Benim çocuk yapma nedenim, annemin vefatiydi. Vefatından önce, torun sevmek istediğini söylemişti ama ben o ara biraz uzakta olduğum için, hastalığından habersizdim ve niye böyle bir istekte bulundugunu anlayamamistim. Çünkü o ana kadar hep gezin tozun birbirinize doyun derdi rahmetli.
Annemden sonra, kendime yoldaş, bir teselli istedim ve eşimle çocuk yapmaya karar verdik. İnanın, oğlum olmasa, annemin açısıyla kafayı yerdim ki buna şuan vakit kalmıyor. Oğlum bana derinlere dalacak, derin derin düşünecek vakti vermiyor, bu açıdan iyi ki yapmışım diyorum ve ayrıca oğlumu çok seviyorum. Onun için yaşıyorum diyebilirim.
İnanın, bir süre sonra çocuksuz evlilik insana cazip gelmiyor. Gez, toz, yaşa, bunlar bir yere kadar, bir yerden sonra farklı duygular devreye giriyor. Bir evde çocuk sesleri, hengamesi, gülüşleri olmazsa o ev o kadar sessiz ve ıssız oluyor ki. Tabii bu benim düşüncem.