Çocuk sahibi olmak istemiyorum

Başka çocukların davaranışları size kabus gelebilir ama kendi evladın öyle olmuyor ki ben anne olmadan önce yaramazlık yaparsa azcık döverim diyordum doğunca yaramazlık yapınca hiç kızamıyorsun çok değişik bir duygu dünyada tadılması gereken bir duygu evet biraz başlarda zahmetli ama daha sonra size çok güzel bir arkadaş şu gün için değil de ilerleyen yılları düşündüğüm zaman kardeşlerim yuva kurup çoluk çocuk sahibi olduğunda annem babam hayattan göçüp gittiği zaman eşim de yanımda olmadığını düşünürsem ki Allah korusun öyle birşey olmaz inşallah candan ciğerden bir kişi kalıyor geriye düştüğünde elinden tutacak bir yudum kahve yudumlayabileceğimiz yahut derdimi çekinmeden anlatabileceğim biri

Bir örnekle anlatmak istiyorum amacım siiz çocuk yapmak için ikna etmek değil sadece farklı bir bakış açısı sunmak için

Annem ameliyat oldu ve bikaç hafta hastanede kaldı benim de küçük çocuğum var her gece yanına gidemedim sağolsun kardeşleri kardeşlerinin eşleri gelip birer gece kaldılar anneme yemeği biz yediriyorduk annem bigün dedi ki "kızım iyi hoş teyzenler yengenler de yemek yediriyor Allah razı olsun ama çekiniyorum onların elinden yerken senin elinden yerken öyle olmuyorum evladın başka bişey işte canından can oluyor" bu dediklerini annemin evlat sahibi olmasaydım asla anlayamazdım Allah isteyen herkese tattırsın çok güzel bir duygu onun karnı doyduğunda sen doymuş gibi mutlu oluyorsun bir yeri acısa benim acısaydı keşke diyorsun her güldüğünde içinde sanki kelebekler uçuşuyor gibi sevinmek ne eş aşkına benziyor neee anne baba kardeş velhasıl kelam çok yazdım kusura bakma tercihine saygı duyarım sadece bir de bu yönden bak diye yazdım.

Çocuk sahibi olmak zorunda değilsiniz tabi ki. Zaten çocuk çevrenin baskısıyla yapılacak bir şey değil.

Yalnız hormonel bir problem mi sorunuz beni düşündürdü şimdi? Kv niz doğru söylüyor diye değil de hiç bu açıdan düşünmemiştim.
Bilimadamları bunu da araştırmış mı acaba?

Bende istemiyorum ya ... allah günah yazmasın ama çocuk benim için kabus... ömür boyu kurtulamayacağın bir sorumluluk... kocayı boşarsın ama evlat boşanmıyor... Allah isteyen herkese versin,aratmasın ... ama istemeyenlere de merhametsiz,vicdansız muamelesi yapılmasın bir zahmet

Ya şu büyüklerin milletin aile planlamasına karışmasından nefret ediyorum... size ne yani? siz açıkca çocuk sevmiyorum deyin. ciddiyim...

honey bunch .!.:

Herkes cocuk sevmez her kadın anne olmak zorunda da değildir
Kendinizi eksik veya sorunlu hissetmeyin
Bakın ajda pekkanında cocugu yok
Valla ben olsam cok bunaltırlarsa evet sorunum var cocuk sahibi olamıyorum vs diyip agızlarını kesin bi dille kapatırım bi dahada konusamazlar

Genişletmek için tıkla...

Ama Ajda Pekkan en büyük pismanliginin cocuk sahibi olmamak olduğunu belirtiyor röportajlarında

Her kadın anne olmak zorunda degıl, olmamanız daha ıyı ayrıca.
Sevmedıgınız bır varlıga bakmak ona butun omrunuzu mecazı anlamda hayatını feda etmek herkesın harcı degıl.
Esınıze soyleyın kararınızı onlara acıklasın.
Hormonlarla alakalı olduğunu sanmıyorum , yasın cok kucuk degılse kararın dogrudur dıyorum. En azından sımdılık

hadikonusalim .!.:

Ama Ajda Pekkan en büyük pismanliginin cocuk sahibi olmamak olduğunu belirtiyor röportajlarında

Genişletmek için tıkla...

:) belki arkadasta 70 yasında aynı fikirde olur
Ama suanda istemiyor
Kadınlıgından bişey kaybetmiyorsun cocugun olmasada onu demek istiyorum aslında

gosrilankago .!.:

Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Tebrik ediyorum. 2 tane dünya tatlısı kızım var. Hayatla ilgili hiç bir sorunum yok ama geçmişe dönebilsem çocuk sahibi olmazdım.

honey bunch .!.:

:) belki arkadasta 70 yasında aynı fikirde olur
Ama suanda istemiyor
Kadınlıgından bişey kaybetmiyorsun cocugun olmasada onu demek istiyorum aslında ☺

Genişletmek için tıkla...

Tabiki öyle ama işte sanirim biyolojik bi saat bu. Bunu yıllarca asla cocuk istemiyorum deyip 34 inde bi sabah cocuk istiyorum diye uyanan biri olarak söylüyorum ha hala korkuyorum o ayrı

Bence baştan eşinizle o şekilde anlaştıysanız kimseye laf düşmez. Eşinizin ailesi ile de eşiniz konuşması gerekiyor. Sizi böyle darlamaları hiç hoş değil.
Ben de çocuk istemiyorum açık konuşmak gerekirse - yanan tutuşan bir isteğim yok ama eşim isterse bir tane yapabiliriz tabiki. Ben de acaba bende bir gariplik mi var diye düşünüyorum çünkü etrafımda herkes çocuk aşkı ile yanıp tutuşuyor. Anneme söyledim aslında hiç çocuk yapmak istemediğimi - kadın şoke oldu! Asla böyle bir şeyin mümkün olmadığını hayatımın hatasını yapacağımı belirtti. Ama yani ben de 32 yaşındayım ve hiç çocuk isteği yok.

honey bunch .!.:

Herkes cocuk sevmez her kadın anne olmak zorunda da değildir
Kendinizi eksik veya sorunlu hissetmeyin
Bakın ajda pekkanında cocugu yok
Valla ben olsam cok bunaltırlarsa evet sorunum var cocuk sahibi olamıyorum vs diyip agızlarını kesin bi dille kapatırım bi dahada konusamazlar

Genişletmek için tıkla...

Ajda Pekkan pişmanmış yalnız çocuk sahibi olmadığına. Geçenlerde okumuştum bir röportajında.

Sen bir çocuğun olmamasının eksikliğini yaşadığını hep söylüyorsun zaten.

• Evet, çocuk sahibi olmak müthiş bir şey. Keşke kazara olsaydı. Gerçi o dönem kendi ayaklarımın üstünde zor duruyordum, nereye bastığımı bile bilmiyordum.

Bir kaç ünlü daha var ama isimleri aklıma gelmiyor.

Konu sahibi istemiyorsa istemiyordur tabi ki ama bence düşünme ve karar verme biçimi yanlış.

Başkasının çocuğu severek/sevmeyerek buna karar verilemez.

Ben evlenmeden önce yeğenlerimle çok ilgilendim resmen çocuğa doydum istemiyorum derdim.
Ama iş kendininkine gelince çok farklı..
Yalnız ciddi sabır ve özveri işi bu..

Bence zamana bırakmalı. Bunu çok düşünmeye başlayanlar er geç yapıyor benim gördüğüm bu.

Niye istemediginizi soyluyorsunuz, esin sir olarak saklasaymis. Isteyip te olmuyo zannetselerdi darlamazlardi

MenekseSare .!.:

Başka çocukların davaranışları size kabus gelebilir ama kendi evladın öyle olmuyor ki ben anne olmadan önce yaramazlık yaparsa azcık döverim diyordum doğunca yaramazlık yapınca hiç kızamıyorsun çok değişik bir duygu dünyada tadılması gereken bir duygu evet biraz başlarda zahmetli ama daha sonra size çok güzel bir arkadaş şu gün için değil de ilerleyen yılları düşündüğüm zaman kardeşlerim yuva kurup çoluk çocuk sahibi olduğunda annem babam hayattan göçüp gittiği zaman eşim de yanımda olmadığını düşünürsem ki Allah korusun öyle birşey olmaz inşallah candan ciğerden bir kişi kalıyor geriye düştüğünde elinden tutacak bir yudum kahve yudumlayabileceğimiz yahut derdimi çekinmeden anlatabileceğim biri

Bir örnekle anlatmak istiyorum amacım siiz çocuk yapmak için ikna etmek değil sadece farklı bir bakış açısı sunmak için

Annem ameliyat oldu ve bikaç hafta hastanede kaldı benim de küçük çocuğum var her gece yanına gidemedim sağolsun kardeşleri kardeşlerinin eşleri gelip birer gece kaldılar anneme yemeği biz yediriyorduk annem bigün dedi ki "kızım iyi hoş teyzenler yengenler de yemek yediriyor Allah razı olsun ama çekiniyorum onların elinden yerken senin elinden yerken öyle olmuyorum evladın başka bişey işte canından can oluyor" bu dediklerini annemin evlat sahibi olmasaydım asla anlayamazdım Allah isteyen herkese tattırsın çok güzel bir duygu onun karnı doyduğunda sen doymuş gibi mutlu oluyorsun bir yeri acısa benim acısaydı keşke diyorsun her güldüğünde içinde sanki kelebekler uçuşuyor gibi sevinmek ne eş aşkına benziyor neee anne baba kardeş velhasıl kelam çok yazdım kusura bakma tercihine saygı duyarım sadece bir de bu yönden bak diye yazdım.

Genişletmek için tıkla...

Dediklerinize katılıyorum bence aile hayatta sahip olunacak her şey demek. Başına bir şey gelse yanında kalanlar sadece çekirdek ailen oluyor yeri geliyor dayın teyzen bile sallamıyor hatta bazıları kötülüğünü isterken insanın yanında sadece ailesi kalıyor. Ben nişanlıyım ve ikimizde çocuk istiyoruz. Bence çocuk aşkı güçlendirir. Ama sadece bakabilecek ona anne babalık yapabilecek kişiler çocuk sahibi olmalı. İkinizde istemiyorsanız herkese karşı açıkça konuşun konuyu kapatsınlar. Kimse bakmak istemediği çocuğu doğurup onu mutsuz etme hakkına sahip değil

Istememek hakkınız. Esin8z konuşsa daha iyi olur bence.

çocuk bende sevmiyorum ve istemiyorum ama ben evli değilim.eşiniz ve siz eminseniz insanların ne dediği pek sorun olmamalı.çocuk içinde açık açık ben sevmiyorum ilgilenmek istemiyorum deyin yani.zorla olacak birşey değil.genelde evli olup çocuk sahibi olmayanlar sonradan pişmanlık duyuyor.yani bence çok zaman geçmeden iyice emin olun.dönüşü olmayan bir durum sonuçta.

Wirrarika .!.:

Niye istemediginizi soyluyorsunuz, esin sir olarak saklasaymis. Isteyip te olmuyo zannetselerdi darlamazlardi

Genişletmek için tıkla...

Bu sefer de ottu çöptü karışımdı diye başının etini yerlerdi.

esergry .!.:

Ajda Pekkan pişmanmış yalnız çocuk sahibi olmadığına. Geçenlerde okumuştum bir röportajında.

Sen bir çocuğun olmamasının eksikliğini yaşadığını hep söylüyorsun zaten.

• Evet, çocuk sahibi olmak müthiş bir şey. Keşke kazara olsaydı. Gerçi o dönem kendi ayaklarımın üstünde zor duruyordum, nereye bastığımı bile bilmiyordum.

Bir kaç ünlü daha var ama isimleri aklıma gelmiyor.

Konu sahibi istemiyorsa istemiyordur tabi ki ama bence düşünme ve karar verme biçimi yanlış.

Başkasının çocuğu severek/sevmeyerek buna karar verilemez.

Ben evlenmeden önce yeğenlerimle çok ilgilendim resmen çocuğa doydum istemiyorum derdim.
Ama iş kendininkine gelince çok farklı..
Yalnız ciddi sabır ve özveri işi bu..

Bence zamana bırakmalı. Bunu çok düşünmeye başlayanlar er geç yapıyor benim gördüğüm bu.

Genişletmek için tıkla...

Herkeste aynı his olmak zorunda değil istemiyorum diyorsa belki gercektende söyledigi kadar basittir istemiyordur :)

Deneme yanılmada yapamayacagına göre kararını böyle vermiş saygı duyuyorum

esergry .!.:

Bu sefer de ottu çöptü karışımdı diye başının etini yerlerdi.

Genişletmek için tıkla...

Biz 4 sene korunmuştuk hacı hoca mı söylemediler tüp bebek merkezi mi ah ahh inşallah Rabbim size de verir diyen teyzeler mi

captain price .!.:

Abartmayin yahu sanki tüm bebekler çaki

Genişletmek için tıkla...

Tabiiki de daha çocuk kötü bir niyeti yok ama 2.5 yaşında sürekli bağıran biriyle nasıl iletişim kuracağımı kestiremiyor olmak beni geriyor.

gosrilankago .!.:

Herkese Merhaba,
Buraya ilk defa konu açıyorum.
Evlendiğimde 32 yaşındaydım ve eşime evlenmeden önce kesinlikle çocuk sahibi olmak istemediğimi net bir dille belirttim. O da kabul etti. Şu an 2 yıldır evliyiz hala da çocuk sahibi olmak istemiyoruz.
Ancak sorun eşimin ailesi, çocuk istemediğimize inanmıyorlar. Eşimi darladıklarında cevabını veriyor ancak benim çok üstüme geliyorlar ve artık gerçekten sıkılmaya başladım.
Eşimin annesi sürekli olarak diğer torununun ne kadar tatlı olduğundan vs bahsediyor (ki bence değil) ve çocukla beni yalnız bırakmak için çaba sarfediyor. Durup dururken çocukla bize gelmeler, çocuğa hadi yengenle oyna demeler zaten bütün gün çalışıyorum haftada 1 gün akşam bile olsa zaman ayırmak bana zor geliyor.Tabii ki de eşimin yeğeni, görmeye gideriz ama annesi ve babannesi yanındayken ben ilgilenmek zorunda değilim. 1 saat bile çocuk bizde olsa baş ağrısından uyuyamıyorum .Çocuklarla zaman geçirmekten hoşlanmıyorum ve geçirmek zorunda da değilim. Bunu açıkca da belirttim.
Sonrasında annesi benim çocuk sevmememi hormonlarıma bağlamaya başladı, git bi doktora görün nasıl çocuk sevmezsin/istemezsin belli ki hormonal sıkıntın var demeye başladı. Ben anne olmak istemediğim halde çocuk sahibi olmamı istiyor. Gerçekten doktora gitmeli miyim? Çocuk istememek hormonal bir bozukluk mu? Her kadın çocuk sahibi olmak zorunda mı? Bu kadar üstüme gelinince kendimi anne olarak hayal ediyorum ve gerçekten kabus gibi , çevremdeki arkadaşlarımdan da aynı çıkarımı rahatlıkla yapabiliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Koyun tepkinizi olsun bitsin.istemek ne kadar normalsr istememek de o kadar normal bu sadece ikinizin verebileceği bir karar ve ikiniz de halinizden memnunsaniz ortada sorun yok