- 13 Eylül 2011
- 5.254
- 13.270
- 448
Buna çok şahit oldum..
Ne kadar bir şeyi istersen ona ya sahip olamıyorsun. Ya çok zor oluyor..
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Sizce ileride pişman olur muyum?
- Konu Sahibi 000
- Başlangıç Tarihi
- Durum
Ne kadar bir şeyi istersen ona ya sahip olamıyorsun. Ya çok zor oluyor..
- 12 Ocak 2010
- 16.669
- En iyi cevaplar
- 1
- 25.042
- 798
evde hayvan besleyemem kendisi o kadar çok istiyor ki bir köpeği olsun ama benım için imkansız
- 13 Eylül 2011
- 5.254
- 13.270
- 448
Evet bende öyle düşünüyorm..
Mesela kız kardeşim var çok seviyorum. Iyi ki doğmuş çok şükür..
Ama tek çocuk olan biri benim hislerimi anlayamaz.
Sanırım dediginiz onun gibi bir şey.
- 1 Ekim 2018
- 4.348
- 3.219
- 63
Zaten konunun içeriğiyle ilgili yorumda bulunmadım.Düşüncemi söyledim ve gittim.
- 13 Eylül 2011
- 5.254
- 13.270
- 448
Maddiyat var. Ama ben gene de istemiyorum.
Dünya çok acımasız sürekli acı çekecek.
Ben bunu istemiyorum. O yüzden bence çocuk kararı şu an benim için doğru bir karar değil..
- 13 Eylül 2011
- 5.254
- 13.270
- 448
Mutluluklar dilerim..
Keşke sadece isteyen kişiler anne olsa..
Öylesine anne olan çok kadın var.
- 13 Eylül 2011
- 5.254
- 13.270
- 448
Benimde egede bir emeklilik hayalim var.
Şöyle güzel bir arsa alıp üstüne prefabrik iki katlı ev yaptırıp, bahçe, hamak, deniz üçlüsünü yapmak istiyorum..
Ama bu hayalde çocuk yok. Eşim ben ve kedi var..
Zaten bende sizin gibiyim. Olursa tek olur ve çok kasmam.
Zaten rahat stil çocuk yetiştirmeyi yararlı buluyorum. Mesela kendi yemek yemeli, istediğinde yememeli, kendi yatağında uyumalı vs vs.. çok üstüne düşerek kendine bağımlı yapmak iyi değil diye düşünüyorum.
Ama ne olursa olsun annelik duygum yok içimde..
Çocukları seviyorum ama kendim istemiyorum böyle garip bir durum..
- 14 Haziran 2019
- 14.808
- 72.257
- 598
E siz istemiyorsunuz ki? Konunun ilk mesajında istiyorsunuz da pandemi, ekonomik kriz gibi mevzulardan dolayı endişe duyuyorsunuz gibi anlamıştım ben.
Net bir şekilde istemiyorsanız pişman olmazsınız.
Ben çok isteyerek yaptığım halde lohusalığım sert geçti, görünenden daha zor bir olaymış. İstemeyen biri sırf miller pişman olursun dedi diye yaparsa daha da zor geçirir eminim.
- 13 Eylül 2011
- 5.254
- 13.270
- 448
Ben 87 senesinde doğdum. Anneme çok sordum.Ya da annenizin sizi dünyaya getirdiği dönemde ülkenin durumu nasıldı? Yani sıraladığınız çoğu şeye katılıyorum durup düşününce yeryüzünde çok fazla acı var insanın düşünürken nefesi daralıyor. Böyle bir dünyaya çocuk getirme fikri bencilce gelebilir size ama ben öyle düşünmüyorum. Siz de evlendikten sonra belki de fikrinizi degistireceksiniz, belki değiştirmeyeceksiniz, belki kazara oluverecek çocuğunuz sonra iyi ki olmuş diyeceksiniz belki de nasipte yok isteseniz de olmayacak biraz da kader kısmet
Neden dünyaya geldim diye..evlendik oldun herkesin o zaman çocuğu vardı dedi..yani Cevap bile garip..
Herkes yaptı bende yaptim dedi kısaca.. Ben çocuğuma böyle cevap vermek istemiyorum. Onların zamanı da sıkıntıymış. Ama kıyaslarsam şu an işler daha beter. Cok giremiyorum bazı konulara.. bu yazdığım sorunlar devede kulak..daha çok sorun var bu coğrafyada. O yüzden kısaca benim dusledigim ülke ile olan ülke arasında dağlar kadar fark var..
Günün sonunda kısmet ona kesinlikle inanıyorum. Olacağı varsa olur..
- 13 Eylül 2011
- 5.254
- 13.270
- 448
Istemiyorumdan kastım annelik duygum yok.
Gelmiyor..
Burada 30larda kadınlar konu açıyor. Anne olmak istiyorum çocuk istiyorum evlenebilecek miyim diye..
Bende o his yok. Olsa isterim..
Yoksa kesin istemiyorum değil..
- 26 Eylül 2010
- 17.480
- 32.651
- 798
Böyle bir dünya kısmına katılamıyorum.
Çocukları hiç bir zaman çiçek bahçesine doğuramayacaktık zaten. Acıyı da sıkıntıyı da tadacaklar.
Kendi çocuğum için sadece dünyadan gelip geçecek bir çocuk gibi düşünemiyorum ben, bir şeyleri değiştirebilecek biri olabileceğini hayal ediyorum. Herhangi bir insanın hayatını değiştirmesi bile yeterli. Kötü bir dünyaya iyi bir çocuk getirdiğimi düşünüyorum veya bunun için çabalıyorum. Hangi boş boş kahve içme seansı çocuğuma kitap okumaktan, onun oyununa eşlik etmekten değerli olabilir ki? Yalnız tabii ki o boşluğu sorumsuzluğu da özlüyorum, insanın kendi başına kalmaya da ihtiyacı oluyor ama genel manada durum böyle bence.
Çocukları hiç bir zaman çiçek bahçesine doğuramayacaktık zaten. Acıyı da sıkıntıyı da tadacaklar.
Kendi çocuğum için sadece dünyadan gelip geçecek bir çocuk gibi düşünemiyorum ben, bir şeyleri değiştirebilecek biri olabileceğini hayal ediyorum. Herhangi bir insanın hayatını değiştirmesi bile yeterli. Kötü bir dünyaya iyi bir çocuk getirdiğimi düşünüyorum veya bunun için çabalıyorum. Hangi boş boş kahve içme seansı çocuğuma kitap okumaktan, onun oyununa eşlik etmekten değerli olabilir ki? Yalnız tabii ki o boşluğu sorumsuzluğu da özlüyorum, insanın kendi başına kalmaya da ihtiyacı oluyor ama genel manada durum böyle bence.
- 13 Eylül 2011
- 5.254
- 13.270
- 448
Yazdıklarınıza katılmakla beraber çocuk ınsana bir yaşam amacı veriyor.
Ondan çocuk sahibi olan çok kişi var.
Bir kişi sana muhtaç. Sen onun evrenisin seninle var.
Bu çok inanılmaz bir duygu kadın için.. O yüzden bu kadar çocuk sahibi olan var..
- 4 Ağustos 2018
- 2.965
- 3.424
- 133
28 yaşında evlendim, çocuk fikri bana çok uzaktı. Dediğiniz gibi annelik fikri, anne olmak bana çok yabancı ve uzak geliyordu. Bunu kendime hiç bir zaman çocuk istemiyorum değil de anne olmaya hazır değilim olarak açıkladım. 6 yıl sonra yani 34 yaşında artık bebek düşündüğümü farkettim. Acaba kime benzer, nasıl biri olur, en çok da daha doğmadığı halde ona bir şahsiyet kazandırıp o kim gibi merak dolu düşüncelere kapılıyorsun ve hazır olduğumu o zaman anladım
Bu arada millete göre evlenince en fazla 2 yıl sonra çocuk sahibi olmak gerektiği için bebeğim olmadığı için 6 yıldır çocuksuz olduğumuzu düşünmüşler
Hamileliğimin 8. haftası düşük yaptım ve o zaman anne olmaya hazır olduğumu daha çok anladım. Düşük yaptıktan sonra çocuk sahibi olamadığım için çocuk yapmadığımı düşünenler bunu tüp bebek sanmışlar yani insanlar çok tuhaf illa evlenir evlenmez bebek yapacaksın düşüncesindeler. Düşükten 3 ay sonra hamile olduğumu öğrendim. Zamanında çocuk fikrine uzak olan benim için şimdi dünyadaki en değer verdiğim insan oğlum
11 aydır uyku düzeni yok, hep uykusuzum ve ben uykuya çok düşkün biriydim ama kendinden çok onu düşündüğün için bütün vücudun yorgunluktan bitse de ona feda olsun diyorsun.Çok uzattım ama demek istediğim şey şu; elbette çocuk yapmak istemeyebilirsiniz hatta istemediği için hiç yapmayan bir çok insan var ama bir süre sonra kendinize şaşırarak ailenize henüz katılmamış bireyi düşünürken bulabilirsiniz kendinizi
Her şey gönlünüzce olsun..- 13 Eylül 2011
- 5.254
- 13.270
- 448
Güzel yazmışsınız.
Bende aşırı tüketime karşıyım. Benim dediğim ihtiyaç diye adlandırılan her şey bile aşırı pahalı..
Mesela ingilizce kursu..bu cağda bence ihtiyaç.
Ama pahalı vs gibi..
Her şey pahalı..
Çok çocuk konusunda çok haklısınız.
Bu devirde değil 5 bence 2. Çocuk bile fazla..
- 13 Eylül 2011
- 5.254
- 13.270
- 448
Teşekkür ediyorum.
Ben de şu ara ileride oğlum yapayalnız kalacak keşke kardeşi olabilseydi diye kendime yükleniyorum. Bunların sonu yok.
Yeri geliyor iyi ki doğurmuşum diyorum, öyle zamanlar oluyor çocuksuzlara imreniyorum. Tek söyleyebileceğim çocuksuzken dingin bir hayatım vardı, şimdi karmaşıkkahkahalar havada uçuşurken bir anda ağlama krizleri olabilen bir hayattayım, eskiden random gülücük atarken surat ifadesi değişmeyen tipler gibiydik. Gülüyoruz ama içten; o coşku yoktu. Mantıken bakınca zaten kim sorumsuz, istediği gibi yatıp kalkabileceği bir hayatı bıraksın ki?
Sizi tebrik ederim.
Demek ki çocuk fikrini sevmişsiniz.
Hiç çocuk istemeyen biri iken ikinci çocuğu isteyen birine edilmek cesaret ister..
Gönlünüze göre olsun..
- 13 Mayıs 2011
- 3.940
- 3.653
- 373
gelecek kaygısı değil sadece işte..
ben kardeşini bezleyen, yediren, göz kulak olan bir ablaydım. mahalledeki çocukları oynatan, komşuların bebeklerini oyalaması için yolunu gözlediği bir çocuktum. kardeşimden sonra kuzenlerime de baktım 15-20 yaş arasında.
anne olmayı istiyor muyum diye hiç sorgulamadım. evlilik hayalleri olan biri de hiç olmadım.
üniversite okurken mesleğime, kendimi geliştirmeye odaklıydım. 20-30 yıllık bir planla yaşamadım.
kapasitemin altında bir işte çalıştığımı da biliyorum doğrusu ama, huzurlu olmayı önceledim.
çocuklarım için de ömürlük planlar yapmıyorum ki zaten plan yaparak yaşanmıyor hayat.
iki çocuğumun iyi eğitim almasını istiyorum elimizden geleni de yapacağız elbette.
ama en önem verdiğim şey, değer yargıları olsun. ahlaklı olsunlar. yani dürüst ve adil olsunlar.
kendilerine, insanlığa, doğaya zarar vermesinler, bir değer katsınlar mümkünse.
kimseye muhtaç olmadan, sevdikleri işlerle hayatlarını sürdürsünler isterim.
maddi anlamda şu an (eşimle bu konuda farklıyız) kaygılı değilim.
olumsuzluklar yaşarsam da bir çaresini bulurum şikayet etmem, hayatta kalmanın yoluna bakarım.
aslında benim ailem daha zorlu, daha mücadeleci bir süreçten geliyor hem doğal hem de sosyal ve ekonomik koşullar anlamında. bizim için para hiçbir zaman ilk sırada olmadı. maddi sıkıntılarımız oldu babamın işsiz kaldığı dönemler oldu ama ben hiç "yoksuluz" psikolojisi yaşadığımı bilmem. eğitimimle veya sağlığımla ilgili bir konuda sorun yaşamayacağımı düşünürdüm hep ergenlik yıllarımda da. öyle bir bilinç verilmiş demek ki.
bu arada inandıklarımız da somutlaşıyor bence. ben hep şanslı biri olduğumu düşünmüşümdür. okul hayatımda bile çalışmadıysam o sınav ertelenmiştir, hoca gelememiştir vs.
kötü bir şey olduysa mideme giren ağrıyı duyar, "demek ki böyle olmalıymış" derim.
böyle bir geçmiş ve birikimle anne oldum.
isteyerek severek anne oldum.
yine de zor mu? zor...
bence siz gelecek kaygısından ayrı olarak da istemiyorsunuz zaten..
olduktan sonra seversiniz çocuğunuzu elbette.
anne olmak size iç huzursuzluk getirecekse olmayın.
doğurup pişman olmaktansa, doğurmayıp pişman olmak daha iyidir.
- 3 Ekim 2010
- 11.455
- 3.697
- 448
Bende çevremde niye evlendik? Adam seni biblo diye mi alıyor sözlerini çok duymuştum. Annelik içgüdüsel kesinlikle, ama benimde içimde hiç annelik duygusu yoktu. Hep kendimi sorguladım ben, sizi bilemem tabii ama kendim için çevresel ve ailesel sorunların etken olduğunu düşündüm hep, etrafımdaki insanlar 3-5 tane çocuk yapıp sanki kendiliğinden olmuş gibi kendine hep yükmüş gibi hissettirdiler bana, evlendik eşimde bende maddi, manevi sebeplerle en az 2 yıl çocuk konusunu açmayacaktık.
Bende ''2-3 sene sonra, o istek gelir diye umuyordum'' bu kadar net istemezken imtihan ya, bir rahatsızlığım çıktı ve kaç doktora gittiysem çocuğun olmayabilir, ileri de çok geç olabilir dediler. Çok büyük ikilemde kaldım, eşimde çocukları sever, ileri de de pişman olmamak adına, nasılsa hemen de olmaz, üstelik bende rahatsızım diye içim rahat bir şekilde kabul ettim.
Çok değil, bir sonraki ay test çubuğundaki pozitif çizgiyi görünce şoke oldum. O kadar olmayacak zaten diye inanmışım ki, 6 haftalık hamileyim ve tesadüfen öğrendim.
Hamilelik güzel geçti, kabullendim de, doğum sonrası depresyonu yaşadım. Sanki hayatım bitmiş, elimden alınmış gibi hissettim. Oğlum da gazlı, uykusuz, zor bir bebekti. Varlığına bin şükür ama maddi ve manevi hazır olmadan süreç daha da zor geliyor. Şuan 3,5 yaşında çok şükür, aşığım resmen, bu benim mi diye bakıp duruyorum hayran hayran..
Yani gerçekten nasipten öte köy yok, Rabbım yeter ki ol desin..
Selam çocuğum var ve bence pişman olmazsın.
İstemiyor isen istemiyosundur. Herkes çocuk sahibi olmak zorunda değil. Ben 29 yaşında çocuk sahibi oldum. Ondan önce yoktu ve yokluğunu hiç hissetmedim. Bence bu bilmediğin bi meyveyi canının hiç çekmemesi gibi bişey. Şimdi 1 tane var ve başka çocuk da istemiyorum.
Benim motivasyonum sıfırdan bir insan yetiştirme isteği idi.
Mutlu olması da tek amacım. O yüzden kendisine belli bir maddi kaynak bırakmaya çalışıyorum ki bazı şeyleri mecburiyetten değil keyif aldığı için yapma seçeneği olsun (üniversite okumak, çalışmak gibi)
Ben pek çocuk sevmem yani anaç bi tip değilim. Kendi bebeğime karşı öyle değilim onunla çok vıcık vıcık bi ilişkimiz var ama hala dışarıda bebek görünce alıp sevesim falan gelmez. Dediğim gibi hayatımda bi boşluk falan yoktu, çocuk onu doldurmadı ama yeni bi dünya açtı bana. Farklı yönlerimi keşfettim. Aşırı da seviyorum.
Hayatımdan çok memnunum. kızım bence benim hazinem. Ama bu hayatı yaşayıp bitirip bi da dünyaya gelecek olsam bu defa çocuksuz bi hayat seçerdim diye düşünüyorum.
İstemiyor isen istemiyosundur. Herkes çocuk sahibi olmak zorunda değil. Ben 29 yaşında çocuk sahibi oldum. Ondan önce yoktu ve yokluğunu hiç hissetmedim. Bence bu bilmediğin bi meyveyi canının hiç çekmemesi gibi bişey. Şimdi 1 tane var ve başka çocuk da istemiyorum.
Benim motivasyonum sıfırdan bir insan yetiştirme isteği idi.
Mutlu olması da tek amacım. O yüzden kendisine belli bir maddi kaynak bırakmaya çalışıyorum ki bazı şeyleri mecburiyetten değil keyif aldığı için yapma seçeneği olsun (üniversite okumak, çalışmak gibi)
Ben pek çocuk sevmem yani anaç bi tip değilim. Kendi bebeğime karşı öyle değilim onunla çok vıcık vıcık bi ilişkimiz var ama hala dışarıda bebek görünce alıp sevesim falan gelmez. Dediğim gibi hayatımda bi boşluk falan yoktu, çocuk onu doldurmadı ama yeni bi dünya açtı bana. Farklı yönlerimi keşfettim. Aşırı da seviyorum.
Hayatımdan çok memnunum. kızım bence benim hazinem. Ama bu hayatı yaşayıp bitirip bi da dünyaya gelecek olsam bu defa çocuksuz bi hayat seçerdim diye düşünüyorum.
- 19 Mart 2020
- 116
- 137
- 53
- 42
İstememek çok normal bence. Ama onlar hayatın güzellikleri renkleri... Bence ebeveyn olmanın en kötü tarafı artık çok zayıf bir noktanızın olması. Ya başına şu gelirse ya şöyle olursa vs. Çocuklarım olmasaydı bambaşka biri olurdum gibime geliyor. Umarsız kaygısız.. Şimdi onlar benim en yakın arkadaşlarım oldular.. Hiç istek yoksa yapmayın ama zamanla Bi şeyler filizlenirse içinizde deneyin derim ben.
- 3 Eylül 2012
- 21.840
- 57.441
- 798
- Durum
