Ben sizi aşırı bencil biri olarak gördüm.. yani siz her sorunlu ortamdan kendi çıkarlarınız için kaçmak istiyorsunuz... Durup savaşmak size göre değil gibi görünüyor buradan bakınca... Siz istemişsniz ki herşey güllük gülistanlık olsun, o yüzden anne babaya gitmişsiniz, anne baba da sizin beklentilerinizi karşılamadığı için tekrar eskiye rağbet olmuş... Ben eşinizin yerinde olsam sizi kabul etmezdim gerçekten.. bunu kırıcı konuşma olarak görmeyin ama kabul etmezdim size güvenmek çok zor olurdu benim için..
Bence maddi imkanları zorlayıp baska eve çıkın eğer hayatınızda bir insan olmasını istiyorsanız da başka biri olsun bu...
Ben de eşimden ayrılmaya çalışmistim ilk yıllar.Girişimi hiç olmadı, engel olmaya da çalışmadı. Bir gün bana mesaj attı seni çok özledim lütfen görüşelim diye cevap bile vermedim : ( belli bir yaşa gelmiş insan bu cevapsızlığın üstüne ne girişimde bulunurki.
nefes bile almadan okudum
Aşağı yukarı aynı şeyleri yaşıyorum. Her gün eşimle konuşmak için cesaret toplayıp konuşamıyorum boşanma işini. Evin içinde iki yabancıya döndük. Mevzular aynı para pul iş annesi vs. Ama eşim çok iyi tıpkı eski eşin gibi... ve benimde bir oğlum var.
Bu konu bi işaret mi acaba bana, gerçekten pişmanmısın? Çok merak ediyorım şu anda. Belki içinde bir ilgi boşluğu vardır? Annen baban bunaltmıştır??
Bana cok sacma geliyor.. Bosanmak istemeyen, seven adam çaba göstermeliydi.. Sonradan "ozledim" mesaji atmanin anlami yok..Girişimi hiç olmadı, engel olmaya da çalışmadı. Bir gün bana mesaj attı seni çok özledim lütfen görüşelim diye cevap bile vermedim : ( belli bir yaşa gelmiş insan bu cevapsızlığın üstüne ne girişimde bulunurki.
Olan olmuş. Kapıları siz kapatmışsınız, açacak olan yine sizsiniz. Ama yaşadığınız hayatın zorluğundan kurtulmak için değilde eski eşinizi hala seviyorsanız, unutamadıysanız bu adımı atın. Onunla konuşun. Ama bunu annenizle yaşamaktan pişman olduğunuz, düzenimiz bozulduğu için yapmayın. O adamı eşiniz olarak istiyorsanız adım atmaktan çekinmeyin.Kızlar merhaba.
Derdim çok büyük ve dışardan birilerinin tavsiyesine çok ihtiyacım var.
6 yaşında bir oğlum var ve bundan 2 yıl kadar önce eşimden boşandım. Boşanmayı ben istedim. O kadar cok istedim ki boşanmayı önüme dağlar çıksa onları da yıkar geçer yine de o evde durmazdım.
Ufak tartışmalarımız oluyordu ama o akşamki çok kötüydü. O akşam yine tartıştık ve tartışma kavgaya döndü.
Evden gitmesini istedim ama o gitmeyince o zaman ben gidiyorum dedim. Ailemi aradım, onlar gelene kadar da oğlumun ve kendimin birkaç esyamızı toplayıp valize koydum. Bu arada eşim sürekli, lütfen konuşalım yapma etme deyip duruyordu. Ama o evde kalamazdım, kalmaya zerre kadar tahamülüm yoktu. Eve de ona da tahamülüm kalmamıştı. Ailem gelince de onlara tek laf ettirmeden, oğlumu da aldım ve gittik. Annemin evine döndüm. İçimde hiç üzüntü yoktu ve daha öncede birkaç defa boşanmayı düşündüğüm için kararımı vermiştim boşanacaktım. Şimdi o günleri düşündüğümde annemin de beni olumsuz yönlendirdiğini fark ediyorum. Bana hiç yapma kızım demedi. Kızım sen gel dedi biz sanada torunumuzada bakarız dedi. O ilk günler okadar rahattımki sanki omuzlarımdan büyük bir yük kalkmıştı. Kuş gibi hafiftim ve özgürdüm. Bir ay sonrada eşyalarımın tamamını aldım, evlenirken ailemin aldığı ve evliliğimiz süresince aldığım tüm eşyaları aldım. Sonra eşimin karşısına geçip onu sevmediğimi, hiç saygımın kalmadığını, annemin evinde çok ama çok mutlu olduğumu ve boşanmak istediğimi söyledim. Karşımda güçlü durmaya çalışıyordu ama biliyorum içi paramparça olmuştu. Biliyorum çünkü çok duygusal bir insandır. Sonra kalktım konuşmamız bu kadar diyip evden çıktım. Hiç sesini çıkarmadı çıkaramazdı çünkü çok kararlıydım. Ertesi gün bütün sosyal mecralarda eşimi engelledim. Hiçbirinde beni göremiyordu artık. 3 ay önce işten çıkarılmıştı, sürekli iş arıyordu. İnşaat mühendisiydi ama iş bulamıyordu. Oğlumu hergün okuldan alıyor parkta oynatıyor annemlere bırakıyordu. Bundan dolayı oğlum sürekli babasını soruyordu. Asla göstermemezlik etmedim oğlumu eşime. Bu kadar baba diyeceğini hiç düşünmemiştim, oğlum sürekli babayı sayıklıyordu. Oğluma babayla anlaşamadığımızı ama onu ikimizinde çok sevdiğini söylüyordum ama anlamıyordu daha 3,5-4 yaşındaydı. Şu anda 6 yaşında ve hala babacı benim oğlum.
Sunuda belirteyim eşim asla aldatmadı beni, elini bir kere bile kaldırmadı, sigara kullanmaz, alkolü yoktur. işinden dolayı çok geç geldiği olurdu. Bazen banyo yapmadan yatardı, ayaklarını bile yıkamazdı... son zamanlarda herseyi batar olmuştu, bazen telefonda oyun oynardı ve bu beni çıldırtırdı... o telefonu camdan fırlatasım gelirdi. O evde ne yemek yapıyordum ne de ütü, hiçbirşey içimden gelmiyordu.
4 yıl çalıştığı son firmada maaşını hep geç alırdı hatta 3 ay maaş almadığı oldu ve benim kartlarım sonuna kadar doluydu. Maaşını yalvar yakar, yarım yamalak alır kredi kartlarımızı öderdi. Sonra işten çıkardılar, tazminatını bile zor ödediler. Kalan maaşlarını ödeyemediler, iflas ettiler. Ailelerimiz bize destek olamazlardı emeklilerdi ve bütçeleri belliydi. Bu da evi terk etmemde ayrı bir etkendi. Anlayışım, sabrım, tahamülüm, sevgim, hersey tükenmişti. Para önemli değildi ama önemliydi işte, çıkıp bir çay içemezdik. Bütün olanaklarımızı oğlumuza aktarırdık. Ve tüm bunlar beni çok bunalttı ve boşanmamda etkili oldu. Şunu belirtmeliyim boşanma esnasında beni hiç zorlamadı (ben onu çok zorladım). Anlaşmalı boşandık ve boşanma protokolünde çocuğumuzla ilgili 1-2 maddeye itiraz etti ve isteklerimin hepsine evet dedi.
Ailem ilk başta bana ve oğluma karşı çok iyiydiler fakat boşanana kadar sürekli beni destekleyen annem ve babam boşanmadan sonra bambaşka oldular. Düzenleri bozulduğu için bana da oğluma da kızgınlar. Ve ailemle çok problem yaşamaya başladık. Oğlumun saçını okşayıp oturup bir kez oyun oynamadılar. Oğlumla hiç ilgilenmediler. Onlarında elinde telefon sürekli sosyal sitelerdeler ya da televizyon izliyorlar.
Kimseyle beraber olmadım. Eşim ne yaptı ne yapıyor bilmiyorum. Belki de hayatında birileri vardır.
Dostlar ben çok pişmanım. Bu pişmanlık okadar ağırki inanın taşıyamıyorum. Pişmanlık beni öldürüyor. Fakat kapıları okadar sert kapattımki eşime nasıl döneceğimi bilmiyorum. Oğlum gece gündüz baba diyor ve hep onu aramak istiyor, konuşmak istiyor. Görüştüklerinde de babasını bırakmak istemiyor, ağlıyor. Onun daha fazla üzülmesini istemiyorum.
Çevremde boşanıp tekrar aynı kişiyle evlenen örnekler var ama onlar benim gibi giderken yakıp yıkmadılar. Ben çok kötü davrandım
Ne olur bana yol gösterin. Soracagınız sorular varsa onları da memnuniyetle cevaplarım yeter ki yardımcı olun fikir verin.
oğlum 8 aylıkinanın çok pişmanım. yapmadıklarımdanda pişmanım. Evlilik danışmanına gidelim dedi reddettim, aileler hakem olsun konuşalım dedi reddettim. Çözüm için hiç yardımcı olmadım. (Bazı kızlar bana yine kızacak ama aileme çok güvendim, güvenmemeliydim. nasolsa annemlerin evi var dedim. orda rahat ederim dedim.) Çocuğunuz küçükse evliliğiniz için mutlaka profesyonel yardım alın. Ya da makul dost akrabayı araya sokun, yardımcı olsunlar.
Eşim problemleri çözmek için uğraştı ben bencilce çözmemek için uğraştım. Hep ben haklıyım dedim. Ama olay sen haklı ben haklı değil, olmamalı. Ben bunları hep çok geç gördüm...
Nankörün bencilin tekisin. İstemediğin her durumdan birilerine sığınarak kaçmak istiyorsun ne kendin için bir çaban var ne sana değer veren insanlar için ne de çocuğun için. Piremsesler gibi mi yetiştirildin? Ailenle yaşamayı sevmiyorsun ayrı bir düzen kurmak istemiyorsun çünkü işine gelmiyor biri gelsin ordan alsın seni istiyorsun bunu da tek yapabilecek eski kocan. Ona geri dönünce de aynı son olacak kusura bakma çünkü sen hem pastam dursun hem karnım doysunculardansın. Git psikolojik destek al kendine gel.
Eşine çok üzüldüm. Bu soğuk, kararlı tavırları hak eden erkeklere gösteremiyoruz nedense.Girişimi hiç olmadı, engel olmaya da çalışmadı. Bir gün bana mesaj attı seni çok özledim lütfen görüşelim diye cevap bile vermedim : ( belli bir yaşa gelmiş insan bu cevapsızlığın üstüne ne girişimde bulunurki.
Normalde hep kadin tarafini tutarim ama burda adama cok uzuldum , bana cok kizacaksiniz konu sahibi biliyorum ama esiniz insallah mutlulugu yakalamistir baskasiyla demek geliyor içimden
oğlum 8 aylık
Eşim annesine babasına sürekli para veriyor elinde beş kuruşu yojk, ben geçindiriyorm evi. Babamın borcu bitsin düzelcek işlerim yoluna girecek daha iyi bir işe giricem deyip duruyor. El üstünde tutuyor. İçki kumar aldtma yok. Evi temizler çocuğa bakar. Ama ben sürekli tartşma açıyorm sürekli. Şimdi konuşamıyoz bile. Ayrı yatıyoruz vs vs...
Terapiste gitmek istiyor ama ben terapisti çözüm olarak göremiyorm. Sanırım gitmem lazım terapiste. Hayatımın tam bu döneminde sizin konunuza denk gelmem beni çok şaşırttı
Hayır derse şuankinden çok farklı bir durumda olmayacaksınız, öyle düşünün.Ya hayır derse. inanın korkuyorum. Çocuğu kullanmaktan çekiniyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?