Ben kendi evliliğimde eşinizin 2 yıl önce yaşadıklarını yaşıyorum şu anda..Eşim beni ve çocuğumuzu asla istemiyor,arayıp sormuyor,bir ihtiyacınız var mı demiyor.
Durup dururken bana kötü davranmaya başladı.Döktüğüm diller,ısrarlar,ailemin ricaları,çocuğumun hatrı hiçbir şey ama hiçbir şey fayda etmedi.Zaten şu an ayrı yaşıyoruz evi terk etti.
Peki sizi bu noktaya getiren şey nedir diye sorarsan cevaplayayım:Hiçbir şey!Koskoca bir hiçbir şey!
Zaten boşanmaktan çok boşanmanın sebebini bilmemek koyuyor insana.Bu süreçte bana,8 senelik,onun için çok fedakarlıklar yapmış,yokluğu da parasızlığı da çekip sesini çıkarmamış,her zaman eşine destek olan karısına "hırsız" iftirasını bile attı.Ben haram konusunda hastalık derecesinde hassasım,bunu çok iyi bilir.Bunun benim Can'ımı yakacağını çok iyi bildiği için bana bunu da yapabildi.Ettiği hakaretleri,imaları burada yazsam ortalık karışır.Geri dönmeye niyeti o kadar yok ki açık kapıları tıpkı sizin gibi tek tek kapattı yetmedi bir de lehimledi.Acımı,hayal kırıklığımı ve bitikliğimi anlatmaya kelimeler yetersiz.Ben de eşiniz gibi çok duygusal ve gururlu olduğum için eşime ağzımı açıp tek bir şey diyemedim.Canı sıkıldı,beni ve bebeğini silkeleyip attı,evliliğimizi harcadı,o kadar!
Şimdi muhtemelen boşanacağız.İki yıl sonra eşim ben artık hayatıma yön vermeye başlamışken,acılarımın üstü yeni yeni örtülürken,çocuğumla en güç zamanları atlatıp tam rahat edecekken,belki de yaralı kalbim birisini yeniden sevecek gibi olmuşken eşim geri gelse cevap vermeye bile tenezzül etmem.Ben çok çırpındım,ona dair her kapıyı çok zorladım.Ben zorladıkça kapılar yüzüme hakaretle kapandı.
İnşallah eşiniz hayatında çok mutludur ve sizi asla kabul etmez.İnsanları enkaz haline getirip dönüp dolaşıp Can'ınız istediğinde tekrar girip çıkabileceğinizi mi sanıyorsunuz siz? Geçenlerde bir konu vardı "At gibi giden .. gibi döner mi?" diye..En güzel örneksiniz.