Çocuk sahibi olmak istemiyorum. Sizce ileride pişman olur muyum?

noram .!.:

Bütün yorumları okudum.
Bu konunun cevabı bu kadar karmaşık değil. Eğer bu kadar uzun uzadıya merak ediyorsanız pişman olursunuz. Bir insan bir şeyi istemiyorsa istemiyordur, bunun için neden önemli değil ki.
Hayatta her konuda bu kadar ince düşünerek hareket etmemiz mümkün değil. Çünkü bizim hesaplamadığımız değişkenler de çok.
Gerçekten eminseniz artık sorgulamayın
ve sorgulatmayın.
Herkes için çok farklı bu konular. Bakın arka sayfalarda emzirmenin kendisini boğduğunu söyleyen anneler var, benim ise en zevk aldığım şeylerden biri. Ablam da sevmedi emzirmeyi, benim sevdiğimi duyunca çok şaşırıyor mesela.
Ayrıca hiçbir insanın çocuk yaptığına pişman olma lüksüne sahip olduğunu düşünmüyorum. Çünkü bunu her türlü çocuğa hissettirirsiniz, hissettirmiyorum diyen de kendini kandırır. Evet; herkes aynı anaçlığa sahip olacak diye bir kaide yok ama kimsenin dünyaya gelmiş bir bebekten pişman olup, bunu ona yaşattırmaya da hakkı yok. Bunu bilip de buna üzülmeyecek insan yok çünkü. O yüzden gerçekten istemiyorsanız bir anlık istekle yapmayın.

Genişletmek için tıkla...

O emzirme olayı beni de sıkmıştı.Bebeklerimi cok severek büyüttüm oysa.O sanırım şeyden,ben bir kaç dakikadan baska aynı noktada duramam,durakta beklerken bile oturamam,gezınır dururum.
Evet o duraklarda karsılastıgınız kurtlu benim
O yuzden emzirirken kitap okuyarak,diger cocuklarıma masal anlatarak zaman gecirmeye calısırdım,bakardım daha 10 dk olmamış..

Manolya-- .!.:

Bence kesin kararınızı verin erkek arkadaşıniza da bunu evlenmeden bildirin. Yanı evlenince bir taraf ister diğeri istemez çatışma olabilir.
Dünyanın durumu ülkemizin durumu elbet ortada.
Önceden se dünyanın durumu kötüydü ben mesela 90larda doğdum o zamn da ülkede pkk ekonomik kriz sonrasında vs hep oldu.
Çocuk bakmanin maddi manevi zorlukları elbette var..geçen gün yegenimle dolaşıyorduk oyuncağa binmek istedi başka bsy yapmak vs derken 80 lira sırf ivir zivira gitti. Yine okul masrafı vs olacak
Manevi olarak mutsuz evliliklerin oldugu evlerde çocuk sahibi olmak anlamsız. Çocuğa yazık sevgi saygı goremedikten sonra

ben çocuk sahibi olmak istiyorum yanı 1 çocuğum olsun istiyorum önceden 2 çocuk derdim. Benim maddi durumum en azından 1 çocuğa yetebilir. Ha tabi her şeyin lüksü en iyisi tabi kI olmaz eşimle ikimiz memuruz zaten. Elden geldiğince en iyiisni yapmaya çalışırım.
Çocuk isteyince de hemen olan bisy değil aylarca deneyen de var

Genişletmek için tıkla...

Biz bu konuyu aramızda konuşuyoruz.
Genelde ben açıyorum.
Düşüncelerimi filtresiz biliyor.
Hatta ülkemizin durumunu buraya yazdığımdan çok daha detaylı konuşuyoruz. Yani aslında kaygılarım daha fazla. Ben yüzeysel yazdım..
Ama saklamıyorum merak etmeyin.
Asla kimsenin vebalini alamam. Hele ki sevdiğim birinin..

Çocuk olunca her şeyi vermek iyi değil bence.
Sonra tatminsiz bireyler oluyorlar. Başarılı sebatkar olmuyorlar.
Bu arada 1 çocuk en iyisi..

bence bunun hayatından memnun olmakla ilgisi yok

oğlum 10 yaşında 30 yaşında anne oldum

o bir süreç hiç kimse çocuklu hayatı önceden tahmin edemez

zira her bir çocuk farklı bir birey

yılların ne getireceğini de bilemezsin

anne olmaya çalıştığım süreçte hafta 6 gün delice çalışan iş odaklı bir hatundum

sabah 7 de çık akşam 7 de git modunda yaşar hatta akşam da dışarıda yer içer yaşardık

neyse en geç 30 yaşımda hatta 29 yaşımda anne olayım diye planlamıştık

sonra bir yıl denedik ve olmadı

doktor vs

eşime asla çocuğun olmaz dediler asla

bunun üzerine bir doz yıkıldık sonra ne yapalım olmazsa olmaz dedik

uzatmayalım "asla çocuğun olmaz" ın yıl dönümünde kucağımızdaki ufaklıkla uğraşıyorduk

o yıllar zaten çocuk olmayacaktı oldu şoku ile geçti, bakıcısı, kreşi vs

evet şu aşamada ortaokul öğrencisi olacak kocaman bir çocuk

geleceğe dair endişelerimiz var

hatta iki çocuğu olanlara biz hayret ederken bir kısım çevremdekiler 3. başladı

40 civarında 3. doğuruyorlar

aceleye gerek su akar yolunu bulur

Cocuk sahibi olmadan once tam da benzer seyler hissediyordum,buraya da evlendikten sonra cevreden gelen cocuk baskisi minvalinde bir konu acmistim. Sayfalarca mesaj gelmisti.rahatina son derece duskun bir insanim. Bosanmis bir ailenin cocuguyum. Tam bir kaos ortaminda buyudum diyebilirim. Cesitli cocukluk travmalarim mevcut. Tum bunlara karsin her zaman idealleri,kariyer hedefleri olan,sorumluluk sahibi biri oldum. Buyudugum kosullara inat ilerde rahat bir hayatin, ozgurlugun,guzel bir yuvanin hayalini kurdum. Cok sukur hedeflerimin coguna kendi tirnaklarimla kaziyarak ulastim. Iyi okullarda okudum. Sevdigim isi yapiyorum. Sevdigim adamla evlendim. Babama hic benzemeyen,hatta ozellikle onun tam zitti karakter ozelliklerine sahip biri esim. Gelgelelim bu hayal ettigim tabloda cocuk hicbir zaman yoktu. Cunku hicbir zaman anac biri olmadim,cocuklara olup bitmedim. Isim geregi bir donem okul oncesi yas grubuyla calisirken bir an once is bitsin de eve gidip kafami dinleyeyim diye hayal ederdim. Ama asil sebep bir takim temel gereksinimler eksik oldugu takdirde bir insan yetistirmenin ne denli zor olabilecegini bizzat kendim yasamam, cevremden, annemden surekli duymamdi. Bilincaltimda annemin surekli kardesinle sizi tek basima buyuturken ben ben olmaktan ciktim,cok yiprandim minvalinde konusmalari vardi. Cocuk sahibi olmak zordu,yipraticiydi,ben de annem gibi olabilirdim. Hep bu dusunceler vardi beni dogurmaktan uzaklastiran. Arti kontrolcu bir insan olmam, cocuk yetistirirken sonuclarini kontrol edemeyecegim bir suru durum oldugynu bilmek de beni urkutuyordu. Ve tum o sizin saydiginiz maddi sebepler, ulkenin belirsiz ve kaotik durumu...

Derken bilincaltimdaki o korkulari yavas yavas esimle birlikte asmaya basladim. O hep cok isteyen tarafti. Bir deneyelim dedik ve hemen hamile kaldim. Ne yazik ki o bebegimi kaybettim. Cesitli travmalarim tekrar nuksetti. Onlari asmam zor olsa da tekrar kebdimi hazir hissettigimde gene hemen hamile kaldim. Oglum 19 aylik. Yapi olarak her seyi en ince ayrintisina kadar dusunen sizin benim gibi insanlar icin annelik kaygi demek, gecmeyen yurek carpintisi demek. Ama buyudukce, sizle arasindaki bag derinlestikce baska hic kimseye hissetmeyeceginiz essiz bir sevgi, sefkat ve mutluluk duyuyorsunuz ki bu tum yorgunluklarinizi alip goturuyor. Tabii bu duygu hic yasamayan birinin bilebilecegi veya eksikligini hissedebilecegi bir durum degil. Dolayisiyla herkes muhakkak anne olmali lafina veya biyolojik saat zirvaliklarina inanmiyorum. Bir insan pekala cocuksuz bir hayat secebilir. Ben de secmeyi cok dusundum.ama benim hayatim o yonde evrildi. Kendi yetistirilme tarzimdan cok baska bir tarz edinmek, zamaninda bana verilmeyen emek ve degeri bir cocuga vermek, kendi goremedigim iki ebeveynli mutlu yuva ortamini ona verebilmek en guclu motivasyonumdu galiba. Evet cok buyuk bir maddi zenginligimiz yok ama ona verebilecegim sevgi, guven, sefkat, duzgun ve merhametli bir insan olma vasiflari en buyuk en kiymetli mirasimiz bana gore.
Zaman zaman sizin de bahsettiginiz kaygilar bende de hat safhaya ulasiyor. Ozellikle pandemi doneminde zirve yapan kaygilarim var. Cocuksuz olsam bunlarin hicbirini hissetmez, daha relax bir yasam surebilirdim. Ozellikle bir bebegin ilk yillari anneden pek cok sey alip goturuyor. Onsuz hayatimi bazen cok ozluyorum ama artik geri donusu yok. Bu donusun olmadigini biliyorum ve bnm icin sorun degil cunku artik hayatimin baska bir evresindeyim. Pisman olup olmayacaginiz tamamen sizin o donemki kafa yapinizla,hayattan beklentileriniz ve cocuk sahibi olma motivasyonunuzla alakali. Cunku cicek tarlasi vadetmiyor kimse :) bitmeyen zorlu bir macera cocuk yetistirmek. Oyuna baslamayanlarin hic bilemeyecegi, keyfinden de zorlugundan da bihaber olacagi ama pek cok yeni duyguyu bir arada yasayacagi yeni bir faz gibi...

Dasmeer .!.:

Bu kişisel tercih meselesi bencede.
Pisman olup olmamak sizin hislerinize bagli
Oldum olasi cocuk severim ve hep kendi çocuğum olsun istedim.
Ama evlilik bana hep ürkütücü geldi
Birgun evlenme karari verirsem çocuk icin olacaktı benim icin.yoksa evlilik riskine girmezdim aşkından ölsemde.
Benim hisseldunyam cocuk üzerine kurulu
Hayatta herseyden vazgecebilirim ama bu histen asla .
Ve evlendikten sonrada ilkisim bebek heyecanı oldu.
Ama kardesim var oda anne olma meraki yok sırf buyuzden evlenmeyecegim diyor.
Yani ayni ailenin 2farkli cocugu.
Oyuzden kendi iç dünyanızın farkında olunuz

Genişletmek için tıkla...

Sevindim çocuğunuz olmasına..
Bende kuzenimle aynı yaştayız. Onun iki çocuğu var. Bende de böyle düşünceler iste..
Kendi iç dünyam şu an kararsız..

cikolataveturkkahvesi .!.:

Yok şu an düşünümüyorum.
Daha vaktim var bence:)
Araştıracağım, geleceğimde eşimle gezip tozduğumu görüyorum çocuğu değil..
Onun kedisi var, şimdilik o yeterli geliyor.
Yorum için teşekkür ederim, iyi günler..

Genişletmek için tıkla...

rica ederim, karar verebilmen çok sevindim :)

cikolataveturkkahvesi .!.:

Sevindim çocuğunuz olmasına..
Bende kuzenimle aynı yaştayız. Onun iki çocuğu var. Bende de böyle düşünceler iste..
Kendi iç dünyam şu an kararsız..

Genişletmek için tıkla...

iste gerçekten icten gelen bisey
Mesela çalıştığım kurumda ben dahil 2kisi bekardik
Yaşlarımız 32civariydi
Herkes evli çocuklu yani bneim yaşında herkesin nerdeyse 2.3. Çocuğu vardı.
Ben henuz evlenmemistim
Ben onlardaki evlilige degilde hep cocuklara ozenirdim.seminerlerde getirirlerdi.
Maddi olaya gelince birara bendede vardi o dusunceler ama bunu genellestirmenin yanlis olduğu kanisindayim artık
Nedenine gelince her insan bireyseldir.
Sizin maddi takintiniz çocuğunuzun umruna olmayabilir
Mesela ben esime bakiyorum bana oranla ekonomisi dusuk ailede buyumus hem madden hem manen.tarlada sabahaksam calisan anne ve diger uyeler.kendisi 3.cocuk
Maddiyat zaten olmamis çokda ilgilenilmemis köy yerinde.ben onun tam ziddi ailede buyudum
Ve inanirmisin benim sartlarim ona binbasmasina ragmen esim benden cok mutlu cocukluk gecirmis.cok pozitif insan
Okadar parasizlik görmüş geçmişe dair hic bu onun umrunda olmamaış zor sartda uniye gitmis yine öyle
Asiri sicakkanli enerjik yasami seven biri
Hic ailesine demiyorki neden4cocuk
Neden fakirlik gorduk
Ben ise surekli sorgulayan elestiren yeri geldimi babama 3ocuk yapmışsın snein butceni asmis vs diyen biriyim
Ki babam egitime onemveren maddi anlamda gayet gecinmemize rağmen.
Yani bence hercocuk için yaşadığı kosullardan ziyade aldigi aile kardes sevgisi daha önmli
Biz 3kizkardes yerigeldimi maddi kavga yaparız bencillik yapariz ailemizin verdigi emegi bile nankörlük yapabilirim
Ama esim osartlara ragmen anne babasina kardeşlerine ölür gider.onlara kendi mmeur olnasina rağmen 2ay yaztatilinde cogunu tarlada yardimla gecirir.mecbur değilken.
Bence gerçketen hercocuk cok farkli sahsina münhasır

33 yaşindayim küçükken kisir olmak isterdim büyüdüm kaza ile anne oldum ama yine yeniden olsa istemem oğlumu çok seviyorum ama annelik ve bebek, cocuk bana göre değil. Pişman olmazsin gibime geliyor.

redvelvetcake .!.:

Türkiye’de cocuk buyutmek istememenize hak veriyorum cok haklısınız da. Cocuk yapan çoğu insan bunu evlılıgın bir parçası olduğuna inandığı ıcın yapıyor yasım geldi ailem torun istiyor herkes ıkıncıyı doğurdu vs vs diye. Bence siz cok bilinçlisiniz emınım kendiniz icin en dogru kararı verirsiniz. Yaşınız da cok büyük degil nasılsa önünüzde garanti on yıl var anne olmak icin öyle düşünün

Genişletmek için tıkla...

Insanlar çocuk sahibi olurken daha bilinçli olsaydı şu an bu durumda olmazdık..
Acele etmiyorum. Bakalım neler olacak..

Khomyuk .!.:

Psikolojinizi sağlam tutmak için sorumluluğunuzu ailenizle de paylaşabilirsiniz. Hatırladığım kadarıyla beraber yaşıyordunuz, kendinizi bu kadar zorlamak yerine destek alabilirsiniz.
Yalnız yapmaktan keyif aldığınız şeyler sonsuza kadar kaybolmadı. Bir süreliğine mola verdiniz. Ben bir yıldır epey özgürüm. Kendi kendini oyalıyor, oynuyor, derdini isteklerini söylüyor, kendi işlerinin küçük bir kısmını yapabiliyor. Bir kaç sene sonra arkadaşlarıyla buluşacak, bensiz pek çok yere gidecek. İkimiz de bağımsız olacağız. Bir ömür aklımız duygularımız birbirinde olacak elbette ama fiziki anlamda uzaklaşağız da.
Aşama aşama uzaklaşacak zaten.
Yani merak etmeyin yalnız sahilde yürüyüş yapacaksınız. Ama en zor zamanlarınızdayken destek alın. Altını tek temizlemenizdense ailenize bırakıp iki saat yürüyüş yapabilirsiniz mesela.

Genişletmek için tıkla...

Anne babam 75 yaşındalar. Annemin yürüme problemi var. Ev dubleks. Aktif olarak bebek bakım işlerini yapamaz. Kucağına alıp gezdiremez. Yada emeklerken yürürken peşinden gidemez

Ben çocuk sevmiyorum, asla bakmak istemiyorum, kendimden ödün veremem, kariyer istiyorum vs deseydiniz kesinlikle yapmayın derdim. Ama anne olmak ve çocuk sevgisi çok başka bir şey. Ben dün gece kızım çok güzel uyuyor diye ağladım mesela Eşimle 8 yıldır beraber 4 yıldır evliyiz. Keşke hemen evlenip yapsaydık kızımızı yıllarımız boşa gitti diyoruz Sizinle benzer endişelere sahip olduğumuz için biz de tek çocukta kaldık, yaşıtım sizinle. Beni niye getirdiniz bu dünyaya dersede ileride bana mutfaktan su getir diye ,hadi getir kurban olduğum demeyi planlıyorum

Minel00 .!.:

Benim de benzer bir konum vardı.
herkes oraya tabiki anne olmayabilirsin minvalinde şeyler yazmıştı.
benim istememe sebebim evliliğimdeki sorunlardı.
sizinki çok başka.
ama ben çocuksuz bir hayat düşünemiyorum.

sonuçta Afrika gibi bir yerde yaşasaydık, evet belki bencillik diyebilirdim ama sizin çalışıp belli bir refah seviyesinde olduğunuz noktada pekala çocuğa da bakabilirsiniz gibi geliyor.

anne değilim ama anneler bu duygunun tarifsiz bir duygu olduğunu söylüyor.
her türlü düşünüp, iyice ölçüp tartıp gerçekten gönülden isteyip istemediğinize bakmalısınız.
herkes anne olmak zorunda değil tabiki.
ama ben evlenince, hele mutlu bir evliliğin olursa fikrinin değişeceği kanaatindeyim :)

Genişletmek için tıkla...

Ülkemiz cok aşırı kötü bir ülke değil tabi ki.
Ama hani sizin kafanızda bir kıstas vardır ya bir seviye. Onu demek istiyorum.
Bir de çocuk yetiştirmek çok pahalı değil mi..
Bu maddi külfet biraz fazla..

burcak86 .!.:

Ben biraz romantik yaklaşıcam bu olaya aşık olduğum insanla ortak şahit olduğumuz bi süreç bizim için, bakıp bakıp mutlu olduğumuz birbirimize gülümsediğimiz “Allahım çok güzel bunlar, aynı ailede miyiz şimdi biz bu minik insanlarla” diyerek anı yaşamak için birbirimizi dürttüğümüz bi olay anne-baba olmak. Bizim evliliğimiz iyi/tatmin edici bir evlilikti halihazırda onların gelmesiyle sanki herşey daha güzel oldu duygusal doyum anlamında , onlar mutlu bir ailede olduğu için problemsiz bizi yormayan gözleri ışıl ışıl gülen çocuklar oldular. Bu motivasyonla çocuk sahibi olmuş olabilirim.

Dünyanın durumuna gelince hiç aklıma öyle şeyler gelmedi , genelde olumlu pozitif bi insanım olumsuzluğu pek düşünmem, genelde de işlerim rast gider. Onlarla herşey daha güzel olacak diye düşünmüştüm hatta oldu da.

Çocuk sahibi olmamak aynı zamanda ailelerin de müdahale edeceği bi karar olacak, bizim kültürümüzde çok baskıya maruz kalabilirsiniz, yıpratıcı olabilir keşke yurtdışına taşınsanız diye düşündüm şuan

Genişletmek için tıkla...

Sizinki mutlu evlilikten dolayı çocuk sahibi olmak olmuş. Ne güzel.. en güzel şekli bence o..
Siz sanırım yurt dışında yaşıyorsunuz. Veya ben öyle hatırlıyorum emin olamadım. Ben bu yazıyı yazarken dolar 7 ltyi geçti..daha da artıyor..
Vallahi imkan olsa yurt dışına giderdim şöyle Finlandiya Norveç güzel olurdu..
Çevre baskısı her kadına yapıldığı gibi bana da yapilacak bence
Ondan maalesef kaçış yok.

pinkvanilla .!.:

ilerde illaki çocuk yapmak isterseniz ama fizyolojik durumunuz buna elvermezse bilmiyorum sıcak bakar mısınız ama hiç olmadı evlatlık alırsınız. hem de o çocuğa bir gelecek sağlamış olursunuz.

Genişletmek için tıkla...

Evlatlık almak bence de güzel bir seçenek..
Çok haklısınız..

Freudun zamaninda dunya böyle değildi. Eger bu donemde yasasaydi farkli teoirilerde bulunurdu
Pisman olursunuz elbette bu bircok kisede birtane daha yapsaydim belki kiz olurdu yada oğlum diye düşünüyor
Ama sizin icin sunu söyleyebilirim evlendiginizde cevresel faktorler hic degil bir cocuk fikrine size sectirecektir

cikolataveturkkahvesi .!.:

Bence çocuk sahibi olmadan araba alın.
Arabasız zor. Araba olmadan yeni doğan ile zorlanırsinız.
Bir de yaşınız genç. Çocuk sahibi olmayı ben olsam en az 29 30 gibi düşünürdüm.
O 9 yılda da tüm istediklerimi yapmaya çalışırdım.

Bu kaygıları az kadın yaşıyor. Biz bilinçli kesimiz.
Çoğunluk hop diye çocuk sahibi oluyor.

Genişletmek için tıkla...

Araba olayı şöyle aslında, eşimin babasının 2 tane arabası var birini eşim kullanıyor. Benim babamında 2 tane arabası var birini ben istediğimde kullanıyorum ya da eşimin babasınınkini de kullanıyorum. Hani bebek olduğunda araba ihtiyacımız karşılanır. Ama dediğiniz gibi en az 25 yaşından önce hiç düşünmüyorum, belki 28-29..

Seheryeli80 .!.:

Freudun zamaninda dunya boyke değildi. Eger bu donemde yasasaydi kuskusuz farkli teorilerde bulunurdu
Ben iki covuk yaptim.simdiki aklim olsaydi cocuk yapmazdim
Daha dun kiz kardesime cocuk yapmamasini tavsiye ettim
Pisman olursuhuz elbette bu bircok kisede birtane daha yapsaydim belki kiz okurdu yada oglan demek biciminde kendini gösteriliyor.
Ben cocuklarimi cok seviyorum fakat sizin yukarda yazdiklariniz okadar dogruki biylesine kotu bir dunyada genlerim kalmalimi kalsa ne omur yani
Ilerde yaslaninca bana bakar dusuncesuyke dunyaya geliyoruz.ama yaslaninca evlatlara yukden basja birsey olmuyorimuz ki.
Ne bikiyim iste benim düşüncelerimde arafta:)
Ama sizin icin sunu söyleyebilirim evlendiginizde cevresel faktorler hic degil bir cocuk fikrine size sicak baktiracaktir

Genişletmek için tıkla...

O kadar doğru ki... Çoğu anne baba ileride bize baksın diye çocuk dünyaya getiriyor. Hiç ona yaşatacakları hayat kalitesine bakmadan... Özellikle durumu biraz daha zorda olan ailelere bakıyorum hep 3-4 çocuk. Çok üzücü.

Khomyuk .!.:

Bu kişiye göre değişen bir şey. Ben mesela bir çocuk büyütmek istedim. Bir insanın büyümesine eşlik etmek nasıl merak ettim. Biraz da kendi kurduğum aile içinde, çocukken asla yapmam dediklerimi yapmadan, idealimde kurduğum şeyleri kendi çocuğuma yapmak istedim. Hep çocukluktan beri isterdim. Ben pişman olurdum. İnsan içten içe bilir pişman olup olmayacağını.
Ama ben güzel bir aile ortamında, mutlu büyüyen bir çocuğun keşke doğmasam diyeceğini sanmıyorum. Aynı şekilde bir annenin keşke yapmasam diyeceğini de sanmıyorum. Yani hiç bir anne pişman olmaz.
Ben pişman olmadığım gibi iyi ki yaptım diyorum hep. Çok zor. İnsanı gerçekten yoran, çok emek isteyen bir şey. Ama pek çok anlamda insanı geliştiren büyüten de bir süreç. Bana yeni bir pencere açtı. Zorlukları aştıkça insan kendiyle de değişik bir gurur duyuyor.

Genişletmek için tıkla...

Sizin için sevindim.
Peki çocuğunuz için korkmuyor musunuz?
Her sey aileden ibaret değil. Yaşadığımız çevre üzerimizde çok etkili..

DenizinYosunKokusu .!.:

Ya da,benim icin cok sorun olmaz,ille de cocuk dersem,sen de yapmazsan benim icin farketmez,annesi sen olmazsan digeri olur gibi mi

Genişletmek için tıkla...

Yok bunu yapmaz:)
Bir erkek sırf kadının çocuğu olmuyor diye onu terk edecekse de def olsun gitsin..
Zaten bunu yaparsa o erkek biter.
Aldiği vebal ile başkasından çocuğu olsa da gün yüzü görmez. Ciddi sınanır.

RedDesertRose .!.:

Cocuk yapıp pişman olmama = mutluluk
Cocuk yapmayip pisman olmama= mutluluk

Cocuk yapip pisman olma = bir ömür mutsuzluk

Cocuk yapmayip pisman olma = yaklaşık 55-70 yaş arası mutsuzluk

Genellikle cocuksuzlugun pismanlik yaslari artik cocuklarin buyuyup torun sevme yaslari veya birilerinin sana bakmasi gereken yaslarda ortaya cikar, yada o yaslar düsünulerek erkenden pismanlik yasanir.

Sonuç; pisman olabilirsin ama bu pismanlik seni cok cok uzmez.

Cocuk yapip pisman olanlarin orani cok daha fazla ama bu pismanlik itiraf edilemez ve cocuk dogduktan sonra alternatifi hayal edilemeyecek sekilde insanin hayati degisir.

cocuk yapmayinca bunun alternatifi cok daha kolay hayal edilir ve hep "cocugum olsa ne iyi olurdu" seklinde iyi yonleri dusunulur. Yani bu pismanlik da aldatici bir pismanlik.

Genişletmek için tıkla...

Çok güzel bir yorumdu teşekkür ederim..
Bunu favorilerime kaydettim. Arada canım sıkılırsa okurum. Hiç böyle düşünmemiştim.
Burada her yorumu dikkatle okuyorum. Şu ana kadar anneyim ama mutlu degilim diyen çıkmadı. Ama bence böyle düşünen vardır. Veya olmasa da olurdu diyen vardır.
Gerçekten böyle.. tespit o kadar doğru ki..
Toplumu çok iyi gözlemlemişsiniz. Sosyolog musunuz?