Samantha, merak ediyorum gerçek hayatında nasıl birisin?..Saçmalama. Iki yil geçmedi mi aradan? Pişman olmak icin bile cok gec. Böyle pismanlik mi olur aklin nerdeydi 2 yildir. Eger adam kabul ederse tap bence ona. Öldüm tekrar dirildim ben aslında yoktum gibi bi ispatli bahaneyle gelmesi lazim birinin bana iki yil sonra. Ne hakkin var onca zamandir üzmeye. Her halti yemekten daha kotu bisey bu yaptigin. Asla guvenmezdim soyliyim. Sizin evinizde kimlerle birlikte olmustur 2 yildir. Miden kabullencek mi oraya geri döndüğünde.
Psikolojik bi destek alsan diyorum.bazı yönlerini törpülemen gerekiyor sorunlarla başetme yollarını öğrenmek için ve fevri hareketlerde bulunmaman için.yoksa hep bu gel gitleri yaşayacaksınHaklısınız bencilim ve insanları gözümden çabuk düşüren bir yapım var. Hatta çok asosyalim : ( Kimse sormadı neden buraya yazıyorsun diye, hiç dostum yokta o yüzden. konuşabileceğim birtek insan yok hayatımda. en ufak hatasında insanları siliyorum bu yüzden hiç kimsem yok. işyerinde insanlarla ilişkim, işle alakalı konuşmak ve merhaba iyi akşamlardan ibaret. : (( Kocamıda öyle terkettim işte : ( çok kızıyorum kendime çoook...
Kaçan kovalanırmış demek kiSizin adınıza çok sevindim, maşallah.
Ben çok kötü terkettim evi. sosyal ağlarda bile engelledim eşimi. hiç sesini çıkarmadı hep efendiliğini korudu. o dönem watsup resmimi bile 2 günde 1 değiştirir hep en güzel fotolarımı koyardım bak ben çok mutluyum demek için. onu yaralamak için çok çabaladım. ama hiç umursamadı tek kelime etmedi. oğlum dedi başka kelime etmedi. dünde yılsonu gösterisi vardı oğlumun, gözlerimi alamadım eşimden, çok heyecanlandım, merhaba demek istedim onun yerine melba dedim. allakbullak oldum.zaten pek ilgilenmedi benimlede. yaptığım onca kötülüğe ve terbiyesizliğe rağmen asla ağızını açmadı. bir işi var onu biliyorum. görüştüğü biri var mı onu bilmiyorum. öğrenme ihtimalimde çok az. dediğiniz gibi yavaş yavaş atmalıyım adımlarımı yoksa yine yanlış yaparım. 15-20si arası iş nedeniyle şehir dışında olacakmış. dönünce dediğiniz gibi bir oyun parkına gitmeyi teklif ederim, oğluşla birlikte.
Çocuk için görüşmeyi teklif et ama bu sayede yakınlaşmaya çalış güler yüzlü davran açık kapı bırak ona umarım işe yararÇok daralmissin ve ayrilmissin.peki pismanligin eşini sevdiğinden mi annemgilin evine siginamaman mi?yani evlenince aynı adam tekrar aynı şeyleri yaşama ihtimalin var?bilemiyorum denenmisi denemek çok sağlıklı gelmiyor bana.bir kere gözden cikarmissin eğer ailen vaad ettikleri gibi davransalardi pişman olmaz din gibi geliyor bana
Bugün oğlumun yıl sonu gösterisi vardı. Eşim benden biraz uzakta oturuyordu ama gözümü alamadım kendisinden kızlar. Çok heyecanlandım. Gösteri bitince eşim hemen oğluma yöneldi ve kucağına aldı bende hemen koştum merhaba demeye çalıştım ama ağızımdan çıkan kelime daha çok melba gibi birşeydi : ) bacaklarım tirtir titriyordu, merhaba dedi. nasılsın iyimisin dedim sağol sen nasılsın dedi iyiyim dedim ve konuşamadım. o da döndü çocuğumuzla ilgilendi. Konuşmaya çalıştıkça batıyordum. Kalbim öyle şiddetli atıyordu ki bayılacağımı düşündüm.
Kısacası ne konuştu ne de konuşturdu. Okadar güçlü duruyordu ki konuşmaya cesaret edemedim. Arabaya kadar eşlik etti ve hep oğlumla sohbet ettiler. Yakınlaşıp görüşürüz dedim bir adım geriye atıp görüşürüz dedi ve kendi arabasına gitti.
Hakettim ben bunu. Ama vazgeçmeyeceğim.
canim resmi nikahi bitirmisseler 1 talak gider yani. Baskasiyla evlilik olmadan geri evlenebilirlerEğer kocaniz 3 kere boş ol boş ol bos ol diye dini nikahinizi bitirdiyse. Eski kocanizin ve sizin isteyerek başka insanlarla evlenip hatta birlikte olup sonra tekrar bisanmaniz lazim tekrar nikah kiyabilmeniz için. . Isterseniz Diyanet İşleri başkanlığını arayın sorun onlarda aynı şeyi söylüyor daha yeni araştırdım arkadaşım için. Ne yazikki böyle. O yüzden nikah la şaka olmaz derler.
Eski eşinizin size güvenmesi lazım bunu başarırsanız bence olur...yazık etmişsin çocuğunada adama daKızlar merhaba.
Derdim çok büyük ve dışardan birilerinin tavsiyesine çok ihtiyacım var.
6 yaşında bir oğlum var ve bundan 2 yıl kadar önce eşimden boşandım. Boşanmayı ben istedim. O kadar cok istedim ki boşanmayı önüme dağlar çıksa onları da yıkar geçer yine de o evde durmazdım.
Ufak tartışmalarımız oluyordu ama o akşamki çok kötüydü. O akşam yine tartıştık ve tartışma kavgaya döndü.
Evden gitmesini istedim ama o gitmeyince o zaman ben gidiyorum dedim. Ailemi aradım, onlar gelene kadar da oğlumun ve kendimin birkaç esyamızı toplayıp valize koydum. Bu arada eşim sürekli, lütfen konuşalım yapma etme deyip duruyordu. Ama o evde kalamazdım, kalmaya zerre kadar tahamülüm yoktu. Eve de ona da tahamülüm kalmamıştı. Ailem gelince de onlara tek laf ettirmeden, oğlumu da aldım ve gittik. Annemin evine döndüm. İçimde hiç üzüntü yoktu ve daha öncede birkaç defa boşanmayı düşündüğüm için kararımı vermiştim boşanacaktım. Şimdi o günleri düşündüğümde annemin de beni olumsuz yönlendirdiğini fark ediyorum. Bana hiç yapma kızım demedi. Kızım sen gel dedi biz sanada torunumuzada bakarız dedi. O ilk günler okadar rahattımki sanki omuzlarımdan büyük bir yük kalkmıştı. Kuş gibi hafiftim ve özgürdüm. Bir ay sonrada eşyalarımın tamamını aldım, evlenirken ailemin aldığı ve evliliğimiz süresince aldığım tüm eşyaları aldım. Sonra eşimin karşısına geçip onu sevmediğimi, hiç saygımın kalmadığını, annemin evinde çok ama çok mutlu olduğumu ve boşanmak istediğimi söyledim. Karşımda güçlü durmaya çalışıyordu ama biliyorum içi paramparça olmuştu. Biliyorum çünkü çok duygusal bir insandır. Sonra kalktım konuşmamız bu kadar diyip evden çıktım. Hiç sesini çıkarmadı çıkaramazdı çünkü çok kararlıydım. Ertesi gün bütün sosyal mecralarda eşimi engelledim. Hiçbirinde beni göremiyordu artık. 3 ay önce işten çıkarılmıştı, sürekli iş arıyordu. İnşaat mühendisiydi ama iş bulamıyordu. Oğlumu hergün okuldan alıyor parkta oynatıyor annemlere bırakıyordu. Bundan dolayı oğlum sürekli babasını soruyordu. Asla göstermemezlik etmedim oğlumu eşime. Bu kadar baba diyeceğini hiç düşünmemiştim, oğlum sürekli babayı sayıklıyordu. Oğluma babayla anlaşamadığımızı ama onu ikimizinde çok sevdiğini söylüyordum ama anlamıyordu daha 3,5-4 yaşındaydı. Şu anda 6 yaşında ve hala babacı benim oğlum.
Sunuda belirteyim eşim asla aldatmadı beni, elini bir kere bile kaldırmadı, sigara kullanmaz, alkolü yoktur. işinden dolayı çok geç geldiği olurdu. Bazen banyo yapmadan yatardı, ayaklarını bile yıkamazdı... son zamanlarda herseyi batar olmuştu, bazen telefonda oyun oynardı ve bu beni çıldırtırdı... o telefonu camdan fırlatasım gelirdi. O evde ne yemek yapıyordum ne de ütü, hiçbirşey içimden gelmiyordu.
4 yıl çalıştığı son firmada maaşını hep geç alırdı hatta 3 ay maaş almadığı oldu ve benim kartlarım sonuna kadar doluydu. Maaşını yalvar yakar, yarım yamalak alır kredi kartlarımızı öderdi. Sonra işten çıkardılar, tazminatını bile zor ödediler. Kalan maaşlarını ödeyemediler, iflas ettiler. Ailelerimiz bize destek olamazlardı emeklilerdi ve bütçeleri belliydi. Bu da evi terk etmemde ayrı bir etkendi. Anlayışım, sabrım, tahamülüm, sevgim, hersey tükenmişti. Para önemli değildi ama önemliydi işte, çıkıp bir çay içemezdik. Bütün olanaklarımızı oğlumuza aktarırdık. Ve tüm bunlar beni çok bunalttı ve boşanmamda etkili oldu. Şunu belirtmeliyim boşanma esnasında beni hiç zorlamadı (ben onu çok zorladım). Anlaşmalı boşandık ve boşanma protokolünde çocuğumuzla ilgili 1-2 maddeye itiraz etti ve isteklerimin hepsine evet dedi.
Ailem ilk başta bana ve oğluma karşı çok iyiydiler fakat boşanana kadar sürekli beni destekleyen annem ve babam boşanmadan sonra bambaşka oldular. Düzenleri bozulduğu için bana da oğluma da kızgınlar. Ve ailemle çok problem yaşamaya başladık. Oğlumun saçını okşayıp oturup bir kez oyun oynamadılar. Oğlumla hiç ilgilenmediler. Onlarında elinde telefon sürekli sosyal sitelerdeler ya da televizyon izliyorlar.
Kimseyle beraber olmadım. Eşim ne yaptı ne yapıyor bilmiyorum. Belki de hayatında birileri vardır.
Dostlar ben çok pişmanım. Bu pişmanlık okadar ağırki inanın taşıyamıyorum. Pişmanlık beni öldürüyor. Fakat kapıları okadar sert kapattımki eşime nasıl döneceğimi bilmiyorum. Oğlum gece gündüz baba diyor ve hep onu aramak istiyor, konuşmak istiyor. Görüştüklerinde de babasını bırakmak istemiyor, ağlıyor. Onun daha fazla üzülmesini istemiyorum.
Çevremde boşanıp tekrar aynı kişiyle evlenen örnekler var ama onlar benim gibi giderken yakıp yıkmadılar. Ben çok kötü davrandım
Ne olur bana yol gösterin. Soracagınız sorular varsa onları da memnuniyetle cevaplarım yeter ki yardımcı olun fikir verin.
umarım boşanmam elimden geleni yapmaya çalışıyorm düzelmek için. Ki benim bebeğim daha yeni yeni 8 aylık oluyor çok küçükmadem eşin iyi ne olur boşanma
kucuk cocugun var hıc degılse ona acı
kavga gurultu aldatma saygısızlk yoksa lütfen idare et
Kusura bakmayinda alkolu kumari siddeti olmayan bir insan diyorsunuz ailenizin yapma etme kizim diyerekten akil vermesi gerekiyordu. Ailenizde etken olmus bence bosanmaya. Birde para olayi tuz biber olmus size. Bir evde duzenli gelir olmadikca zamanla sudan sebeplerden huzur kacar. Oglunuzu bahane ederek yaklasmaya calisin size olan hislerini anladiginizda acilirsiniz.Kızlar merhaba.
Derdim çok büyük ve dışardan birilerinin tavsiyesine çok ihtiyacım var.
6 yaşında bir oğlum var ve bundan 2 yıl kadar önce eşimden boşandım. Boşanmayı ben istedim. O kadar cok istedim ki boşanmayı önüme dağlar çıksa onları da yıkar geçer yine de o evde durmazdım.
Ufak tartışmalarımız oluyordu ama o akşamki çok kötüydü. O akşam yine tartıştık ve tartışma kavgaya döndü.
Evden gitmesini istedim ama o gitmeyince o zaman ben gidiyorum dedim. Ailemi aradım, onlar gelene kadar da oğlumun ve kendimin birkaç esyamızı toplayıp valize koydum. Bu arada eşim sürekli, lütfen konuşalım yapma etme deyip duruyordu. Ama o evde kalamazdım, kalmaya zerre kadar tahamülüm yoktu. Eve de ona da tahamülüm kalmamıştı. Ailem gelince de onlara tek laf ettirmeden, oğlumu da aldım ve gittik. Annemin evine döndüm. İçimde hiç üzüntü yoktu ve daha öncede birkaç defa boşanmayı düşündüğüm için kararımı vermiştim boşanacaktım. Şimdi o günleri düşündüğümde annemin de beni olumsuz yönlendirdiğini fark ediyorum. Bana hiç yapma kızım demedi. Kızım sen gel dedi biz sanada torunumuzada bakarız dedi. O ilk günler okadar rahattımki sanki omuzlarımdan büyük bir yük kalkmıştı. Kuş gibi hafiftim ve özgürdüm. Bir ay sonrada eşyalarımın tamamını aldım, evlenirken ailemin aldığı ve evliliğimiz süresince aldığım tüm eşyaları aldım. Sonra eşimin karşısına geçip onu sevmediğimi, hiç saygımın kalmadığını, annemin evinde çok ama çok mutlu olduğumu ve boşanmak istediğimi söyledim. Karşımda güçlü durmaya çalışıyordu ama biliyorum içi paramparça olmuştu. Biliyorum çünkü çok duygusal bir insandır. Sonra kalktım konuşmamız bu kadar diyip evden çıktım. Hiç sesini çıkarmadı çıkaramazdı çünkü çok kararlıydım. Ertesi gün bütün sosyal mecralarda eşimi engelledim. Hiçbirinde beni göremiyordu artık. 3 ay önce işten çıkarılmıştı, sürekli iş arıyordu. İnşaat mühendisiydi ama iş bulamıyordu. Oğlumu hergün okuldan alıyor parkta oynatıyor annemlere bırakıyordu. Bundan dolayı oğlum sürekli babasını soruyordu. Asla göstermemezlik etmedim oğlumu eşime. Bu kadar baba diyeceğini hiç düşünmemiştim, oğlum sürekli babayı sayıklıyordu. Oğluma babayla anlaşamadığımızı ama onu ikimizinde çok sevdiğini söylüyordum ama anlamıyordu daha 3,5-4 yaşındaydı. Şu anda 6 yaşında ve hala babacı benim oğlum.
Sunuda belirteyim eşim asla aldatmadı beni, elini bir kere bile kaldırmadı, sigara kullanmaz, alkolü yoktur. işinden dolayı çok geç geldiği olurdu. Bazen banyo yapmadan yatardı, ayaklarını bile yıkamazdı... son zamanlarda herseyi batar olmuştu, bazen telefonda oyun oynardı ve bu beni çıldırtırdı... o telefonu camdan fırlatasım gelirdi. O evde ne yemek yapıyordum ne de ütü, hiçbirşey içimden gelmiyordu.
4 yıl çalıştığı son firmada maaşını hep geç alırdı hatta 3 ay maaş almadığı oldu ve benim kartlarım sonuna kadar doluydu. Maaşını yalvar yakar, yarım yamalak alır kredi kartlarımızı öderdi. Sonra işten çıkardılar, tazminatını bile zor ödediler. Kalan maaşlarını ödeyemediler, iflas ettiler. Ailelerimiz bize destek olamazlardı emeklilerdi ve bütçeleri belliydi. Bu da evi terk etmemde ayrı bir etkendi. Anlayışım, sabrım, tahamülüm, sevgim, hersey tükenmişti. Para önemli değildi ama önemliydi işte, çıkıp bir çay içemezdik. Bütün olanaklarımızı oğlumuza aktarırdık. Ve tüm bunlar beni çok bunalttı ve boşanmamda etkili oldu. Şunu belirtmeliyim boşanma esnasında beni hiç zorlamadı (ben onu çok zorladım). Anlaşmalı boşandık ve boşanma protokolünde çocuğumuzla ilgili 1-2 maddeye itiraz etti ve isteklerimin hepsine evet dedi.
Ailem ilk başta bana ve oğluma karşı çok iyiydiler fakat boşanana kadar sürekli beni destekleyen annem ve babam boşanmadan sonra bambaşka oldular. Düzenleri bozulduğu için bana da oğluma da kızgınlar. Ve ailemle çok problem yaşamaya başladık. Oğlumun saçını okşayıp oturup bir kez oyun oynamadılar. Oğlumla hiç ilgilenmediler. Onlarında elinde telefon sürekli sosyal sitelerdeler ya da televizyon izliyorlar.
Kimseyle beraber olmadım. Eşim ne yaptı ne yapıyor bilmiyorum. Belki de hayatında birileri vardır.
Dostlar ben çok pişmanım. Bu pişmanlık okadar ağırki inanın taşıyamıyorum. Pişmanlık beni öldürüyor. Fakat kapıları okadar sert kapattımki eşime nasıl döneceğimi bilmiyorum. Oğlum gece gündüz baba diyor ve hep onu aramak istiyor, konuşmak istiyor. Görüştüklerinde de babasını bırakmak istemiyor, ağlıyor. Onun daha fazla üzülmesini istemiyorum.
Çevremde boşanıp tekrar aynı kişiyle evlenen örnekler var ama onlar benim gibi giderken yakıp yıkmadılar. Ben çok kötü davrandım
Ne olur bana yol gösterin. Soracagınız sorular varsa onları da memnuniyetle cevaplarım yeter ki yardımcı olun fikir verin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?