmasına neden oluyor ve psikiyatr , psikologlardan çıkmaz oluyorsunuz.....Kadın ruhu gerçekten çok hassas....Erkekler çok bencil ve tabiri caizse odunumsu varlıklar...hiçmi ruh yok bunlarda...kadınları kıran aldatan her erkeğin kul hakkına girdiğini düşünüyorum...
 
Canım arkadaşım Allah yardımcın olsun, konunu biliyorum. :47:Konuya gelince, evet, aynısını ben de yaşadım, öyle böyle değil. Şimdi görsen, Serap diyor başka bişey demiyor kayınvaldem. Ama daha önce ben de, herşeyi konuşarak çözme taraftarı olan ben akım diye anlattığımı b.....m diye kocamdan dinlediğim çok oldu. Ama her zaman için kadın mesafesini koymalıdır. Bu konuda birebir anlaşıyoruz. Evet, aslında tamamen haklısın ama, şu anda arkadaşımız tam bir açmazda ve çok dikkatli olmak zorunda. terazinin iki kefesi var ve arkadaş hiçbir kefede değil, tan terazinin ortasında.
dengeleri gözetmesi adına biraz kendi ile başbaşa kalmalı ve adil olarak düşünmeli.Mesela, arkadaşımızın eşi, yeğenlerine verdiği hediyelerin aynısını arkadaşın yeğenlerine de almış mı? Karısının akrabaları ile arası nasıl? Bu sorulara aldığı yanıtlarla ancak eşine dönebilir.
Çok haklısın bestceny...

seraphimax çok teşekkür ederim öncelikle. konumu bildiğiniz için anlıyorsunuzdur ki başkalarının da benim yaşadıklarımı yaşamalarını istemem. o yüzden bir sorun başlamışsa evlilikte baştan tedbir alınmayıp önüne geçilmezse çok büyük sorunları da ardından getiriyor. tıpkı çorap söküğü gibi. umarım arkadaşımız bu sorunların önüne geçer de evliliği bitmez. kadınlar güçlüdür aslında ve en son pes edendir evlilikte. benim avukatımın bir sözü vardı. mahkeme daha çok kadından yana oluyor sebebi de şu; bir kadın eğer boşanmayı istiyorsa gerçekten büyük bir sorun vardır diye. evet öyle, umarım arkadaş boşanmak için acele karar vermez. çünkü şu aşamada sizin de söylediğiniz gibi terazinin tam ortasında. hangi kefede olacağını belirleyebilir mantıklı davranarak. sevgiyle kalın serap.
 
O yada bu nedenle evde iki yabancı haline gelmenin önüne geçebilseniz bu duruma dur diyebilseniz belki sorunlarınızı aşıp eskisi gibi olabilirsiniz.

Bunun yöntemi de yardım almak bana göre.
 
bu aileler yokmu herseyi mahfeden onlar en guzeli cok uzakta bir yere yerlesmek...icinde ona karsı sevgi kalmadıysa bosanmak en iyisi ailenin karsı cıkmasıda anlamsız eger sorunlarını cozmek isteyip duzelmesini istiyorsan baska tabi gidip bir yerden yardım almak en iyisi...
 
Kızlar sağolun hepinizin yorumlarını teker teker okudum,aslında hepinizde ayrı ayrı çok doğru şeyler söylüyorsunuz. Şöyle bi düşünüyorumda gerçekten bu evliliği kurtarmak için yapmadığım kalmadı,haa bir tek kendi karakterimden kişiliğimden ödün vermedim, oda bi zahmet bana kalsın...
Ben öyle gurur yapan bir insan da değilim aslını sorarsanız, yada evliliğim süresince hiç yapmadım...Eşimin ailesiyle görüşmediysen eşimin bana destek olacağına inandığım için di ama sözde her fırsatta yanımda olduğunu söyleyen insan oraya gidince hiçbir tavır koymadığı gibi karşısındakileri hep mükafatlandırdı...Bunuda her fırsatta eşime sordum neden böyle yapıyorsun diye, karşılığındada mecburum şeklinde bir cevap aldım malesef...
kayınvalideyle konuşmak konusuna gelince,hep ondan bekledim gelmesini ve geldide,evime sanırım 2.kez gelişiydi yaklaşık 1 yıl önce elini kolunu sallıya sallıya geldiği gibi nişanlandığım günden beri yaptığı tek şey olan kızlarına aldığı hediyeleri, yaptığı harcamaları anlattı...Bende hiç cevap vermedim yorum bile yapmadım, ama ben arkamı döndüğümde de kocamdan para istediğini duydum...Bu tarz insanla ne konuşabilirsin ki, inanın şu anda değil onlarla konuşmak yüzlerini bile görmek istemiyorum...Her seferinde bütün vücudum zangır zangır titriyor, çünkü çok yalancılar,yapmacıklar...Anlayacağız onlarla konuşmak şu aşamada imkansız...
Aslında şu aşamada onlar uzaktan uzağa kendilerini ele güne rezil ederek savaşıyorlar benle....İnanın benim onlarla bi derdim yok,karaktersiz,kişiliksiz insanlar olduğunu gördüm artık.Tek derdim eşimin tavırlarıydı,çünkü çok güvendim ona,herşeyden çok güvendim...Şu anda aptal yerinde konmuş gibi hissediyorum işte...
Şimdi bekliyorum yaklaşık 10 gündür iletişim yok aramızda,bakalım daha ne kadar olacak,bu sefer gözünün önünde bende susuyorum, o bana ne yapıyorsa bende ona onu yapıyorum...Zormu çok zor ama daha önce denemediğim tek şey...
 
Bence eşin senin yokluğunu hissetmeli boşan diyemem ama o evden gitmen gerek onu annesi ile başbaşa bırak arama,sorma hiç samimi olduğun bir akraban, arkadaşın yok mu?
 
Bence eşin senin yokluğunu hissetmeli boşan diyemem ama o evden gitmen gerek onu annesi ile başbaşa bırak arama,sorma hiç samimi olduğun bir akraban, arkadaşın yok mu?
Malesef ki evden gittiğimde hiçbirzaman arayıp sormuyor sanırım en son 15 gün kaldım birkez aradı,oda ondan habersiz istanbula arkadaşa gittim diyee.Tepki verdimi derseniz vermedi,ama sonunda sıkıldım ve eve dönen ben oldum.Ona göre bu ayrılıklar ilişkimizi perçinleştiryormuş, kesinlikle öyle olmadığını defalarca söyledim,beni senden uzaklaştırıyor dedim,inanmadı...Şimdide denemediğim birşeyi yapıyorum,bakalım aynı evin içinde ne kadar sessiz duracak...O gece geç geliyor bende çıkıyorum geziyorum tek başıma başka yerlere gidiyorum (Daha önceleri ondan habersiz bakkala bile gimezdim) belki yanlış yapıyorum ama denemediğim tek bu kaldı...Yaşayıp göreceğiz bakalım...
 
Başka bir kadın olmadığına emin misin? Bu kadarda bir erkek vurdumduymaz nasıl olur, kaynana oğlunun her ihtiyacını karşılayamaz herhalde?
 
Başka bir kadın olmadığına emin misin? Bu kadarda bir erkek vurdumduymaz nasıl olur, kaynana oğlunun her ihtiyacını karşılayamaz herhalde?

Aslında bazen şüphelenmiyor da değilim ama, sonra yinede ihtimal veremiyorum,günahı kendi boynuna,bunca zamandır bir şekilde kulağımada gelirdi diye düşünüyorum...
 
canım seni çok iyi anlıyorum bende yaklaşık 6,5 senelik evliyim ilk yıllarda Allah herkese benim kocam gibi birini nasip etsin diyen ben şimdi keşke olmasaydı diyorum, sorunlarımız birebir aynı deil belki ama yaşadığımız acı sıkıntı üzüntü ortak.inan içimde eşime karşı hiç bir sevgi yok şuan. bizim sıkıntılar maddi işle ilgili eşimin iş konusundaki saçma kararları doğru dürüst maaaşlı sigortalı bir işte çalışmayıp kendi işim diye tutturması yaniii çoook zor bende öyle daralıyorumki bırakıp gidesim var ama olmuyor çünkü ben anneyim 5 yaşında bir oğlum var hiç birşeyi anlayabilicek yaşta deil sadece anneside babasıda yanında olsun istiyo hep mutlu olalım kavga etmeyelim istiyo.ben çalışmıyorum ailemin maddi durumu çok iyi deil yani keşke senin gibi bir mesleğim olsaydı ama yok neyse çok uzattım eşlerimizi her affedişimizde birdahaki sefere üzüntüler dahada artıyor daha çok kırıyolar önce ağlamana üzülmene dayanamayan adam sonraları öff deyip odayı terkediyo hayat zor evlilik çok zor Allah hepimizin yardımcısı olsun
 
canım seni çok iyi anlıyorum bende yaklaşık 6,5 senelik evliyim ilk yıllarda Allah herkese benim kocam gibi birini nasip etsin diyen ben şimdi keşke olmasaydı diyorum, sorunlarımız birebir aynı deil belki ama yaşadığımız acı sıkıntı üzüntü ortak.inan içimde eşime karşı hiç bir sevgi yok şuan. bizim sıkıntılar maddi işle ilgili eşimin iş konusundaki saçma kararları doğru dürüst maaaşlı sigortalı bir işte çalışmayıp kendi işim diye tutturması yaniii çoook zor bende öyle daralıyorumki bırakıp gidesim var ama olmuyor çünkü ben anneyim 5 yaşında bir oğlum var hiç birşeyi anlayabilicek yaşta deil sadece anneside babasıda yanında olsun istiyo hep mutlu olalım kavga etmeyelim istiyo.ben çalışmıyorum ailemin maddi durumu çok iyi deil yani keşke senin gibi bir mesleğim olsaydı ama yok neyse çok uzattım eşlerimizi her affedişimizde birdahaki sefere üzüntüler dahada artıyor daha çok kırıyolar önce ağlamana üzülmene dayanamayan adam sonraları öff deyip odayı terkediyo hayat zor evlilik çok zor Allah hepimizin yardımcısı olsun

Aynen öyle canım,ilk zamanlar bende aynı şeyleri düşünüyordum ve onu herkesten çok seviyordum,oda bunun farkındaydı ki 'hayatta kimse beni senin kadar sevmedi' diyordu...Bırakın beni annemde onu o kadar çok benimsediki oğlundn ayırmadı,odabunların hep farkındaydı...Annem ona çok zor zamanlarında hep destek olmuştur mesela,biriktirdiği üç kuruş parayı sonrasını düşünmeden vermiştir...Haa eşimde hiçbirşeyin altında kalmadı,bizim zor günümüzde sadece yanımızda annem vardı ve bide ailesinin rezillikleriyle uğraşmak durumundaydık.Şimdi işler bir nebze düzelldi,kendi yağımızla kavrulmaya başladığımız dönemde o aç kurtlar kocamın yakasından ayrılmadı...Buarda eşimde anneme karşı her zaman bonkör davrandı ama arada bir fark var hiçbir zaman annem yapılanın altında kalmadı...Ben eşimin ailesini 7 yıldır tanıyorum ki öyle maddi durumları çok kötü de değil,bir çift çorap almışlıkları yoktur oğullarına.Eve gider bir tabak yemek koymazlar önüne...En acısıda tüm bunların artık unutulması,sanki yaşanmamış gibi davranılması...
Eşim hep şunu diyor,geçmişi düşünmek istemiyorum diyor,eğer düşünürsem haytımı devam ettireme diyor.Belki haklı ama bence de geçmişi unutan gelecekteki sorunlara da davetiye verir gibime geliyor...Bazen düşünüyorumda bu adam kötü bir insan değil, ona zarar veren kimseye tavır almadı,ama sadece bana yapıyor tüm bunları.Lafta beni çok seviyor ve benimde ona destek olmamı bekliyor.Ama ozaman bende hayatım boyunca başkalarının hatalrını kapayarak,kendi aptal yerine koyarak yaşamalıyım.Buda bana oldukça ters bi durum.Bence bir insan bir hata yapıyorsa ve bunun ardından da kendine çeki düzen vermek yerine aynı şeylere devam ediyorsa hatasının cezasını çekmeli ki bir şeylerden ders alsın,kaybettikelrini kazanmak için çaba sarfetsin.Anlaşmazlığımız özü buaslında...
 
geçmişi düşünerek yaşıyamam diyor tamam anladım da neden araya mesafe koymuyor? neden bu kadar yakın?, neden evliliğinden taviz verecek kadar eşiyle küs kalabilecek kadar taviz veriyor? ya ben bu erkekleri anlıyamıyorum. evlilik yuva kavramı geç gelişiyor bunlarda. :47: yarın çekip gitsen boşansan yalnız kalacak. hiç pişman olmicakmı sanıyor. :50: senin ne olursa olsun eşinle konuşman lazım ya çeki düzen versin kendine, aklını başına toplasın. eşini kaybediyor yuvası dağılacak farkında değil. Allah yardımcın olsun. evden de biri gitmesi gerekiyorsa o gitsin canım sen evini bırakma. eşyaların emeklerin var orda. umursamaz davranmaya devam ederse kapı orda gideceksen sen git de. sanada her ay paranı versin. kaç gün anasının yanında kalacak. bozma düzenini. :47:
 
Aynen öyle canım,ilk zamanlar bende aynı şeyleri düşünüyordum ve onu herkesten çok seviyordum,oda bunun farkındaydı ki 'hayatta kimse beni senin kadar sevmedi' diyordu...Bırakın beni annemde onu o kadar çok benimsediki oğlundn ayırmadı,odabunların hep farkındaydı...Annem ona çok zor zamanlarında hep destek olmuştur mesela,biriktirdiği üç kuruş parayı sonrasını düşünmeden vermiştir...Haa eşimde hiçbirşeyin altında kalmadı,bizim zor günümüzde sadece yanımızda annem vardı ve bide ailesinin rezillikleriyle uğraşmak durumundaydık.Şimdi işler bir nebze düzelldi,kendi yağımızla kavrulmaya başladığımız dönemde o aç kurtlar kocamın yakasından ayrılmadı...Buarda eşimde anneme karşı her zaman bonkör davrandı ama arada bir fark var hiçbir zaman annem yapılanın altında kalmadı...Ben eşimin ailesini 7 yıldır tanıyorum ki öyle maddi durumları çok kötü de değil,bir çift çorap almışlıkları yoktur oğullarına.Eve gider bir tabak yemek koymazlar önüne...En acısıda tüm bunların artık unutulması,sanki yaşanmamış gibi davranılması...
Eşim hep şunu diyor,geçmişi düşünmek istemiyorum diyor,eğer düşünürsem haytımı devam ettireme diyor.Belki haklı ama bence de geçmişi unutan gelecekteki sorunlara da davetiye verir gibime geliyor...Bazen düşünüyorumda bu adam kötü bir insan değil, ona zarar veren kimseye tavır almadı,ama sadece bana yapıyor tüm bunları.Lafta beni çok seviyor ve benimde ona destek olmamı bekliyor.Ama ozaman bende hayatım boyunca başkalarının hatalrını kapayarak,kendi aptal yerine koyarak yaşamalıyım.Buda bana oldukça ters bi durum.Bence bir insan bir hata yapıyorsa ve bunun ardından da kendine çeki düzen vermek yerine aynı şeylere devam ediyorsa hatasının cezasını çekmeli ki bir şeylerden ders alsın,kaybettikelrini kazanmak için çaba sarfetsin.Anlaşmazlığımız özü buaslında...

canım benimkide aynı benden destek bekliyor ama ben güvenemiyorum daha önce iş konusunda hataları oldu ve çok zor günler geçirdik hep benim annemler destek oldu (onun ailesinin biz evlendiğimizden beri borçlrı var hiç bitmedi nedense )ve ben eşimin yine aynı hataları yapıp yine o zor günlere dönmekten korkuyorum birkez daha kaldıraramam çünkü .benim eşimin durumuda düzelsin benimkinin aileside aynı seninkiler gibi olur eminim .benim eşimde ne yardımlar etmiş benden habersiz ama o kadar çok kafa yordumki bunlara, işte niye bizden bekliyolar sen artık evlisin düşsünler yakamızdan yada zor durumdayken niye yardım etmiyolar diye hiç bişey deişmiyo kendimi yıprattım sadece ,kendimi ailemi üzdüm başka hiç bişey deil.şimdi sadece eşimin çok para kazanma hırsını yenmesini kendini yükseklerde görüp bunu herkese böyle anlatmaktan kurtulmasını(ki öyle deil çünkü) ve ben ne yapıyorum demisini istiyorum sadece ama çok da zor bi ihtimal gibi
 
Bence eşini anlamaya çalış bi anne ne kadar huysuz kötü olursa olsun annedir ve eşinin annesiyle görüşme hakkı var. ama siz tercih etmez ve görüşmeyebilirsiniz fakat eşinizi anlamaya çalışın, şu hayatta en kötü şey ikilemde kalmak belli ki iki tarafta eşiniz için degerli seçim yapmak zorunda bırakmayın onu..çözülmeyecek bi olay deil kararlarınızı gözden gecirin.
 
Açmaz büyüor gitgide ve evde iki kişinin susarak oturması çığlıktan ya da bağırmaktan çok daha tehlikeli bence. Eğer bir bu kadar daha yani bir 10 gün kadar daha konuşulmazsa, bence kesinlikle ailesinin yanına kısa bir dinlenmeye çekilmelisin arkadaş. Susmak kadar tehlikeli bir durum yoktur. O yüzden mahkemeler, fiziksel şiddetin yanına bir de piskolojik şiddet cümlesini koydular. Gayet iyi analiz etmişsin, okuyunca anladım, bu durum çok daha zor. Fiziksel olarak bazı durumları kanıtlayabiliridn ama pidkolojik durumu kanıtlamak daha sancılı. Ama mutlaka gelişmeleri yaz ki, bu konuda bilgili olan arkadaşlar ya da bu aşamalardan geçen arkadaşların kendini toplama süreçlerinde birbirimize yardımcı olalım.
 
yazdıklarını okuyunca kendimdende o kadar çok şey buldumki benzer bir durum bende yaşıyorum.eşimin ailesinin sessiz ama derinden yaptıkları kendilerini aciz zavallı çok iyi kalpli gözterme halleri yüzünden eşim banada düşmen oldu bir süre önce.bende bir anneyim 1 yaşında bir oğlum var bizimde ramızda sessiz çığlıklar yükseliyor ne zamandır.bende artık eşime karşı hissettiklerimi sorgular oldum.çok yoğun çalışıyorum bütün dünyam ev iş çocuk arasında gidip geliyor.ve benim ne kadar bunaldığımı psikolojik olarak ne kadar yorulduğumu görmeyen eşim hep ailesini haklı buluyor.kötü ce acımasız olan ben aciz ve zavallı olan onlar.bende senin gibi bir tartışma sonucunda eşimin ailesiyle ilişkimi kestim içim rahatmı değil tabiki ama şu an onlarla yüz yüze bakmaya yada telefonda bile konuşmaya hazır değilim.eşimle son zamanlarda aramız düzelmeye başladı bizde sizin gibi iale terapistine başladık.2 seans oldu gideli bakalım sonuçları ne olacak.sende biraz daha sakin ol bence içindeki kırılan şeyin hiç onarılamıyacağını düşünüyorsun belkide.ben şu aralar öncelikle hayata pozitif bakmayı öğrenmeyi deniyorum.unutmamalısınki bu hayatta en önemli şey sensin kendin için.eşininde aile trapistine gitmeyi kabul etmesi bazı şeyleri düzeltmeyi eskisi gibi olmayı gerçekten istediği için bence.seni umursamadığını düşündüğün anlarda belki onunda içinde kopan bir sürü fırtına olabilir.eminim aranızdaki kıvılcım hala sönmemiştir.zaten o kıvılcım söndüyse gerçekten bir çözüm bulmak zor olsa gerek.ben eşimden en nefret ettiğim anlarda bile aradan geçen 1 saat sonunda içimde bişeylerin acıdığını hissederdim ama şimdi senin gibi hissiz gibiyim ve bu duygudan korkuyorum.boşanmak çözümmü bence değil terapistimin bir sözü var çok hoşuma gidiyor.ilişkilerde yara alır çokta normaldir.önemli olan bu yarayı temizleyip tedavi edip kapanmasını sağlamak der.sen biraz daha sabırlı ol arkadaşım eşinle konuşmayı dene mümkünse ev ortamında değil ama dışarda hoş bir yerde birer bardak sıcak kahve içerken mesela.ona onu çok sevdiğini söyle ve tüm acıklığıyla iyisiyle kötüsüyle her duygunu anlat.yüzleşmeye zorla onuda bu sorunlarla.baktınki hala bişeyler düzelmiyor o zaman düşünürsün ayrılığı filan.çok uzun yazmayı sevmiyorum ama senin duygularını paylaşıyorum inanki ben başaracağıma inanıyorum eminim sende kurtaracaksın evliliğini canım.üzülme hayat gerçekten üzülmek için o kadar kısaki.
 
Back