• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Boşanma ve Pişmanlık

Empati kuruyorum ve ne kadar duygusal olsa da gururlu bir insandır, yaptıklarım eminim çok zoruna gitmiştir : ( Çocuk için görüşüyoruz ama karşılıklı değil. Beni kolay kolay affetmeyecektir, bunu bildiğim içinde adım atamıyorum.
İki yıl sonra ne oldu da pişmanlık başladı ? Ailenizin size kötü davranması mı dank ettirdi? Peki aileniz size iyi davranmaya devam etmiş olsaydı bu pişmanlık yine olacak mıydı ? Ne oldu da bir anda eski eşinizi özler oldunuz ? Ayrıca eşinizin durumu düzeldi mı haberiniz var mı ?
 
Çocuğunuz bahanesiyle bir yere tatile gitseniz bikaç gün de olur maksat Eşinizin size karşı ilgisini ölçmek. Çocuğun psikolojisi için de iyi olur hem. Babasına öyle dersiniz oğlumuz için haftasonu şuraya gidelim üçümüz diye. Başbaşa kalıp bi bakarsınız olmaz mı?

Bunu denemeyi çok isterim ama cevabından korkuyorum. Ayrılırken okadar sinirliydim ki onu değersizleştirmek için herşeyi yaptım, sosyal ağlardan bütün resimlerini bile sildim : (
 
Rahat batmış valla size eşiniz de eşimi gördüm bi anda aradan 2 yıl geçince nasıl olur bilemem ama o aşamadan dönüp devam etseydin çok daha mutlu olurdun inş eşin başkasını sevmiyordur dip not ben onun yerinde olsam kabul etmezdim özgürlüğünle yaşa diye

Bende kendimi onun yerine koyuyorum ve kabul edemiyorum...
 
Ben de eşiniz adına çok üzüldüm. Size de kızgınlık duydum sanki.

Yani evlilik iyi günde, kötü gündedir. Siz o dönemler o kadar bunalırken eşiniz gününü gün etmiyordu herhalde. O da işindeki, bütçenizdeki olumsuzluklardan dolayı sıkılmıştır. Hatta belki onun sıkıntısı sizinkinden de fazlaydı.

Destek olup, elini daha da sıkı tutacağınız bir dönemde, ben bunaldım deyip çıkıp gitmişsiniz.

Yukarıda yazan arkadaşlar olmuş, ben de ailenizle umduğunuz rahatlığı bulamadığınız için pişman olduğunuzu düşünenlerdenim.

2 yıl uzun bir süre. O kadar sıkıntının içinde benim hayatımı daha da yaşanmaz hale getiren bir insanı iki yıl sonra affetmezdim sanırım.

Yine de gönlünüzce olmasını diliyorum. Biraz zaman geçirin, çocuğu bahane edip ortak bir şeyler yapın. Halinden tavrından anlarsınız zaten nasıl davranmanız gerektiğini.

Umarım ikiniz için de en iyisi olur.
 
Eski eşinize çok üzüldüm, neler hissettiğini siz ancak tahmin edebilirsiniz anlayamazsınız bence.

Çok sinirleniyorum böyle şeyleri okuyunca. Yazık etmişsiniz ya hem adama hem kendinize. Ama neticede kaybeden siz olmuşsunuz o değil.

Çok zor olacaktır ama yine sıkılıp tahammül edemeyip yarı yolda birakmayacaksaniz emek verin.
 
Sahsen ben de oyle bosanmaya deger bir sorun goremedim. Tahsmmulsuzluk de muhtemelen ailenizin gaziyla oldu, hani cekmek zorunda degilim ailemle zaten daha iyi yasarim gibisinden. Neyse olan olmus.

Size tavsiyem ilk once kendinizi yoklayin gercekten barismak istiyor musunuz yoksa baba evinde bunaldiginiz icin mi geri donmek istiyorsunuz? Geri donseniz de mesela ayni adam, yine tahammulsuzluk gosterecek misiniz? Yine adamin elinde olmayan seyler yuzunden en ufak bir maddi problemi sorun yapacak misiniz? Bunlari bir dusunun. Eger cevaplariniz olumluysa ilk once eski esinizin hayatinda biri olup olmadigini ogrenin. Sonra anne baba bir arada ortami olmasi icin gorusme rica edip bir yoklayin. Ayrica da gecmiste yaptiginiz hatalari itiraf edin ki size guven saglasin. Duruma gore gerisi gelir zaten.

inanın bu soruları kendime çok sordum. Mutlu bir hayat sürebilmek için ve oğlumun rahatı ve mutluluğu için herşeyi yapabilirim şu an. Hani cadı derler ya o bendim işte evliliğimizde hep problem çıkarırdım ve Allah var eşim asla herşey güzel olacak demedi hep ben burda yanındayım dedi, bana hep destek oldu, ben ona destek olamadım. benim bunları görebilmem için kocamdan uzaklaşmam gerekiyormuş... : (
 
Peki kocan neden seninle tekrar evlensin? Sence seninle bi daha evlenmeli mi?
Dışarıdan objektif bakan bir kişi olarak, benim cevabım hayır.

Burada eşlerine bir şans verme konusunda tereddüt eden kadınlar oluyor. Bizler de onlara aynı suda iki kez yıkanmaz, bir kere olmadıysa ikinci kez de olmaz diyoruz. Konu sahibinin eşi benim bir yakınım olsaydı, onu barışması konusunda desteklemezdim.

Ya daha büyük sorunda aynı tepkiyi verirse diye.

Gerçekten de daha büyük bir sorunda, konu sahibinin daha mutsuz olacağını düşünüyorum.
 
Ben annenizle ilgili yazdıklarınıza takıldım. Siz boşanmaya kararlı olduktan sonra, yapma diyecek halleri yoktu. Iyi birer ebeveyn olarak kararınızı desteklediklerini söylemişler. Kararlarınızın sorumluluğunu başkalarına yüklemeyin.

Maddi zorluklar -eşin sorumsuzlugundan kaynaklanmıyorsa- boşanma sebebi değil, bana göre. O yüzden sizi pek anlayamadım.

Eşinizin hayatında biri yoksa tekrar görüşmek için ortam oluşturun madem. Belki de hayatında biri olsa bile dönmek istemeyecek, size tekrar güvenmekte zorluk çekecek belki.

Bu arada eşiniz maddi sorunlarını aştı mı?

Keşke yapma deselerdi, keşke beni karşılarına alıp kızım bir müddet kal bu evde sonra kocanla konuşup barışın deselerdi. Demediler. Ve evet annem beni çok doldurdu. Ben eşimin yanlışlarını anlattıkça annem beni daha da doldurdu... Keşke makul insanlar olsalardı.

Bana güvenmesi çok zor evet : (

Maddi durumunu bilemiyorum... Soramamda
 
inanın bu soruları kendime çok sordum. Mutlu bir hayat sürebilmek için ve oğlumun rahatı ve mutluluğu için herşeyi yapabilirim şu an. Hani cadı derler ya o bendim işte evliliğimizde hep problem çıkarırdım ve Allah var eşim asla herşey güzel olacak demedi hep ben burda yanındayım dedi, bana hep destek oldu, ben ona destek olamadım. benim bunları görebilmem için kocamdan uzaklaşmam gerekiyormuş... : (

Ama bir de şöyle bir şey var, neden iki yıl sonra ? Gerçekten sevseydiniz, yokluğuna dayanamadığınız işin pişman olsaydınız iki ay sonra pişman olurdunuz. Yani yanlışınızı idrak etmeniz neden bu kadar uzun sürdü. Bu noktada yine bir tereddüt oluşuyor insanın aklında. Acaba ailesiyle rahat edemedi, etseydi pişmanlık duymaz mıydı, diye.
 
Biraz ara verip ayrı yaşamak, sakinleşmek ilerde bu tip durumlar yaşanmaması için önerilir zaten. Çünkü o anın duygularıyla insanlar çok kararlı olduklarını düşünürler.

Bu 2 yılda hayatınıza birinin girmemiş olması, ailenizde umduğunuz ilgiyi bulamamış olmanız vs bunların hepsi şuanki pişmanlığınızda önemli faktörlerdir.

2yıl önce eşinizle yaşadığınız evde bunalıp gittiğiniz gibi şimdi de ailenizle yaşadığınız evde aynı durumu yaşıyorsunuz ve burdan da kaçmak istiyorsunuz. Sorun belki de mekanlarda değildir, sizin beklentilerinizin yüksek olmasındadır. Beklentilerimiz yüksek olabilir fakat bunların karşılanması için sürekli çevremize sığınırsak aynı hatalara düşeriz bence. Sizin bu anlamda kendi içsel gücünüzü ve dayanıklılığınızı arttırmanız gerekir bence.

O yüzden kendinizi daha dürüst bir gözle değerlendirip eski eşinize karşı öyle adım atın. Çünkü birdaha kırmayacağınızın garantisi yok. Ayrıca hayatında biri var mı yok mu bu çok önemli, aksi durumda çok daha itici görünebilirsiniz.
 
Sizin adınıza çok üzüldüm ama aileniz için söylediğinize hak vermedim. Aileniz eğer yuvanı yıkma gibi sözler söyleseydi bukez de çocuğumla beni istemiyorlar diye düşünecektiniz. Ne güzel ki arkanızda durmuşlar. Kendi yaptığınız hatanın bedelini onlara kesmeyin. Evet iyi bi anane dede olamamış olabilirler ama sizi açıkta bırakmayıp sahiplenmişler.

Keşke sahiplenmeselerdi. Bana güven verdiler. Kızım dön evine diyebilirlerdi, demediler...
 
Bence su an ailenizin evinde umdugunuzu bulamadiginiz icin esinize donmek istiyorsunuz, donseniz bikac gune kalmaz yine onunla da sorun yasarsiniz. Imkanlari zorlayip ayri eve cikin, bir de oyle deneyin.

Sorunlar yaşamayabilirim çünkü hatalarımdan ders çıkardığımı düşünüyorum. Ayrı eve çıkmak için maddi gücüm yok. Ayrıca istemem ayrı eve çıkmayı...
 
Bence şuan ailenizi suçlayarak olaya çok yanlış bir noktadan bakıyorsunuz. Biraz nankörlük ediyorsunuz gibi geliyor bana. Yetişkin bir insan olarak kararlarınızın sorumluluğunu sizin üstlenmeniz gerekir. Boşanma kararını siz aldınız ve bunun sonuçlarından da siz sorumlusunuz. Bunu başkalarına yüklemeniz kendinizi doğru değerlendiremediğinizi gösterir.
 
İki yıl sonra ne oldu da pişmanlık başladı ? Ailenizin size kötü davranması mı dank ettirdi? Peki aileniz size iyi davranmaya devam etmiş olsaydı bu pişmanlık yine olacak mıydı ? Ne oldu da bir anda eski eşinizi özler oldunuz ? Ayrıca eşinizin durumu düzeldi mı haberiniz var mı ?

Problemin parçasıyken insan yanlışlarını göremiyor. Problemin dışına çıkınca fark ettim yaptığım yanlışları, hatalarımı. Eşim çok anlayışlı bir insandı, mesela beni hiç kısıtlamazdı, birçok şeyime karışmazdı. Annem herşeye karışıyor ama herşeye ve dedğinin mutlaka yapılmasını istiyor. Bu beni çok bunalttı, anneme böyle davranmaması konusunda çok konuştum ama beni hiç dinlemiyor ve saygı göstermiyor.

Eşimi özlemiş olmamın bir sebebi galiba çevremdeki ilişkileri ve insanların davranışlarını görüyorum. Eşim olsaydı böyle yapmazdı böyle demezdi diyorum.

Durumunu bilmiyorum malesef...
 
Eşinizin yerinde olsam dönmezdim,iyi günde kötü günde diyerek evleniyoruz hepimiz,ufak bir çıtırdı da köprüleri yakmışsınız,demek ki sizin hamurunuzda fedakarlık çok fazla yok,şimdide bence annenizden babanızdan tam destek göremediğiniz için eşinize dönmek istiyorsunuz,belli ki eşinizde durumunu düzeltti.. Ama şu var birleşseniz bile sizin aynı siz olacağınızı düşünüyorum,insanoğlu değişmez çünkü..Umarım eşiniz aynı nehirde iki kez yıkanma hatasını yapmaz..
 
Keşke sahiplenmeselerdi. Bana güven verdiler. Kızım dön evine diyebilirlerdi, demediler...

bu nasıl bir nankörlük
zamanında evliliğinizdeki sorunlar için eşinizi suçlamışsınız
şimdi de ailenizi suçluyorsunuz
gidin bir aynaya bakın artık
yaptığınız şeylerin sorumluluğunu almadığınız sürece mutlu olamazsınız
yarın bir gün birleşseniz bu seferde mutlu olmayınca keşke çocuğum bu kadar babacı olmasaydı onun için bir araya geldik diye onu suçlarsınız
 
Back