Eşimle öfkesini kontrol edemeyişi ve bu sebeple bağırıp çağırıp etrafa zarar vermesi nedeniyle birkaç farklı sebeple de bğrlikte(sorumluluk noktasında zorlanması vs.) boşanma yoluna girdik. 1.5 yıldır eşimden ayrı uzak bir şehirde yaşıyorum. Oğlum 6 yaşında maalesef şöyle bir durum var. Babanın hem sürekli gergin ve sinirli olması hem de sorumluluk noktasında kendisini geri çekmesi nedeniyle çocukla çok yakın bir ilişki geliştiremediler. Bazen gerçekten başbaşa çok iyi vakit geçirdikleri de oluyor. Ama bazı zamanlarda oğlumun babasının yanında sessiz ve kaygılı hissettiğini gözlemliyorum. Babası mesela yiyecekleri yemesi konusunda vs baskıcı bir tutum sergiler. Ya da çocuğa karşı olmasa bile aniden parlayabildiği için çocuk haliyle böyle hissediyor. Şu anda uzaktayız dediğim gibi. Telefonda neredeyse hiç konuşmuyorlar. Oğlum pek istemiyor. Babası da bugün şöyle bir laf etti. Zaten benimle bağı yok. Siz kendi kendinize takılın ben ölmüşüm gibi. İnanılmaz üzüldüm. Kendim için değil yanlış anlaşılmasın. Çocukla aralarında hiç bağ kalmazsa o eksikliği nasıl gidereceğim ben hadi şimdi küçük çok anlamıyor. Yarın öbür gün okulda bu konuda zorbalığa bile uğrayabilir ya da diğer çocuklar babalarıyla birşeyle yalarken benim oğlum ne yapacak nasıl kapanacak bu eksikliği çok korkuyorum kendimi çok suçluyorum düzgün bir insanla evlenmedim çocuğun hakkına girdim diye. Ama evlilik öncesi bu halini bilmiyordum. Yoğun çalışma düzeni olan bir mesleği vardı. Ona soruyordum sürekli şikâyet ederdi biraz gergindi ama bağırma çağırma etrafa zarar vermesini göstermedi bana. Sonra fark ettim ki heğ işten kaçmaya çalışıyor işinde sorun yaşıyor o yüzden. Çocuğumla özel ilgilenmeye çalışıyorum her zaman. Birlikte kitap okuruz gezeriz spora gider ama baba eksikliği nasıl geçecek orada tıkanıyorum ne yapacağım
